Μετά τη μάχη στην Ισσό, ο Αλέξανδρος οδήγησε το στρατό στην Αίγυπτο. Στο δρόμο του, οι πόλεις των Φοινίκων και των Εβραίων γρήγορα συνθηκολόγησαν. Μόνο το λιμάνι της Τύρου, που ήταν νησίδα έξω από την ακτή, αντιστάθηκε σθεναρά. Η πολιορκία κράτησε 8 μήνες! Για να πετύχει την άλωση, ο Αλέξανδρος έβαλε να επιχωματώσει σταδιακά με τεχνητό μόλο την απόσταση από την ακτή ως τη νησίδα. Κι όταν έγινε η ζεύξη προχώρησαν οι πολιορκητικές μηχανές και παραδόθηκε η πόλη.
Από τότε η Τύρος είναι χερσόνησος.
Στο ποίημα ο Αλέξανδρος μιλάει στον Ηφαιστίωνα. Είναι αποφασισμένος να πάρει την Τύρο, αλλά και δείχνει ανήσυχος για την επί μήνες αναγκαστική αδράνεια του στρατού. Κάνει μια παρομοίωση της κατάστασης με ερωτικό υπονοούμενο, φαίνεται ότι παραξενεύεται - στο καθαρό ερωτικό - ο Ηφαιστίων, κι ο Αλέξανδρος αμέσως λύνει την απορία. Με θετικό για τον έρωτά τους υπονοούμενο αυτή τη φορά. Πρωτότυποι, νομίζω, οι τελευταίοι στίχοι...
η νησίδα αυτή, ανυπότακτη,
μαχαιριά όμοια στην πλάτη της Αιγύπτου,
δεν μπορεί, στους Φοίνικες λιμάνι δεν αφήνουμε αυτόνομο!
θα υποταχτεί, χερσόνησος θα μείνει.
και μήνες άλλους τόσους, και χρόνο να απαιτεί!
η πολιορκία βαρετή, το βλέπω, Ηφαιστίωνα,
έξω εδραιώνεται σκηνόκοσμος σαν τακτικό νοικοκυριό.
το ηθικό στο βόλεμα,
στα αζήτητα οι σάρισες, οι ασκήσεις στατικές.
στρατός σε βήμα σημειωτόν κουράζει το στρατιώτη.
σαν τα πολλά τα χάδια τα ατέλειωτα κι ακατάληκτα…
...όχι Ηφαιστίωνα, δεν υπαινίσσομαι, πώς άλλωστε;…
με σένα τον πολιορκητή,
πότε δεν παραδόθηκα, πες μου,
πότε δέν…
Από τότε η Τύρος είναι χερσόνησος.
Στο ποίημα ο Αλέξανδρος μιλάει στον Ηφαιστίωνα. Είναι αποφασισμένος να πάρει την Τύρο, αλλά και δείχνει ανήσυχος για την επί μήνες αναγκαστική αδράνεια του στρατού. Κάνει μια παρομοίωση της κατάστασης με ερωτικό υπονοούμενο, φαίνεται ότι παραξενεύεται - στο καθαρό ερωτικό - ο Ηφαιστίων, κι ο Αλέξανδρος αμέσως λύνει την απορία. Με θετικό για τον έρωτά τους υπονοούμενο αυτή τη φορά. Πρωτότυποι, νομίζω, οι τελευταίοι στίχοι...
ΤΥΡΟΣ
η νησίδα αυτή, ανυπότακτη,
μαχαιριά όμοια στην πλάτη της Αιγύπτου,
δεν μπορεί, στους Φοίνικες λιμάνι δεν αφήνουμε αυτόνομο!
θα υποταχτεί, χερσόνησος θα μείνει.
και μήνες άλλους τόσους, και χρόνο να απαιτεί!
η πολιορκία βαρετή, το βλέπω, Ηφαιστίωνα,
έξω εδραιώνεται σκηνόκοσμος σαν τακτικό νοικοκυριό.
το ηθικό στο βόλεμα,
στα αζήτητα οι σάρισες, οι ασκήσεις στατικές.
στρατός σε βήμα σημειωτόν κουράζει το στρατιώτη.
σαν τα πολλά τα χάδια τα ατέλειωτα κι ακατάληκτα…
...όχι Ηφαιστίωνα, δεν υπαινίσσομαι, πώς άλλωστε;…
με σένα τον πολιορκητή,
πότε δεν παραδόθηκα, πες μου,
πότε δέν…
Ποτέ δεν.. αλλά σίγουρα τώρα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσοχή στον τονισμό: "πότε δεν παραδόθηκα..."
Διαγραφήόχι: "ποτέ".
Από την ιστορική παράδοση να συγκρατήσουμε το εξής σχόλιο του Πτολεμαίου Σωτήρα, πολλά χρόνια αργότερα, όταν κυβερνούσε την Αίγυπτο: "ο Αλέξανδρος κυβερνούσε τον κόσμο, και τον Αλέξανδρο τον κυβερνούσαν οι μηροί του Ηφαιστίωνα." Ο Πτολεμαίος ανήκε στην κορυφαία ομάδα φίλων και στρατηγών του Αλεξάνδρου σ' όλη τη διάρκεια της εκστρατείας. Κάτι θα ήξερε.
Ξενικός