Εξάμηνο μηνυμάτων (45)

Τεσσερακοστή πέμπτη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωρίζονται» μέσα από το πληκτρολόγιο. Εδώ κι εκεί υπάρχουν αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν πιο μύχιες σκέψεις, που δεν εκδηλώνονται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν συνολικά ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Έχουν προγραμματιστεί αναρτήσεις με συχνότητα «μέρα παρά μέρα».

 

Εξάμηνο μηνυμάτων (45)

 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, νυχτοδύσθυμε (όχι, θάφηνα να μου ξεφύγει τέτοια λέξη...)
Να ξέρεις, όταν ξυπνάς μέσα στη νύχτα, πάντα υπάρχει – κι έντονη, μάλιστα – στύση.
Άσχετα με τυχόν όνειρα. Μην τα συνδέεις.
Το αγόρι αυτό μπορεί να είναι το τυχερό σου!
Το εύχομαι. Και ζηλεύω κιόλας! Ωχ, όλος σου ο χρόνος θα αναλωθεί σε κατεύθυνση πολύ διαφορετική από ιστολόγια και ποίηση. Κανονικά, δεν πρέπει να χαίρομαι...
Μα τί λέω;
Μακάρι, μακάρι εδώ κοντά να βρεις ολοκλήρωση και σταθερή προοπτική! απ’ όπου να τύχει!
Πιστεύω πως φέρνω τύχη στους άλλους. Επωφελήσου!
Προσοχή, μελετημένες κινήσεις. Όχι βιασύνες. Μερικούς καφέδες παραπάνω να καταναλώνεις, να πάει καλά η εθνική οικονομία... της Ακτής Ελεφαντοστού!
Τί θα δουν ακόμα τα ματάκια μας αυτό το φθινόπωρο...
 
Εδώ όλα καλά.
Δηλαδή, όταν δεν βρίσκομαι εδώ κι εκεί.
Η σχολική χρονιά ουσιαστικά άρχισε. Για ένα διάστημα θα έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο! Καιρός για μια ακόμα εκδρομή. Πειρασμός τα Γιάννενα…
 
Βασανίζομαι με τους στίχους της Ικαρίας, που επιμένουν να βρουν τη θέση τους σε σωστό, άρτιο, ποίημα. Σήμερα άλλο ένα – βασανίστηκα για ένα κατάλληλο τέλος, αλλά τα κατάφερα.
Αν δεν ονειρεύεσαι μέρα και νύχτα το αγόρι εκεί στα Γιάννενα, πες μου μια γνώμη, ε...
 
Τα χάδια, στο εξής, απ αυτόν να τα ζητήσεις (πλάκα κάνω).
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα Αλέξη μου!
Μα πού τη βρήκες  αυτή τη λέξη; Χαχαχα!
Α δηλαδή δεν υπάρχει σχέση στύσης και ονείρου; Εδώ τυχαίνει να τελειώνεις στο όνειρο και όντως να έχεις κάνει χάλια το βρακί σου στον ύπνο σου…
Λες να είναι τυχερό μου; Αν με ήξερε κιόλας, καλά θα ήταν... καλά θα ήταν. Καλά ας έρθει η ώρα αυτή και βλέπουμε τι θα γίνει ο χρόνος μου! Τείνεις να πιστεύεις ότι φέρνεις τύχη στους άλλους; Χμμμ… δεν έχω καταλάβει κάτι, μακάρι όμως! Το σίγουρο όμως είναι ότι μέσα από το ύφος σου διαφαίνεται κάποια ζήλεια…
 
Μην ανησυχείς, ο Γρηγόρης έφυγε, οπότε, από την άλλη εβδομάδα καφέδες ξανά σ’ αυτή την καφετέρια. Μόνος μου δεν πατάω.
 
Σκέφτεσαι εκδρομή στα Γιάννενα; Απίθανο ακούγεται!
 
Σήμερα δεν έκανα κάτι το ιδιαίτερο... δουλειά, ύπνο, περπάτημα, τηλεόραση, μηνύματα και τώρα νάνι!
Που χάθηκες σήμερα; Ε; Που τριγυρνούσες όλη μέρα;
Λες να το ονειρευτώ ξανά; Να του ζητήσω και χάδια; Και όχι μόνο; Τι λες; Αχ, μη με τυραννάς…
 
Πάω να ξαπλώσω…
Φιλιά πολλά και όνειρα γλυκά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Γρήγορα πριν σημάνει μεσάνυχτα
Κάθε φυσιολογικός άνδρας το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας έχει στύση. Δεν εννοώ ονειρώξεις, που τυχαίνουν μόνο πότε πότε όταν υπάρχει αποχή...
Βρε, εγώ θα σου τα μάθω αυτά;
Καληνύχτα, κι όχι πολλά όνειρα με νέο πρόσωπο!
Χάδια προκαταρκτικά!
Αλέξης
 
υγ. τη λέξη ΕΓΩ την έπλασα. Τί ποιητής είμαι...
 
…..
 
Μεσάνυχτα πέρασαν, και ξέχασα να διευκρινίσω κάτι στο τελευταίο ποίημα που έστειλα:
το ολόγυμνο αγόρι  ήταν πραγματικό γεγονός! Συνήθως οι γονείς ή παππούδες βοηθούν τα παιδιά να αλλάζουν επιτόπου (μαγιώ, εσώρουχο). Αυτό το παιδί κάποιοι το ξέχασαν. Ήρθε με γιαγιά (ή παππού) που κείνη τη στιγμή διέκοψε τη βοήθεια στον εγγονό και τον άφησε ολόγυμνο για ένα λεπτό, μέσα σε πολύν κόσμο (που δεν ήταν γυμνιστές…). Οι μεγάλοι παθαίνουν αυτές τις αφηρημάδες. Δεν θα μού προκαλούσε ιδιαίτερη εντύπωση, και δεν θα γινόταν ποίημα, αλλά το αγόρι ήταν καλοσχηματισμένο σε ώριμη προεφηβική ηλικία (θάλεγες έναν αθλητή σε μικρογραφία) και δεν έκανε καμιά προσπάθεια να κρύψει τίποτα…
 
Καληνύχτα!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα Αλέξη μου!
Τι μου κάνεις; Τελικά χτες δεν είδα κανένα όνειρο!
Και σήμερα η μέρα πέρασε με λίγα νεύρα!
Καιρός άθλιος, συννεφιά και αέρα.. εσείς μπανάκι;
 
Λίγο τραβηγμένη η έμπνευσή σου στο ποίημα. Φαντασιώσεις, παιδί μου…
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Ουφ, μέρα πολύ γεμάτη, με λίγο απ όλα.
Θάλασσα, ευρύτερη παρέα, φασαριώζικη μέρα!
Επιστροφή αργά. Ίσα τις βραδινές ειδήσεις πρόλαβα.
Δείπνο λιτό.
Και νάμαι...
 
Συνδέω με αυτά που λέγαμε χτες.
 
Κι αφού κοιμήθηκες σαν αγγελούδι, χωρίς όνειρα,ας αφήσουμε τους ορισμούς της ονείρωξης.
 
Και για το ποίημα "λουτρόπολη", που φαίνεται ότι σκόνταψε σε έλλειμμα κατανόησης, νομίζω ότι αρκετά διευκρινίστηκε πώς και βρέθηκε σε μια ορισμένη αμμουδιά στην Ικαρία, αγόρι (πέμπτη ή έκτη δημοτικού να υποθέσουμε, χωρίς τριχοφυϊα) εντελώς γυμνό για μισό λεπτό - κι έγινε έμπνευση για ποίημα...
 
Σήμερα δεν ασχολήθηκα καθόλου με ποίηση.
Ένας Γάλλος λογοτεχνης δήλωσε μια μέρα: χωρίς νερό μπορώ να επιβιώσω ένα εικοσιτετράωρο, χωρίς ποίηση αποκλείεται!
Πέθανε νέος, πριν τα 30 του νομίζω. Μπορεί να μην έπινε αρκετά ποτήρια νερό...
 
Αύριο θάχω πολλή δουλειά (κείμενο στην εφορία, αναπάντεχα)
Κάθε πρωί με τον ήλιο είναι χαρά θεού, κι ανάλογη η διάθεση.
Όπως ο ήλιος επιδρά στα φυτά, έτσι και σε μένα. Ο λιγότερος ήλιος με φοβίζει λιγάκι.
Δεν σου στέλνω ποίημα σήμερα. Το επεξεργάζομαι στο μυαλό μου. Αύριο πια, μεθαύριο...
 
Από φυσική περιέργεια: του Γρηγόρη, φυσικά του έχεις μιλήσει για μένα. Μήπως (λέω: μήπως) τού είπες και τίποτα λεπτομέρειες που ναι μεν αποτελούν ωραίο θέμα συζήτησης γύρω από καφέδες, αλλά δεν πρέπει να διαδοθούν ευρύτερα; Πχ ποιός είμαι, πού μένω, πώς λέγομαι...
 
Ανάκριση 4ου βαθμού (πόσοι βαθμοί να υπάρχουν, άραγε;)
Αρχίζω και λέω ασυναρησίες. Κατάκλιση...
Καληνύχτα.
Χάδια λίγο ασυνάρτητα,
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Κι επειδή μου φάνηκε πολύ κοφτό το τέλος, προσθέτω:
με αγάπη!
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ξεχασιάρης που είμαι!
Κάτι είπες για νευράκια, γιατί;
Πες μου, να τον εξολοθρεύσω!
Χάδια μαχητικά!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα!
 
Δεν πειράζει ένα διάλειμμα από την ποίηση, μην υπάρχει μονοτονία.
Τώρα αν σου πω ότι διάλεξες λάθος πατρίδα θα με πιστέψεις; Εγώ δεν την αλλάζω την Ελλάδα, όσο και αν μας κατατρώει και μας φθίνει. Ένας λόγος που δεν ήμουν καλά χτες, όλη μέρα με νεύρα, είναι και αυτός: κάθισα και υπολόγισα τι πρέπει να δώσω ακόμα στην εφορία. Αναστεναγμός!  Αρκετή ζημία για το οικονομικό πρόγραμμα που έχω βάλει στον εαυτό μου. Και προβλέπω κι άλλα έξοδα... Βάλε με το μυαλό σου πόσο μαύρα τα έβλεπα όλα.
 
Ώρες ώρες μου έρχεται να τα βροντήξω και να κατέβω στο χωριό. Αλλά αμέσως επανέρχομαι. Πάντως επικρατεί ένα χάος γενικά και μία γενική ανησυχία σε όλο το δημόσιο. Και δυστυχώς δεν μπορείς να μην το λάβεις υπόψη.
 
Χτες και σήμερα ο καιρός εδώ είναι κάπως περίεργος, σαν να μας κάνει εισαγωγή στο φθινόπωρο. Σύννεφα, ψιχάλες, κρύο για την εποχή. Άσε…
Με τον ήλιο έχω την ίδια σχέση με σένα: σαν τον ηλίανθο, όπου αυτός και εγώ. Τότε η διάθεση φτάνει ψηλά! Αλλά μου αρέσουν και οι άλλες εποχές... η καθεμιά τη δική της ομορφιά. Και δεν σου κρύβω, ότι με όση διάθεση περίμενα το καλοκαίρι, τώρα περιμένω και το φθινόπωρο (ελπίζω όμως να αργήσει λίγο ακόμη). Που να πας σε χώρες χωρίς ήλιο… αρρωστημένα κλίματα…
 
Ο Γρηγόρης, όχι, δεν ξέρει για σένα. Ούτε λέξη. Οπότε μην αγχώνεσαι. Κρατάω μυστικά.
 
Αύριο μάλλον θα πάρω άδεια... δεν ξέρω ακόμη.
 
Χάδια ασυνάρτητα και στο τέλος αγάπη; Αυτό δεν το περίμενα, είναι η αλήθεια.  Συνήθως προσέχω που το λέω ακόμη και στα γραπτά..
Και τη δική μου αγάπη, Αλέξη μου!
Ευ.
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Προς τη Σαρωνίδα που βρισκόμουνα όλη μέρα, προς το απόγευμα μαζεύτηκαν ελαφρά, πολύ ελαφρά σύννεφα.Δροσιά κατά τα άλλα. Γυρίζοντας στο σπίτι, σκέφτηκα ότι ήταν μια πρόγευση φθινόπωρου.
Αλλά στο αποψινό δελτίο καιρού, πάλι ζέστη για αύριο στην Αττική. Δεν πλησιάζει ακόμα το φθινόπωρο...
 
Έννοια σου, Ευγένη, η Ελλάδα αξίζει για πατρίδα.
Πρέπει όμως να απαλλαγούμε από πολλά «κακώς κείμενα» που έχουν συσσωρευτεί.
Και να απαλλαγούμε από το συρφετό που μας κυβερνάει τα τελευταία χρόνια – αν και πήγαμε μπροστά, υλικά, κυρίως υλικά. Την ψυχή μας, την κρατήσαμε; Τον πολιτισμό μας; Τη γλώσσα;
 
Κάτι να κάνουμε, έστω τώρα, έστω πολύ ταπεινά, σαν άτομα.
 
Τί έχουν ακόμα να δουν τα ματάκια μας...
 
Αύριο στο σπίτι κατά τα άλλα. Μικροδουλειές.
 
Μη σκεφτείς να φύγεις από το δημόσιο – εκτός αν έχεις μια αξιόλογη εναλλακτική προοπτική. Κόβουν τώρα αυτά που θα αναγκαστούν να επιστρέψουν λίγα λίγα όταν θα πλησιάζουν οι επόμενες εκλογές.
 
Τίποτα δεν ξέρει για μένα ο Γρηγόρης; Είσαι πράγματι άξιος θεματοφύλακας!
Χάδια στο περίνεο, κι ακολουθεί φιλί...
Αλέξης
 

Ευγένης προς Αλέξη

Καλησπέρα Αλέξη μου!

Στην Αττική δεν πλησιάζει φθινόπωρο, εδώ πλησιάζει και άρχισε να κάνει κρύο το βράδυ! Είχαμε 19 βαθμούς στις 9 το πρωί!

 

Τρεξίματα είχες σήμερα, πως πήγε; Τελείωσες τα πάντα;

Δεν σκέφτομαι να φύγω από το δημόσιο, απλά αν δω τα σκούρα θα κατέβω με μετάθεση στα Φάρσαλα, τουλάχιστον να μην έχω έξοδα ενοικίου!

 

Δεν μου είχες πει εδώ και καιρό, ότι δεν θες να μάθει κανένας από τους φίλους μου τίποτα για σένα, για την αλληλογραφία μας; Το ξέχασες; Ε, δεν θα μάθει κανείς!

 

Χάδια πού; Το τραβάς το σκοινάκι... χεχεχε!

 

Σήμερα πήρα άδεια από τη δουλειά κάποιες ώρες, είχα μια επίσκεψη δύο «συναδέλφων» από τα ιστολόγια.

Καλά περάσαμε δεν μπορώ να πω! Έφυγαν πριν μισή ώρα για Θεσσαλονίκη! Γενικά καλή η μέρα μου! Ηρεμία θα έλεγα! Τώρα θα καθίσω να χαλαρώσω! Οπότε αν βρεθεί ευκαιρία κάνε ένα τηλεφώνημα, μια και είδα την κλήση σου... Αλλά δεν ήμουν σπίτι καθόλου.

 

Φιλιά!

 

Αλέξης προς Ευγένη

Ένιωθα πολύ ΜΟΝΟΣ στο σπίτι σήμερα. Γι’ αυτό και τηλεφώνησα, χωρίς αποτέλεσμα. Μετά - αμαρτία ξομολογούμενη - τηλεφώνησα και στην υπηρεσία σου, όπου απλώς μού είπαν ότι δεν ήσουνα στο γραφείο σήμερα...

 

Καμιά ζημιά δηλαδή, αλλά ούτε κι επαφή...

Αλλά και το βράδυ, δεν ήσουνα…

Άντε να βρεθεί νέα ευκαιρία - ίσως αυρίο, ίσως.

 

Προς το παρόν, καλό υπόλοιπο βράδυ!

Φιλιά (προηγήθηκε λικεράκι...)

Αλέξης

 

Οι δουλειές μου; Σε μια εβδομάδα αρχίζουν ουσιαστικά. Τώρα αντιλαμβάνομαι ότι πάνε οι διακοπές. Υπομονή.

 

Ευγένης προς Αλέξη

Καλησπέρα ξανά!

Αργά γύρισα σπίτι.

Η εκδρρομή στα μέρη μου ξεφούσκωσε; Δεν είναι και η καλύτερη εποχή…

Καληνύχτα!

Φιλιά!

 

Αλέξης προς Ευγένη

Σ' αφήνω να απολαμβάνεις την αρχή της νύχτας.

Φιλιά, μόνο. Κάποτε θα εκλιπαρείς χάδια, θα δεις...

Αλέξης

 

Ευγένης προς Αλέξη

Καλημέρα!

 

Κοιμήθηκα σαν πουλάκι, σηκώθηκα ολοπιασμένος, έχει αρχίσει να κάνει κρύο και πρέπει να σταματήσω να αφήνω το παράθυρο ανοιχτό όλη νύχτα... και δεν έχω και αγκαλιά… καταλαβαίνεις.

 

Θα εκλιπαρώ;... Έχεις δίκιο, δεν αργούν να περάσουν τα χρόνια...  για όλους μας.

 

Άντε και καλό σαββατοκύριακο!

 

Αλέξης προς Ευγένη

Ευγένη μου, ψυχρόπληκτε,

Πολύ μακριά τα Γιάννενα για σύντομη εκδρομή…

Θα ερχόμουνα να σε ζεστάνω – για παρηγοριά το λέω. Και μπορεί να παρηγορώ περισσότερο τον εαυτό μου, για την αδυναμία της επαφής...

Αν και, ποτέ δεν ξέρεις…

Ο Γρηγόρης; Δεν μπορεί να… σ’ εξυπηρετήσει για ζεστασιά;

Όχι, τόπαμε. Ένα κεφάλαιο που έκλεισε, προφανώς.

 

Το τηλεφώνημα αποκομμένο απότομα. Ε, αργότερα.

 

Μ’ αρέσει η φωνή σου, η εκφορά του λόγου.

Φωνή νεώτερη από την ηλικία σου. Ωραίο! Έχω ξαναπεί ότι με γοητεύει η ιδέα να σε βλέπω, να σε φαντάζομαι δηλαδή, έφηβο ακόμα. Η φωνή σου σ’ αυτό βοηθάει.

 

Ζωντανή ομιλία με εικόνα, πότε;…

 

Παρακάτω το έβδομο ποίημα της Ικαρίας.

Το «βασάνισα» αρκετά στο μυαλό μου για μέρες. Μόλις κάθισα στο πληκτρολόγιο, σε λιγότερο από τρία τέταρτα ήταν έτοιμο. Είμαι βέβαιος ότι θα σ’ αρέσει.

Κι άλλο ποίημα – το όγδοο – με τριγυρίζει. Αμφιβάλλω αν θα γίνει όμως. Άριστο σαν θέμα, δυσχερέστατο σαν επεξεργασία στίχου. Θα δούμε.

 

Επαναλαμβάνω: όλα αυτά τα ποιήματα στηρίζονται σε πραγματικά μικρογεγονότα. Μόνο η τελική φαντασίωση είναι προϊόν ποιητικής ελευθερίας.

 

Χαίρομαι, ω ναί, χαίρομαι γι’ αυτή την εξαίρετη έμπνευση...

 

Το σαββατοκύριακο ξεκίνησε. Για αύριο προβλέπω θάλασσα (μόνος μου, σε παρακαλώ!).

Θα μπορούσα και την Κυριακή μόνος μου, αλλά θα προτιμήσω μια τηλεφωνική επαφή (πάντως όχι τηλεφωνικό σεξ – υπάρχει κι αυτό, ζωντανά μήπως;)

 

Είμαι αδιόρθωτος;

 

Καλό βράδυ!

Φιλιά πονηρά (χεχεχε!)

Αλέξης