Εξάμηνο μηνυμάτων (20)

Εικοστή ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωρίζονται» μέσα από το πληκτρολόγιο. Εδώ κι εκεί υπάρχουν αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν πιο μύχιες σκέψεις, που δεν εκδηλώνονται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Θα γίνει προσπάθεια να έχουμε μια ανάρτηση 3 φορές την εβδομάδα.

  

Εξάμηνο μηνυμάτων (20)

 

Αλέξης προς Ευγένη

Ευγένη μου αγαπητέ,
 
Όλη μέρα ουσιαστικά κλεισμένος μέσα για δουλειές. Ο ήλιος να καλεί, να καλεί – εγώ εκεί, στην πολυθρόνα.
Μια από τα ίδια για αύριο. Μετά ακολουθούν μέρες με αρκετό ελεύθερο χρόνο. Ήλιος, θάλασσα, όνειρα...
Δεν πρέπει να παραπονιέμαι.
 
Υποκλίνομαι στην απόφασή σου να μη μου πεις ποιό το χωριό σου. Έχεις δίκιο, με «ξέρεις» μόνο δι’ αλληλογραφίας και για διάστημα ούτε τριών μηνών. Ένα τίποτα.

Μην ταράξουμε τους σκελετούς...

 
Ώστε κι εσύ ενεργοπαθητικός/παθητικός. Οι περισσότεροι από μας, έτσι είναι. Όταν έχεις δοκιμάσει το γνήσιο μέλι, δύσκολα μετά ικανοποιείσαι με το νερουλό μέλι-σιρόπι των λουκουμάδων (καλή παρομοίωση, έτσι;).
 
Είναι κι αυτά που είπε ο μάντης Τειρεσίας, που εκτός από τυφλός, έζησε και μερικά χρόνια σαν κανονική γυναίκα και ήταν ο μόνος άνθρωπος που μπορούσε να έχει γνώμη απτή για τις ηδονές που νιώθουν ο άνδρας και η γυναίκα. Αποφάνθηκε ότι η ηδονή στη γυναίκα είναι εννέα (ναι ναι 9) φορές ισχυρότερη από την ηδονή του άνδρα.
Άντε μετά να μη γίνεσαι ομοφυλόφιλος...
 
Για την τόσο υψηλή βαθμολογία έχω μια επιφύλαξη, αλλά το ότι ο «παθητικός» αισθάνεται σαφώς μεγαλύτερη ηδονή και σε πολύ μεγαλύτερη διάρκεια, το θεωρώ δεδομένο.
 
Δεν πολυπιστεύω στο μάτιασμα – που ανέφερες ότι σε μάτιασαν. Κι όμως, γιατρός όχι από τους τυχαίους, ισχυρίστηκε ότι από τη στιγμή που όλοι μας εκπέμπουμε μαγνητικά πεδία και κυκλοφορούμε με μια αόρατη αύρα, δεν μπορούμε να αποκλείσουμε ασυμβατότητες μεταξύ ορισμένων ατόμων – που οδηγούν και στο μάτιασμα.
 
Εδώ και μια απλή πανσέληνος σε διεγείρει! Γιατί όχι, κι ανάλογα, μια φιλική ή εχθρική αύρα...
 
Σα να καταλαβαίνω, από το μέγεθος των σχολίων, ότι το καλοκαίρι «κάνει κοιλιά» στα στατιστικά των ιστολογίων. Επόμενο. Άλλο να χτυπάς πλήκτρα, άλλο να χαϊδεύεις ένα πρόθυμο αγόρι στα βράχια...
 
Σε λίγο ετοιμάζω την αυριανή ανάρτηση.
 
Χάδια καυτά, καλοκαιρινά!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα!
Ετοιμάζεις την ανάρτηση ε; Καλά κάνεις! Θα τη δω το πρωί!
Αααα εγώ νόμιζα ότι θα ήσουν όλη μέρα έξω για δουλειές κι όχι μέσα!
 
Βασικά για το πόσο καλά σε ξέρω, ίσως να ήταν υπερβολική η εκτίμησή μου ότι δεν γνωριζόμαστε σχεδόν καθόλου, αλλά προς το παρόν, ναι, δεν θα ήθελα να ταράξουμε «τους σκελετούς».
 
Το μέλι στην παρομοίωση είναι ο παθητικός και το σιρόπι ο ενεργητικός; Καλή η παρομοίωση, αλλά και πάλι ανάλογα με τις προτιμήσεις. Πώς έζησε ο Τειρεσίας σαν γυναίκα, δεν σε πιάνω… Και πάλι, πως μπορούμε να εξισώσουμε την ηδονή της γυναίκας με αυτή του άνδρα;
Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Θες να μου πεις ότι ο πρωκτός είναι ίδιος με το αιδοίο; Υπερβολικό δεν είναι;
 
Την ξέρω την αύρα, έχω διαβάσει κι έχω προσπαθήσει να τη δω, άλλο βέβαια που δεν το πέτυχα. Πιστεύω στην ενέργεια που μπορούμε να μεταδώσουμε ο ένας στον άλλον, θετική ή αρνητική. Το μάτιασμα το θεωρώ ενέργεια. Όπως είπες: φιλική ή εχθρική...
 
Το καλοκαίρι, ναι, κάνει τεράστια κοιλιά στα ιστολόγια. Εκεί που το χειμώνα μπορεί να τύχει να διαβάζεις 40 ιστολόγια (αναρτήσεις) την ημέρα, τώρα 10-15 και αν... Υπάρχουν πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνει ο κόσμος, μέσα σε αυτά και τα χάδια στα βράχια! Χεχε! Και λογικό είναι, την περίοδο αυτή η διάθεση χτυπάει κόκκινο!
 
Ήρεμη η σημερινή μέρα, νύσταξα πια... θα πλύνω δόντια και θα κοιμηθώ...
Σε καληνυχτώ!
Καλό βράδυ!
Όνειρα γλυκά!
Φιλιά!
 
Ευγένης προς Αλέξη
Που χάθηκες εσύ αγορίνα;
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, ανυπόμονε!
Χτες το βράδυ, μεσάνυχτα δηλαδή, το μόνο που έκανα με τον υπολογιστή ήταν να αναρτήσω τα καθιερωμένα 2 ποιήματα μ’ ένα ελάχιστο σχόλιο.
Μετά για υπνό.
Και παρά τα θαυμάσια πρωινά του καλοκαιριού, δεν κατόρθωσα να βγω από το κρεβάτι παρά την ώρα που εσύ, σίγουρα, θα έφτιαχνες μισθοδοσία ή πρόγραμμα πληρωμών.
Και πάλι, το σώμα μου όλο είναι σα να έχω τρέξει πεντάμιλο με ενδιάμεσες ασκήσεις σε σχοινιά.
 
Δουλειά και τρέξιμο, τρεχάματα.
Αλλά σήμερα, όλα κι όλα, με ηρεμία ψυχής και μεθοδικότητα.
Λαϊκή, στο κουρείο (για ένα στρατιωτικό με την ψιλή), ύστερα στη θάλασσα.
Βαρύ και πάλι το πρόγραμμα, ή μου φαίνεται;
 
Και τον Ευγένη, τον Ευγενούλη, να τον καλοπιάσω για τις πολλές ώρες που έμεινε σε αδράνεια το ταχυδρομείο. Μάλλον θα του στείλω πάλι μια φωτογραφία μ’ ένα όμορφο αγόρι. Φάτε μάτια ψάρια...
Αν και σου εύχομαι ολόψυχα να συναντήσεις, αύριο κιόλας, σήμερα κιόλας στο διάλειμμα, το βασιλόπουλο των ονείρων.
διακοπή....
.....
συνέχεια....
Ο ελεύθερος χρόνος μου ροκανίζεται από διάφορα μικροπράγματα, γα τα οποία πρέπει σώνει και καλά εγώ να φροντίζω, μια διαδικασία στην τράπεζα, ένα τιμολόγιο για φορολογική χρήση, το πρόγραμμα για την επόμενη εβδομάδα. Και μέσα σε όλα αυτά τα σημαντικά ασήμαντα, το ζήτημα των ημερομηνιών για τις διακοπές.
 
Πιθανολογώ 10-20 Αυγούστου στη Μακεδονία, στη Σιθωνία, με διήμερες στάσεις πηγαινέλα στο Βόλο. Κι από τέλος Αυγούστου έως αρχές Σεπτεμβρίου σε κανένα νησί. Συνολικά κάπου 20 μέρες!
Το νησί το θεωρώ δεδομένο, το πολύ-πολύ να αλλάξουν λίγο οι ημερομηνίες.
Για τη Μακεδονία, ανοιχτό ακόμα το θέμα – είναι χρονιά πονηρή στα οικονομικά, δεν είναι κακό να κρατάμε πισινή...
 
Πηγαίνω τακτικά ακόμα στην αγγλική ιστοσελίδα. Τα σχόλια σταμάτησαν. Σε λίγο θα έχει ξεχαστεί αυτή η ακολουθία των διαολοποιημάτων.
Φαίνεται ότι η μοίρα των ποιητών είναι αυτή: να δημιουργούν συνέχεια – αλλιώς, η μαρμάγκα.
 
Με τρόμο σχεδόν βλέπω το ιστολόγιο να στέκεται ορφανό τις μέρες των διακοπών. Πωπωπω, πόσο μεγάλη η σχετικότητα των πραγμάτων – μάτια που δεν βλέπονται...
 
Γιά να δούμε, θα το βγάλεις το απόγευμα χωρίς λάγνες επισκέψεις στο λουτρό σου (χιχιχι!)
 
Με χάδια και φιλιά, η στάση και τοποθέτηση δική σου,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα!
Ανυπόμονος; Εγώ; Γιατί βρε; Αφού δεν με έχεις συνηθίσει στις αργοπορίες! Ένα το βράδυ ένα το πρωί τα  μηνύματά σου!
Κούραση εχτές δηλαδή ε; Καταλαβαίνω, και εγώ πτώμα έπεσα! Φταίει και η ζέστη!
Γιατί παιδί μου τόσο έντονη κούραση; Μήπως έχεις καμιά αβιταμίνωση;
Α, είχατε και λαϊκή σήμερα! Θάλασσα με παρέα ή για παρέα;
 
Το ταχυδρομείο δεν έμεινε σε αδράνεια, ποτέ δεν μένει, συγκεκριμένα μηνύματα έλειπαν! Τα έφαγα τα μάτια ψάρια! Μόνο τέτοια τρώω!
 
Που να το συναντήσω, το βασιλόπουλο; Λες να έρθει να βρει κάνα έγγραφο; Το διάλειμμα γίνεται μέσα στο γραφείο, βλέποντας κάνα μήνυμα, μόνο όταν έχω καμιά εξωτερική, το κάνω έξω.  Ποιόν εννοείς βασιλόπουλο;  Το παιδί στο σούπερμάρκετ; Γιατί τέτοιο σχόλιο στην ανάρτηση;
 
Αγαπητέ μου, αν είσαι ο άνδρας του σπιτιού, σε ποιόν θα πέσουν οι δουλειές;
Πολλές οι  μέρες των διακοπών σας, μπράβο που τα καταφέρνετε! Θαυμάσια θα περάσετει! Εγώ με τις 5-6 μέρες που πάω, ούτε να μαυρίσω προλαβαίνω!
 
Όπως ξέρουμε, οι περισσότεροι ποιητές μετά θάνατο γνώρισαν την ποθητή δόξα... Εσύ δεν χρειάζεται να ανησυχείς για αυτά τα ποιήματα, ήταν μια προσπάθεια αρκετά πετυχημένη!  Μάτια που δεν βλέπονται... έχεις δίκιο...  που να ήξερες πόσα ιστολόγια έχουν κλείσει από τότε που μπήκα... και τα περισσότερα οριστικά... Εσένα κι εμένα θα είναι για μικρό χρονικό διάστημα, μετά θα τα ξανανοίξουμε! Τον Αύγουστο άλλωστε, μην περιμένεις και πολλούς να κάθονται να διαβάζουν ιστολογήματα! Όλοι έξω είναι!
 
Μάλιστα, η σκέψη μου τώρα στην Πάργα. Δεν έχω πάει ποτέ... Θα μας αφήνει ο γάμος λίγο χρόνο για την αμμουδιά; Να προλάβουμε...
 
Ω ναι, σήμερα η μέρα πέρασε ζωρίς λάγνες επισκέψεις στο λουτρό... εκτός από το καθιερωμένο ντουζ βέβαια... 
 
Χάδια με στάση και τοποθέτηση! Τί διαβάζουν τα ματάκια μου!
Φιλιά!
 
 

από το ημερολόγιο του Ευγένη

Αντί να μου εύχεται να με βρει το βασιλόπουλο, δεν κάνει τον κόπο να με τακτοποιήσει μ’ έναν καλόβολο Αθηναίο. Ολόκληρη πολιτεία στα πόδια του!

Τι λέω!... Το πρόβλημα εντοπίζεται στην απόσταση. Ποιος Αθηναίος περνάει τακτικά από Γιάννενα;… Απίθανα όνειρα.
Ο ίδιος θα μπορούσε να έρθει. Δεν θάτρωγα κρεμμύδι ούτε για δείγμα για ολόκληρη εβδομάδα πριν!
Μόνος, θα ερχόταν;
 
 

Αλέξης προς Ευγένη

Ευγένη (μου),
Μαθαίνω από δικό σου σχόλιο σε άλλο ιστολόγιο ότι το σαββατοκύριακο θα είσαι στο χωριό.
Δεν μου το είχες πει αυτό...
 
Πρέπει αυτό που αρχίζει και φωλιάζει μέσα μου να είναι ζήλεια, αλλιώς δεν θα ένιωθα την αμηχανία (πες το στενοχώρια) να περνάει από πάνω μου σα σύννεφο.
Καλό ταξίδι, καλά να περνάς, και καλή επιστροφή.
 
Κάτι ποιήματα μου έρχονται στο νου - από τα ήδη υπάρχοντα.
Μετά η σκέψη μεταπηδάει στο "αξίωμα" ότι, για σένα, τα αφιερωμένα σε σένα ποιήματα, πρέπει να είναι καινούργια.
Δεν χωράς - δεν πρέπει να χωράς σε παλαιότερες καταστάσεις και βιώματα.
Φοβάμαι ότι το πρόσωπό μου, όλο το σαββατοκύριακο θα δείχνει σφιγμένο, αφηρημένο.
Οι έφηβοι στα βράχια (ΑΝ πάω) θα έχουν το δικό σου πρόσωπο, κι ας μη σε έχω δει ποτέ...
 
Τι παράξενα συναισθήματα, τι παράξενα.
Ο λόγος σου, ψωμί και γάργαρο νερό...
Αλέξης (ο χάδια έχων ανάγκη...)
 
Ευγένης προς Αλέξη
Αλέξη μου,
 
Σήμερα κύλησε καλά η μέρα, ήρεμα, μάλλον επειδή ήξερα ότι δεν θα πάω στο γραφείο αύριο, γύρισα και ξάπλωσα λίγο, σηκώθηκα και πήγα να γεμίσω το αμάξι γιατί αύριο την ώρα που θα φύγω δεν θα βρίσκω πολλά πρατήρια ανοιχτά.  Διαδρομή όπως φαντάζεσαι, μέσα από βουνά αρχικά και μετά πεδιάδες, Σταματώ και χαζεύω πολλές φορές τη θέα, ανάλογα με την εποχή και την ώρα...  Μια Ελλάδα θέαμα!... 
 
Ναι, Αλέξη μου, θα είμαι στο χωριό! Παρασκευή με Δευτέρα, αύριο φεύγω! Κατά το μεσημέρι θα έχω φτάσει, γιατί 04:00 θα ξυπνήσω, να φτιάξψ καφέ και να ποτίσω, κατά τις 05:00 το πρωί θα ξεκινήσω, η ανατολή θα με βρει στο Μέτσοβο λογικά... Μ’αρέσει το πρωινό ξύπνημα και το ταξίδι το απολαμβάνω πολύ! Έστω και μόνος μου...
 
Βασικά αυτό το μήνυμα το δεύτερο που έστειλες με παραξένεψε και με τάραξε λίγο.
 
Ζήλεια για ποιο λόγο; Μην ακούω τέτοια! Με κολακεύεις μεν αλλά με φέρνεις και σε λίγο δύσκολη θέση. Γιατί να νιώθεις έτσι; Πρώτα απ’ όλα υπολογιστή θα έχω, δεν χανόμαστε, ίσως να αργοπορώ λίγο να απαντήσω. Κάνω ένα βήμα παραπάνω:  το χωριό μου ξέρεις που πέφτει στο περίπου. Αν λογαριάζεις να έρθεις να με δεις, θα σου πώ με ακρίβεια. Πάρε το αμάξι κι έλα.  
Παράξενα συναισθήματα, δεν είσαι ο μόνος! Και έχεις ανάγκη χάδια; Μου έρχεται δύσκολο να πιστέψω ότι εσύ το λες αυτό... που τα έχεις καθημερινά στο σπίτι και έξω από αυτό. Καινούργια και παλιά, τα ποιήματα είναι δημιουργία... Πάντα καλοδεχούμενα...
 
Καλό βράδυ να έχεις και ήρεμο!
Όνειρα γλυκά!
Φιλιά!