Ποιήματα 2011

Ο Ξενικός αναζητά νέα πεδία έμπνευσης. Αγάλια αγάλια δεν γίνεται η αγουρίδα μέλι ;

Το ιστολόγιο του Ξενικού πηγαίνει για παραχείμαση.

Από το Φεβρουάριο έως σήμερα, αναρτήθηκαν εδώ πολλά ποιήματα, όλα με θέμα την ανδρική φιλία και τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Μερικά από τα ποιήματα που γράφτηκαν προ του 2011 αναρτήθηκαν από δυό φορές. Αυτά που έγιναν μέσα στο 2011 και είναι αφιερωμένα στο σύντροφο του Ξενικού, αναρτήθηκαν από μια φορά τώρα το φθινόπωρο.
Προς το παρόν δεν υπάρχουν άλλα ποιήματα προς ανάρτηση.
 
Ήρθε η στιγμή, απ αυτό το ιστολόγιο, να απευθύνω ένα θέρμο, ένα έπαινετικό ευχαριστώ σ’ ένα συνάδερφο που παρακολούθησε και σχολίασε σε καθημερινή βάση, με το δικό του, ανεπανάληπτο τρόπο, κάθε ποίημα. Συγκινητική η τακτική του προσήλωση! Κάθε πρωί η μέρα μου ξεκινούσε με το σχόλιό του πάνω στο ποίημα, ή στα ποιήματα της ημέρας. Κάτι σαν πνευματική ιεροτελεστία. Αυτό θα μου λείπει πάρα πολύ…
 
Ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο ευχαριστώ, Φίλε Ηφαιστίωνα!

Ποιήματα 2011 - του Ηφαιστίωνα

ΗΦΑΙΣΤΙΩΝ

ανταλλάξαμε τα νειάτα μας,
όρκους φιλίας.
γευτήκαμε γεύσεις του έρωτα ανώτερες,
χαρήκαμε νίκες επί νικών.
τα πάντα μού έδωσε
και τα πάντα θα έδινα,
οράματα και ψυχή,
ένα μέλλοντος κόσμο,
το όνομά μου σε στήλη αναθηματική στους Δελφούς
κάτω, κάτω από το δικό του όνομα.
για να ψιθυρίζουν με δέος
οι νέοι γενεών γενεών:
ο Αλέξανδρος του Ηφαιστίωνα ανέθεσε χρυσό στεφάνι
σεμνά στον Πυθία Απόλλωνα,
εκλιπαρώντας ευλαβικά τη Μοίρα
να δείξει ευσπλαχνία,
για το χέρι που στην πάλη τον νίκησε και
τώρα με το Χάρο παλεύει,

τη Μοίρα
που από τα νεανικά μας χρόνια
τον ωραίο, γενναίο Ηφαιστίωνα έταξε δια βίου
στον Αλέξανδρο,
και την καρδιά του Αλεξάνδρου
στον Ηφαιστίωνα.

(ποίημα γραμμένο με αφορμή τον άγνωστο Ηφαιστίωνα, που με το όνομά του, μου εμφύσηξε την ιδέα).

Σημείωση

Το τελευταίο αυτό ποήμα ήταν στην ουσία το πρώτο, και έχει συμβολική σημασία.

Είναι το πρώτο που γράφτηκε μέσα στο 2011.
Κι απ αυτό το ποίημα ξεκίνησαν όλα τα άλλα, που αναρτήθηκαν εδώ το φθινόπωρο…

Ποιήματα 2011

ΑΝΑΒΑΣΗ

 
στα φαιά κελιά του μυαλού μου,
σε διαδρόμους λαβύρινθους,
θαμπώνουν οι φωτογραφίες μιας αγάπης.
και σ’ όποιο κελί κι αν μπω,
τα σκουριασμένα παράθυρα κι αν χτυπάω,
δεν ανοίγουν για φως, και το κάγκελο άτρωτο.
παλιές μορφές σε λίγο θα χαθούν
και μόνος ήχος στη σιωπή
γυμνά τα βήματά μου σε σπασμένα γυαλιά.
 
αλλά σκάλα θα βρεθεί !
τις νυχτερίδες, τις πεινασμένες
που με τη βία μου ξύπνησα και λευτέρωσα .
κι απ τα μαλλιά μου περνάνε σχιστά
σε σκοτεινή ανάβαση θα έχω οδηγούς,
- αθέλητά τους -
δέκα κελιά θα κλείσω, όσα χρόνια, και με χαμένα τα κλειδιά,
νύχτα θα βγώ, νύχτα προς ξημέρωμα,
τραυματισμένος, ναί, μπορεί,
γυμνός, με ουλές νωπές, γλυμένο το αίμα, αλλά
ελεύθερος, έτοιμος.


Σημείωση

Πέρα από τα ποιήματα για το σύντροφό του, ο Ξενικός έγραψε μέσα στο 2011 και μερικά ποιήματα χωρίς αναφορά σε πρόσωπο. Μερικά από αυτά τα «σκόρπια» ποιήματα αναρτώνται τώρα εδώ. Σήμερα το τέταρτο, που είναι κατά κάποιον τρόπο μια διασκευή. Αναγνώστης μου και ποιητής ο ίδιος, ο Heulwen μου είχε δώσει ένα δικό του ποίημα προς αξιολόγηση. Με την άδειά του διασκεύασα τους στίχους του σε νέο ποίημα, σε ορισμένα σημεία αρκετά διαφορετικό από το αρχικό κείμενο του Heulwen.

Το δικό μου ποίημα «ανάβαση» λοιπόν, οφείλει τη γένεσή του σε έμπνευση του Heulwen.

Ποιήματα 2011 - σχόλιο

Σχόλιο του Ξενικού για τα 3 "φθινοπωρινά" ποιήματα που αναρτήθηκαν από 31 Οκτωβρίου έως σήμερα.

Τα τρία ποιήματα που αναρτήθηκαν έχουν κοινό παρονομαστή τον πειρασμό.
Στο πρώτο, ο ποιητής ενδίδει στο έμμεσο κάλεσμα του νεαρού, βγαίνει από τη θάλασσα, πλησιάζει το σπίτι, όπου χαμογελαστός ο νεαρός τον περιμένει
Στο δεύτερο, το κάλεσμα του νεαρού είναι ξεκάθαρο, αλλά ο ποιητής αμφιταλαντεύεται. Το αγόρι είναι ακόμα άγουρο. Το ποίημα σταματάει εκεί. Δεν ξέρουμε τί θα γίνει.
Στο τρίτο, ο ποιητής "ανάβει" μόλις δει να περνάει από το δρόμο ένας όμορφος νεαρός, κι αυτοϊκανοποιείται απελπισμένα. Η αναφορά σε μισό κρεβάτι άδειο υποδηλώνει έναν προηγούμενο χωρισμό.

Τρία ποιήματα του πειρασμού, χωρίς καμιά αναφορά σε σύντροφο.
Γράφτηκαν όταν διαισθάνθηκα ότι ίσως ο σύντροφος, που στάθηκε πηγή έμπνευσης για τα ποιήματα που αναρτήθηκαν εδώ από το Σεπτεμβρη και μετά, αρχίσει να κρατά αποστάσεις από μένα...

Λάθος ή όχι η διαίσθηση, εκείνη την ώρα η αγωνία έγινε ποίηση.

Ποιήματα 2011

ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

νεκρωμένη η εβδομάδα, η ώρα σέρνεται.
άδειο το μισό κρεβάτι, ένα ψυχρό σεντόνι
να μη θυμάται, να μη θυμίζει…
στο παράθυρο ένας ήλιος να σπάει σε τόνους
του γαλάζιου, του πράσινου, του λευκού,
- και κόκκινο κατακόκκινο του γερανιού –
η ώρα σέρνεται, αλλά το αίμα μου δεν παραδέχεται
φθινόπωρο, ανήσυχα τα χέρια,
τα χείλη μου ανοιγμένα στο κενό, αποζητούν...

στο ασπρισμένο το στενό, αγόρι περνάει ημίγυμνο,
με μαύρισμα καλοκαιριού, το βήμα ελατήριο,
χαρούμενο ένα σκοπό...
πέρασε κιόλας, χάθηκε.

και ρίχνομαι ξανά στο ακόμα ζεστό κρεβάτι,
το ζεστό μισό,
και γυμνός, κι από ζώο πιο γυμνός
ένα ολόγυμνο τώρα σώμα αγοριού
αλύπητα οργώνω οργώνω!
με λύσσα και πνιχτές κραυγές
από τη λήθη ανακτώ.

Σημείωση

Κοντά δυό μήνες τώρα «πέρασαν» από δω διάφορα ποιήματα του Ξενικού, γραμμένα όλα μέσα στο 2011. Ποιήματα αφιερωμένα στο σύντροφο, το μοναδικό σύντροφο.

Η ποίηση του Ξενικού, κατά μέγιστο μέρος, έχει μια πολύ συγκεκριμένη θεματολογία: τον ερωτισμό, τον έρωτα άνδρα προς άνδρα. Αλλά και πολλές φορές την ανδρική φιλία χωρίς σαρκικές προεκτάσεις. Τα ποιήματα που αναρτήθηκαν ανήκουν σαφώς στην πρώτη κατηγορία, τα ερωτικά.

 

 

Ποιήματα 2011

ΑΜΜΟΥΔΙΑ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

 
νεαρός είναι, νεαρούλης,
γυφτάκι ελεύθερο, ή γειτονόπουλο σε άδεια εξοχή,
η από σχολείο υπό κατάληψη.
αγόρι στο μεταίχμιο, μικρός ακόμα.
 
και νά, σκαρφαλώνει σαν γάτος στο δένδρο,
λυγισμένο το πεύκο, απλωμένο,
στα μέτρα του αγοριού τα κλάδια.
κι από ψηλά μέ περιεργάζεται, επιδεικνύεται,
πέρα πηδάει, μαζεύει τα αχαμνά του, ανεβαίνει κι άλλο,
κάτι χτυπάει, τεντώνεται, ύμνος εφηβικός το σώμα!
προσκυνητά γυμνά στο παιχνίδισμα του ήλιου
μηρός και κορμός...
 
- Αντίνοος νεώτερος, σκέφτομαι -
 
εγώ, στο νερό ως τα γόνατα, διστάζω:
κολύμπι μοναχικό να αρχίσω;
μ’ ένα σύννεφο στο τοπίο,
ένα σύννεφο στην καρδιά εξ ίσου, ένα κενό.
στο κύμα το εχθρικό να ανοιχτώ; να μείνω;...
 
κι ακίνητος στην άμμο το αγόρι παρακολουθώ
αργά να κατεβαίνει,
δίπλα μου να περνάει, εμβρόντητα κοντά,
να παίρνει το μονοπάτι που δεν διέκρινα,
και πριν από τους θάμνους να γυρίζει το κεφάλι
με μαύρα μάτια, μεγεθυμένα
σε ασήκωτο ερωτηματικό...

Σημείωση

Κοντά δυό μήνες τώρα «πέρασαν» από δω διάφορα ποιήματα του Ξενικού, γραμμένα όλα μέσα στο 2011. Ποιήματα αφιερωμένα στο σύντροφο, το μοναδικό σύντροφο.

Η ποίηση του Ξενικού, κατά μέγιστο μέρος, έχει μια πολύ συγκεκριμένη θεματολογία: τον ερωτισμό, τον έρωτα άνδρα προς άνδρα. Αλλά και πολλές φορές την ανδρική φιλία χωρίς σαρκικές προεκτάσεις. Τα ποιήματα που αναρτήθηκαν ανήκουν σαφώς στην πρώτη κατηγορία, τα ερωτικά.