Εξάμηνο μηνυμάτων (50)

Πεντηκοστή ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωρίζονται» μέσα από το πληκτρολόγιο. Εδώ κι εκεί υπάρχουν αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν πιο μύχιες σκέψεις, που δεν εκδηλώνονται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν συνολικά ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Έχουν προγραμματιστεί αναρτήσεις με συχνότητα «μέρα παρά μέρα».

Για τους ανυπόμονους: το τέλος πλησιάζει…

 

Εξάμηνο μηνυμάτων (50)

 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, παρεξηγημένε και παρεξηγούμενε,
Δεν είναι σωστό, Ευγένη μου, να εξάπτεσαι με "σεναριολογικές" ιδέες που παραθέτω σαν παράδειγματα από τη δική μου, καθαρά δική μου φαντασία.
Νομίζω ότι, μετά απ αυτούς τους μήνες, με γνωρίζεις κάπως καλύτερα...
 
Κι όμως,
Θα ξέρεις ακόμα ότι είναι στη φύση μου να φαντασιώνομαι, ότι τη μια στιγμή είμαι ο επαρμένος ποιητής, την άλλη ο παθιασμένος φίλος, την άλλη ο σύζυγος, την άλλη η πουτάνα ο πούστης, την άλλη ο σύντροφος που σε λαχταράει - και που τα ΠΑΝΤΑ έχουν περάσει από το μυαλό του.
 
Ένα γλυκό λόγο λοιπόν; Έλα...
Κι αν σε πείραξα, συγγνώμη.
 
Θα πέσω με όρεξη στο φαγητό (σαλάτες και πατάτες τηγανητές) γιατί κολύμπησα δύο ώρες χωρίς διάλειμμα – άντε, κοντά δύο ώρες.
Αλλά τα σύννεφα πυκνώνουν...
 
Χάδια. χάδια, με υποταγή, με άγχος, με δέος,
Αλέξης
 
 
από το ημερολόγιο του Ευγένη
Τον μάλωσα χωρίς λόγο. Το «αντροχωρίστρα» ήταν υπερβολικό. Ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος που χωρίζει για να καλλιεργήσει άλλους κήπους. Σε έναν αμφί είναι μια αρκετά πιθανή εξέλιξη. Αλλά εγώ να σταθώ αφορμή, τραβηγμένο. Ουσιαστικά δεν γνωριζόμαστε καν πρόσωπο με πρόσωπο. Όπως είναι τα πράγματα, θα τού έβαζα ποτέ λόγια να χωρίσει;
 
 
Αλέξης προς Ευγένη
(β' έκδοση...)
Ευγένη μου,
Στενόχωρο το απογευματινό τηλεφώνημα. Αμηχανία.
Αλλά κατανοώ ότι δεν θα μπορούσαμε να λέμε και τίποτα, αφού στο Γρηγόρη δεν έχεις μιλήσει για μένα και βρισκόταν δίπλα σου.
 
Εδώ πρωτοβρόχι. Αυτη την ώρα σταμάτησε. Από μακριά ακούγονται βροντές...
Δεν μ’ αρέσει να βλέπω το καλοκαίρι να τραβάει προς το τέλος.
Ελπίζω να υπάρξουν γερές ακόμα αναλαμπές, μέχρι να μπει ο Νοέμβρης, όπως είπαμε...
 
Άνοιξα την τηλεόραση για ειδήσεις. Καταθλιπτικό. Την έκλεισα. Μου έρχονται πολύ χονδρές κουβέντες στο μυαλό, μην πω θανατερές.
 
Από παντού ακούμε ότι οι νέοι δεν παντρεύονται πια, ή παντρεύονται πολύ μέσα στα τριάντα. Πολλά τα παραδείγματα στη γειτονιά.
Και σε κάθε ζευγάρι ένα παιδί, για δείγμα...
Δημογραφικά, πού βαδίζουμε;
 
Βρε μαύρες σκέψεις... Πεθαίνει η Ελλάδα ποτέ;
 
Οι βροντές πλησιάζουν.
Απόψε, κατακλινόμενος, θα έχω εσένα στο νου. Θα σκεπαστώ με καλοκαιρινή κουβέρται, οπωσδήποτε, και με το παράθυρα μόνο λίγο ανοιχτό.
Εσύ; Ήδη με σκεπάσματα; Και με... σιδερένιο, συγγνώμη, λευκό βαμβακερό σλιπάκι, ε; Μη μου πεις ότι είναι γνωστής πολυεθνικής μάρκας!
 
Πάλι βροντές, βροντές υπόκωφες.
 
Σώβρακο θα φορέσω σε 5-6 εβδομάδες, όταν το σορτσάκι (προσοχή: σορτσάκι, όχι βερμούδα) αντικαθίσταται με μακρύ. Ρίχνω μια ματιά στο τί φοράει η νεολαία γύρω μου. Θα είμαι από τους τελευταίους που κυκλοφούν με πέδιλα (χωρίς κάλτσες βέβαια).
 
Στην αρχαία Ελλάδα θα κυκλοφορούσα γυμνός 8 μήνες το χρόνο. Άλλες εποχές. Τότε διάλεγες ένα καλόβολο αγόρι και οι γονείς του σού κάνανε το τραπέζι με περιποιήσεις…
 
Ένα καλόβολο χάδι, Ευγένη, με λίγη μελαγχολία, λόγω... βροντής!
Φιλιά εξαίσια,
Αλέξης
 
 
από το ημερολόγιο του Ευγένη
Με τον Οδυσσέα τα πράγματα ξεκαθαρίζονται, αλλά τα δικά μου ερωτηματικά πυκνώνουν… Για τη φωτογραφία μου, διευκρινίζει ότι στα μέσα Ιουλίου φιλοξενήθηκε για λίγες μέρες στην Αθήνα, σ’ ένα πολύ καλό φίλο, που μένει μόνος του. Την ώρα που ο φίλος βρισκόταν στο λουτρό, πήγε να πάρει ένα βιβλίο από τη βιβλιοθήκη και μέσα στο βιβλίο ήταν όχι μία, αλλά 3 φωτογραφίες δικές μου, σε πρόχειρη εκτύπωση από εκτυπωτή, και σε μία απ αυτές είδε σημειώσεις: το μικρό μου όνομα, το ιστολόγιο «Φαρσαλινός» και μια διεύθυνση (χωρίς πόλη). Τα φωτογράφισε γρήγορα με το κινητό. Διάβασε, γράφει, σε μια βραδιά όλες τις αναρτήσεις του ιστολογίου μου, βρήκε και το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο κι έβγαλε συμπέρασμα ότι μένω στα Γιάννενα.
Τόσο απλά!
Το μυαλό μου έτρεξε αμέσως στον Αλέξη, αλλά έλα που δεν ταιριάζει: δεν μένει μόνος του ο Αλέξης. Παντρεμένος ο άνθρωπος. Δεν μού έγραψε ποτέ τίποτα για φιλοξενούμενο στο σπίτι του, πριν δυο μήνες…
Σκέφτηκα το ξαδερφάκι τον Άρη στην Αθήνα. Πάλι δεν ταιριάζει: ναι μεν έχει τη διεύθυνση, και οι δικοί μου του στέλνουν πότε-πότε καμιά φωτογραφία, αλλά δεν έχω αποκαλύψει σε κανένα συγγενή το ιστολόγιό μου (αλίμονο!).
Διαρροή από το Γρηγόρη, από τα παιδιά της παρέας εδώ; Δεν μένουν Αθήνα…
Ανατρέχω τώρα σ’ όλους τους ιστολόγους με τους οποίους είχα μια κάποια ενισχυμένη αλληλογραφία κατά τους τελευταίους 13 μήνες, και είναι κάτοικοι Αθηνών. Δεν πάει το μυαλό μου… Αυτός ο συνδυασμός: φωτογραφία + στοιχεία, μυστήριο από πού να διέρρευσε…
…..
Δεν μπορεί, όλα θα τα μάθω! Σε δεύτερο μήνυμα απόψε, ο Οδυσσέας γράφει ότι το Σαββατοκύριακο θα βρίσκεται στα Γιάννενα! Κι αν μπορούμε να συναντηθούμε! Χτυποκάρδι…
 
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα!
Τι μου κάνεις; Εγώ ετοιμάστηκα για νάνι! Έφυγε κι ο Γρηγόρης νωρίς!
 
Μπορείς να φαντασιώνεσαι όσο θες, εφόσον δεν επηρεάζει εμένα! Δεν μπορείς να βάλεις όρια στη φαντασία κάποιου! Χεχε! Αλλά η συγκεκριμένη φαντασίωση δεν μου άρεσε καθόλου! Δεν υπήρξε καμία έξαψη, είπα απλά ότι δεν μου αρέσει το συγκεκριμένο σκεπτικό. Δεν με πείραξες και δεν κρατάω μούτρα. Τα ξεχνάμε.
 
Γλυκός λόγος για ποιο πράγμα;
 
Πατάτες τηγανιτές; Φαγητό είναι αυτό; Συνήθως είναι συνοδευτικό σε κάτι άλλο. Για μένα τουλάχιστο...  έτσι να κρατάμε κι αθλητική γραμμή! Τα σύννεφα εδώ ρίχνουν και ρίχνουν βροχή, ήρθαν γεμάτα... Σιγά σιγά αρχίζω να κοιτάω και ιστοσελίδες που δείχνουν τις χιονοπτώσεις. Στις Άλπεις πάντως χιόνισε…
 
Και πάμε τώρα στο β’ μέρος του μηνύματος, το απογευματινό. Στενάχωρο το τηλεφώνημα; Γιατί; Συνήθως όταν έχω κόσμο, δεν κρατάει πάνω από 10 δευτερόλεπτα το τηλεφώνημα. «Έχω κόσμο τώρα, θα τα πούμε, γεια». Άρα ήσουνα προνομιούχος με 3-4 λεπτά που μιλήσαμε.
 
Για εσάς, ακόμη θα έχει καλοκαίρι φυλαγμένο καλά μέχρι τον Οκτώβριο. Μην κοιτάς εδώ…
 
Μακριά από ειδήσεις παιδί μου! Δεν τα είπαμε;
 
Που θα πας αύριο όμως δεν μας είπες;
 
Κατακλινόμενος  να έχεις τη γυναίκα σου στο νου, όπως πρέπει, όχι εμένα! Δεν φοράω λευκά σλιπάκια, λερώνουν εύκολα και δεν καθαρίζουν με την πρώτη. Όταν λες πολυεθνικής μάρκας το εννοείς; Δεν φοράω ακριβά εσώρουχα, αν εννοείς αυτό.
 
Αρχαία Ελλάδα, εκεί θα ήταν εύκολα τα πράγματα, πολύ εύκολα για όλους μας... Μη σου πω με την ευλογία των Θεών, μια κι αυτοί είχαν τις ορέξεις τους!..

Καλόβολο χάδι λοιπόν, με μελαγχολία, εσύ τουλάχιστο τα δέχεσαι κιόλας, μπορείς να διώξεις τη μελαγχολία…

Πάω να ξαπλώσω να διαβάσω, φιλιά!
Καλό βράδυ!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Μανία που έχεις να με σπρώχνεις στη γυναίκα μου κάθε φορά που σκέφτομαι ή φαντασιώνομαι εσένα. Ευγένη μου, αυτά είναι αυθόρμητα! Όπως μια στύση!
 
Το λιτό μεσημεριανό μου: κάνω δίαιτα, το ξέχασες;
 
Για το τηλεφώνημα, αντιλήφτηκα. Μμμμ, δηλαδή είμαι προνομιούχος που κράτησε 4 λεπτά; Δεκτό βέβαια ότι η ώρα ήταν ακατάλληλη. Δεν μού απάντησες, δεν πρόλαβες να μου πεις, ή δεν μπορούσες, τι θα έλεγες αν ερχόμουνα μόνος μου στα Γιάννενα.
 
Αύριο τι θα κάνω; Στην Κηφισιά, και πιο βόρεια. Και τις επόμενες μέρες μπόλικο πήγαινέλα στο κέντρο, αλλά για κολύμπι θα βρίσκω χρόνο...
 
Πέδιλα όσο δεν επιβάλλεται κάλτσα λόγω κρύου. Κοινά αθλητικά μετά.
Είμαι ιδιόρρυθμος, δεν είπαμε;
 
Τα λευκά σλιπάκια δεν καθαρίζουν εύκολα; Τί συμβαίνει, Ευγένη μου; Ονειρώξεις ακόμα; Η χλωρίνη όλα τα λευκαίνει. Αααα, θα καταφτάνω καμιά ώρα στα Γιάννενα για να βάλω τάξη εκεί πάνω...
Κι εγώ που στο ποίημά μου "σεμνός" αναφέρω ΛΕΥΚΟ σλιπάκι... Ευθυγραμμίσου!
Και για ρώτα καμιά φίλη σου πώς πλένονται τα εσώρουχα... Οι γυναίκες κάτι ξέρουν. Εύκολη υπόθεση.
 
Ξαναδιαβάζω το μήνυμα και τρομάζω. Κάπου, δεν μπορεί, θα με βρείς σκάρτο.
Ωχ, κι εγώ νυστάζω.
Καληνύχτα, με ζεστό πάπλωμα, χάδι επίμονο, κι άλλο χάδι - ακόμα αυτή η στύση;
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα!
Λιτό μεσημεριανό κι έχει και πατάτες τηγανιτές; Λιτό το λες αυτό; Και μάλιστα σε δίαιτα;
 
Είχες προνόμιο ναι, κράτησε παραπάνω το τηλεφώνημά σου! Χεχε!
 
Για τα λευκά, πώς πλένονται το ξέρω, επίσης τα κιτρινίζει κιόλας η χλωρίνη. Πάντα χρησιμοποιώ λευκαντικό στα λευκά αλλά και πάλι δεν μου αρέσουν τα λευκά... Έχω κάνα δυό, τα οποία τα αποφεύγω κιόλας... Το πιο ανοιχτό χρώμα που φοράω είναι το γκρι.
 
Να σε βρω σκάρτο; Σε ποιό μήνυμα;
 
Κοιμήθηκα σάν πουλάκι! Χαχαχα! Σήμερα δεν βρέχει κιόλας και βγάζει και ήλιο!
Σε φιλώ!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, πρόωρα φθινοπωρινέ
Είδες; Τόσο απλό ήταν: μια νεροποντή, μια νύχτα λίγο πιο ψυχρή, και το πρωί πάλι καλοκαίρι σαν να μη συμβαίνει τίποτα.
Χρόνια τώρα εκστασιάζομαι μπροστά σ' αυτό το θαύμα: ήλιος και πάλι ήλιος!
 
Καλημέρα!
 
Χάδια... πολλά υποσχόμενα!
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγενικέ μου,
Ξαναδιάβασα εντωμεταξύ το δικό σου πρωινό μήνυμα.
Δεν απάντησες στην ερώτησή μου: αν ΜΟΝΟΣ μου κατέφτανα κάποια μέρα στα Γιάννενα, πέρα από θερμή φιλοξενία, ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ ;
Όχι, για να ξέρω δηλαδή. 400χλμ είναι αυτά...
 
Εδώ, μεγαλόψυχος, σου επιτρέπω να μην απαντήσεις. Μη σε φέρω σε δύσκολη θέση.
 
Εσώρουχα (για κοίτα αυτοί οι δυό με τί ασχολούνται, εδώ ο κόσμος καίγεται και...): φοράω και μικρά (το τονίζω!) σλιπάκια, αγορασμένα φτηνά – μόνο το χειμώνα όμως. Κανένας δεν με βλέπει με αυτά. Είπαμε, κοιμάμαι πάντα ολόγυμνος, δεν έχω τίποτα να κρύψω, δεν έχω για τίποτα να ντραπώ...
 
Ερεθιστικά, ε;
(και μετά θα μου πεις να μην πολυσκέφτομαι ένα ενδεχόμενο ταξίδι-αστραπή στα Γιάννενα...).
Αχ, βρε Ευγένη μου...
 
Σε λίγο φεύγω, σ’ αφήνω
να βράζεις στο... ζουμί σου!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα!
Αμέσως απάντησες ε; Πολύ ζεστά το πήρες! Τώρα πια τέλος ο ήλιος... ψιχαλίζει.
 
Μου έχεις κάνει και παλαιότερα τέτοιο ερώτημα για τον ερχομό σου στα Γιάννενα. Νομίζω, σού είχα απαντήσει διφορούμενα, χεχε! Τι έχεις να λάβεις από εδώ, ας πούμε διπλωματικά: δεν ξέρω. 400 χλμ χωρίς προειδοποίηση μήπως είναι ρίσκο;…
 
Το ολόγυμνο στον ύπνο (τονίζω: στον ύπνο), δεν μου αρέσει καθόλου, δεν μπορώ αυτή την ελευθερία του πέους, άσε που με ενοχλεί στο στριφογύρισμα στο κρεβάτι. Είναι συνήθεια όμως!
 
Καλά να περάσει η ώρα σου! Πίστεψέ με, εδώ που είμαι τώρα, ο νους μου μόνο στο πονηρό δεν πάει... οπότε καθόλου ζουμί!
Σε φιλώ!  Περιμένω νέα σου!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγενέστατε Γιαννιώτη,

Σήμερα το πρωί, εκεί στα υψώματα της Δροσιάς, πάνω από την Κηφισιά, ένα μάλλινο δεν θα ήταν περιττό όταν φυσούσε πολύ. Ο καιρός ξαναφτιάχνει όμως, το ξέρεις κι εσύ.

 
Νέα μου;
Βαθύς αναστεναγμός...
Θέλοντας και μη, μια εκδρομή στα Γιάννενα (που, σημειωτέον, δεν έχω ξαναπάει) πρέπει να μπει σε προοπτική, σε πρόγραμμα.
 
Και τότε τα χάδια θάναι πολύ γλυκά!
Αλέξης