Εξάμηνο μηνυμάτων (19)

Δέκατη ένατη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωίζονται» μέσα από το πληκτρολόγιο. Εδώ κι εκεί υπάρχουν κι  αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν πιο μύχιες σκέψεις…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Θα γίνει προσπάθεια να έχουμε μια ανάρτηση 3 φορές την εβδομάδα.

 
Εξάμηνο μηνυμάτων (19)
 

Αλέξης προς Ευγένη

Ευγένη κυριακάτικε,
Η σημερινή Κυριακή ήταν αντίγραφο του Σαββάτου (χτες). Μόνο που ήμουνα στη θάλασσα όλη μέρα σχεδόν: το πρωί σε αμμουδιά της Βάρκιζας, με παρέα φίλων/συγγενών. Το απόγευμα, μετά τον ύπνο, μέχρι προ ολίγου στο Σκαραμαγκά – μόνος μου.
Όχι τόσο «τυχερός» αυτή τη φορά...
Καιρός ήταν, να μαυρίσω ακόμα λίγο μετά τον ακατάδεκτο μήνα Μάιο.
Στη θάλασσα, πάντα μού κάνει εντύπωση πόσο μαυρισμένη είναι κιόλας η νεολαία γυμνασίου/λυκείου. Πότε κολύμπησαν; Όταν διάβαζαν για τις εξετάσεις;
 
Αχ, τα λυκειόπαιδα ! Να είμαι αναγκασμένος να τα παρακολουθώ κρυφά, μη με πάρουν είδηση ότι το μάτι μου «παίζει» - ουσιαστικά, μόνο στα λιμανάκια της Βουλιαγμένης είμαι «ασφαλής». Μάλιστα εκεί κάνω και γυμνισμό χωρίς πρόβλημα. Γυναίκα δεν πατάει εκεί.
Ωραίο αίσθημα να νιώθεις γυμνός στον ήλιο. Στα ποιήματά μου επανέρχεται αυτό συχνά σαν θέμα, σαν αίσθηση.
 
Όταν ρωτάω πώς ήσουνα 16-17 χρονών, δεν είναι ακαδημαϊκή ερώτηση. Έντονα φιλικό ενδιαφέρον να μάθω τις καταβολές, γιατί στην εφηβεία καθορίζεται το μέλλον μας. Από την εφηβεία ξεκόλλησα με δυσκολία. Ώρες ώρες νομίζω ότι ζω μια καθυστερημένη εφηβεία, ότι όλες οι επιλογές μου είναι ακόμα ανοιχτές – ενώ τα στεγανά μου παραμένουν υπαρκτά, άσχετα αν έχω βρει τρόπους, κρυφά να πεταλουδίζω... ειδικά το καλοκαίρι.
 
Πώς λοιπόν ήσουνα 16-17;
Ημερολόγιο κρατούσες; Φίλο καρδιακό είχες; Περιπετειούλες; Καλός μαθητής;
 
Αύριο προμηνύεται μέρα με πολλή κίνηση πέρα-δώθε. Ο υπολογιστής θα αναστενάζει με ανακούφιση. Οι μέρες έτσι θα πάνε: με διάφορες υποχρεώσεις μέχρι τις διακοπές, κατά παράδοση.
 
Σε μια εβδομάδα φαντάζομαι ότι θα ξέρω πάνω-κάτω το χρονοδιάγραμμα των εξορμήσεων. Διαβλέπω αρκετά χιλιόμετρα στους δρόμους, σχεδόν καθόλου διαδρομές με πλοίο. Σαν λαός ναυτικός που είμαστε, δεν θα έπρεπε να δίνουμε προτεραιότητα (και ψωμί...) στα νησιά; Έλα που το αυτοκίνητο είναι η εύκολη λύση, παρά την ακριβή βενζίνη και τα διόδια σε κάθε βήμα.
 
Σήμερα, τελευταία δημοσίευση των αγγλικών διαολοποιημάτων. Στην αρχή είχα νομίσει ότι ειδικά σ’ αυτή την καταχθόνια ιστοσελίδα θα εισέπραττα επαίνους, έστω κι αιματηρά συγχαρητήρια. Μπαααα... Αν δεν διαφημίζεις το προϊόν σου, δεν πουλάς. Κι όταν το προϊόν αφορά ποίηση, λίγοι οι ενδιαφερόμενοι, ας είναι και στα αγγλικά.
 
Το καθημερινό σου παρόν στο ιστολόγιό μου, Ευγένη, είναι βάλσαμο. Βάλσαμο, Ευγένη μου.
 
Για τα φιλιά σου τώρα, την απορία σου.
Πριν από αρκετές εβδομάδες συζητούσαμε για γαστριμαργικά. Σου είχα γράψει ότι ένα λικεράκι πριν από τις «διαχύσεις» δίνει ευχάριστη γεύση στα φιλιά... Μού απάντησες, παλαιόπαιδο, ότι, όταν θα έρθω να σε δω στην έδρα σου θα κρύψεις το λικέρ και θα έχεις φάει κρεμμύδια!
Αυτή ήταν η αντίδρασή σου στην καλή μου διάθεση να σού είμαι ευχάριστος! Βρε, Ευγένη, φιλιά με κρεμμύδια! Εκτός κι αν τα φιλιά τα μοιράζεις στα μηνύματά σου όπως οι πολιτικοί τις υποσχέσεις, με ξύλινη γλώσσα, δηλαδή. Εγώ, τα χάδια, τα ΕΝΝΟΩ.
Επιμένεις;
 
Με χάδια στους γλουτούς, παρακαλώ!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα!
 
Η Κυριακή ήταν απολαυστική, ωραία μέρα, ζέστη όση πρέπει! Καταπληκτική μέρα, η πρώτη φέτος! Το πρωί σηκωθήκαμε, πήραμε πρωινό, είχα φτιάξει κουλουράκια και χαλβά. Μετά περπατήσαμε για μιάμισυ ώρα, και στο τέλος της διαδρομής, καθίσαμε για καφέ και ήρθε και προστέθηκε ο Γρηγόρης στην παρεά. Το μεσημέρι γυρίσαμε, φτιάξαμε μακαρονάδα με κόκκινη σάλτσα, φάγαμε και κάναμε ντους να χαλαρώσουμε και να βγάλουμε τον ιδρώτα της βόλτας. Το απόγευμα καφεδάκι πάλι με το Γρηγόρη σε μέρος με πανοραμική θέα της πόλης. Μετά σπίτι με ταινία, έπειτα καθίσαμε στο μπαλκόνι και μιλήσαμε, θυμηθήκαμε τα παλιά. Ωραία μέρα...

Την κοπελιά την πήγα το πρωί στα λεωφορεία για να επιστρέψει. Διάβασες πολύ καλά, φιλοξένησα κοπέλα για τη νύχτα, για δύο νύχτες βασικά! Αλλά το ότι φιλοξένησα δεν σημαίνει ότι την πέρασα και από το κρεβάτι μου, όπως περιπαιχτικά φαντάστηκες...

 
Μπανάκι εσείς; Ζηλεύω, είναι η αλήθεια. Εγώ τον Αύγουστο περιμένω λογικά για να μπαίνω στη θάλασσα, στις διακοπές... (ακόμη στα λόγια είμαστε!) Ε, θα μαυρίσεις, εσύ που είσαι και κάθε μέρα εκεί, με τόση ηλιοθεραπεία που σκοπεύεις να κάνεις και το Σεπτέμβριο θα είσαι γυφτούλι! Εγώ προσέχω, ναι, πέρυσι ξεφλούδισα πολύ μετά από τις διακοπές μου! Περίεργο... η νεολαία πάντα βρίσκει χρόνο. Θυμάμαι, δίναμε μαθήματα στη σχολή τον Ιούνιο, όλο το πρωί μάς έβρισκες στην παραλία, μόνο το βράδυ διάβασμα, συχνά και όλο το βράδυ! Και πίστεψέ το, τον Ιούνιο είχα πολύ μεγαλύτερους βαθμούς απ’ ό,τι το Φεβρουάριο!
 
Γυμνισμό έκανα μόνο με μία σχέση μου είχα, στη Σκιάθο. Καλά ήταν αν και καίγεσαι εύκολα εκεί κάτω! Χεχε! Έναν τόνο αντηλιακό και άλλο τόσο κρέμες! Με φίλους δεν έχω κάνει, ούτε και μόνος μου!
 
Η εφηβεία μου; Χμμ χάλια, ούτε ιδιαίτερες παρέες με τα παιδιά του σχολείου, ήμουν πολύ κλειστό σαν άτομο. Δημοτικό στο χωριό, γυμνάσιο και λύκειο στα Φάρσαλα. Ξέρεις τώρα, χωριατόπουλα-παιδιά της πόλης, σημειώσατε 0-1! Έξω από τα νερά μας.

Φίλη κολλητή είχα τη μακρινή ξαδέρφη μου, συνομήλικη. Η πρώτη που έμαθε για μένα το μεγάλο μυστικό. Αχώριστοι ακόμη. Θα πάμε και διακοπές μαζί που σου έλεγα. Φίλο αγόρι δεν είχα, δεν υπήρχε συνεννόηση με το ανδρικό φύλο. Και ακόμη δεν υπάρχει! Μαθητής μέτριος προς καλός, του 16, το κακό είναι ότι διάβαζα πολύ αλλά πιο ψηλούς βαθμούς δεν έβγαλα, ειδικά στα πρώτα χρόνια. Μεγαλώνοντας, μεγάλωσαν και οι βαθμοί μου. Περιπέτειες; Α, με μια κοπέλα εκεί στα 16-17, όχι πως δεν ήξερα τί με ερεθίζει, αλλά αφού επιβεβαίωσα ότι δεν υπήρχε κίνηση στο κάτω μέρος του σώματός μου με ό,τι χάδια και τριβές δοκιμάσαμε, άφησα εντελώς πίσω  μου κάθε αμφιβολία. Πάντως ήξερε να φιλάει καλά. Όχι πως εγώ δεν ξέρω να φιλάω αισθησιακά, αλλά μην προσπαθεί να σε φάει κιόλας ο άλλος!

 
Έχεις δουλειές σήμερα ε; Δεν πειράζει, αρχή της εβδομάδας είναι, υπομονή! Χρειάζεται κι ο υπολογιστής λίγη ξεκούραση!
 
Σε μια βδομάδα πιστεύω ότι θα έχουμε κανονίσει κι εμείς διακοπές. Ειδικά για σήμερα λέγαμε να καθίσουμε στο τηλέφωνο όση ώρα χρειάζεται και να συνεννοηθούμε για το τί θα κάνουμε. Θα έπρεπε να δίνουμε προτεραιότητα στα νησιά, αλλά εκεί που έχουν φτάσει τα ακτοπλοϊκά, που να πας; Ας πάνε οι ξένοι που τα έχουν.
 
Σε τρεις εβδομάδες κανονίσαμε μίνι διακοπές στην Πάργα. Έχουμε ένα γάμο, και θα πάμε με την κοπελιά (που φιλοξένησα) Παρασκευή με Δευτέρα! Φυσικά θα κάνουμε κι εκεί κάνα μπάνιο!
 
Η ποίηση, Αλέξη μου, είναι για λίγους, πάντα το έλεγα. Και εγώ να σου πω την αλήθεια, ανήκω σε αυτούς που δεν πρόκειται να διαβάσουν ποίηση για να χαλαρώσουν. Κάνε ό,τι μπορείς για να πάρεις αυτό που θες. Διαφήμιση; Ε τότε διαφήμιση! Αν τα αφήσεις σε μια σελίδα, θα μείνουν εκεί. Να διαδίδεις την δουλειά σου δεν είναι κακό!
Και μην ξεχνάμε ότι τα αγγλικά στην Ελλάδα, δεν περνάνε κι εύκολα. Αν δεν ήταν δικά σου, δεν επρόκειτο να καθόμουν να διαβάσω ποίηση και μάλιστα στα αγγλικά. Όχι πως το υποβιβάζω το είδος, αλλά όπως και να το κάνεις, όταν διαβάζεις στίχους μια παραπάνω προσπάθεια κατανόησης τη χρειάζεσαι!
 
Ναι ναι, θυμήθηκα πολύ καλά αυτά που έγραψα για κρεμμύδια! Έτσι σου είπα, όντως! Κοίτα, αν και οι δύο έχουν φάει κρεμμύδια, δεν νομίζω να υπάρχει πρόβλημα! Χαχαχα! Τώρα ανοίγεις  θέμα, τα φιλιά που βάζουμε στο τέλος μηνυμάτων, τουλάχιστο για τους περισσότερους, είναι απλά χαιρετισμός. Τίποτα άλλο. Πώς να εννοώ φιλιά, πραγματικά φιλιά, και μάλιστα σε κάποιον που δεν γνωρίζω από κοντά; Και εσύ πώς εννοείς τα χάδια σε κάποιον που δεν έχεις δει ποτέ; Μην ξεχνάμε ότι  ο άνθρωπος μπορεί να νιώσει ή να εκπέμπει συναισθήματα απέχθειας, αποστροφής κλπ, χωρίς ο ίδιος να το θέλει συνειδητά. Και να έχει προς τα έξω την ανάλογη συμπεριφορά... Εσύ, πώς εννοείς τα χάδια λοιπόν; 
 
Καλή εβδομάδα και καλές δουλειές σήμερα!
Φιλιά!
Ευγένης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ω Ευγένη!
Δεν κάνω λάθος λέγοντας ότι κι οι δυό μας περάσαμε ένα σε όλα ευχάριστο σαββατοκύριακο!
Ε, ήθελα λίγο να σε πειράξω με τη φιλοξενούμενη κοπελιά...
Ξεκάθαρα λοιπόν: μόνο με αγόρια/άνδρες παίρνεις μπρος.
Οι γυναίκες, ως εικόνα, ως μυρουδιά, δεν με ερεθίζουν σχεδόν καθόλου (τα κορίτσια των... 15, χμμμ εκεί κάτι κινείται) αλλά μόλις ακουμπά σάρκα με σάρκα γίνομαι επιβήτορας με τα όλα, αρκεί βέβαια η όλη εμφάνιση να θέλγει κάπως.
 
Οπτικό ερέθισμα απόλυτο είναι για μένα ο άνδρας, ειδικότερα ο νέος άνδρας, ο έφηβος. Το οπτικό ερέθισμα εκεί είναι το παν. Χωρίς να χρειάζονται αγγίγματα, χάδια, αμέσως όλα παιρνούν τη μοιραία ηδονική τροπή. Φυσικά, με τα αγόρια επιδιώκω την «παθητική» συνεύρεση, τη θεσπέσια πρωκτική απόλαυση. Εκεί λιώνω. Αλλά αν το επιθυμεί ο σύντροφος, αλλάζουμε «ρόλους».
Θεωρώ τον εαυτό μου εξαιρετικά τυχερό, που μπορώ κι αντλώ «διπλή» ηδονή αρκετά χρόνια τώρα.
 
Το χωριό.
Ποιό χωριό;
Μην απαντάς αν νιώθεις ότι κινδυνεύεις από τη δική μου υπερβολική πίεση να τα μαθαίνω όλα, αλίμονο.
 
Τίποτα οι δουλειές σήμερα. Όλα αναβάλλονται για αύριο.
Κι έτσι το πρωί τρέξαμε πάλι στη θάλασσα. Έχω κι ένα απογευματινό κολύμπι για εφεδρεία. Θα δούμε.
 
Είχες δίκιο με τα αγγλικά ποιήματα. Από χτες ο ένας μετά τον άλλο δεν σώνουν να μου πουν το θαυμασμό τους. Ευχαριστώ, λέω, ευχαριστώ, ευχαριστώ.
Διάλεξα λάθος πατρίδα; Θα γινόμουνα μεγάάάάλος Άγγλος ή Αμερικανός ποιητής; Παιχνίδια της μοίρας. Ποιός μας παίζει στα δάχτυλα όταν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι όλα εμείς οι ίδιοι τα αποφασίζουμε;
 
Τα χάδια, τα εννοώ.
Με την έννοια του αν ποτέ συναντηθούμε και μένουμε κατ’ ιδία, θα σε περιποιηθώ με όλη μου την ψυχή!
Φιλία έρως γινόμενη...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Αλέξη,
Όχι δεν κάνεις λάθος! Τέλεια ήταν!
Ναι τώρα ξεκαθάρισε το τοπίο των σεξουαλικών επιθυμιών! Εντάξει και τα δυο τα έχω δοκιμάσει, το ενεργητικό λιγότερο βέβαια… απ’ όσο θυμάμαι... χαχα! Και τα δυο απόλαυση ήταν!

Το χωριό μου... Δεν είναι ότι κινδυνεύει η ανωνυμία μου, το θέμα είναι ότι δεν ξέρω ακόμη ποιόν έχω απέναντι... για να νιώσω, όπως είπες, αν κινδυνεύω...

 
Θάλασσα αντί για δουλειές λοιπόν, το καλύτερο θα έλεγα! Και αύριο μέρα είναι για τα υπόλοιπα!
Χαίρομαι που υπάρχει ανταπόκριση στα αγγλικά ποιήματα!
Έχεις ακούσει το «όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει»; Ε κάτι τέτοιο απαντάω στην ψευδαίσθηση ότι εμείς αποφασίζουμε...
 
Σήμερα η διάθεση παίζει μαζί μου…
Δεν ξέρω, κάτι μου φταίει από το απόγευμα και μετά... κάτι με «χάλασε»... αλλά θα φτιάξει ξανά... πού θα μου πάει;
 
Πώς περάσατε το απόγευμά σας; Πάλι μπάνιο;
Εγώ έμεινα μέσα να κανονίσω με την κολλητή για τις διακοπές, Ήρθε κι ο Γρηγόρης για καφέ, πριν λίγο έφυγε κι αυτός... 
Κάποιος με μάτιασε και είμαι μες την ατονία... ουφ...
Ελπίζω εσείς καλύτερα...
 
Φιλιά, φιλιά!
Ευγένης
 
 

από το ημερολόγιο του Αλέξη

Πάλι η ίδια ασάφεια για το τι του αρέσει! Και επανέρχεται και το αναφέρει σαν μακρινή εμπειρία, σαν μια ηδονή που έχει να τη ζήσει μήνες και μήνες. Τόσο ανέραστος!

Ακόμα δεν με εμπιστεύεται. Χωριά κοντά στα Φάρσαλα υπάρχουν δεκάδες. Ξανά υπομονή. Αλλά κι εγώ δεν παραδίδομαι…