Εξάμηνο μηνυμάτων (10)

Δέκατη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Ξενικός (Αλέξης) και Φαρσαλινός (Ευγένης) αλληλογραφούν με αφορμή τις αναρτήσεις ποιημάτων του Ξενικού. Γρήγορα η αλληλογραφία επεκτείνεται στην καθημερινότητα και σε θέματα πιο προσωπικά. Οι εκμυστηρεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Εκτός από τα πολλά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, υπάρχουν και μερικά αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν σημεία που αποσιωπούνται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Θα γίνει προσπάθεια να έχουμε μια ανάρτηση 3 φορές την εβδομάδα.

 

Εξάμηνο μηνυμάτων (10)

 

Ευγένης προς Ξενικό

Καλημέρα!
Δηλαδή, ξένος όταν λες, από τις γειτονικές χώρες; Αλβανία, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία; Γιατί να μη μου τα προσφέρεις έτοιμα; Εγώ πώς σου τα προσφέρω απροετοίμαστα; Για να με παιδεύεις δηλαδή;
 
Βρε καλό μου που να γνωρίζω όλες τις περιοχές τις Αττικής; Και μάλιστα τις πιο έξω; Μόνο το κένρο ξέρω, και τα Πατήσια που έχουμε συγγενείς…
 
Εντάξει τα σεμινάρια, μπορεί να λαμβάνονται υπόψη για μελλοντική αξιολόγηση αλλά ούτε πολλά λεφτά έχω, ούτε και ξέρω κανέναν εκεί. Θα είναι τα παιδιά από το σεμινάριο μόνο, τα οποία μπορεί να είναι μόνο από Πάτρα και να μην μου δώσουν ιδιαίτερη σημασία. Θα δείξει όμως. Και δεν θα έχω καθόλου πρόσβαση σε διαδίκτυο, μόνο σε νετκαφέ, κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου. Έχω κάποιες επιφυλάξεις, μέχρι τελευταία στιγμή θα αμφιταλαντεύομαι. Έπρεπε να δηλώσω Θεσσαλονίκη τελικά. Εκεί έχω κάνα δυο γνωστούς.
 
Δεν αλλάζω το σταθερό μου υπολογιστή, είναι ιδιαίτερα βολικός. Χρειάζεται όμως και ο φορητός. Σε ένα ταξίδι (καλή ώρα), στη δουλειά, γενικά…
 
Να, πολλά είπαμε, όταν βάλουν φόρο στις λέξεις πρέπει να το μειώσουμε.
 
Σήμερα έχει καλή μέρα. Δεν είχα χορταστικό ύπνο όμως, δεν ξέρω γιατί... κάπως ανήσυχος... κάποια στιγμή πλάκωσα και το χέρι μου και δεν το ένιωθα... Τί να πω... μάλλον αλλάζει ο καιρός. 
 
Στην τηλεόραση, τί παρακολουθείς; Εγώ τίποτα. Εκτός από καμιά ταινία τα βράδια Παρασκευής και Σαββάτου, τίποτα άλλο. Κατεβάζω ταινίες από το διαδίκτυο και βλέπω συχνά...

Αυτά!

Θα τα πούμε!
Φιλιά!
 
Ξενικός προς Ευγένη
Φυσικά και θέλω λίγο να σε παιδέψω, Ευγένη μου, το αλάτι της ζωής.

Συγγενείς, κατά κάποιον τρόπο, έχω: τα τελευταία 8 χρόνια πριν ενηλικιωθώ τα πέρασα σε ανάδοχη οικογένεια. Όχι στο ίδρυμα. Αυτά σε χωριό κοντά στο Στρασβούργο. Βλέπεις; Τελικά δεν είμαι καν Βαλκάνιος. Και Έλληνας μόνο πνευματικά, τρόπος του λέγειν, επειδή ο ανάδοχος ήταν Ελληνογερμανός.

Αυτά λοιπόν για καταγωγή.
 
Σεμινάριο: πήγαινε, σκέψου το επαγγελματικό μέλλον. Πονηροί οι καιροί για το δημόσιο.

Αν παρακολουθώ τηλεόραση; ναι, ταινίες τεκμηρίωσης (ντοκυμαντέρ), τις ειδήσεις, τις εκπομπές για οικονομία, πολιτική. Από ταινίες ό,τι είναι κωμωδία. Δεν θέλω φωτιές και πιστολίδι. Ένα καλό αστυνομικό χωρίς αίματα, δεκτό κι αυτό. Από σειρές, τίποτα.

Κοιμάμαι αργά, κατά τα μεσάνυχτα. Το μεσημέρι ξαπλώνω μια-δύο ώρες, και έτσι συμπληρώνω.
(Αν κοιμάσαι μπρούμυτα, η κυκλοφορία του αίματος ελαττώνεται στα χέρια, προκαλεί μυρμήγκιασμα. Κοίτα να "αγκαλιάσεις" το μαξιλάρι σου).
 
Τα είπαμε πάλι. Καμιά απορία;
Φιλιά (ρουφιχτά) στις θηλές,
Ξενικός (όνομα και πράμα!)
 
Ευγένης προς Ξενικό
Μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα το πολύ παίδεμα…
Ααα είσαι Ευρωπαίος! Και ξέρεις την ελληνική; Μαντεύω, από τον Έλληνα ανάδοχο, ε; Μπράβο βρε παιδί και πώς και ήρθες Ελλάδα εσύ; Γιατί; Πότε; Οι ερωτήσεις είναι απανωτές και μη με βάλεις να ψάχνω!
 
Αθήνα δεν έρχομαι τακτικά. Κάτι συγγενείς εκεί, στα Άνω Πατήσια.
 
Δηλαδή, στην τηλεφόραση τα πάντα βλέπεις εκτός από σειρές και δράση; Χμμ καλός είσαι εσύ! Εμένα μου αρέσουν οι ταινίες καταστροφής πολύ! Οι ταινίες τεκμηρίωσης που λες, ντοκιμαντέρ λέγονται κατά κοινή παραδοχή! Παλιότερα καθόμουνα πολύ περισσότερο μπροστά στην τηλεόραση, αλλά από τότε που ήρθα εδώ άλλαξα πολύ...
 
Όταν δουλεύω την επόμενη μέρα, κοιμάμαι ανάμεσα 11:30 με 12:30 το βράδυ, συνήθως διαβάζω πριν κοιμηθώ και χαλαρώνω. Το μεσημέρι μπορεί να κοιμηθώ και μπορεί όχι, εξαρτάται από το αν έχω κανονίσει κάτι, αν νιώθω κουρασμένος, αν έχει καλό καιρό κλπ.
Δεν κοιμάμαι ποτέ μπρούμυτα, ωστόσο καμιά φορά σηκώνομαι το πρωί και είμαι μπρούμυτα. Συνήθως δεν... αγκαλιάζω κάτι, κοιμάμαι στο πλάι πάντα και σχεδόν κουκουλωμένος. Εσύ;
 
Ναι, νομίζω και εγώ, πολλά είπαμε χτες και σήμερα! Αλλά δεν με πειράζει!
Ό,τι απορίες είναι να γεννηθούν, θα γεννηθούν και θα τις μάθεις. Τώρα αν θα λάβεις  απαντήσεις είναι άλλο θέμα!

Σήμερα έχει καφεδάκι το απόγευμα... μακάρι και καλό καιρό! Τι θα κάνετε σήμερα;

Φιλιά! (εκεί που είπες δεν το σκέφτομαι καν)
 
Ξενικός προς Ευγένη
Διαλέγει/επιλέγει κανείς διάφορα βασικά πράγματα για τη ζωή του. Δουλειά, τρόπος ζωής, σύντροφος. Εγώ διάλεξα πρώτα πατρίδα, μετά όλα τα άλλα...
 
Γιατί Ελλάδα κι όχι Ιταλία, Ισπανία... Λόγω καταγωγής του αναδόχου μου, η Ελλάδα ήταν πρώτη προτεραιότητα. Να σού πω απλώς ότι στο τέλος της εφηβείας μου, η Μοίρα (πρόσεξε: με κεφαλαίο Μ) μ' έριξε σ' αυτή την ευλογημένη γωνιά της Βαλκανικής. Αλλά οπουδήποτε αλλού στη Μεσόγειο θα μου ήταν μπορετό (ακόμα και σε μια Τυνησία, λόγω γλώσσας, αν και η εκεί επικρατούσα θρησκεία θα μου ήταν εμπόδιο), και φυσικά για τίποτα δεν μετανοιώνω, αλίμονο...
Παράξενο; τρελό; δεν νομίζω...
 
Τα τηλεοπτικά μου τα είπαμε.
Ενδυματολογικά: τα δικά μου τα ξέρεις, τάχω πει παλαιότερα. Από μέρες είμαι με σορτσάκι (χωρίς εσώρουχο, παρακαλώ!) και t-shirt, και απλά πέδιλα χωρίς κάλτσες.
Το "χωρίς εσώρουχο" το τιμώ και τη νύχτα: από έφηβος κοιμάμαι ολόγυμνος – κουκουλωμένος όταν χρειάζεται τις κρύες νύχτες, εννοείται.
 
Τί ένανα σήμερα; μετά τη θάλασσα ένα γύρο στα εμπορικά – βρίσκεις φτηνό φαγητό και χαίρεσαι να βλέπεις ωραία καταστήματα σε όμορφο περιβάλλον (άσχετα αν δεν ψωνίζω).
Και τώρα το βράδυ, σού γράφω και περιμένω τις επόμενες απορίες σου. Δεν σε παιδεύω άλλο, Ευγένη μου. Και μέσα μου ετοιμάζω έφοδο για να εκπορθήσω δικά σου παραλειπόμενα...
Φιλικότερα δεν γίνεται,
Ξενικός
 
Ευγένης προς Ξενικό
Kαλημέρα σας!
Ναι, ακριβώς όπως μου το έγραψες, έχεις δίκιο, απόλυτο δίκιο!
Διάλεξες πατρίδα, δεν ξέρω πώς είναι να το κάνεις αυτό. Μου φαίνεται δύσκολο αγαπητέ μου. Δεν έχω βγει από την Ελλάδα. Βασικά δεν υπάρχει και ιδιαίτερη επιθυμία να βγω. Πρώτα θέλω να γυρίσω και να γνωρίσω την Ελλάδα! Πραγματικά ευλογημένη χώρα, την αγαπώ πολύ, θέλω να μάθω κάθε γωνιά της!
 
Πρέπει να είναι δύσκολη απόφαση έτσι; Να φύγεις εννοώ... αλλά αυτά που έκανες, το πώς έγινε, θα μου τα πεις άλλη φορά, σαν συναρπαστική διήγηση! Παράξενο, τρελό, δεν ξέρω, θα κρίνω όταν μάθω!
 
Με σορτσάκι χωρίς εσώρουχο; Μη με κολάζεις. Εμένα πάλι θα μου φαινόταν άβολο... Βασικά ακόμη και τα μποξεράκια δεν τα μπορώ. Τα σλιπάκια μ’ αρέσουν! Επίσης άβολος και ο ύπνος χωρίς εσώρουχο, μια δυο φορές πήγα να κοιμηθώ γυμνός και δεν μπόρεσα. Μ’ ενοχλούσε στο αρμένισμα.
 
Απορίες άλλες, δεν ξέρω, χαίρομαι που γράφω αυτή τη στιγμή, μάλλον επειδή ξύπνησα καλά. Ετοιμάζεις έφοδο; Ε, δεν είμαι και το Παλαμήδι...
 
Σήμερα ξημέρωσε καλή μέρα. Από το παράθυρο στο γραφείο βλέπεις λίμνη, δέντρα κι ουρανό. Η χαρά του Θεού! Σήμερα έχει και λαϊκή, ίσως περάσω μετά για κάνα λουλούδι. Πέρυσι το καλοκαίρι που έλειπα, είχα πει στην από πάνω να μου τα ποτίζει, αλλά επειδή έριχνε από ψηλά το νερό, μου χάλασε τα περισσότερα... Φέτος πρέπει σε κάποιον να το αναθέσω. Θέλω να πρασινίσει ο τόπος φέτος! 3 δωδεκάλιτρα χώμα έχω πάρει μέχρι τώρα. Και θέλω άλλο ένα. Θα προσπαθήσω να μην το παρακάνω. Φέτος θα ήθελα να κάθομαι και λίγο στη μικρή αυλή, που δυο χρόνια δεν πλησιάζα καθόλου, είναι λίγο στριμόκωλα...
 
Χτες κοιμήθηκα λίγο το μεσημέρι και μετά πήγα για καφέ με τα παιδιά σ’ ένα χωριό λίγο πιο έξω. Καλά ήταν για δυο ωρες, γύρισα, άκουσα μουσική, είδα μια ταινία που κατέβασα, διάβασα ιστολόγια, λίγες σελίδες από βιβλίο και έπεσα ξερός...
 
Φιλιά!
Και καλημέρα!
 
Ξενικός προς Ευγένη
Ευγένη μου αγαπητέ,
Χαίρομαι που βρίσκω - στα μηνύματα τουλάχιστο - τόσα πράγματα για τα οποία νιώθουμε το ίδιο ενδιαφέρον, την ίδια αγάπη: τα λουλούδια, την Ελλάδα μας, την όρεξη για γράψιμο, την ποίηση, το πρωινό ξύπνημα, τη λιτή διαβίωση - λίγο ακατάστατη η σειρά.
 
Το Σεφέρη, η Ελλάδα τον πλήγωνε σε κάθε βήμα (έτσι έγραψε σ' ένα πολύ γνωστό του ποίημα). Εμένα με θεραπεύει. Ένας περίπατος σε όμορφα μέρη της Αθήνας (υπάρχουν, υπάρχουν, και δεν μιλάω για το πολύβουο Μοναστηράκι), ένας μικρός περίπατος εδώ κοντά, στα άλση κατά μήκος της Ιεράς Οδού, στις πλαγιές του Δαφνιού, μια μονοήμερη προς όποια κατεύθυνση, όλα αυτά μου προκαλούν ανάταση. Και το αρνητικό, μετά από εκδρομές, είναι η επιστροφή και λες: τόσο ωραία ήταν εκεί πέρα, γιατί να είμαι αναγκασμένος να γυρίσω;
 
Στο σπίτι μου δίνω εξαιρετική σημασία στην εσωτερική διακόσμηση, αν και τα μέσα μου είναι περιορισμένα. Το - απόμακρο και ουσιαστικά μη εφαρμόσιμο - ιδανικό μου είναι το λιτότατο ιαπωνικό σπίτι: λίγα έπιπλα, ελάχιστα μικροαντικείμενα, αυθεντικοί πίνακες (εν ανάγκη αντίγραφα αυθεντικών), κι όσο γίνεται περισσότερα πράγματα καλά κρυμμένα σε εντοιχισμένες ντουλάπες (αχ, κι αυτή η ντουλάπα της ζωής μας!...).
 
Κατάλαβα ότι ζεις σε ισόγειο, αφού γίνεται λόγος για μικρή αυλή. Τυχερός. Εγώ αγναντεύω τα πεύκα, πιο μακριά, πέρα από τον κόλπο, τη Σαλαμίνα, πιο πέρα ακόμα την κορυφογραμμή του Υμηττού, από τον τρίτο όροφο - με αρκετά βολικό μπαλκόνι. Εκεί κάθομαι όταν δεν έχω άλλες δουλειές ή όταν δεν γράφω στον υπολογιστή. Καλαίσθητο περιβάλλον...
 
Πές μου, Ευγένη, τις φαντασιώσεις σου, τις ιδανικές επιθυμίες. Άνοιξε λίγο το ντουλάπι, συγνώμη, τη βιβλιοθήκη σου εννοώ. Λεπτομέρειες, παρακαλώ. Θα σου λέω και τα δικά μου, αμοιβαιότητα, έτσι;
Και φιλιά αμοιβαία,
Ξενικός
 
Ευγένης προς Ξενικό
Καλησπέρα!
Είναι αγάπη η Ελλάδα, όχι σαν όνομα, σαν τόπος, σαν μέρος. Είπαμε, είναι που δεν έχω ζήσει και πουθενά αλλού! Πραγματικά μια βόλτα σου αλλάζει τον αέρα, την διάθεση, τη ματιά.. ο γυρισμός πάντα οδυνηρός...  έτσι θα είναι πάντα όμως.
Tο Σεφέρη τον πλήγωνε, όχι η Ελλάδα, αυτά που γίνονταν στην Ελλάδα... Με αυτό τον τρόπο κι εμάς μας πληγώνει...
 
Διακόσμηση με αφαιρετική διάθεση, λίγα πράγματα και καλά. Ευτυχώς έχω μεγάλες ντουλάπες και χωράνε πολλά. Εκεί να δεις τι έχω! Δεν μπορώ να έχω πεταμένα πράγμτα από εδώ κι από εκεί. Ε, ας αφήσουμε την άλλη τη ντουλάπα για λίγο!
 
Ισόγειο θεωρείται το διαμέρισμά μου, ναι, αλλά δεν είναι, αυλή είναι ένα μικρό πλάτωμα που έχει η βεράντα. Από κάτω υπάρχει κι άλλο διαμέρισμα που έχουν και κήπο. Εγώ μόνο γλάστρες έχω... Εσύ, φαντάζομαι θα έχεις ωραία θέα, να ξεκουράζεται το μάτι...
 
Φαντασιώσεις; Μη με τρελαίνεις τώρα, η επιθυμία μου είναι να βρω ένα καλό παιδί και να ζήσουμε μαζί, το ιδανικό δηλαδή. Από κεί και πέρα όλα τα άλλα είναι υποκατάστατα και δεν νομίζω να με γεμίσουν. Ξεχειλίζει ο ρομαντισμός και δεν υπάρχει τρόπος και μέσο διοχέτευσης. Θέλω ρομαντισμό, αγάπη, εσωτερική αρμονία, όπως τα βλέπουμε στις ταινίες. Κάπως έτσι. Τώρα, η εξωτερική εμφάνιση παίζει ρόλο, πρέπει να σου ξυπνήσει και λίγο το θαυμασμό ο άλλος. Αν δεν σε ελκύει όμως γενικότερα, ό,τι εμφάνιση και να έχει, δεν θα σε βγάλει πουθενά.
Τώρα, μη νομίζεις ότι δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι κάτι τέτοιο είναι σπάνιο, ένα άπιαστο όνειρο, αλλά το όνειρο είναι όνειρο και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Επίσης μπορείς να πεις ότι είμαι και κολλημένος, δεν θα είσαι ο πρώτος άλλωστε. Δεν με πειράζει όμως. Λεπτομέρειες γυρεύεις; Τί λεπτομέρειες; Σε ποιόν τομέα;
 
Φιλιά!