Εξάμηνο μηνυμάτων (43)

Τεσσερακοστή τρίτη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωρίζονται» μέσα από το πληκτρολόγιο. Εδώ κι εκεί υπάρχουν αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν πιο μύχιες σκέψεις, που δεν εκδηλώνονται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν συνολικά ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Έχουν προγραμματιστεί αναρτήσεις με συχνότητα «μέρα παρά μέρα».

 

Εξάμηνο μηνυμάτων (43)

 

Ευγένης προς Αλέξη

Καλημέρα!
Τι κάνουμε; Ξυπνήσαμε; Λουτραριστήκαμε;
 
Εγώ πάλι το βρίσκω αφύσικο, η φαντασίωση υπό επήρρεια κρασιού... αλλά δεν πειράζει, με το κρασί δεν ήμουν εντελώς εγώ!  Και μη μου ζητάς λεπτομέρειες, θα τις κρατούσα για τον εαυτό μου, δεν ήταν κάτι τόσο τραγικό… και δεν πολυθυμάμαι κιόλας…
 
Άσε βρε Αλέξη, και τα δύο αγόρια που μου αρέσουν στο χωριό είναι ξινά και κρυόκωλα (που λέει και η ξαδέρφη μου). Απορώ κι εγώ με τις επιλογές μου! Άλλο η εξωτερική εμφάνιση και άλλο η συμπεριφορά όμως… Εσύ θα έριχνες παραγάδι στο χωριό σου;
 
Είμαι στα Γιάννενα από χτές, στη δουλειά από αύριο…
Δεν έχω ιδιαίτερη όρεξη μάλλον λόγω προσπάθειας να εγκλιματιστώ! Χαχαχα!
Το Πήλιο ήταν καταπληκτικό, η παρέα ήταν καλή φυσικά (3 αγόρια, 3 κορίτσια, 2 αυτοκίνητα). Στον Άι-Γιάννη κοιμηθήκαμε. Θα σου στείλω φωτογραφίες, φυσικά.
Όλα καλά γενικά! Στην υπηρεσία θα δούμε αύριο, στα προσωπικά όπως τα ήξερες!
Φεύγω για ψώνια και θα τα πούμε! Φιλιά!
Καλημέρα!
 
 
από το ημερολόγιο του Ευγένη
Όταν άκουσα να φωνάζουν το όνομα «Οδυσσέας» στην αμμουδιά του Άι-Γιάννη, αμέσως πήγε το μυαλό μου στον Οδυσσέα που μού έστειλε μήνυμα μετά την τελευταία ανάρτηση. Πανέμορφο παλικάρι, μπουκιά και συγχώριο, ψηλός κι αθλητικός. Έπαιζε βόλεϊ με μια παρέα. Έπαιζε πολύ καλά μάλιστα, κάτι καρφώματα! Ο καλύτερος της παρέας. Στάθηκα. Πρέπει να του χαμογέλασα, ασυναίσθητα, γιατί τα μάτια του κάρφωσαν εμένα, έχασε τη μπάλα. Με κοίταξε πολύ επίμονα, το στόμα ανοιχτό, σαν δεν ξέρω τί… Οι άλλοι και πάλι τον φώναζαν: Οδυσσέα, άσε τα κορίτσια! Αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν κοίταζε τα κορίτσια της δικής μας παρέας, αλλά εμένα… Συνεχίσαμε το δρόμο μας…
Σήμερα, που ξαναδιαβάζω το μυστηριώδες μήνυμα ενός άλλου Οδυσσέα, εύχομαι ενδόμυχα να είναι το ίδιο πρόσωπο.
Φαντασιώσεις βέβαια, αλλά η μοίρα καμιά φορά…
 
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγενάκη μου,
Κατά την πρόσφατη οινοποσία που τόσο σε "ανέβασε", τί ακριβώς φαντασιωνόσουνα μαζί μου;
Λεπτομέρειες, παρακαλώ, λεπτομέρειες - ως τις πιο... μύχιες!
Καληνύχτα!
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, σκληρά εργαζόμενε (εγώ βρίσκομαι ακόμα σε φάση διακοπών…),
Για τις φαντασιώσεις σου μετά από ικανή οινοποσία, δεκτή η συστολή – μπορεί να το κάνω ποίημα αυτό, θα δούμε. Ακόμα ξεμπερδεύω τους σκόρπιους στίχους της Ικαρίας. Δείγμα παρακάτω.
Για το πού θα έριχνα τα βέλη μου, ΑΝ ΗΜΟΥΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ, δεν είναι – για μένα – δύσκολη η απάντηση: παντού βέβαια, όπως έκανα από τότε που ήρθα στην Ελλάδα. Προσεκτικός θα ήμουνα μόνο στον επαγγελματικό χώρο, εκεί δεν χωράνε πειράματα – αυτό το λέω με τη σημερινή μου πείρα, μετά από πανωλεθρία, γιατί μην ξεχνάς ότι ολόκληρη κατάσταση είχε προκύψει με το νεαρό μαθητή, όπως περιγράφω στην «Εξιστόρηση» (τα 93 ποιήματα, θυμάσαι;). Σ’ αυτό το σημείο έγινα σοφότερος (και προσεκτικότερος).
Σε σύγκριση με σένα, το ερώτημα των σχέσεων τοποθετείται σε ελαφρά διαφορετική βάση: αν είχα μείνει ελεύθερος, θα είχε επιδιώξει ΜΟΝΙΜΟ δεσμό; ή θα συνέχιζα να ΠΕΤΑΛΟΥΔΙΖΩ;
Πολύ πιθανό να είχα τελικά επιδιώξει να βρω μόνιμο σύντροφο.
Αλλά μεσολάβησαν αρκετές απογοητεύσεις, μαζί κι ο γάμος, κι έτσι κινούμαι σε θεωρητική σφαίρα.
Οπωσδήποτε όμως θα είχα σχέσεις – έστω μόνο «ξεπέτες», όπως τις λες... Κι αυτές τις έχω ακόμα, τις είχα δηλαδή, όπου ευκαιρία, μέχρι πρόσφατα...
 
Εκεί ακριβώς, σ’ αυτό το κομβικό σημείο, διαφέρουμε: εσύ επιδιώκεις ΜΟΝΟ κάτι μονιμότερο κι απέχεις από κάθε άλλη ευκαιρία – ή κάνω λαθος;
 
Αυτά για τον αιώνιο μας προβληματισμό...
 
Πήλιο: βρε, στείλε μου καμιά φωτογραφία!
 
Όλη την εβδομάδα θα κάάάάθομαι. Άντε μέχρι Ωρωπό για θάλαττα, θάλαττα...
Χάδια προμεσονύχτια,
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
... και ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ: αν ήμουνα ελεύθερος θα έτρεχα με 180 στα Γιάννενα!
Χάδια υψηλής ταχύτητας!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα! Μα κι εγώ σε φάση διακοπών βρίσκομαι, προσπαθώ να αποφύγω την ηλιοθεραπεία στο μπαλκόνι! Χαχαχα!
Γεμάτη στίχους η Ικαρία ε; Πού να μπουν σε σειρά τόσες μέρες!
 
Αυτό το ήξερα Αλέξη, ήμουν σίγουρος ότι θα έριχνες παντού τα βέλη σου! Χώρος εργασίας και συγγενικό περιβάλλον, μακριά! Ποτέ δεν ξέρεις τι στραβή μπορεί να συμβεί. Σοφότερος και προσεκτικότερος, και όχι μόνο εσύ, όλοι  μέσα από αυτά που περνάμε μαθαίνουμε… 
Και μόνιμο σύντροφο να είχες, δηλαδή, δεν θα χωρούσε ο καημένος να περάσει την πόρτα από το κέρατο ε; χαχαχα!  Δεν πειράζει όμως, το θέμα είναι να σε ευχαριστεί αυτό που κάνεις. Αλλιώς ποιος ο λόγος να το κάνεις…
 
Επιδιώκω το μονιμότερο αλλά δεν απέχω και εντελώς από το περιστασιακό... Δεν το επιδιώκω. Αν τύχει, δεν λέω όχι και δεν λέω ότι δεν θα μου αρέσει, ίσως και να κολλήσω.  Ποιος ξέρει... Δεν κάνω από δική μου πλευρά καμιά προσπάθεια όμως, και μέχρι το σημείο που μπορώ, το περιστασιακό το αποφεύγω…
Μα υπάρχουν και καλύτερα πράγματα να προβληματιστείς… ένα σωρό!
 
Θυμάμαι πολύ ζωντανά ακόμα το Πήλιο….
 
Τυχεροί είστε που θα πηγαίνετε θάλασσα! Μπράβο! Αρχίζω να ξασπρίζω σιγά σιγά και δεν μου αρέσει! ‘Αντε παιδί μου κοίτα να χαρείς το καλοκαίρι που απέμεινε... ατελείωτο όπως είπες. Αλλά δεν είναι ατελείωτο. Να περάσετε καλά στο μπανάκι σας! Όμορφη η καλημέρα σου πρωί πρωί! Καλημέρα και από μένα όλη μέρα!
Θα τα πούμε πιο αργά!
Φιλιά πολλά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, σοφέ,
Όχι όχι όχι, δεν τόπιασες καλά αυτό που είπα για μόνιμο σύντροφο (σε θεωρητικό πεδίο). Αν είχα μόνιμο ΑΝΔΡΑ σύντροφο, θα ήμουνα απόλυτα πιστός.
Όπως διάβασες στην «Εξιστόρηση», η απόπειρα στερέωσης μόνιμης σχέσης τότε δεν πέτυχε, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι, σε περίπτωση που το φέρνει η καλή μου τύχη να βρω μόνιμο σύντροφο, δεν θα είμαι εξαιρετικά πιστός σ’ αυτόν!
 
Δύσκολο; Ακατόρθωτο; Επικίνδυνο;
Μπορεί... αλλά εκεί τοποθετώ το ιδανικό, ή αν όχι το ιδανικό, το ευκταίο.
 
Νιώθω ότι βρίσκομαι πολύ κοντά σ’ αυτό που αρκετοί αρχαίοι θεωρούσαν το ιδανικό στο βίο των ηδονών: «έχουμε τις συζύγους μας για να μας κάνουν νόμιμα παιδιά και να κρατάνε σε καλή σειρά το νοικοκυριό μας, και τα αγόρια και τις πόρνες για τη διασκέδασή μας.»
 
Το παραλέω; Υπερβάλλω; Απαξιώνω το ρόλο της γυναίκας;
Μπορεί...
 
Στο βάθος είμαι ένα πολύ πιστό, αφοσιωμένο άτομο – πίστεψέ το. Δεν μου πάει το «κέρατο», άσχετα αν αλλού ψάχνω (και βρίσκω) ηδονές που απντικειμενικά καμιά γυναίκα δεν είναι σε θέση να μου δίνει.
 
Θα με λες σχιζοφρενή στο τέλος...
 
Για το ποίημα που εσωκλείω.
Δείγμα από την εκκολαπτόμενη μικρή σειρά ποιημάτων αφιερωμένη, σε ποιόν άλλον, σε ΣΕΝΑ, με έμπνευση από τις μέρες της Ικαρίας.
Εκεί, όπως είναι φυσικό (και καθόλου «αμαρτωλό») δεν κυκλοφορούσα με κλειστά τα μάτια. Έβλεπα σε κάθε βήμα το όμορφο – αλλά αμέσως σχεδόν γύριζε η σκέψη μου σε σένα. Και η σκέψη αυτή, απέτρεπε, δηλαδή, να δοθεί συνέχεια στην πρώτη, αυθόρμητη φαντασίωση.
Και τα επόμενα ποιήματα, το ίδιο θέμα έχουν.
Με άλλα λόγια: την ΠΙΣΤΗ. Μάλιστα!
Πρώτη φορά μου τυχαίνει αυτό (με εξαίρεση πάντα την «Εξιστόρηση»).
Δεν χαίρεσαι, βρε μούργο;
 
Αύριο μένω χαλαρός. Διάφορες μικροδουλειές (ταχυδρομείο, εφορία,...). Και χρόνος για ανταλλαγή απόψεων!
 
Χάδια χαλαρά, μακριά από ιδρωμένα δάχτυλα!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα Αλέξη μου!
 
Μπορεί να σε στενοχωρήσω λιγάκι. Δεν ξέρω κατά πόσο μπορώ να σε πιστέψω για την πιστότητά, σαν σύντροφος στο σύντροφο... όπως και για την γυναίκα σου, το θεωρώ όχι απλά απάτη αλλά εξαπάτηση μια και καταλαβαίνεις ότι απατάς και το δικαιολογείς. Αμοιβαιότητα, βρε αδερφέ! Όπως εσύ την θες μόνο για σένα, έτσι και αυτή σε θέλει μόνο για αυτήν…
Όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες.
Τουλάχιστο για μένα, όλα αυτά, γνώμη μου…
Και άσε τους αρχαίους στη θέση τους. Άλλο τότε, άλλο τώρα… 
Ο καθένας έχει τις ιδέες του, εγώ θα σε κρίνω για αυτές; Τη γνώμη μου εκφράζω όταν θίγεις θέματα.
 
Τι να χαρώ, για την πίστη σε ένα πρόσωπο που ουσιαστικά υπάρχει αλλά ενεργεί μόνο στην φαντασία σου; Μ’ αρέσει  που το διαβάζω (μόνο) και με κολακεύει δεν λέω, αλλά παραπάνω δεν υπάρχει... ίσα ίσα θα νιώθω εμπόδιο στα σχέδιά σου.
 
Χαλαρός στο σπίτι λοιπόν… Θα έχεις την ηρεμία σου. Μην ανησυχείς, η αλληλογραφία μας κανονικά! Αν και στο εξής θα αργώ λίγο λόγω της δουλειάς…
 
Γενικά πανέμορφη μέρα! Το μεσημέρι, ή θα κοιμηθώ ή θα πάω για περπάτημα… Πήγα και χτες και με χαλαρώνει με τη μουσική… Μαύρισες καθόλου ή όχι;
Φιλιά πολλά!
Να τελειώνω να την κάνω από εδώ.. 

Αλέξης προς Ευγένη

Ευγένη μου, πολυδικτυωμένε,
Ζηλεύω βρε, ζηλεύω!
Οι άλλοι ιστολογούντες, πώς, μα πώς τρέχουν αμέσως με σχόλια όταν κάτι δημοσιεύεις;  
Εμένα, όταν ξαναρχίσω τις αναρτήσεις, ποιός θα με προσέχει, εκτός από 2-3;
Και εκτός από σένα, εννοείται.
Ζηλεύω, ζηλεύω....
Χάδια σκληρά...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα!
Μην ξεχνάς ότι είμαι παλιός στα ιστολόγια, παλιός στην παρέα.
Τα ποιήματα δεν είναι για όλους, ενώ το ημερολόγιο…
 
Αλέξης προς Ευγένη
Φυσικά, φυσικά, φυσικά έχεις δίκιο. Η ποίηση είναι για τους λίγους, εκλεκτούς.
Χαίρομαι που συγκαταλέγεσαι σ' αυτούς.
Χαίρομαι που είσαι ο πιο "φανατικός" μου αναγνώστης.
Χαίρομαι που μπορώ και γράφω ποιήματα, σε σένα αφιερωμένα.
Με πολύ αισθησιακά χάδια,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Λίγους και εκλεκτούς... Πώς έγινα εγώ ένας από αυτούς, ακόμη απορώ...
Χάδια λοιπόν…
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου ακριβέ,
Εμπόδια εσύ; Δεν είμαστε καλά!
Και για ποιά σχέδια εμπόδιο;
Όποια σχέδια και να κάνω, πάλι η Μοίρα αποφασίζει (μαζί με περιβάλλον και γονίδια).
Είναι αλήθεια ότι βρήκα συνομιλητή, άξιο (κι αξιαγάπητο), στα μακρινά Γιάννενα.
Άσε τα πράγματα όπως είναι, καλά κυλάει η άμμος στην κλεψύδρα.
Διαφορές στη γνώμη, στις αντιλήψεις; Μακάρι! Τί θα γράφαμε αν σε όλα συμφωνούμε;
Και είσαι και γερή πηγή έμπνευσης, πανάθεμα! 
 
Κι άλλο ποίημα έτοιμο, το τρίτο. Κανονικά μπαίνει πρώτο στη σειρά.
 
 
από το ημερολόγιο του Αλέξη
Από δω το στρίβω, από κει, δεν τολμώ να του πω την αλήθεια, τις αλήθειες. Είμαι σε όλα έτοιμος κι όμως πατάω βήμα σημειωτόν…
Άμμο πατάω ή λάσπη;…
 
 
Ευγένης προς Αλέξη
Αναφτερό το ποίημα αυτό!
Και κάποιος σε ξενέρωσε... μα είδες που σου λέω; Εμπόδιο στις περιπτύξεις σου!
Μα τα αφήνω, μήπως τα πειράζω κιόλας! Έλα ντε τι θα γράφαμε...
Αχ!
Χάδια από εδώ. χάδια από εκει!
Το καλοκαίρι δουλεύουν υπερωρία οι ορμόνες!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, φιλόλογε, αρχειονόμε,
Πρώτη φορά βλέπω τη λέξη "αναφτερό".
Κατάλαβα, εννοείς "που ανάβει".
Γίνεσαι κι εσύ άξιος λογοπλόκος, χεχε...
Σ' άρεσε το ποίημα, ε...

Στον ΕΓΚΕΦΑΛΟ μου όλα αυτά. Δεν πρόκειται να σε φέρω στη δύσκολη θέση δύσκολων επιλογών. Μου έγινες πολύ αγαπητός - δεν είσαι εμπόδιο για τίποτα. Ίσα ίσα θα μπορούσα να πω ότι η φιλία μας (γιατί γι' αυτό πρόκειται, φιλία δι' αλληλογραφίας) μέ βάζει λίγο περισσότερο στον "ίσιο δρόμο". Γιατί σε πολλά που κάνω, διερωτιέμαι: τί θάλεγε ο Ευγένης, τί θάκανε ο Ευγένης;

Μια εξισορροπητική επιρροή; Ναι, ναι, σίγουρα...
Αλλά τα χάδια, χάδια, ε...
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, καλέ μου Ευγένη,
Μια παράκληση:
Ο υπολογιστής μου είναι αναξιόπιστος. Οι μικρές εφεδρικές μνήμες μου όχι και τόσο αξιόπιστες σε βάθος χρόνου.
Θα είχες αντίρρηση να αναρτώ, σταδιακά, τα ποιήματα που έγραψα φέτος για σένα;
Στο δικό μου ιστολόγιο, εννοείται.
Αυτή τη στιγμή είναι 39 τον αριθμό, και συμπληρώνω με τα σκόρπια της Ικαρίας.
Γίνομαι φορτικός, ε...

Α, και γιατί να μην επικοινωνούμε με ζωντανό ήχο και εικόνα; Εγώ έχω λήψη και λογισμικό.

Με χάδια επίμονα, και φιλί ευγνωμοσύνης,

Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα Αλέξη μου!
 Όλα καλά; Πως είναι η μέρα σου σήμερα;
Εδώ όλα εντάξει!
Τα ποιήματα που έγραψες φέτος, για μένα ή όχι, μπορείς να τα αναρτήσεις όπου θες! Δεν είναι δικά μου άλλωστε, εσύ τα έγραψες, δικά σου τα πνευματικά δικαιώματα δική σου και η ευθύνη!
Τι να γίνεις φορτικός αγόρι μου; Όχι προς Θεού!
Λογοπλόκος εγώ; Είναι γνωστή λέξη, έτσι πιο ιδιαίτερη… για να πεις το ξάναμμα! Χαχαχα!
Μου άρεσε η ιδέα, σιγά σιγά μπαίνω στην εικόνα και στο νόημα που μεταδίδεται από ένα ποίημα, καλώς ή κακώς... 

Από μένα βρε θα μπεις στον ίσιο δρόμο; Εμένα ποιος θα με βάλει; Εξισορροπητική επιροή ασκώ εγώ;… Μάλιστα, δεν ξέρω, για να το λες…

Αλλά τα χάδια χάδια, αυτά δεν λείπουν...Εγώ δεν τα νιώθω βέβαια, μόνο τα διαβάζω...

Μπανάκι σήμερα είχε το πρόγραμμα;  Ήλιο; Νομίζω σήμερα θα ξόδευες ελεύθερο χρόνο.  Είχες ελευθέρας στις βόλτες ε;

Σε φιλώ!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Μπερδευόμαστε με τις ημερομηνίες. ΧΤΕΣ είχα πιο ελεύθερη μέρα, αλλά και πάλι έτρεχα και δούλευα (εφορία, ταχυδρομείο, συμβόλαια...).
Σήμερα στα νότια προάστια,. Αρχίζω να προσβλέπω στο άνοιγμα των σχολείων για να μπω κι εγώ σε σειρά.
Και σειρά, φυσικά, σημαίνει ΚΑΙ δραστηριοποίηση στα ιστολόγια. Γόνιμος διάλογος.
 
Απλά τα πράγματα: συνεχίζω τη ροή των υπάρχοντων ποιημάτων και, με την ΑΔΕΙΑ ΣΟΥ (μάλιστα, κύριε!), προετοιμάζω και τη δημοσίευση των ποιημάτων του 2011 - όλα σε σχέση με σένα ή αφιερωμένα σε σένα.
 
Την άδειά σου (ευχαριστώ!), τη ζήτησα γιατί μερικοί ιστολογούντες, που διαβάζουν ΚΑΙ το δικό σου ΚΑΙ το δικό μου ιστολόγιο, ενδέχεται να καταλάβουν - και ίσως να ερμηνεύουν λάθος - ότι κάπου συνδεόμαστε. Εμείς οι δυό ξέρουμε ότι η σχέση είναι δι αλληλογραφίας, οι άλλοι θα το καταλάβουν; Θα το πιστέψουν; Μερικά ποιήματα είναι πολύ έκδηλα ερωτικά…
 
Και μια κι εσύ είσαι στο χώρο ο πιο δημοφιλής, ενδέχεται να σου κάνουν σχετική ερώτηση.
Μπορεί η φαντασία μου πάλι να καλπάζει. Φταίει το καλοκαίρι.
Αν πάλι ρωτήσουν εμένα (λέω ΑΝ), θα δίνω διφορούμενη απάντηση - ούτε ναί ουτε όχι. Ας μείνουν με την πείνα τους για κουτσομπολιό... Λίγο μυστήριο, εξάλλου, δεν βλάπτει...
 
Χρήσιμη η γνώμη σου, όπως πάντα.
 
Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χάρηκα διαβάζοντας ότι διεισδύεις - και κατανοείς καλύτερα - στην ποίησή μου. Το σχόλιο αυτό, σήμερα, αξίζει όσο μια κριτική στο πιο έγκυρο περιοδικό τέχνης.
 
Αυτό, πες μου, δεν αξίζει ένα πολύ ειδικό χάδι, ένα πολύ ερεθιστικό φιλί;
Αλέξης
 
... και ένα ποίημα ακόμα από της σειρά της Ικαρίας, στη σειρά θα είναι το τελευταίο, άλλα έπονται, αλλά μπαίνουν στη μέση.