Ηφαιστίων κι Αλέξανδρος (9) - Γόρδιο

Με κόπο, ναι, με συνεχείς αναθεωρήσεις και διορθώσεις (κι αναζήτηση συνεχή στα ιστορικά δεδομένα) μπόρεσα κι έφτασα στο ένατο ποίημα της μικρής σειράς.

Το ποίημα έχει τη μορφή σύντομης επιστολής του Ηφαιστίωνα προς τον Αριστοτέλη (είναι γνωστό ότι διατηρούσαν αλληλογραφία στη διάρκεια της εκστρατείας). Ο Ηφαιστίων αναγγέλλει στο μεγάλο δάσκαλο ότι ο Αλέξανδρος έλυσε το Γόρδιο Δεσμό. Παλαιές προφητείες έλεγαν πως όποιος μπορούσε να λύσει τον κόμβο με τον οποίο ήταν δεμένο το μυθικό άρμα του Μίδα, θα γινόταν κύριος της Ασίας.

Έκδηλος ο ενθουσιασμός του Ηφαιστίωνα. Τονίζει - υπερτονίζει - τον ιδιαίτερο δεσμό του με τον Αλέξανδρο και το μήνυμα που στέλνει, το εμφανίζει σαν γραμμένο κι από τους δυό τους. Μάλιστα, στους τελευταίους στίχους γράφει με εξαιρετική οικειότητα, αφήνοντας να εννοηθεί κάτι που ο Αριστοτέλης "καταλαβαίνει και ξέρει..."

ΓΟΡΔΙΟ

 
Δάσκαλε,
ο Αλέξανδρος τον έλυσε τον κόμβο
στο Γόρδιο της Φρυγίας!
με μιά σαν αστραπή σπαθιά!
 
ιερείς και μάντεις υποκλίθηκαν,
η φρυγική φρουρά
σαν από δέος υπεράνθρωπο κλονισμένη
ακίνητη καταθαύμαζε!
κι ένας σεβάσμιος γέροντας
– ω τί αναμονή γενεών! –
με κόπο βραχνιασμένο να φωνάζει:
δική σου η Ασία, Βασιλιά!
 
ω Δάσκαλε,
οι δυό σου μαθητές, που απ΄τη Μίεζα
έπλασαν όνειρα κοσμογονίας στα σοφά σου λόγια!
ο ένας ο αυριανός κυρίαρχος του κόσμου!
κι ο σύσκηνος φίλος του, εγώ,
σεμνά σε χαιρετούν!

εδώ κλείνω τη γραφή, Αλέξανδρος καλεί.
καταλαβαίνεις...
ξέρεις...