Εξάμηνο μηνυμάτων (37)

Τριακοστή έβδομη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωρίζονται» μέσα από το πληκτρολόγιο. Εδώ κι εκεί υπάρχουν αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν πιο μύχιες σκέψεις, που δεν εκδηλώνονται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν συνολικά ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Έχουν προγραμματιστεί αναρτήσεις με συχνότητα «μέρα παρά μέρα».

 

 

Εξάμηνο μηνυμάτων (37)

 
 
Αλέξης προς Ευγένη
Όχι, Ευγένη μου, δεν βοηθάω στο καθάρισμα του σπιτιού.
Ή ελάχιστα, τακτοποιώ το γραφείο μου. Καθάρισμα όχι.
Μαγειρεύω πότε-πότε. Αυτό ναι.
Τα διαθέσιμα τετραγωνικά του σπιτιού πρέπει νάναι ανάμεσα σε 70 και 80...
Έχεις καμιά σχέση με εφορία μήπως;
Χάδια,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Θα στα ψάλλω αύριο, έφυγε ο Γρηγόρης και θα πέσω για ύπνο... νυστάζω πολύ!
Καλό βράδυ και όνειρα γλυκά!
 
 
από το ημερολόγιο του Αλέξη
Κακώς απάντησα πως δεν ασχολούμαι με το καθάρισμα. Μού φάνηκε σαν ερώτηση-παγίδα. Είδα σε μια στιγμή μια συμβίωση πέρα από ερωτικές περιπτύξεις, μια πεζή καθημερινότητα, καθάρισμα σπιτιού, χλωρίνη, οσμές λουτρού, κηλιδωμένα σεντόνια, και δεν μου άρεσε η εικόνα. Κακώς. Το μήνυμα όμως τόστειλα, πώς να το διορθώσω;…
 
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Όχι ποίημα γραμμένο για σένα, προϋπάρχει.
Αλλά μια και σου μίλησα για συνουσία μπροστά σε καθρέφτη, σκέφτηκα να σου το στείλω το ποίημα αυτό.
Πρέπει να είναι το μοναδικό που περιγράφει συνουσία μπροστά στον καθρέφτη - αν όχι συνουσία κανονική, οργασμό στα σίγουρα!
 
Ευγένης προς Αλέξη
Μάλιστα…
Πρόκειται για δυο άτομα η για σένα με εσένα;
Ωραίο είναι, βάζεις τον άλλο να σκεφτεί πως είναι μέσα από τον καθρέπτη!
Ερεθιστικό όπως διαβάζεται.
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, που τα θες όλα μα όλα τα ποιήματα δικά σου!
Αφού γράφω στην αρχή ότι το ποίημα αυτό ΠΡΟΫΠΑΡΧΕΙ.
Σου το στέλνω μόνο και μόνο επειδή είναι μάλλον το μοναδικό που έγραψα με περιγραφή συνεύρεσης και δράσης κι οργασμού μπροστά σε καθρέφτη.
Κι ο καθρέφτης, είδες, ράγισε, δεν άντεξε.
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα χαιρόμουνα αφάνταστα αν ήμασταν εμείς οι δυό...
Με μένα από πίσω σου, δεκτό; Ή θα προτιμούσες να είχες εσύ γράψει το ποίημα;
Ξαναδιάβασέ το, πες μου, έτσι, σαν παιχνίδι...
Χάδια εδώ, στα... όρθια.
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Χαχαχα τί δεν κατάλαβες από την ερώτησή μου;
Ρωτάω αν είσαι εσύ μόνος στον καθρέφτη και χαϊδεύεσαι ή εσύ που βλέπεις τον εαυτό σου να παίζει με εσένα τον ίδιο, δεν έβαλα τον εαυτό μου πουθενά... και δεν θα τον έβαζα έστω και αν το είχες γράψει για μένα…
Είναι ωραίο όπως και νάχει...
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη αντικαθρεφτιζόμενε,
Στο ποίημα είμαι ΕΓΩ και πλησιάζω από πίσω ένα ΝΕΑΡΟ που στέκεται μπροστά σε μεγάλο καθρέφτη.
Τι ψυχρολουσία είναι πάλι αυτή: να μην θέλεις να είσαι ούτε στη μία ούτε στην άλλη θέση; Νόμιζα (κακώς;) ότι ασκούσα ΚΑΠΟΙΑ γοητεία ωστε να... συγκατατεθείς να σού προσφέρω ηδονή... Τόσο μη αποδεκτός είμαι δηλαδή;
Πωπωπωπω...
Χαμένα χάδια...
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, υπερφίαλε,
Σήμερα η τελευταία ανάρτηση του καλοκαιριού.
Το ιστολόγιο δεν κλείνει φυσικά. Από τέλος Αυγούστου θα δω πώς θα εξελιχτεί...
 
Σε λίγα λεπτά, ώρα αναρτήσεων.
Καληνύχτα, κουκουλωμένε!
Αλλά, κάτω από την κουβέρτα, ποιό είναι αυτό το χέρι; Μήήήήή!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα Αλέξη!
 
Γιατί δεν βοηθάς στο σπίτι; Είσαι απίθανα τυχερός επειδή βρήκες γυναίκα που στα έχει όλα έτοιμα και εσύ να κάθεσαι; Θύμα δηλαδή... Είσαι απαράδεκτος, αγαπητέ μου, ολόκληρος άντρας και αφήνεις τη γυναίκα σου να τα κάνει όλα. Κι απ’ ό,τι έχω καταλάβει μέχρι τώρα είσαι στο σπίτι πολλές ώρες! Μου κάνει πολύ κακή εντύπωση να σκουπίζει η γυναίκα σου και εσύ να παίζεις στον υπολογιστή. Δηλαδή θα σου πέσει βαριά η σκούπα ή το ξεσκονόπανο; Και σ’ ένα μεγάλο σπίτι κιόλας!

Για τον καθρέφτη. Ώστε εσύ και κάποιος άλλος νεαρός. Αυτός στέκεται και εσύ από πίσω του. Ποια ψυχρολουσία, Αλέξη; Υποθετικά μιλάς, τί θα σου προσφέρει η εικόνα μου πίσω ή μπρος; Ενέχει κινδύνους και παρεξηγήσεις το κομμάτι της φαντασίας που μπορεί να ξεδιπλωθεί...

 
Υπερφίαλος λοιπόν, ωραία... περνάμε και στα πιο πικάντικα. Γιατί τέτοιος χαρακτηρισμός;
Το χέρι είναι το δικό μου, και ξεράθηκε στον ύπνο…
Ευγένης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, μη υπερφίαλε,
Σε χαρακτήρισα έτσι γιατί δεν με δέχτηκες - φραστικά βρε αδερφέ! - ούτε "μπρος" ούτε "πίσω". Δεν έχεις ακούσει ότι η χειρότερη στιγμή για έναν ομοφυλόφιλο είναι όταν ο άλλος του λέει ΟΧΙ ; Και καλά ένα όχι για κάτι εξωφρενικά δυσάρεστο, αλλά για τα ωραία και "ήπια" που διαδραματίζονται στο ποίημα (ουσιαστικά μόνο χάδια, φιλιά κι αμοιβαίος αυνανισμός) να εισπράττω ένα όχι σε όποια στάση αφήνω έσενα να διαλέξεις.
Γι' αυτό, χιουμοριστικά, σε χαρακτήρισα υπερφίαλο...
 
Τα του σπιτιού είναι καθήκοντα της γυναίκας, όταν αυτή δεν εργάζεται. Πατριαρχική αντίληψη; Όπως θες πες το. Δεν βλέπω τίποτα το μεμπτό σ' αυτό τον επιμερισμό "εργασιών".
 
Αν έμενα μαζί σου, βεβαιότατα, λέω: βεβαιότατα, κάτω από το άγχος να σου είμαι ευχάριστος - και να με δεχτείς είτε μπρος είτε πίσω ή και τα δύο – βεβαιότατα θα έκανα πολλά παραπάνω πράγματα μέσα στο σπίτι (σου), για χάρη σου δηλαδή, σα σκλάβος. Ή ούτε αυτό δεν θα τόθελες;
 
Κάτι μου λέει ότι σε παγίδεψα...
 
Χάδια, Ευγένη μου, χάδια γλυκά από έναν πρόθυμο
Αλέξη
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα!
Νομίζω για όλους είναι χειρότερο το ΌΧΙ!
Μ’αρέσει που σου έρχεται περίεργο το να βάλεις ποδιά ή να καθαρίσεις το πάτωμα! Λες και είναι το πιο αφύσικο πράγμα στον κόσμο! Μπορείς να πλύνεις και χωρίς ποδιά άμα θέλεις…  Εάν έχετε συμφωνήσει σε επιμερισμό, είναι εντάξει. Αλλά αν είναι οι ιδέες σου και οι απόψεις σου τέτοιου είδους... άστα να πάνε.
 
Βασικά αν έμενες μαζί μου ως φιλοξενούμενος δεν θα άγγιζες τίποτα.
Αν έμενες μαζί μου ως φίλος, ίσως σε άφηνα να με βοηθήσεις σε ελάχιστα.
Αν έμενες μαζί μου ως εραστής, θα χωρίζαμε τις δουλειές. Απλά και όμορφα!
Με παγίδεψες, εννοώντας;
Πήγα καφεδάκι και γύρισα, αύριο θα έρθει η Ρέα και μεθαύριο είναι ο γάμος... άντε να ηρεμήσουμε. Και το άλλο σαββατοκύριακο Σίφνο! Χεχε!
Τι έκανες το απόγευμα;
Φιλιά πολλά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη αγαπητέ, ψάλτη αριστερέ,
Να μου τα ψάλλεις, είπες; Γιατί;
Σύμφωνα με τη θεωρία μου περί συμφέροντος και γονιδίων, δεν έχω καμιά ευθύνη που να απορρέει από ελεύθερη βούληση.
Ό,τι κάνω, ή δεν κάνω, το κάνω ή δεν το κάνω, είναι αντίδραση γονιδίων - και τα γονίδια δεν τα ορίζω...
Αλλά θα ακούσω φυσικά την ψαλμωδία σου με ενδιαφέρον.
Ετοιμάζομαι (πάλι) για θάλασσα.
Το βορειαδάκι να κρατήσει.
Όμορφα γυφτόπουλα να κυκλοφούν στην αμμουδιά (όπως χτες το απόγευμα στο άλσος Δαφνιού, πήγα εκεί και... αρτύθηκα. Η ζωή είναι ωραία.)
Κάτι μου λέει ότι θα έχω αρκετές ασχολίες και μετακινήσεις την επόμενη εβδομάδα.
Λοιπόν; Πρόσχωμεν...
Χάδια κάτω από το... ράσο!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Άστα αυτά με τους ψάλτες, δεν φτάνει που με είπες υπερφίαλο, με λές και ψάλτη!
Μην τα ρίχνουμε όλα στα γονίδια! Είναι σαν να λες πως τα παιδιά των δολοφόνων γίνονται όλα δολοφόνοι! Έχεις νιονιό και σκέφτεσαι, δεν σε καθοδηγεί κανένας! Τα βρήκαμε, τα γονίδια… 
Αρτύθηκες κιόλας, καλά έκανες αφού σου δόθηκε η ευκαιρία! Όπου νάναι περιμένω επίσκεψη με φιλοξενία και αν και δεν έχω πρόβλημα με τις φιλοξενίες, τώρα θα ήθελα να μείνω μόνος το σαββατοκύριακό... Δεν πειράζει όμως.
Χάδια και ράσο; Δεν πάνε μαζί αυτά (χιχι)... εκτός κι αν έχεις καμιά φαντασίωση με παπά!
 
Καλημερούδια!
Καλό μπάνιο!
Φιλιά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου οικοδεσπότη,
Όλα ωραία, πολύ ωραία στη θάλασσα.
Το απόγευμα μάλλον μέσα το βλέπω, ή για κανένα περίπατο κοντά.
Ή ψώνια. Ή παράδοση εργασιών.
Εγώ, είμαι άνθρωπος που πάντα ευχαρίστως φιλοξενώ... Στο τεράστιο (κατά την άποψη μερικών...) σπίτι μου, πάντοτε είναι διαθέσιμος ένας χώρος για φιλοξενία.
Διακοπή.
 
Αλέξης προς Ευγένη
Συνεχίζω για λίγο πριν πάω να ξαπλώσω να χωνέψω φασολάκια, πατατούλες, ελιές, φέτα, κρασί λευκό παγωμένο, και παγωτό καϊμάκι με σιρόπι βύσσινο.
Του κόσμου τα καλά, Ευγένη μου, σε γεύμα υπό τους ήχους συναυλίας της γνωστής ορχήστρας τζιτζικιών του διπλανού άλσους.
Με γεμάτο στομάχι νιώθει κανείς εν ειρήνη με τους πάντες. Ξεχνιούνται τα απανωτά "όχι" και για μπρος και για πίσω - τί μου μένει; να δοκιμάσω "πάνω" και "κάτω";
 
Φαντασίωση με παπά; Όχι.
Αλλά έτυχε να «δοκιμάσω» με παπά! Προχωρημένα πράγματα! Έμπειρος! Δεν φορούσε ράσα, εννοείται. Περάσαμε μαζί μια ευχάριστη ώρα. Δεν τον ρώτησα σε ποια ενορία… λειττουργεί. Ηδονές με τη βούλα της εκκλησίας δηλαδή. Χωρίς τις κόνξες των Ιωαννίνων…
 
Άντε, σε δρομολόγησα πάλι,
και είσαι και οικοδεσπότης σήμερα (δύο βαθμίδες πάνω από τον απλό παπά...)
Με χάδι δεσποτικό λοιπόν και χειροφίλημα...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα ξανά στο δεύτερο μήνυμά σου!
Ξάπλωσες; Κοιμήθηκες; Τζιτζίκια.. εδώ που είμαι δεν έχω κοντά... στο κέντρο είμαι βλέπεις.
Δηλαδή, Αλέξη, νιώθεις ότι σε απογοητεύει η στάση μου κι ότι σε απορρίπτω;
 
Είδες ο παπάς; Στην πέφτει κανονικά! Χαχαχα! Κόνξες εγώ; Τι μου λες!
 
Οικοδεσπότης αύριο τελικά!
Χειροφίλημα... χμμμ… και αυτό ερεθίζει πάντως.
Φιλιά!
Πάω να δω μια ταινία δράσης με μάγους και νεράιδες!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, μαθητευόμενε μάγε,
Βλέπεις πού καταλήγει η κουβέντα (η γραπτή) όταν παπάδες, δεσποτάδες, άγιοι, ψαλμοί μπαίνουν στη μέση μιας υγιούς φιλικής σχέσης;
Και σήμερα αυτά, ακόμα είναι Παρασκευή.

Παραδέχομαι, δηκτικό το χιούμορ μου, είναι λίγο σαν άμυνά μου όταν φοβάμαι ότι πάνε να μου πάρουν το παιχνίδι μου, το πολύ σοβαρό παιχνίδι μου. Όταν αυτός που βλέπω/νιώθω φίλο μου και στη σφαίρα της φαντασίας έστω, σύντροφο κι εραστή, δεν δείχνει να ανταποκρίνεται...

Είναι η φραστική ανταπόκριση το παν;
Όχι. Αλλά συντηρεί το μύθο, τη συνέχεια.
Αν δεν έχω τη βεβαιότητα ότι οι φαντασιώσεις μου συναντούν τις δικές σου φαντασιώσεις, ότι είμαι αποδεκτός στις δικές σου φαντασιώσεις, πώς μπορώ να γράψω ποιήματα χαρούμενα για μας τους δυό;

Διάβασες όλη την «Εξιστόρηση»;

Πόσα απ αυτά είναι ξεκάθαρα χαρούμενα, αισιόδοξα;
Τα περισσότερα είναι βασανιστικά. Κάθε στιγμή αμφιβολία, άγχος για το επόμενο βήμα. Ο φόβος, όχι, ο τρόμος της απόρριψης παντού.
Δεν λέω, αξιόλογη συλλογή η «Εξιστόρηση», αλλά αυτού του είδους τα ποιήματα θα ήθελες να γράφω για σένα, για μας;
Το ότι θα γράφω είναι δεδομένο. Τί προτιμάς να είσαι: μούσα ευτυχίας ή μούσα δυστυχίας; Η αλήθεια είναι ότι η δυστυχία «τραβάει» περισσότερο. Από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη λίγοι έχουν διαβάσει τις στροφές του Παραδείσου, όλοι ξεκινάνε με την Κόλαση.
 
Αλλά αρκετά με τα μελοδραματικά.
Συνεχίζουμε, ο καθένας όπως φρονεί.
 
Για τις δουλειές του σπιτιού ΣΟΥ : πολύ σωστά τα θέτεις, πολύ πρακτικά και σωστά. Νόμιζα ότι θα σε παγίδευε το θέμα (με την καλή έννοια, ε). Αλλά η θέση σου είναι ξεκάθαρη και το ποντίκι έφυγε αλώβητο με το τυρί, με όλο το τυρί.
 
Καλό σαββατοκύριακό!
Καληνύχτα!
Άχρηστο το χέρι μου; μή μου πεις...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα λοιπόν, ξημέρωμα Σάββατο!
Δηκτικό το χιούμορ σου, σε καταλαβαίνω όμως, είναι άμυνα, ο καθένας τις δικές του. Χαίρομαι που το φανερώνεις. Για να μην παρεξηγούμαστε δεν σε απορρίπτω, ούτε προσπαθώ να σε απογοητεύσω, κρατάω μια ουδέτερη στάση ως προς την φύση της σχέσης και δεν την επικροτώ. Μπορείς να δώσεις με την ψυχή σου σε μια τέτοια σχέση;... δυστυχώς ό,τι παίρνεις από αυτή δεν φτάνει…
 
Να συνεχίσεις να γράφεις χαρούμενα, η λύπη δεν χωράει εδώ, ούτε σε μένα, ούτε σε σένα. Τα βάσανα πάντα θα τα συναντούμε, το θέμα είναι να τα ξεπερνάμε... Ποτέ δεν θα είμαστε σίγουροι για το επόμενο βήμα, κανείς και ποτέ. Αν μπορούμε να ζούμε το τώρα, είναι το παν, το ζητούμενο, αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και να πορευόμαστε. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να σε παίρνει από κάτω για τίποτα, τι και αν είμαι μούσα ευτυχίας ή δυστυχίας, αν δεν γίνεται να προχωρήσει, από σενα θα εξαρτηθεί, από τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα...
 
Είχε και άλλες θείες ο Δάντης; Χιχι, κρυόμπλαστρο χιουμοράκι!
 
Το χέρι σου; Χμμμ το δικό μου πάντως δούλευε την ώρα που ερχόταν το μήνυμά σου αυτό...
Και ήταν εξαίσια μπορώ να πω... περιέργως (;)
 
Πρωινό ξύπνημα αύριο, περπάτημα, και κατά τις 11 θα φτάσει και η φίλη μας...
Καλό βράδυ και όνειρα γλυκά! Καλή ξεκούραση!
Φιλιά!