Εξάμηνο μηνυμάτων (11)

Ενδέκατη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα με αφορμή το ιστολόγιο του πρώτου. Γρήγορα η αλληλογραφία επεκτείνεται στην καθημερινότητα και σε θέματα πιο προσωπικά. Εκτός από τα πολλά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, υπάρχουν και μερικά αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν σημεία που αποσιωπούνται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Θα γίνει προσπάθεια να έχουμε μια ανάρτηση 3 φορές την εβδομάδα.

 

Εξάμηνο μηνυμάτων (11)

 

Ξενικός προς Ευγένη

Αξιαγάπητε Ευγένη,
Πωπωπω, πολλά λέμε κι ανταλλάσσουμε!
 
Φαντασιώσεις: εδώ διαφέρουμε, ή καλύτερα: συμφωνούμε αλλά διαφέρουμε στην καθαρά πρακτική πλευρά. Λογικό είναι να θέλουμε μια σχέση να ξεχειλίζει από ρομαντισμό, να πετάμε και λίγο στα ουράνια. Εσύ το βασιλόπουλο, με το οποίο θα ζήσεις χρόνια πολλά κι ανέμελα. Εγώ όμως; τί φαντασιώνομαι; τί επιθυμώ; Ειλικρινά κι ωμά: ένα ωραίο νεανικό σώμα, συνουσίες, ηδονή. Εσύ αναζητάς σύντροφο, εγώ γαμήσια - μάλλον χωρίς επαύριο. Η διάρκεια απευκταία…
 
Λυπηρό που εκφράζομαι έτσι ωμά, αλλά η δική μου πραγματικότητα εκεί επικεντρώνεται: ένα πρόθυμο πέος που θα με κάνει να απογειώνομαι...
Σημαίνει αυτό ότι κι εγώ δεν μπορώ (ενεργητικά ή παθητικά) να προσφέρω κάτι παραπάνω; Μα εννοείται, καί θέλω καί μπορώ, στα όνειρά μου τουλάχιστο, μάρτυρές μου τα πολλά ποιήματα που κραυγάζουν για φιλία και στοργικό ερωτισμό, όπου το φίλο τον πραγματικό τον αναγνωρίζω για ανώτερό μου. Για αληθινή φιλία γίνομαι δούλος. Για αληθινή φιλία με σεξ, δούλος δυό φορές. Τόμους θα μπορούσα να γράψω για τα πολλά "αν" που πέρασαν σχιστά από τα μάτια και τα χέρια μου.
 
Αλλά για μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου, αργά πια, αδυσώπητα αργά.
Εσύ είσαι ο τυχερός. Έχεις ανοιχτές όλες τις επιλογές, ή τις περισσότερες. Είσαι αδέσμευτος. Πανίσχυρη λέξη!

Μια καληνύχτα με πολλή τρυφερότητα, το εννοώ,

Ξενικός
(επισυνάπτω φωτογραφίες καλοκαιριού, αμμουδιές του ονείρου…)
Ξενικός
 
Ευγένης προς Ξενικό
Μου έφτιαξες τη διάθεση με τις φωτογραφίες σου! Μπράβο, φωτογραφίες τέχνης. Δεν έχω γνώμη ειδικού βέβαια, αλλά έφεραν το καλοκαίρι στο γραφείο! Εδώ βρέχει πάλι! Και ήθελα να πάω και βόλτα...
 
Μια χαρά είναι το σπίτι σου! Αφού έχεις φύση κοντά σου, μην το σκέφτεσαι καν, οι γλάστρες μου είναι συμπληρωματικές με ό,τι δεν μπορείς να έχεις σε κήπο. Είναι ομορφιά... 
 
Έχω καταλάβει ότι διαφέρουμε στις φαντασιώσεις. Είναι λυπηρό που εκφράζεσαι έτσι, συμφωνώ, τρέχει ο πουριτανισμός μέσα μου όπως καταλαβαίνεις. Μου δείχνει αναισθησία αυτού του είδους η χρήση λέξεων. Πουριτανισμός ή κόλλημα, δεν έχω αποφασίσει ακόμη. Ίσως όμως να ζηλεύω και λίγο, που δεν μπορώ να εκφραστώ έτσι και ίσως ακόμα περισσότερο: δεν μπορώ να ενεργήσω έτσι. Ξέρεις πόσες φορές έχω παίξει ανάμεσα στο τί θα ήταν καλύτερο να μπορούσα να κάνω; Να είμαι όπως είμαι, πιστός σε ό,τι βγαίνει από μέσα μου, ή να προσπαθήσω να αλλάξω και να μπορώ να υιοθετήσω τρόπο ζωής σαν το δικό σου; Δεν ξέρω. Έχω ταλαντεύσει πολύ μέσα μου. Ίσως να χρειαστώ και ψυχολόγο κάποια στιγμή, να μου λύσει απορίες...
 
Σαν άνθρωπος, έχεις τη δυνατότητα να προσφέρεις παραπάνω από σάρκα. Δεν είναι όλοι συναισθηματικά νεκροί, κοινώς αναίσθητοι, όπως πολλοί θα χαρακτήριζαν το ποιόν όσων αναζητούν τις εφήμερες σχέσεις. Τα νιώθεις στα όνειρά σου, κάτι είναι κι αυτό, μπορεί να σου δημιουργήσει μια δεύτερη ζωή χωρίς όρια. Και βγάζεις στα ποιήματα την ανάγκη αυτή. Για περισσότερη επαφή, όχι σαρκική.
 
Η φιλία είναι ιερή, το πιστεύω σαν αρχή. Η αληθινή και πιστή. Υπάρχουν ένα σωρό φιλίες, χρειάζεται ικανότητα για την ταξινόμηση των φίλων. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, ένας είναι ο φίλος, οι υπόλοιποι είναι γνωστοί, κάποιος μου τόπε και μου άρεσε.
 
Για τα πολλά «αν». Ποια «αν»;
Τα «αν» των αλλαγών; Ποτέ δεν είναι αργά, σε δεσμεύει τι; Όλα είναι δυνατά, αρκεί κανείς να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του. Αδυσώπητα κιόλας; Έχεις παιδιά και σκέφτεσαι το μέλλον τους;
 
Αδέσμευτος είμαι και θα παραμείνω έτσι όπως πάει! Αξίωμα πανίσχυρο αλλά τόσο μοναχικό!  Τι να πεις... μια ζωή την έχουμε... όπως την γλεντήσουμε...
 
Αυτά που λες αγαπητούλη μου...
Καλό μεσημέρι εύχομαι!
Έκανα μίνι διάλειμμα να σου γράψω! Και θα τα πούμε κι αργότερα.
Τα φιλιάααααααααααααα μου! (έβγαλε ήλιο, γι’αυτό υπάρχει χαρά!)
 
Ευγένης προς Ξενικό
Καλή η σημερινή ανάρτηση. Με αγγίζει ο αποχωρισμός…
 
Ξενικός προς Ευγένη
Με το Βλάσση (16 τότε) ήμασταν, για μήνες, στενοί φίλοι χωρίς να τίθεται θέμα σαρκικής επαφής. Εγώ έριχνα σπόντες, έκανα κύκλους γύρω από το μέλι. Τελικά ενέδωσε, φαντάζομαι περισσότερο από περιέργεια η επειδή η δική μου επιμονή να "πειραματιστούμε" τον έκανε να μη θέλει να φανεί συντηρητικός. Το "πείραμα" ήταν μάλλον άνοστο και για τους δυό μας (είχε πολύ μικρό πέος) και η φιλική μας σχέση έχασε την ουσία της από κείνη τη μοναδική φορά: εγώ δεν ξεπέρασα το μη λειτουργικό μέγεθος, εκείνος μπορεί να ένιωθε άβολος πια, μειωμένος. Έχουμε χαθεί.
 
Μπορεί να είναι διαστροφική σκέψη, αλλά μού περνάει από το μυαλό μου καμιά φορά ότι, αν η φύση τον είχε "προικίσει" κάπως καλύτερα, μπορεί η εξέλιξη να ήταν διαφορετική: θα είχε, κι από νωρίς πιστεύω, αρκετή αυτοπεποίθηση για να κατευθύνει την πολύ φιλική σχέση μας προς τον επιθυμητό ερωτισμό. Άδικα ίσως, θεωρώ ότι ήταν μια κλασική περίπτωση όπου "το μέγεθος μετράει"...
Ξενικός
 
 
από το ημερολόγιο του Ξενικού/Αλέξη
Έριξα το ψεματάκι για το Βλάσση σαν δόλωμα, μήπως και εκδηλωθεί ο Ευγένης σχετικά με τα «προσόντα» του. Απευθεία ωμή ερώτηση δεν πρέπει, δεν είμαστε  έφηβοι πια. Να δούμε αν θα τσιμπήσει…
Ένα μυστήριο: από τότε που με νομίζει παντρεμένο, μιλάει αρκετά ελεύθερα για τον εαυτό του. Απελευθερωμένος, μην πω… Εκτενή μηνύματα. Είχα καλή έμπνευση και δεν τον διόρθωσα όταν έγραψε τη μαγική λέξη «παντρεμένος». Για πότε η αλήθεια;
Καιρός πια να εγκαταλείψω το ψευδώνυμο.
 
 
Ευγένης προς Ξενικό/Αλέξη
Κακά τα ψέματα, μετράει το μέγεθος, μετράει…
 
Ξενικός/Αλέξης προς Ευγένη
Ένα-ένα μερικά σημεία που θίξαμε, Ευγένη μου,
 
Ψυχίατρος/ψυχολόγος = αν τολμήσεις, σού φέρνω τις γλάστρες στο κεφάλι! Θα χαλάσουν τα μαλλιά σου!
 
Τρόπος γραφής (μου) = θα σε μαλώσω! Δεν μπορεί να μην πρόσεξες ότι, ακόμα για ακανθώδη θέματα και περιγραφές, τόσο στην ποίηση όσο και στο πεζό μου λόγο, χρησιμοποιώ γενικά αποδεκτές λέξεις και φράσεις μακρια από "αγοραία" ξεσπάσματα. Αυτό καμιά φορά σε βάρος της παραστατικότητας των περιγραφών. Έμαθα να τιμώ την ελληνική γλώσσα, μια μεγάλη μου λατρεία, και ποτέ δεν κατεβαίνω σε επίπεδο "ψαραγοράς". Με αυτή την επίγνωση δεν κατάλαβα πού αντιλήφτηκες την "αναισθησία" μου, όπως γράφεις. Μήπως ήθελες κάτι άλλο να εκφράσεις και δεν σε άφησε ο χρόνος του διαλείμματος να καλλιεργήσεις τη σκέψη σου;
 
Αν πάλι εννοείς ότι σε παραξενεύει ότι εκφράζομαι κάπως ωμά, εξηγώντας ξεκάθαρα τις επιθυμίες μου (πάντα με ύφος κόσμιο, έτσι), πάνω σ' αυτό το σημείο δεν μπορώ να πω τίποτα. Η ειλικρίνεια με ωθεί στο να λέω αυτά που σκέφτομαι κι αισθάνομαι. Αυτό δεν είναι χυδαίο. Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, μόνο χυδαίοι άνθρωποι (δεν θυμάμαι ποιός το είπε …)
 
Εσύ ο ίδιος, αν ένιωθες την ανάγκη να περιγράφεις ποιά θα ήταν, καθαρά για σένα, μια ιδανική συνουσία, μια ιδανική συνεύρεση, πώς θα το έκανες και με ποιές λέξεις; Εκτός αν δεν θέλεις, από συστολή, από αμηχανία, να εξωτερικεύεις καν μια τέτοια περιγραφή.

Σού λέω τα δικά μου απόλυτα φιλικά, με ειλικρίνεια κι εμπιστοσύνη, και με ενδιαφέρον που με τις μέρες κι εβδομάδες όλο και περισσότερη στοργή θέλει να εκφράσει. Το πιστεύεις αυτό, έτσι, Ευγένη;
Από απόσταση δικός σου,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Ξενικό/Αλέξη
Κάπως ιδιαίτερο το ποίημα «Μή». Από πραγματικό συμβάν αυτό;
 
Ξενικός/Αλέξης προς Ευγένη
Στο ποίημα "Μή!" αναφέρομαι έμμεσα σε ένα "παρακινδυνευμένο" περιστατικό. Συνέβηκε σε βραχώδη ακτή. Είχα βρει "παρέα" και είχαμε αρχίσει τα προκαταρκτικά. Ήταν μεγαλύτερός μου. Σε μια στιγμή εμφανίζεται από πίσω από το βράχο ένας πανέμορφος νεαρός, με διάθεση να μας παρακολουθήσει ή και με διάθεση για περισσότερο. Ο νους μου, επηρεασμένος από την ομορφιά, πήγε στο σχηματισμό παρέας "των τριών" κι έκανα νόημα στο νεαρό να πλησιάζει. Νευριάζει ο πρώτος άνδρας, αρχίζει τα λόγια τα ειρωνικά, έπειτα τα χυδαία και κινείται απειλητικά πια. Έφυγα άρον-άρον πάνω από τα βράχια, ολόγυμνος, τα ρούχα μου στο χέρι. Κι ο νεαρός εξαφανίστηκε. Έμεινα με την πείνα μου.
 
Αλλά έμαθα ένα χρήσιμο μάθημα: μη δείχνεις ποτέ στην παρέα σου, ότι προτιμάς κάποιον άλλον εκείνη την ώρα. Καθένας έχει τις ευαισθησίες του...
Χάδια,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα!
Τι κάνουμε;
 
Χτες πήγα σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας, δεν είχε κόσμο όμως, τελευταία στιγμή το διοργάνωσαν αυτοί, τελευταία στιγμή το μάθαμε και εμείς. Αλλά περάσαμε καλά, χαζέψαμε και λίγο. Είχα καιρό να καθίσω σε μια πλατεία, όπως μικρά που μαζευόμασταν και παίζαμε.
 
Όσο για το ποιήμα «Μη», την επόμενη φορά κανόνισε από πριν τα «τρίο» για να μη βρεθείς προ εκπλήξεως!
 
Σκεφτόμουν πάλι χτες τα λουλούδια μου όταν φύγω για διακοπές, ποιος θα τα ποτίζει… Δεν θέλω η από πάνω μου να ρίχνει νερό και να μου τα χαλάει! Και θα ήθελα να φύγω για διακοπές... έχω αγχωθεί με το θέμα! Ο Γρηγόρης δεν νομίζω να μου πει ναι... και δεν έχω κι εμπιστοσύνη σε όλους.
 
Γιατί βρε, δεν κάνει κακό ο ψυχολόγος, όχι ψυχίατρος, είπαμε, αλλά δεν είμαι και τόσο χάλια... Τα μαλλιά τα έχω κοντά δεν χαλάνε εύκολα!
 
Όχι όχι, δεν εννοούσα την αναισθησία συγκεκριμένα την δική σου. ‘Αλλωστε με τόσο ποίημα που διάβασα, δεν είδα αναισθησία. Ο τρόπος ζωής σου νομίζω σε έχει περιορίσει στην έκφραση συναισθήματος, μόνο στο γραπτό λόγο, αυτό καταλαβαίνω, αυτό μου δίνεις να καταλάβω. Ο εντοιχισμός σου στα στεγανά, σε αναγκάζει να κρατιέσαι μακριά από συναισθηματικές εξάψεις. Επειδή δεν έχω μάθει να λέω λέξεις τις οποίες από μικρός έμαθα να μην χρησιμοποιώ, γιατί θεωρούνταν βρισιές και αγενείς, δεν μπορώ να τις ακούω κιόλας, μ’ ενοχλούν (ούτε το «μαλάκας» δεν μου βγαίνει). Σπάνια βρίζω, θα πρέπει να είμαι πολύ αναμμένος, θυμωμένος. Στο γραπτό λόγο μπορεί να βρίζω περισσότερο. Λοιπόν, έχω διαμορφώσει μια εικόνα για αυτές τις λέξεις, το τί μου βγάζουν. Είναι το δεύτερο που λες, ότι εκφράζεσαι ωμά, ε αυτό το ωμά εμένα μου κάνει κάπως... Όχι μόνο σε σένα. Καλά κάνεις και εκφράζεσαι όπως θες, δεν πρόκειται να περιορίσω και την έκφραση, είναι θέμα δικής μου συμπεριφοράς και ιδιοσυγκρασίας. Μάλλον οι περιγραφές μου θα ήταν πιο κατακουζηνικές, έρωτας, επαφή, σεξ, συνήθως όμως δεν μιλάω για τα ερωτικά μου με ανθρώπους που δεν γνωρίζω καλά. Οπότε με αυτούς που μιλάω, μιλάω όπως μπορώ εγώ. Γίνομαι κατανοητός;
 
Μα και τα δικά μου, στα λέω απόλυτα φιλικά, με ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη. Δεν λέμε κάτι κακό άλλωστε. Ούτε και γνωριζόμαστε να ντραπώ, γι’ αυτό και στα λέω όπως τα σκέφτομαι και μπορεί να με παρεξηγήσεις. Αν σε πειράζει κάτι να μου πεις. Είμαι περίεργος σαν άτομο και ιδιότροπος με κάποια πράγματα. Έχεις δει κάποια από αυτά τα πράγματα, θα δεις και κάποια άλλα με το πέρασμα του καιρού.
 
Με στοργή ο χαιρετισμός σου; Μάλιστα «πατέρα»!
Σε φιλώ Αλέξη! 
Ευγένης
 
ΥΓ. Ευγένης/ Αλέξης, γίνονται πιο προσωπικά τα μηνύματα ή είναι η ιδέα μου; Αν είναι να ανταλλάξουμε και τηλέφωνα!