Εξάμηνο μηνυμάτων (49)

Τεσσερακοστή ένατη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωρίζονται» μέσα από το πληκτρολόγιο. Εδώ κι εκεί υπάρχουν αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν πιο μύχιες σκέψεις, που δεν εκδηλώνονται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν συνολικά ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Έχουν προγραμματιστεί αναρτήσεις με συχνότητα «μέρα παρά μέρα».

Για τους ανυπόμονους: το τέλος πλησιάζει…

 Εξάμηνο μηνυμάτων (49)

 
Ευγένης προς Αλέξη
Στη σημερινή ανάρτηση είδα ένα σχόλιο «καρφί στο πέταλο»: ποίημα στεναγμός..
 
Αλέξης προς Ευγένη
Χαχαχα, ναι, το είδα, αυτό ήταν το πιο σύντομο απ όλα τα σχόλια!
(όσο μπορώ να θυμηθώ)
Σε αντιδιαστολή με ορισμένους κριτικούς που σχολιάζουν δέκα στίχους με δέκα σελίδες μα και μου.
Καλημέρα, όλα καλά;
Αλέξης

Ευγένης προς Αλέξη

Καλημέρα Αλέξη μου!
Όλα καλά, ναι!
Είδες; πρέπει να είσαι περιεκτικός! Σύντομος αλλά περιεκτικός... Εγώ δεν το πετυχαίνω πάντα. Για το στεναγμό να πω μόνο τούτο: γιατί, αγαπητέ μου, ο στεναγμός μπορεί να έχει πολλές αφορμές.
Όλα καλά, μάλιστα, στο γραφείο είμαι, ήρεμα τα πράγματα!
Φιλιά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου !
Τώρα το πρωί, παρά τον ήλιο τον προκλητικό, δεν πήγα στη θάλασσα. Περιορίστηκα σ’ έναν περίπατο στο άλσος του Αιγάλεω. Ο ήλιος του Σεπτέμβρη στέκεται πιο χαμηλά κι όλοι οι δρόμοι, τα δένδρα, έχουν ωραία σκιά.
Ασχολήθηκα και με κάτι αρχειοθετήσεις εγγράφων, επαγγελματικά που πρέπει να μείνουν για μελλοντική χρήση, άλλα για την ιστορία...
Κοιτάζω έξω. Από το γραφείο προς τα έξω βλέπω λίγο από τη θάλασσα, τη Σαλαμίνα, τα πεύκα, τα κυπαρίσσια.

Κρίμα, για κολύμπι είναι ιδανικός ο καιρός.

 
Σε προηγούμενο μήνυμα ανέφερες ένα «Στράτο», με το νέο φίλο του.
Πρώτη φορά αναφέρεις αυτό το όνομα.
Καμιά ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια, ανακοινώσιμη;
 
Ώρα για χάδια, ε; χωρίς βιασύνη, από αύριο έχουμε όλο το σαββατοκύριακο!
Και φιλιά, ναί, διεγερτικά! Παρακολούθησε καμιά ταινία να δεις πού...
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Έμεινα λίγη ώρα καθηλωμένος σε πορνοταινία. Δες κάτω τη διεύθυνση.
Έμεινα έκθαμβος!
Πολύ νεαρά σώματα, τέλεια. Μπορεί και κάτω των δεκαοχτώ. Υποπτεύομαι ότι κινηματογραφούν τις σκηνές αυτές όταν τα αγόρια είναι ακόμα δεκαέξι, δεκαεφτά. Τις κρατάνε 1-2 χρόνια στο συρτάρι και μετά βγαίνουν στον αφρό, όταν πια η ταυτότητα δείχνει ενηλικίωση. Παλιό στρατήγημα...

Το αποτέλεσμα, όπως είπα, απίθανα γοητευτικό. Βρε πώς πέρασαν τα χρόνια...
Οι αρχαίοι κάτι ήξεραν για τους εφήβους...
(Άντε πάλι, ξαναρχίζει η επίκληση στους αρχαίους - θα μου πεις).
Άδικα έχω να εκστασιάζομαι;
 
Καληνύχτα (με χάδια που δεν σ' αφήνουν να κοιμηθείς!)
Καλό σαββατοκύριακο!
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου Σαββατιάτικε,
Για το σημερινό ποιήμα, θυμάμαι ότι για να το γράψω είχα επικεντρωθεί με τρόπο σχεδόν οδυνηρό στην έκφραση της ατμόσφαιρας που ήθελα να δώσω. Πίεσα το μυαλό μου σε βαθμό απίστευτο για να ζω κυριολεκτικά όλη τη φαντασίωση της επιστροφής (σου) από το ταξίδι.
 
Ενα ποίημα που μου είναι πολύ αγαπητό, δεν ξέρω γιατί.
Μα τί λέω, όλα μου είναι αγαπητά!
 
Σήμερα Σάββατο βαδίζω (όχι με τα πόδια, 10χλμ!) προς Πειραιά. Μια μικρή δουλειά εκεί.
Καιρός ζεστός με πολύ ευχάριστο δροσερό αεράκι. Τέλειο!
Για κάθε ενδεχόμενο θα έχω και μαγιώ μαζί, αν ζεσταθώ κολυμπάω στην Καστέλα ή στη Φρεαττύδα, όπου με βγάλει ο περίπατος μετά τη δουλειά.
 
Είμαι όλος ένταση!
 
Χάδια δροσερά! Στο ύπαιθρο! Τί, μόνο σε κλειστό δωμάτιο;...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα!
Βασικά δεν την βρίσκω με εφήβους…
 
Βρε χάνετε μέρες καλές για μπάνιο! Χαλάει ο καιρός όπου νάναι! Ο ήλιος έχει πέσει όντως, δεν μου αρέσει που μικραίνει η μέρα. Πλησιάζει ο χειμώνας… αλλά αναμενόμενος κι αυτός.
Αρχειοθέτησες πράγματα για τις επόμενες γενιές; Νωρίς δεν είναι;
 
Εδώ ακόμη χαιρόμαστε το έξω, αλλά όχι όλη την εβδομάδα, αύριο δεν θα βγω και με την ευκαιρία θα σιδερώσω κιόλας. Δεν γίνεται να βγαίνουμε κάθε μέρα έξω... Ακριβές οι καφετέριες αλλά είναι τα ενοίκια που τους βάζουν μεγάλα και δεν βγαίνουν να τα δίνουν. Έτσι, αναμενόμενο και ο καφές να πληρώνεται χρυσάφι... κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου. Εδώ είναι ακόμα λογικά τα πράγματα.
 
Ο Στράτος είναι γνωστός μας από παλιά, κάνα χρόνο δηλαδή. Ο νέος του φίλος είναι καινούργιος στην παρέα «που λέει ο λόγος», έχουμε βγει δυο φορές για καφέ και μια μέρα ήρθαν σπίτι.
 
Με θέλεις με αποκλειστικότητα στις φαντασιώσεις σου, εντάξει, μπορείς. Μα και να μην μου πεις τις λεπτομέρειες, τις γνωρίζω.
Νομίζεις δεν ξέρω πώς γνωρίζεται ο κόσμος;

Πώς ήταν ο Πειραιάς; Τελικά κάνατε μπάνιο; Χτες κοιμήθηκα πολύ αργά, ξημερώματα, αλλά σήμερα στις 8:00 σηκώθηκα να πάω βόλτα. Όμορφα ήταν. Ακόμη όλα είναι τόσο ζωντανά, πουλιά, ζώα, φύση. Γύρισα και έφτιαξα μικρά γλυκά με κανέλα. Έγιναν καταπληκτικά και αφράτα και για κάποιο λόγο τραγανά, μάλλον φταίει η ζύμη... Θα κοιμηθώ λίγο το μεσημέρι και μετά θα έρθει να με πάρει ο Γρηγόρης για καφέ. Μετά σπίτι, καμιά ταινία και ύπνο γιατί αύριο πρωί πρωί πάλι στο πόδι για τροχάδην!
 
Χάδια στο ύπαιθρο... μία φορά έχω κάνει σεξ στο ύπαιθρο, καλά ήταν.
Φιλιά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,

Διευκρινισούλες, διευκρινισούλες...

Έφηβοι. Το πιο ερωτικό κομμάτι της κοινωνίας! Η προσέγγιση θέλει τρόπο, δεν λέω…Το ουσιώδες είναι ότι δεν χάνεις και τίποτα κάνοντας παρέα με ζωηρούς νεαρούς. Από πού ο φόβος; Εκτός αν τη βρίσκεις μόνο με βαρβάτους κι έμπειρους σωματαράδες, με γερούς μυς και τριχοφυία και μαλλιά που αρχίζουν να αραιώνουν και να ασπρίζουν στους κροτάφους – ένας κομψός τρόπος για να μου πεις ότι εγώ δεν θα σου έκανα, ΑΝ...
 
Για κοίτα πώς γύρισε την κουβέντα πάλι στον εαυτό του...
 
Ο Πειραιάς ήταν χάρμα (δεν αστιεύομαι). Ήσυχος, με χαμηλά κι ωραία σπίτια προς Καστέλα μεριά. Θάλασσα παντού.
 
Η θάλασσα στη Φρεαττύδα ευχάριστη, δηλαδή υποφερτή. Καθίσα, κολύμπησα λίγο,  ξάπλωσα δύο ώρες, μεσημεριάτικα – και φυσικά δεν κάηκα.
 
Στο δρόμο συνάντησα κι ένα όμορφο αγόρι – 33 ετών αλλά μικροδείχνει – γνωριμία από γνωριμία, τυχαία συνάντηση. Σε σκέφτηκα στη στιγμή κι έλεγα: νά, τέτοιον ψάχνει ο Ευγένης... Αλλά ετοιμάζεται για γάμο (το αγόρι, όχι εσύ), λίγο διστακτικά, όπως μου είπε. Όλοι τα ίδια λένε. Προβληματικές οι σχέσεις, παραπονέθηκε. Τί να τού πω; Να κοιτάξει και κατά Γιάννενα μεριά;...
 
Ένα όμορφο Σάββατο.
 
Για καφέ οι μικροσυγκεντρώσεις στα σπίτια είναι η πιο οικονομική λύση. Με ελάχιστα έξοδα φτιάχνεις 10 καφέδες στο σπίτι και θα είναι και πιο απολαυστικοί αν η παρέα είναι εκλεκτή.
 
Αύριο πάλι θάλασσα. Όσο δεν κατεβαίνει κάτω από 25 βαθμούς, στην αμμουδιά θα με βρεις κάθε πρωί/μεσημέρι. Το τελευταίο μου κολύμπι συνήθως πέφτει τέλος Οκτωβρίου...
Αχ και να ήταν Ιεράπετρα εδώ!...
 
Χάδια, χάδια και πάλι χάδια – μέχρι να βρεις πρόθυμα χέρια εκεί στα Γιάννενα.
Κι ένα μοναδικό φιλι, αλλά τί φιλί!
Καληνύχτα!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Αλέξη μου!
Εντάξει, να ασπρίζουν οι κρόταφοι δεν θέλω, ούτε αραιώσεις (ανάλογα, σε κάποιον μπορεί να του πηγαίνει, άλλοι είναι φαλακροί και γοητευτικοί). Τώρα, το βαρβάτος, μυς, τριχοφυΐες, όλα σε μέτριο βαθμό…  δεν λέω αν μου κάνεις ή όχι... Είδες; Είμαι διακριτικός... χαχαχα!
 
Θα έμενες στον Πειραιά; Παιδί μου, έχει καυσαέρια εκεί και μόλυνση απ’ ότι έχω ακούσει! Να πας να μείνεις έξω απ’την Αθήνα στα βόρειά της! Να βλέπεις Εύβοια! Η θάλασσα στη Φρεαττύδα; Εκεί κοντά δεν κατεβαίνουν κάτι υπόνομοι; Ε; Γιατί πήγες εκεί αλήθεια;
 
Μα του 33χρονου, ούτε μια φωτογραφία του παιδιού να μου στείλεις;
Ναι παιδί μου, σε γάμο πάνε πολλοί, πόσοι μένουν όμως; Οι περισσότεροι χωρίζουν! Οπότε αν δεις ότι χωρίζει, στείλτον προς τα δω!
 
Όμορφη και εδώ το Σάββατο, ήρεμο, το απόγευμα έναν καφέ με το Γρηγόρη και το Μιλτιάδη, μετά σπίτι, ελληνική ταινία και ύπνο! Σήμερα δεν θα βγω, μπορεί να πω στα παιδιά να μαζευτούμε σπίτι για καμιά ταινία. Θα δω αν έχω όρεξη!
Οκτώβρη ακόμα κολυμπάς ε; Ζηλεύω. Δεν το συζητώ τι βαθμούς θα έχει εδώ τότε… θα έχουμε ήδη ανάψει την κεντρική θέμανση και θα είμαστε με κουβέρτες… άνευ δευτέρου σώματος... χιχι.

Αν έμενες Ιεράπετρα θα κολυμπούσες όλο το χρόνο!

 
Τι εννοείς πάλι μ’ αυτό: μέχρι να βρω πρόθυμα χέρια εδώ… χμμμ ελπίζω να μην αργήσει.
Μοναδικό φιλί! Με κολακεύεις!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγενάκη μου, παρεάκια,
Στράτος, Γρηγόρης, Μιλτιάδης – ο τελευταίος αυτός από πού ξεφύτρωσε;
Βλέπεις, απαιτώ καλή ενημέρωση!
Βαδίζει προς το τέλος του κι αυτό το σαββατοκύριακο...
Γιατί περιφρρονείς ακαδημαϊκά τον Πειραιά; Ρύπανση υπάρχει παντού και στον Πειραιά η αύρα της θάλασσας εύκολα αποδιώχνει τα ανεπιθύμητα σωματίδια. Δεν είπα δα ότι θα πήγαινα να μείνω στη βιομηχανική ζώνη, ε...
 
Χάδι με... διείσδυση (στην έφερα, ε;)
Και φιλιά στον αυχένα,
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Επανέρχομαι στο μήνυμά σου που αναφέρεις ότι πολλοί γάμοι χαλάνε. Κι εγώ με τη φαντασία μου έχω πλάσει καταστάσεις παρόμοιες, δεν γίνεται να μην έχω σκεφτεί όλες τις πιθανές εκδοχές σε μια εξέλιξη σχέσεων, ειδικά από τότε που στον ορίζοντά μου εμφανίζονται τα Γιάννενα…
Όλα αυτά θεωρητικά.
 
Με χάδια ειλικρινά (μην αμφιβάλλεις),
Αλέξης
 
 
από το ημερολόγιο του Αλέξη
Με το που έστειλα το μήνυμα, το μετάνιωσα. Δεν υπήρχε λόγος να αναφερθώ στο δικό μου γάμο. Λίγες μέρες υπομονή και θα τα ακούσει όλα από κοντά ο Ευγένης. Τώρα του έδωσα το δικαίωμα να με αποπαίρνει… Ουφ! Έξι μέρες ακόμα!
 
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, κηπουρέ (στο ποίημα δε!)
Καλημέρα (ο καιρός εδώ πολύ καλός, τα σύννεφα ακόμα δεν πέρασαν την Πίνδο)

Το ποίημα "κήπος" είναι ένα καλό παράδειγμα για την ουσία της ποίησης. Ένα αθώο θέμα, λίγη κηπουρική. Στην αρχή σα να μιλάνε τα φυτά στο σύντροφο που ήρθε μετά από καιρό να τα περιποιηθεί. Ο ποιητής, με το νου του (γιατί βρίσκεται πολύ μακριά) βλέπει την όλη σκηνή και διεγείρεται από μια λεπτομέρεια: τα μυώδη χέρια του συντρόφου. Και ζηλεύει τον κήπο που μπορεί εκείνη τη στιγμή να δέχεται τις περιποιήσεις που ο ποιητής ποθεί απ αυτά τα χέρια...

Όπου το ασήμαντο γίνεται σύμβολο του πολύ σημαντικού.
Λίγο ασυνήθιστο - για μένα - ποίημα, αλλά όταν το έγραψα είχα μόλις διαβάσει ότι δούλευες στον κήπο του πατρικού εκείνες τις μέρες, και ήθελα να δώσω στον κήπο μια "θέση" τιμητική.
Μάλλον το πέτυχα.
Από τα αγαπημένα μου ποιήματα...

Φιλικό χτύπημα στον ώμο, φευφγαλέο χάδι, καλή δουλειά!

Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα!
Ο Μιλτιάδης ξεφύτρωσε από το Στράτο, είναι το νέο του πάθος – σχέση… μας τον έχει γνωρίσει. Είναι καλό παιδί όπως είπα. Και στην ηλικία μας. Αν και λίγο περίεργος σε συμπεριφορά... σαν να είναι στον κόσμο του. Αυτό δεν μας πειράζει όμως και δεν μας αφορά.
 
Δεν τον περιφρονώ τον Πειραιά, σου είπα τι λένε, ούτε καν τον έχω γυρίσει ποτέ, μόνο από το λιμάνι έχω περάσει.
 
Εκεί ο καιρός καλός; Έχει μπάνιο το πρόγραμμα; Εδώ άρχισε να βρέχει χτες το βράδυ και από τότε μία αρχίζει μία σταματά... Είχαμε πάει για καφέ και γυρίσαμε με βροχή. Πήγα με το Μιλτιάδη σπίτι και καθίσαμε κάμποσες ώρες, χαζέψαμε τηλεόραση.
 
Για το ποίημα «κήπος», κατάλαβα ναι, τα μυώδη χέρια! Χαχαχα! Έχεις φαντασία όμως! Με τη φωτογραφία μου κοιμάσαι; Διεγείρει όμως ο κήπος, η κίνηση. Μου θυμίζει πως βλέπεις σε μερικές ταινίες σκηνές από κάποιον ιδρωμένο άνδρα που σκάβει ή κάνει κάτι χειρωνακτικά... έτσι για να σε λιγώσει.
 
Για το θεσμό του γάμου στην εποχή μας, τι να προσθέσω παιδί μου εγώ; Αλλά αυτό που λες για το γάμο το δικό σου, δεν θέλω ούτε για αστείο να το ξαναπείς αυτό, ούτε για αστείο. Να το δει και κανένας και να με πει κι αντροχωρίστρα! Για τις φαντασιώσεις σου περί γαμου και χωρισμού, φαντασία δικαιούσαι να έχεις, άπειρη. Αλλά μην εμπλέκεις εμένα στο ρόλο του κακού. Είναι προσβλητική και μόνο η ιδέα ότι με φαντάζεσαι καταλύτη για αρνητικές εξελίξεις στην οικογενειακή σου κατάσταση.
Ώρα είναι να μου πεις πως αντιμετωπίζεις πρόβλημα με τη γυναίκα σου…

Φιλιά και καλημέρα!