Εξάμηνο μηνυμάτων (18)

Δέκατη όγδοη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωίζονται» ψηφιακά. Εκτός από τα πολλά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, υπάρχουν και μερικά αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν σημεία που αποσιωπούνται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Θα γίνει προσπάθεια να έχουμε μια ανάρτηση 3 φορές την εβδομάδα.

 
 

Εξάμηνο μηνυμάτων (18)

 
 
από το ημερολόγιο του Αλέξη
Πρέπει να συμμαζευτώ σιγά-σιγά. Οι πολλές αναφορές με το «εμείς», τάχα μου πού πηγαίνουμε καθημερινά με τη γυναίκα μου, πυκνώνουν το ψέμα. Δεν νομίζω να ενδιαφέρουν τον Ευγένη. Για το παρελθόν μου το έγγαμο μπορούμε να λέμε διάφορα, ζωντανά όμως, όχι σε μηνύματα, όχι τόσο τώρα που δεν ξέρω αν η γνωριμία αυτή θα καταλήξει σε συμβίωση. Το να γράφω σα να είμαι ακόμα παντρεμένος, δηλαδή δεσμευμένος, πού οδηγεί;… Αργά η γρήγορα η απογύμνωση… κι όσο αργότερα, τόσο πιο δύσκολη…
 

Αλέξης προς Ευγένη
Ευγενίκο μου,
Χαίρομαι που επανήρθες με το νου στη χορεία των νέων (των νέων τη καρδία, τω σώματι και τω πνεύματι, όπως λέγανε κάποτε στην καθαρεύουσα).
 
Λαϊκή σήμερα, τα γνωστά ψώνια της εβδομάδας.
Γούρι μου έφερες στα αγγλικά διαολοποίηματα: σήμερα μια γυναίκα (πάλι γυναίκα...) βρήκε το ένα απ αυτά "a damn great poem". Όταν το ωραίο φύλλο (;) κάνει τέτοιες επιδαψιλεύσεις, νιώθεις ψηλότερος (και είμαι ήδη 1,89μ).
Αλήθεια, γιατί ωραίο φύλο;
Οι νεαροί είναι άλλο πράμα, ε...
Ξέχνα τα στερεότυπα που σε κάνουν να νιώθεις αμήχανος. Είσαι ο εαυτός σου, με σπάνια προτερήματα και περιζήτητος σαν παρέα. Μόνο μη γίνεσαι βαρύγδουπος σεμιναρόπληκτος, ε...
Αργά πια αυτή την ώρα για θάλασσα. Ώρα 14:30 τρώμε. Μετά μεσημεριανή ξεκούραση. Το απόγευμα, ΑΝ ο ήλιος επιμένει...
 
Ο υπολογιστής, σα να μου λέει ότι ήρθε η ώρα για σύνταξη.
Αν ξαφνικά χάνομαι από την οθόνη σου για μερικές μέρες, μην πανικοβάλλεσαι - θα είναι η μεταβατική περίοδος από τον ένα υπολογιστή στον άλλον.
Χάδια, πάντως, προλαβαίνω. Αχ, Ευγένη μου!
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγενάκη μου,
Ξυπνώντας από βαρύ μεσημεριανό ύπνο και με εικόνες ονείρου ακόμα στο μυαλό (σπανιότατο φαινόμενο, συνήθως ξεχνάω στη στιγμή τα όνειρα που βλέπω, όπως κάθε άνθρωπος), βάλθηκα να συνθέσω ένα ποίημα για σένα. Δεν μου βγαίνει. Ή τέλος πάντων, ο στίχος με σέρνει αλλού, καταλήγει εκεί που δεν έχω πρόθεση να καταλήξω. Δεν κάνεις ό,τι θέλεις με τις λέξεις. Άλλοι ποιητές, δεν ξέρω πόσο κυριαρχούν πάνω στις λέξεις ή σε ποιό βαθμό οι λέξεις πάνω σ’ αυτούς. Όταν γράφω ποίημα, ο χρόνος τρέχει με διπλάσια ταχύτητα. Τελειωμένο το ποίημα; Κοιτάζω την ώρα και τρομάζω που ο χρόνος μού στέρησε τόσο πολύ απ αυτό που μού αναλογεί! Σα να επιταχύνθηκαν ανεξήγητα όλα τα ρολόγια...
 
Αυτό, δεν μου συμβαίνει όταν γράφω πεζά. Τιμωρούνται οι ποιητές από κάποιο χαιρέκακο στοιχειό της δημιουργίας;
 
Στο ιστολόγιο, τα ποιήματά μου (εκτός από αυτά της «Εξιστόρησης») είναι σε δεύτερη ανάγνωση. Δεν ξέρω αν το πρόσεξες, η πρώτη ανάγνωση των ποιημάτων ήταν αλφαβητικά κατά τίτλο (μια αρκετά άσχετη ανάρτηση, λες κι ήταν πίνακας περιεχομένων). Η δεύτερη ανάγνωση, που τώρα είναι περίπου στη μέση, είναι πάνω-κάτω χρονολογική με κάθε μέρα ένα ποίημα για τη φιλία κι ένα ποίημα για τον ερωτισμό/έρωτα. Λογικά, θα προλάβω όλα τα ποιήματα μέχρι να εξαφανιστώ για διακοπές.
 
Αλλά μετά, τί;
 
Τρίτη ανάγνωση; Θα με πάρουν με τις πέτρες, τρίτη φορά τα ίδια και τα ίδια.
Να... σταματήσω το ιστολόγιο; Βαρειά απόφαση, βαρειά συλλογή...
Να συνεχίσω με άλλο περιεχόμενο; Τόχω σκεφτεί. Δεν βρίσκω τον ενθουσιασμό τον αρχικό όταν ξεκίνησα τέλος του χειμώνα.
Τότε φανταζόμουνα, έλπιζα ότι θα προέκυπτε ένας... πρόθυμος εκδότης, ο οποίος θα εξέδιδε χωρίς πολλά-πολλά τα ποιήματά μου. Άδειος όμως ο ορίζοντας από εκδότες.
 
Κι έμεινα με τα ποιήματα στο χέρι (άλλοι με κάτι… άλλο)
 
Χάδια, με το άλλο χέρι,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα!
Είδες που ήρθε κι άλλο σχόλιο από Αγγλία; Θα έρθει και άλλο μετά, μα δεν έχεις καθόλου υπομονή; Ωραίο φύλο; Σιγά τα ωά! Γυναίκες το βγάλανε αυτό για να υμνήσουν το φύλο τους.  Και εις ανώτερα με το… ύψος σου!
 
Αλλαγή υπολογιστή, όταν χρειάζεται. Εγώ πριν δυο χρόνια τού άλλαξα τα φώτα, δηλαδή όλα τα εσωτερικά του, θα κρατήσει άλλα τόσα και βλέπουμε... Έλεγα για κάτι φορητό, κάποια στιγμή, ένα από αυτά τα μικρά τέλος πάντων, αλλά δεν είναι καιρός για έξοδα... 
 
Ξύπνησες με όρεξη για γράψιμο από το μεσημεριανό ύπνο ε; 
Δεν θυμάμαι τα όνειρα, και συνήθως δεν βλέπω, πάνε τα ωραία όνειρα της αθωότητας… εκείνα τα θυμάμαι ακόμη...
 
Σαν ποιητής, δικαιωματικά κάνεις ό,τι θέλεις με τις λέξεις, το κάνεις για σένα και το κρατάς για σένα, και δεν τίθεται θέμα αιδούς. Είναι ωραίο να χάνεσαι σε αυτό που κάνεις όμως, σημαίνει ότι δίνεις τον εαυτό σου... οπότε ο χρόνος είναι δικός σου, ας φαίνεται χαμένος...
 
Για το περιεχόμενο του ιστολογίου τώρα, η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να σηκώσεις και τρίτη ανάγνωση. Να συνεχίσεις με νέα ποιήματα; Αυτό ήταν; Αφού δεν στέρεψες! Ένα την ημέρα, ένα την εβδομάδα, θα είναι σαν πάρεργο το ιστολόγιο, μην κρεμαστείς από αυτό. Έχεις κι άλλα πράγματα να κάνεις.
 
Εσύ καίγεσαι για έκδοση ε; Δεν ξέρω τι να σου πω Αλέξη, αλήθεια, καλή ιδέα, λογική επιθυμία, αλλά εκδότης θα πρέπει να πάρει την απόφαση... χρόνος υπάρχει, γιατί βιάζεσαι;
Καλό βράδυ!
Πάω να δω ταινία, να περάσει και η ώρα...
Φιλιά!
Ευγένης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Νύχτα προς ξημέρωμα.
Ευγένη μου,
Από πρωί θα είμαι εκτός, και για όλη μέρα. Μόνο το βράδυ θα κάθομαι πάλι στο πληκτρολόγιο μπροστά. Τουλάχιστο θα προσπαθήσω, από μνήμη, να γράψω το ποίημα που θέλω.
Καλή η ιδέα σου για ΝΕΑ παραγωή ποιημάτων από το φθινόπωρο!
Τα λέμε αύριο βράδυ.
Φιλιά στις θηλές, πολύ αισθησιακά...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Άντε καλά! Καλά να περάσεις αύριο! Και να προσέχεις!
Νέα παραγωγή, πολύ ωραία!
Θα τα πούμε αύριο!
Φιλιά!
Ευγένης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Τώρα ησύχασα.
Έτοιμο το ποίημα. Ίσως, λέω: ίσως, αλλάξω ακόμα μια λέξη εδώ κι εκεί.
Για όποιον δεν με ξέρει καλά, θα ήταν κάπως ανησυχητικό το θέμα, εσύ όμως ξέρεις καλύτερα...
Επισυνάπτω, με χάδια και φιλιά!
 
Ευγένης προς Αλέξη
Για το ποίημα «Ταίναρο» που βρήκα σε ανάρτηση, νοτιότερο σημείο της Μάνης δεν είναι το Ταίναρο; Μακριά από τη Σπάρτη, τι εννοείς με δωρική φιλία;
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου πρωινέ,
Στην αρχαία Ελλάδα η μεγαλύτερη δωρική πόλη, και μεγαλύτερη δωρική επικράτεια, ήταν η Σπάρτη.
Η παιδεία των Σπαρτιατών ήταν έντονα διαποτισμένη από τη συντροφικότητα μεταξύ ανδρών. Από την προεφηβική ηλικία τα αγόρια ζούσαν με τους μεγαλύτερους σε «στρατόπεδα», όχι πια στο σπίτι τους, και το κυριότερο στοιχείο εκπαίδευσης ήταν η στρατιωτική τέχνη.

Παντρεύονταν, βέβαια. Υπήρχε μάλιστα μια ετήσια γιορτή όπου οι ανύπαντροι ακόμα άνδρες «εκτείθονταν» κι αναγκάζονταν να υποστούν τη χλεύη των γυναικών! Αλλά ο γάμος ήταν ουσιαστικά μόνο για αναπαραγωγή. Και παντρεμένοι οι άνδρες, παρέμεναν το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας στο στρατόπεδο κι εκεί διανυχτέρευαν, τουλάχιστο μέχρι να αποκτήσουν παιδιά. Τις γυναίκες τους τις επισκέπτονταν λίγο-πολύ στα κλεφτά. Έτσι ήταν το έθιμο. Για να μην περιπέσουν σε μαλθακότητα και τρυφή...
Περιττό να αναφέρω ότι υπ αυτές τις συνθήκες, η ομοφυλοφιλία ήταν πανταχού παρούσα.

Δωρική φιλία λοιπόν, ομοφυλόφιλη φιλία.

Στο ποίημα, η δράση τοποθετείται στη Μάνη, κατεξοχήν δωρική περιοχή.
Βλέπεις: όλα δένουν σ’ αυτό το ποίημα…
 
Αυτά προκύπτουν από μελέτες αρχαίων συγγραφέων, που, όπως είναι ευνόητο, ΔΕΝ μπαίνουν σαν θέματα στα σχολεία μας...
 
Δωρικά χάδια,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Α ναι, αυτό το ήξερα, αλλά όχι ως «δωρική» φιλία!...
Περιμένω μια φίλη και έχω ετοιμασίες, θα σου στείλω αργότερα!
Φιλιά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου φιλόξενε οικοδεσπότη,
Ένα Σάββατο όπως πολλά άλλα του καλοκαιριού.
Το πρωί σε εμπορικό κέντρο (αχ, αυτά τα διάσπαρτα επαγγελματικά μου...), αυτή τη φορά προς τα νότια, κάπου στην Ηλιούπολη.
Μεσημεριανό εκεί – πολύ προσιτές τιμές.
Και μετά στη θάλασσα, εδώ κοντά, στο Σκαραμαγκά.
Τυχερά, θα έλεγα: φυσικά, γιατί το Σάββατο προς το απόγευμα πάντα εμφανίζονται ενδιαφερόμενοι στα βράχια...
 
Βράδυ τώρα, με το μυαλό στη λιμνούπολη.
Λυπήθηκα που τα ποιήματά μου για σένα είναι τόσο περίπλοκα, τόσο «εγκεφαλικά». Θα ήθελα να γράψω κάτι πολύ πιο αυθόρμητο, πολύ απλό και χαρούμενο. Θα ήθελα να γράψω με το μυαλό των 16-17, όχι 10 χρόνια αργότερα...
Έφηβος, οι εξάρσεις ήταν πιο γνήσιες, οι στίχοι έτρεχαν ποτάμι.
Είμαι – και δεν μ’ αρέσει έτσι να είμαι – σαν τη χελώνα που χρόνο με το χρόνο μεγαλώνει και βαραίνει.
Εσύ, 16-17, πώς ήσουνα;
Ηλικία ιδανική...
 
Καλή βραδιά σού εύχομαι,
Φιλιά εσύ (και με γεύση κρεμμυδιού, άτιμε!), χάδια εγώ...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Αλέξη μου αγαπημένε, δυστυχώς δεν μπορώ να σου απαντήσω τώρα εκτενώς, ετοιμαζόμαστε για βόλτα, θα σου απαντήσω ή αργά το βράδυ ή αύριο...
Σε φιλώ προς το παρόν.
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα Αλέξη μου!
Και φιλόξενος και οικοδεσπότης! Ναι αμέ! Έτσι είμαι!
Βρήκα ευκαιρία μιας και σηκώνομαι πρωί και κοιμάται η κοπελιά, να καθίσω να ασχοληθώ λίγο με τον υπολογιστή!
Για επαγγαλματική απασχόληση στην Ηλιούπολη; Δάφνη; Κάτι μου θυμίζει!
Και θάλασσα με τυχερά! Είσαι τυχερός!
 
Τη δικιά μου λιμνούπολη; Πραγματικά, ήταν υπέροχη χτες, ζέστη, το βράδυ αεράκι, πανέμορφη... με τα φώτα της, με το φεγγάρι της, τον κόσμο της! Ήρεμα περάσαμε, χαλαρά, αργήσαμε λίγο να γυρίσουμε...
 
Εγκεφαλικό ποίημα, δηλαδή φτιαγμένο επίτηδες; Μου άρεσε, πάρα πολύ, και έχεις βάλει και πολλά στοιχεία της φύσης! Αλλά η αλήθεια είναι, δεν μοιάζει με τα υπόλοιπα ποιήματά σου... Δεν ξέρω γιατί... ίσως επειδή το ανέφερες κιόλας και με προκατέβαλες…
 
Όσο μεγαλώνουμε μεστώνει και ο λόγος μας, σαν τις διαφορές που λες... Κάποτε ήταν συναίσθημα, τώρα υπάρχει και η λογική. Δεν ξέρω τι να σου πω. Το πέρασμα του χρόνου μας μεγαλώνει σε όλα...
 
Ηλικία ιδανική τα 16-17, από ποια οπτική γωνιά; για ερωτική επιθυμία; Τι εννοείς, πώς ήμουν εγώ στα 16-17;  Δεν έγραφα πολλά ποιήματα πάντως...
 
Φιλιά με γεύση κρεμμυδιού; Τι εννοείς; Δεν έφαγα κρεμμύδι! Πώς σου ήρθε; Με κοροϊδεύεις τώρα, χαλβά έφαγα, με άρωμα πορτοκάλι! Που κατακάηκα να φτιάξω!
Φιλιά πολλά!
Καλή Κυριακή με θάλασσα και τυχερά!