Εξάμηνο μηνυμάτων (29)

Εικοστή ένατη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωρίζονται» μέσα από το πληκτρολόγιο. Εδώ κι εκεί υπάρχουν αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν πιο μύχιες σκέψεις, που δεν εκδηλώνονται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν συνολικά ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Έχουν προγραμματιστεί αναρτήσεις με συχνότητα «μέρα παρά μέρα».

Εξάμηνο μηνυμάτων (29)

 
 

από το ημερολόγιο του Αλέξη

Νομίζω, αρκετά το τράβηξα. Δεν έχει νόημα να τον αφήσω να πιστεύει πως ζω σαν παντρεμένος. Θα γράφω κανένα λάθος κάπου, μια λεπτομέρεια. Άσχημο να το ανακαλύψει εκείνος, τυχαία, αντί να το μάθει κανονικά από μένα. Το τράβηξα πολύ!
Μια λύση με το μαλακό: να πω του Ευγένη ότι οδεύω προς χωρισμό, ότι ο γάμος δεν τραβάει άλλο. Έτσι δεν θα φαίνεται το αρχικό ψέμα. Ληξιαρχική πράξη θα μου ζητήσει;…

 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα σου αγοράκι!
Ελευθερώθηκε ο χρόνος σου τελικά! Για να χαρείς παραπάνω τη φύση και όχι μόνο…
 
Ποτά; Με παρέα πίνω τα πάντα, καλά να περνάμε! Δεν κάνω όμως κατάχρηση, σπανιότατα! Μαστίχα! Πόσον καιρό έχω να πιω δεν φαντάζεσαι! Από πέρυσι στην Αθήνα που είχα κατέβει στο εξόχικο μιας φίλης στη Σαρωνίδα… την τσακίσαμε! Πρέπει να πάρω κάποια στιγμή και για το σπίτι.
 
Χαίρεσαι που τα χάδια σου τα ψηφιακά πετυχαίνουν το σκοπό τους να ερεθίζουν, αλλά όταν είσαι μόνος δεν είναι και το πιο ευχάριστο!
 
Για την αμφί κατάστασή σου, όχι δεν είσαι ο μόνος. Γι’ αυτό και δεν μου κάνει και εντύπωση ιδιαίτερη. Δεν μπορώ να κάνω το ίδιο, για τους λόγους που είπες... ή προς το παρόν δεν έχω βρει γυναίκα που θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο... αν και δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα να συμβιβαστώ με τις απαιτήσεις μιας συζυγικής ζωής με γυναίκα…
 
Για την ομοφυλοφιλία στο σχολείο: σε ποια τάξη μου; Αν πεις ότι ήμασταν 35 άτομα (βάζω κι αυτούς που δεν πέρασαν απ’ όλες τις τάξεις), 3-4 φαντάζομαι θα «αποκλείναμε», βασικά έναν θυμάμαι, ξεχώριζε, αλλά σίγουρος δεν μπορώ να είμαι... Σαν τί πληροφορίες να μου έχουν έρθει; στη δική σας περίπτωση 35% είναι πολλά, είσαι σίγουρος; Μπράβο πάντως, αυτό σημαίνει ότι δεν κρύβονταν και ιδιαίτερα…
 
Μια προσπάθεια στον ύπνο τη χρειάζομαι, δεν αποκοιμάμαι αμέσως, όχι για πολλή ώρα όμως… σηκώνομαι για κατούρημα μέχρι την τελευταία στιγμή…
 
Δεν είσαι δύσκολος στο βραδινό, λιτό και απέριττο!
 
Δεν μπόρεσα να σου απαντήσω χτες, είχα κόσμο από το απόγευμα! Είδαμε και μια ταινία το βράδυ και μας πήρε αργά η ώρα, μίας και κοιμήθηκα, αλλά ξύπνησα καλά το πρωί ευτυχώς!
Ήταν μια όμορφη μέρα! Πολλή ζέστη όμως. Ανοίγω το πρωί να αερίζεται το σπίτι, φεύγοντας κλείνω παντζούρια. Το μεσημέρι που γυρίζω κλείνω μπαλκονόπορτες και σφραγίζω το σπίτι. Το απόγευμα κατά τις 6 που βγήκα έξω από την πόρτα, πήγε να με πνίξει η ζέστη! Από πέρυσι έχει να κάνει τόση και θα ανέβει και άλλο λένε! Τυχερέ, έχεις και τη θάλασσα δίπλα. Εδώ μόνο κολυμβητήρια. Πηγαίνει τακτικά ένα παιδί από την παρέα και του αρέσει!
 
Το σαββατοκύριακό θα είναι ήρεμο, άκουσα ότι μπορεί να ανέβει μια φίλη, θα δούμε, θα της πω να μείνει Λάρισα. Και να κρατήσει τα λεφτά για την άλλη εβδομάδα για την εκδρομή και το γάμο.
Τι θα κάνετε σήμερα;

Φιλιά πολλά!

Καλά να περάσετε σήμερα και όλο το σαββατοκύριακο!
Τα λέμε σύντομα!
 
ΥΓ. Είδες όλες τις νέες φωτογραφίες μου; Άντε, εντελώς γυμνές δεν είναι, αλλά… παίρνεις μια ιδέα!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, σκληρά εργαζόμενε
 

Ολόγυμνές σου φωτογραφίες δεν βρήκα και συνεσταλμένος όπως είσαι, μάλλον δεν θα έχεις βγάλει ποτέ και δεν μπορείς να διαβιβάσεις κάτι τέτοιο. Αν έχεις και νιώθεις την ανάγκη να με... ερεθίσεις, μη διστάζεις. Καλοκαίρι είναι, μπαίνω συχνά στο λουτρό (χμμμ).

Πάντως, και μόνο η φωτογραφία σου στην αμμουδιά (ξαπλωμένος) μού φτάνει. Αυτό το μαγιώ, να μπορούσα να το… άσε καλύτερα…
 
Τις μη ψηφιακές φωτογραφίες μου τις έχω προσωρινά σε φακέλους (είμαι λίγο αρχειονόμος...). Τα λευκώματα ήδη αρκετά και σχετικά δυσπρόσιτα (βάλε-βγάλε). Μια λύση θα ήταν να τα περάσω όλα από σάρωση – αυτό όμως θέλει μέρες, μην πω εβδομάδες...
 
Και τώρα προετοιμασία για θάλασσα,
Γειάάάά (μη σ' ερεθίσω στο γραφείο με χάδια...)
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου αρμονικέ νεαρέ,
Όχι στο αρχικό πρόγραμμα.
Όχι θάλασσα.
Έναν περίπατο εδώ κοντά και πολύ ήταν.
Εκδικούμαι στο πληκτρολόγιο (που όλα τα δέχεται, αν ήταν ζωντανό θα παρακαλούσε να το δέσουμε, να το μαστιγώσουμε, να του τραβάμε το πέος ως τα έσχατα αλλά χωρίς να επιτρέψουμε εκσπερμάτιση...). Πωπωπωπω, η φαντασία μου χτυπάει κόκκινο!
 
Ας σοβαρευτούμε.
Παρακάτω θα δεις σε τί παλικάρια οφείλεις την ανεξαρτησία και την ασφάλειά σου.
Ανεξαρτησία; Από πού κι ως πού, στο γαλλικό στρατό; Ναι, αλλά στις δυνάμεις μιας ισχυρής συμμαχίας.
 
Δεν ντρέπονται λιγάκι, 18-19 χρονών παιδιά με όπλα αληθινά.
Και με υποχρεωτικά γυαλιά,  μια και το πρόγραμμα προέβλεπε σκοποβολή.Τάχω περάσει κι αυτά. Η λήψη από πλανώδιο φωτογράφο, που «έτυχε» να βρίσκεται κοντά (γιατί μυρίζει προμήθεια η παρουσία του;). Άμεση εκτύπωση. Κανονικά ήταν έγχρωμη η φωτογραφία, ταλαιπωρημένη όμως, πέρασε από πολλά σακκίδια, κι έτσι τη διόρθωσα όσο-όσο και την αποθήκευσα ασπρόμαυρη.
 
Κι οι Έλληνες, οι αγνώμονες, να κοιμούνται ήσυχοι ότι τα σύνορά τους είναι από όλους σεβαστά ! Τουρκία είπατε ; Άλλο αυτό, είναι σύμμαχοι, και μεταξύ μας, όταν πίνουμε πολύ και ερχόμαστε στο συμμαχοκέφι, ε, μπορούμε να καυγαδίσουμε λίγο. Τί πειράζει ; Τα ξεχνάμε μετά. Και τα νέα σύνορα εγγυημένα πάλι...
 
Βρε βρε βρε πού έφτασε η φαντασία του ποιητή, από διέγερση μέσω πληκτρολογίου μέχρι αλλαγή συνόρων...
 
Πρόσεχε τα προς αρχειοθέτηση, Ευγένη. Πάλι στο αποχωρητήριο; Αχ, αυτή η νεολαία, μόνο στη μαλ... το μυαλό. Είπαμε, μέχρι 4 φορές ημερησίως. Μετά τα τριάντα βλέπουμε.
 
Βρε αυτός ο Αλέξης, όλο αυτό σκέφτεται;
Ναι ρε Ευγένη, τα χάδια και όσα ακολουθούν...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Αλέξη μου,
Φάκελοι, καλός τρόπος αρχειοθέτησης, αρκεί να υπάρχουν καλές συνθήκες αποθήκευσης.
 
Δεν πήγες τελικά θάλασσα, δεν πειράζει και η βόλτα καλή είναι!
Η φαντασία σου χτύπησε κόκκινο ! Κοίτα να την ημερέψεις, μην πάθει τίποτα! Κρίμα το πληκτρολόγιο!
 
Είδα τη φωτογραφία, φαίνεται λες και είναι από το ’40! Δεν ξέρω από γαλλικό στρατό αλλά νομίζω ότι αφού εκπαιδεύεσαι για μάχη, πρέπει να μαθαίνεις με τα αληθινά, ναι, με τα αληθινά όπλα για να ξέρεις ότι δεν είναι παιχνίδι, κοστίζει ζωές και εσύ θα είσαι υπεύθυνος για αυτές. Όλοι έχουμε να θυμόμαστε από το στρατό… Αν δεν φόραγες τα γυαλιά παιδί μου, μπορεί να σκότωνες και κανέναν στο πεδίο βολής!
 
Πέρασες τα σύνορα… της φαντασίας… Μέχρι το αποχωρητήριό μου έφτασες! Όχι, δεν έχει τέτοια! Σκέψου όσο θες... κακό δεν κάνει να έχεις ορεξούλες!
 
Εδώ ηρεμία, κανονίζω τα ραντεβού μου και καμιά φορά με εκνευρίζουν πολύ!
Φιλιά και καλό μεσημέρι!
Ευγένης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, θαυμαστή μου,
Την ώρα που εσύ κι οι συμφοιτητές/συμφοιτήτριές σου τριγυρνούσατε από μπαρ σε μπαρ στη Θεσσαλονίκη, από κραιπάλη σε κραιπάλη, και κάνατε striptease (με ή χωρίς poker, ή με μπουκάλι) κάτι φτωχά αμούστακα Ελληνογαλλογερμανάκια μόλις 19 χρονών φύλαγαν τα σύνορα... αλήθεια ποια σύνορα;
Αλλά κι ωραίος συμμαχικός στρατός, όπου από τα πιο σημαντικά καθήκοντα είναι η... μάσα.
Γι’ αυτό και βλέπεις εμένα το φανταράκι, όχι με όπλα στη φωτογραφία, αλλά - αν κοιτάξεις καλά - με μαχαιροκουταλοπήρουνα στο χέρι.
 
Στο στρατό ανέπτυξα κάποιες φιλίες. Βαριά λέξη! Τη φιλία την τοποθετώ πολύ ψηλά – όπως εσύ, έτσι αντιλαμβάνομαι. Έχουμε μια λογική τηλεφωνική επικοινωνία, τίποτα το ιδιαίτερο. Φιλία με μικρό «φ»…
 
Ενώ στη μεγάλη φιλία, η ανάγκη για επικοιωνία είναι καθημερινή, σε καλές και κακές στιγμές. Γιατί μόνο με πολύ οικεία πρόσωπα, και με τον καλύτερο φίλο, θα τυχαίνει να τα χαλάσεις. Όχι επειδή δεν υποκύπτει σε ορισμένες ορέξεις, το αντίθετο: για τα τόσα άλλα που παρεμβάλλονται σε μια σχέση που πασχίζεις να την κρατήσεις καθαρά πνευματική.
Το ίδιο τα χαλάμε μ’ έναν ερωτικό σύντροφο, εδώ συνήθως για λόγους άλλους από τη σαρκική επαφή.
 
Αν η στρατιωτική στολή είναι από τα φετίχ σου, θα σε απογοητεύσω, δεν έχω άλλες φωτογραφίες με στρατιωτικά (εκτός στρατοπέδου κυκλοφορούσαμε με πολιτικά). Θα περιμένεις τις Απόκριες...
 
Από τη δική σου θητεία, τί θα μού δείξεις; Κάνα γραφείο κλιματιζόμενο σε μια Αλεξανδρούπολη;

Αποχωρητήριο;

Όπως το υποδηλώνει η λέξη. Εκεί όλα επιτρεπτά.
Για ένα φεγγάρι, στο Στρασβούργο, δούλευα σε καλό ξενοδοχείο. Τα ωραία αποχωρητήρια, τα πολύ παστρικά, τα χρησιμοποιούσα κατά κόρο για να ικανοποιώ ΚΑΘΕ ανάγκη (είδες, το τονίζω, κατάλαβες, ε ;)
 
Φαγητό (σήμερα εκτάκτως νωρίς, φεύγουμε μετά, δεν έχει μεσημεριανό ύπνο)
Φασολάδα ! Φυσικά συν σαλάτα, τυρί, κρασί, κάνα βερίκοκο.
Λατρεύω τα φασόλια !
Καλή συνέχεια εκεί πάνω.
Με χάδια εξερευνητικά...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα πια από το σπίτι και με λίγο ύπνο!
 
Έτσι νομίζεις κάναμε στα 18-19 μας; Εντάξει βγαίναμε αλλά ήμασταν ήσυχοι... καλά παιδιά... και μη σου πω, πολύ συμμαζεμένα… Τα πιεσμένα οικονομικά δεν μας άφηναν να κάνουμε και πολλά…
 
Καλύτερα μαχαιροπίρουνα αγόρι μου από τα όπλα! Η προηγούμενη φωτογραφία σου μού άρεσε περισσότερο! Δεν είναι φετίχ μου, αλλά θα μπορούσε  να γίνει ανάλογα με την περίσταση…
 
Για τη δική μου θητεία, δεν θα σου πω… (χιχι!)
 
Δηλαδή δούλευες σε ξενοδοχείο και έφερνες κόσμο στα αποχωρητήρια; Χαχαχα! Σιχαίνομαι αν είναι χάλια, αν όμως είναι καθαρά, αν αστράφτουν, δεν θα πρόβαλα αντίρρηση (ή αντίσταση). Δεν έχω κάνει κάτι προχωρημένο με κάποιον σε τουαλέτα, μόνο λίγα χάδια, φιλιά (όχι σαν τα πύρινα τα δικά σου!), και αυτά στα γρήγορα…
 
Καλά όλα αυτά για τη φιλία και συμφωνώ, αλλά συ είπας: «Φιλία για μένα ήταν πάντα απλώς το πρώτο βήμα για ερωτισμό και για έρωτα». Τι θα συμπέρανες από αυτή τη φράση; Τη φιλία την τοποθετώ ψηλά. Αλλά όχι να μας καβαλήσει κιόλας… ξέρεις τι εννοώ…
 
Φασολάδα, θα βάλω να μουσκεύουν να φτιάξω αύριο, και δικά μου αγαπημένα! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Έφτιαξα και ζελέ έτσι δροσερό να έχω στο ψυγείο!
 
Πάω για καφέ με τα παιδιά! Θα τα πούμε!
Άντε, καλό ΣΚ να έχουμε! Φιλάκια! Και καλό μπάνιο απογευματινό!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου
Για τα αποχωρητήρια θα πω μόνο τούτο:
Συχνότατα έχω αναπτύξει δράση εκεί μέσα, παλαιότερα τουλάχιστο, και κυρίως το χειμώνα. Σε πορνοκινηματογράφους κυρίως αλλά και σε άλση σκοτεινά (εργένης ακόμα).
Η περίπτωση στο ξενοδοχείο ήταν μόνο για μονήρη ικανοποίηση – δεν έφερνα άλλους μέσα, αλίμονο.
Ήδη από τις πρώτες αναρτήσεις έχω αναρτήσει ένα ποίημα με θέμα το αποχωρητήριο.
Για πολλούς ένα ποίημα αποκρουστικό.
Αλλά και το αποκρουστικό, τέχνη μπορεί να γίνει...
Για να μην το ψάχνεις, το παραθέτω σαν συνημμένο.
Πες μου μια γνώμη – όχι βιαστική.
 
Κι εσύ ζελέ βρε θηρίο. Ίδια γονίδια έχουμε;
 
Για φιλία και Φιλία, θα τα πούμε ακόμα. Θα μιλήσω και για το συμφέρον που ενυπάρχει και στα πιο καυτά πάθη.Τί φανταζόσουνα, ότι δεν θα προσπαθούσα να βγω από πάνω; (με την καλή έννοια, την καλή έννοια – δεν σ’ αρέσει να είσαι από κάτω;)
 
Ζέστη κάνει.
Φιλιά δροσερά, μαντεύεις πού...
Αλέξης