Ηφαιστίων κι Αλέξανδρος (11) - Ισσός

Πασίγνωστη η Μάχη της Ισσού. 
Ο Αλέξανδρος τραυματίστηκε στο μηρό σ' αυτή τη μάχη. Αυτό δεν τον εμπόδισε να επισκεφτεί την οικογένεια του Δαρείου που είχε εγκαταλειφτεί (με μεγάλη ακολουθία κι ολόκληρο θησαυρό) στο περσικό στρατόπεδο. Είναι γνωστό το επεισόδιο. Η μητέρα του Δαρείου, όταν είδε να πλησιάζουν ο Ηφαιστίων κι ο Αλέξανδρος, νομίζει ότι στο πρόσωπο του Ηφαιστίωνα - που ήταν πιο ψηλός, πιο επιβλητικός από τον Αλέξανδρο - συναντάει το νικητή Βασιλιά. Ο Ηφαιστίων δείχνει ότι πρέπει να απευθυνθεί σ' αυτόν που στέκεται δίπλα του. Η δύστυχη γυναίκα ζητάει συγγνώμη για το λάθος κι ο Αλέξανδρος απαντάει πως δεν χρειάζεται γιατί ο Ηφαιστίων είναι κι αυτός Αλέξανδρος. Εξαίρετη ομολογία Φιλίας! 

Στο ποίημα, ο Ηφαιστίων προσπαθεί να κάνει τον Αλέξανδρο να ηρεμήσει μετά από τη μεγάλη κοπιαστική μέρα, να ξεκουραστεί. Μερικά από τα λόγια του Ηφαιστίωνα έρχονται σαν απάντηση στις αντιρρήσεις του Αλεξάνδρου. Έχουμε δηλαδή ένα είδος διαλόγου όπου μόνο τα λόγια του ενός από τους δύο καταγράφονται. Ο Ηφαιστίων έχει το πάνω χέρι. Έκλεισε καλά τη σκηνή και... παίζουν ξανά τους εφήβους! 

ΙΣΣΟΣ

η εν Ισσώ μάχη έληξε.

τα βασιλικά γυναικόπαιδα γενναιόφρονα τακτοποιήθηκαν.

μη σκέφτεσαι άλλο τη φυγή του δειλού δυνάστη.

η πληγή σου θα γιάνει, επιδέθηκε, αύριο ιππεύεις πάλι.

άσε την καρδιά σου να ησυχάσει,

αυτό το χτύπο το αχόρταγο

μην το αφήσεις να κατατρώει τα φιλιά μου,

την ήμερη επίδευση του χαδιού μου δέξου

ηδονικά, ηρέμησε, χαλάρωνε…

όχι, δεν ανοίγει η σκήνη.

Αλέξανδρος κι εγώ, αφού σε ομήγυρη βασιλική

έτσι με ομολόγησες,

τους πάντες απομάκρυνα,

κι έδεσα κόμβο γόρδιο τα σχοινιά…

από τη νύχτα όσο μένει,

τους εφήβους παίζουμε πάλι, Αλέξανδρε,

τους εφήβους, άμαχους…