Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Εξάμηνο μηνυμάτων (12)



Δωδέκατη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».
Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα με αφορμή το ιστολόγιο του πρώτου. Γρήγορα η αλληλογραφία επεκτείνεται στην καθημερινότητα και σε θέματα πιο προσωπικά. Εκτός από τα πολλά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, υπάρχουν και μερικά αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν σημεία που αποσιωπούνται στα μηνύματα…
Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…
 
Θα γίνει προσπάθεια να έχουμε μια ανάρτηση 3 φορές την εβδομάδα.


Εξάμηνο μηνυμάτων (12)
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Έτσι βροχερή (και στην Αθήνα χτες το απόγευμα ΒΡΟΝΤΕΡΗ) που είναι η μέρα, επιβάλλεται να σου φέρω λίγο καλοκαίρι ακόμα, λίγη θάλασσα, με φωτογραφίες καλοκαιρινών τοπίων. Νεαροί εδώ κι εκεί…
Καλή σου μέρα, το λοιπόν!
Ανταλλαγή τηλεφώνου; Άκρως επικίνδυνο. Ειδικά με τα κινητά είσαι εκτεθειμένος.
Με αγάπη,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα ξανά!
Αααα εδώ έχει ήλιο σήμερα! Λαμπρότατο! Περίεργο... το απόγευμα, να δεις θα βρέχει.
Σε μια από τις φωτογραφίες, ένα αγόρι που είναι στο κάτω μέρος και κοιτάζει το άλλο... μάλλον κάτι σκεφτόταν... πονηρό!
Βρε, λόγω οικειότητας με τα ονόματα που αρχίσαμε με τα μικρά μας, εκεί πήγαινε η ανταλλαγή τηλεφώνων, σαν συνέχεια της επαφής που δημιουργείται!
Σε φιλώ!
Ευγένης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Δεν θα το πιστέψεις!
Ξανακοιτάζω τη φωτογραφία και σαν να έχει στύση το αγόρι!
 
Αλέξης προς Ευγένη
... είδες, είδες...
Στην τύχη δεν γράφω ούτε ποιήματα, ούτε πεζό λόγο. Και οι λίγες φωτογραφίες «της αμμουδιάς» στην τύχη τραβηγμένες, ναί, αλλά μετά από προσεκτική παρατήρηση. Όλα από κάπου βαθύτερο ξεκινάνε. Λες σε 100 χρόνια να γίνονται εκτεταμένες έρευνες για τη σωστή ερμηνεία των έργων μου;
Εμείς, εδώ, πάντως, ωραία περί τέχνης τυρβάζουμε...
Καλό σαββατοκύριακο!
Μ' ένα χάδι τρυφερό...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
είδα, είδα!
Τίποτα δεν αφήνεις στην τύχη ε; Καλά κάνεις!
Όπως γίνεται με τους περισσότερους καλλιτέχνες θα ψάχνουν και τα δικά σου νοήματα μετά θάνατο…!
Καλά να περάσεις το σαββατοκύριακο!
Τα φιλιά μου!
Ευγένης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα!
Τι μου κάνεις αγαπητέ μου;
Διόρθωσε:
πρώτος στίχος, πρώτο ποίημα "πρωί"
 
Αλέξης προς Ευγένη
Θα με πιστέψεις όταν πω ότι το έψαξα, το ξαναέψαξα, έψαξα και τα αμέσως προηγούμενα, και δεν το έβρισκα;... Έχεις το αετήσιο μάτι των παλικαριών της απέραντης θεσσαλικής πεδιάδας! Το διόρθώνω λοιπόν. Εσύ κάνεις για διορθωτής κειμένων!
Σαββατοκύριακο με αρκετή "δράση" και τώρα το βράδυ ησυχία. Αρχίζω και προγραμματίζω εκδρομές, μικροδιακοπές...
Πέρασες καλά εκεί στην όμορφη λιμνούπολη;
Φιλιά, προς το παρόν...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Μάλιστα, σήμερα μας προσφέρεις ποίηση με αναφορά στη στρατιωτική θητεία…
 
Αλέξης προς Ευγένη
Αύριο θα υπάρξει άλλο ένα ποίημα που αναφέρεται στο στρατό...
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Φίλτατε Ευγένη,
Δεν τα καταφέρνω πάντοτε καλά με τα συνημμένα. Προηγουμένως, μπερδεύτηκα κι έφυγε μήνυμα μιας αράδας.
Παρακάτω (συνημμένα) λοιπόν, φωτογραφίες για ΤΟ καλοκαίρι.
Θα σού τρέχουν τα σάλια...
Μια ζωή δεν φτάνει για να τα απολαμβάνει κανείς ΟΛΑ.
Κι ο έρημος εγώ, τρέχω στις (μερικώς) υποβαθμισμένες παραλίες κοντά στην Αθήνα... Μαζοχισμός;
Για τις καλοκαιρινές εξορμήσεις, στο χάρτη, στον υπολογιστή, ξέρεις πόσο ωραία τα φαντάζομαι όλα; Και πόσο οδυνηρή η πραγματικότητα όταν αρχίζεις και ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΖΕΙΣ και τις μικρότερες ακόμα εξορμήσεις... Δύο εβδομάδες συνολικά, και πολύ μας πέφτει - ούτε του παπά...
Κάνε κι εσύ όνειρα...
Τρυφερά,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα!
Αρχίσαμε τις εξορμήσεις ε; Μπράβο μπράβο! Μπαίνει για καλά το καλοκαίρι! Μου τρέχουν ήδη τα σάλια! Μια και δεν είδαμε άνοιξη καθόλου... αυτή τη στιγμή είμαι με μακρυμάνικο και αν ανοίξω παράθυρο θα κρυώσω! Φαντάζεσαι;

Ωραίες οι φωτογραφίες, να είχα και την άνεση να πάω σε όλες αυτές τις παραλίες! Όπως είπες μια ζωή δεν φτάνει για να τα απολαύσεις όλα, ούτε κι απλώς να περάσεις σε όλες! Πέρυσι Σέριφο πήγα αφού έκανα (συγγνώμη κιόλας) το σκατό μου παξιμάδι. Καταπληκτικά νερά! Ήταν η τέταρτη φορά που έκανα διακοπές στη ζωή μου.
 
Το καλοκαίρι πάς μόνο στις παραλίες τις «μερικώς υποβαθμισμένες» ή και διακοπές κάπου αλλού; Σκέψου όμως ότι εσύ μπορείς και τις έχεις κοντά. Ενώ εμείς...  Μιλάς με περιφρόνηση για μόνο δυο βδομάδες. Άσχημες είναι βρε; Ίσα ίσα είναι πολύ!
 
Όνειρα πάντα αγαπητέ μου, και όπως μας τύχει, αυτά δεν φορολογούνται, ανήκουν στην ίδια κατηγορία με τον έρωτα. Με τί νομίζεις τα βγάζω πέρα τόσα χρόνια; Με όνειρα!
 
Όσον αφορά τα ορθογραφικά λάθη των ποιημάτων, πρέπει να σου πω ότι δεν είναι το πρώτο που βλέπω, αλλά δεν είχα το θάρρος να τα υποδείξω. Και όχι, δεν είναι το αετίσιο μάτι, απλά τυχαίνει, όπως και με τα δικά μου. Της θεσσαλικής πεδιάδας; Με κάνεις περήφανο! Αλλά νομίζω τώρα τελευταία αποδυναμώνεται η όρασή μου, η οπτική οξύτητα...
 
Ήσυχο σαββατοκύριακο, πολύ ήσυχο! Ήταν άρρωστος και ο Γρηγόρης. Μόνο για μια ώρα βγήκε το Σάββατο να πάμε στη συγκέντρωση. Περπάτησα, είδα κάνα δυο άτομα που είχα καιρό να δω και μας επισκέφτηκαν. Γενικά ο καιρός ήταν άθλιος, αθλιότατος! Έβρεχε, σταματούσε, και πάλι απ’ την αρχή!
 
Σήμερα έχει αρκετή δουλειά, αλλά δεν ήθελα να περιμένω το διάλειμμα για απάντηση!
Φιλιά!
Ευχαριστώ για το συνημμένο!
Καλή εβδομάδα! Πολύ καλή! Και κυρίως γεμάτη!
Ευγένης

Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Για το περσινό καλοκαίρι δεν έχω καθόλου παράπονο: λίγες μέρες στη Σαντορίνη (στην τρελή νεαροπαρέα της Περίσσας - αλλά δεν "αρτύθηκα"), λίγες μέρες στο Πήλιο, λίγεςς μέρες στην Ερμιόνη, μονοήμερες εκδρομές στην Κορινθία, στην Αργολίδα. Και ενδιάμεσα, είτε πρωί είτε απόγευμα κολύμπι στις παραλίες εδώ κοντά...
Το φθινόπωρο έφτασε χωρίς να το καταλάβουμε καλά-καλά.
 
Αλλά για φέτος, δύσκολα τα πράγματα.
Λίγες μέρες στο Πήλιο έχουν κλείσει από τώρα. Άλλοι προορισμοί ακόμα στην ομίχλη. Ίσως Μακεδονία, Χαλκιδική. Τα οικονομικά δεν σηκώνουν την "ποικιλία" την περσινή.
Χρόνο με το χρόνο αναβάλλω μια επίσκεψη-προσκύνημα στην Πάτμο. 
Και το Άγιο Όρος σκέφτομαι κατά καιρούς (ναι ναι, πονηρά, εννοείται, με φιλοξενία στο ρωσικό μοναστήρι, όπου γίνονται πολλά έργα αποκατάστασης. Δουλεύουν πολλοί οικοδόμοι εκεί...).
 
Από τα όνειρα τα πολλά, κάτι θα μείνει. Μερικά ποιήματα ακόμα.
Εσύ; Για πού;
Θάχεις κοιμηθεί τώρα. Νοερά καληνύχτα...
Σε μια ζεστή αγκαλιά,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Να και το άλλο ποίημα για τη θητεία. Ο τόνος στο φόβο…
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Σκέψεις για το ποίημα "Στρατόπεδο". Ναι, ο φόβος είναι συστατικό στοιχείο της στρατιωτικής θητείας. Φόβος για το παραμικρό παράπτωμα έναντι του κανονισμού, έναντι των ανωτέρων - που μερικοί καραδοκούν για να επιβάλουν τιμωρία - έναντι των άλλων στο λόχο. Είναι ο χώρος όπου όλοι κάτι έχουν να κρύψουν: από χαρακτήρα μέχρι προτιμήσεις, από διέγερση μέχρι απύθμενη στενοχώρια.
Νέοι σαν κι εμάς κρύβουν και τα βλέμματά τους. Η συνεχής άσκηση φτιάχνει το σώμα. Όλη μέρα τριγυρίζεσαι από όμορφους νέους. Ξέρεις ότι το αίμα ολωνών βράζει. Τους βλέπεις τακτικά γυμνούς. Τους έχεις κοντά 24 ώρες, καθημερινά. Άπειροι πειρασμοί, αλλά μέγας ο φόβος.
 
Εγώ, μπόρεσα και βγήκε σώος. Με την πάροδο του χρόνου, άρχισα μάλιστα να θεωρήσω ότι δεν ήταν ολότελα αρνητική εμπειρία. Είχα την τύχη να κάνω ένα πολύ καλό φίλο εκεί (φίλος, όχι ερωτικός σύντροφος). Μέχρι σήμερα έχουμε τακτική επαφή.
 
Όταν μου έγραφες ότι δεν θέλεις να μιλήσεις για τη δική σου θητεία, μού ήρθε η σκέψη ότι, μπράβο που μπορείς να εξουδετερώσεις αυτό το κομμάτι της ζωής σου. Ε, σαν γραφιάς, όπως λες, δεν θα είχες κι αξεπέραστες δυσκολίες…
 
Καλή σου μέρα, Ευγένη, μ' ένα οικείο χάδι,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα! Καλημέρα!
 
Τους πειρασμούς στο στράτευμα τους έζησα κι εγώ. Κάποτε, σε μεθυσμένη παρέα παρεκτράπηκα, κι όχι μόνο εγώ. Το άλλο πρωί κάναμε πως δεν θυμόμαστε τίποτα. Πέπλο σιωπής! Πάντως ξέρω και πολλούς που πέρασαν «πολύ καλά» στο στρατό καί στον ερωτικό τομέα, κι όχι για μία βραδιά! Άσε που βγήκαν και με σχέσεις, μόνιμες!
 
Για τις καλοκαιρινές διακοπές, μέ δουλεύεις; Τις καλύτερες διακοπές εσύ τις κάνεις! Σε τόσα μέρη πήγες! Σε ζηλεύω! Εντάξει λογικά φέτος θα είμαστε όλοι λίγο σφιγμένοι... δεν σημαίνει όμως ότι δεν θα περάσουμε καλά ε; Να σκέφτεσαι ότι τουλάχιστον θα πας κάπου ας είναι και σε ένα μόνο μέρος! Η παρέα μετράει!
 
Καλά βρε, σκέφτεσαι το Άγιο Όρος πονηρά; Σοβαρολογείς; Εγώ το σκέφτομαι μόνο και μόνο για αποτοξίνωση! Όταν πας να μου πεις, εγώ θα πάω στην Εσφιγμένου και εσύ στον Άγιο Παντελεήμονα! Γέλιο που έχει να πέσει!...
 
Μάλλον Σίφνο λέμε να πάμε, με εισιτήρια κοινωνικού τουρισμού, ελπίζω να βρούμε καταλύματα. Εγώ και η ξαδέρφη μου, μπακούρια και οι δύο. Πέρυσι είχαμε πάει με τον ίδιο τρόπο και περάσαμε τέλεια! Ευτυχώς ταιριάζουμε σε πολλά!
 
Τα όνειρα θα γίνουν ποιήματα, δεν είναι κακό, ένας κατάλογος για να θυμάσαι τι ονειρεύτηκες!
 
Σήμερα είναι μια πανέμορφη μέρα, το πρωί είχα υπηρεσιακή συνάντηση με έναν παράγοντα και περπάτησα 2-3 χιλιόμετρα μέχρι το γραφείο του και ήταν τέλεια! Κάτσε να δεις που το απόγευμα θα βρέχει πάλι!
Εκεί;
 
Την ώρα που το έστειλες διάβαζα ακόμη, δεν άργησα όμως να κοιμηθώ.
Τέλος το διάλειμμα,
Ευχαριστώ για την αγκαλιά και τα χάδια, καλοδεχούμενα!
Φιλιά!
Ευγένης

 

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Εξάμηνο μηνυμάτων (11)


Ενδέκατη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα με αφορμή το ιστολόγιο του πρώτου. Γρήγορα η αλληλογραφία επεκτείνεται στην καθημερινότητα και σε θέματα πιο προσωπικά. Εκτός από τα πολλά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, υπάρχουν και μερικά αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν σημεία που αποσιωπούνται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Θα γίνει προσπάθεια να έχουμε μια ανάρτηση 3 φορές την εβδομάδα.

 

Εξάμηνο μηνυμάτων (11)
 
Ξενικός προς Ευγένη
Αξιαγάπητε Ευγένη,
Πωπωπω, πολλά λέμε κι ανταλλάσσουμε!
 
Φαντασιώσεις: εδώ διαφέρουμε, ή καλύτερα: συμφωνούμε αλλά διαφέρουμε στην καθαρά πρακτική πλευρά. Λογικό είναι να θέλουμε μια σχέση να ξεχειλίζει από ρομαντισμό, να πετάμε και λίγο στα ουράνια. Εσύ το βασιλόπουλο, με το οποίο θα ζήσεις χρόνια πολλά κι ανέμελα. Εγώ όμως; τί φαντασιώνομαι; τί επιθυμώ; Ειλικρινά κι ωμά: ένα ωραίο νεανικό σώμα, συνουσίες, ηδονή. Εσύ αναζητάς σύντροφο, εγώ γαμήσια - μάλλον χωρίς επαύριο. Η διάρκεια απευκταία…
 
Λυπηρό που εκφράζομαι έτσι ωμά, αλλά η δική μου πραγματικότητα εκεί επικεντρώνεται: ένα πρόθυμο πέος που θα με κάνει να απογειώνομαι...
Σημαίνει αυτό ότι κι εγώ δεν μπορώ (ενεργητικά ή παθητικά) να προσφέρω κάτι παραπάνω; Μα εννοείται, καί θέλω καί μπορώ, στα όνειρά μου τουλάχιστο, μάρτυρές μου τα πολλά ποιήματα που κραυγάζουν για φιλία και στοργικό ερωτισμό, όπου το φίλο τον πραγματικό τον αναγνωρίζω για ανώτερό μου. Για αληθινή φιλία γίνομαι δούλος. Για αληθινή φιλία με σεξ, δούλος δυό φορές. Τόμους θα μπορούσα να γράψω για τα πολλά "αν" που πέρασαν σχιστά από τα μάτια και τα χέρια μου.
 
Αλλά για μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου, αργά πια, αδυσώπητα αργά.
Εσύ είσαι ο τυχερός. Έχεις ανοιχτές όλες τις επιλογές, ή τις περισσότερες. Είσαι αδέσμευτος. Πανίσχυρη λέξη!

Μια καληνύχτα με πολλή τρυφερότητα, το εννοώ,
Ξενικός
(επισυνάπτω φωτογραφίες καλοκαιριού, αμμουδιές του ονείρου…)
Ξενικός
 
Ευγένης προς Ξενικό
Μου έφτιαξες τη διάθεση με τις φωτογραφίες σου! Μπράβο, φωτογραφίες τέχνης. Δεν έχω γνώμη ειδικού βέβαια, αλλά έφεραν το καλοκαίρι στο γραφείο! Εδώ βρέχει πάλι! Και ήθελα να πάω και βόλτα...
 
Μια χαρά είναι το σπίτι σου! Αφού έχεις φύση κοντά σου, μην το σκέφτεσαι καν, οι γλάστρες μου είναι συμπληρωματικές με ό,τι δεν μπορείς να έχεις σε κήπο. Είναι ομορφιά... 
 
Έχω καταλάβει ότι διαφέρουμε στις φαντασιώσεις. Είναι λυπηρό που εκφράζεσαι έτσι, συμφωνώ, τρέχει ο πουριτανισμός μέσα μου όπως καταλαβαίνεις. Μου δείχνει αναισθησία αυτού του είδους η χρήση λέξεων. Πουριτανισμός ή κόλλημα, δεν έχω αποφασίσει ακόμη. Ίσως όμως να ζηλεύω και λίγο, που δεν μπορώ να εκφραστώ έτσι και ίσως ακόμα περισσότερο: δεν μπορώ να ενεργήσω έτσι. Ξέρεις πόσες φορές έχω παίξει ανάμεσα στο τί θα ήταν καλύτερο να μπορούσα να κάνω; Να είμαι όπως είμαι, πιστός σε ό,τι βγαίνει από μέσα μου, ή να προσπαθήσω να αλλάξω και να μπορώ να υιοθετήσω τρόπο ζωής σαν το δικό σου; Δεν ξέρω. Έχω ταλαντεύσει πολύ μέσα μου. Ίσως να χρειαστώ και ψυχολόγο κάποια στιγμή, να μου λύσει απορίες...
 
Σαν άνθρωπος, έχεις τη δυνατότητα να προσφέρεις παραπάνω από σάρκα. Δεν είναι όλοι συναισθηματικά νεκροί, κοινώς αναίσθητοι, όπως πολλοί θα χαρακτήριζαν το ποιόν όσων αναζητούν τις εφήμερες σχέσεις. Τα νιώθεις στα όνειρά σου, κάτι είναι κι αυτό, μπορεί να σου δημιουργήσει μια δεύτερη ζωή χωρίς όρια. Και βγάζεις στα ποιήματα την ανάγκη αυτή. Για περισσότερη επαφή, όχι σαρκική.
 
Η φιλία είναι ιερή, το πιστεύω σαν αρχή. Η αληθινή και πιστή. Υπάρχουν ένα σωρό φιλίες, χρειάζεται ικανότητα για την ταξινόμηση των φίλων. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, ένας είναι ο φίλος, οι υπόλοιποι είναι γνωστοί, κάποιος μου τόπε και μου άρεσε.
 
Για τα πολλά «αν». Ποια «αν»;
Τα «αν» των αλλαγών; Ποτέ δεν είναι αργά, σε δεσμεύει τι; Όλα είναι δυνατά, αρκεί κανείς να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του. Αδυσώπητα κιόλας; Έχεις παιδιά και σκέφτεσαι το μέλλον τους;
 
Αδέσμευτος είμαι και θα παραμείνω έτσι όπως πάει! Αξίωμα πανίσχυρο αλλά τόσο μοναχικό!  Τι να πεις... μια ζωή την έχουμε... όπως την γλεντήσουμε...
 
Αυτά που λες αγαπητούλη μου...
Καλό μεσημέρι εύχομαι!
Έκανα μίνι διάλειμμα να σου γράψω! Και θα τα πούμε κι αργότερα.
Τα φιλιάααααααααααααα μου! (έβγαλε ήλιο, γι’αυτό υπάρχει χαρά!)
 
Ευγένης προς Ξενικό
Καλή η σημερινή ανάρτηση. Με αγγίζει ο αποχωρισμός…
 
Ξενικός προς Ευγένη
Με το Βλάσση (16 τότε) ήμασταν, για μήνες, στενοί φίλοι χωρίς να τίθεται θέμα σαρκικής επαφής. Εγώ έριχνα σπόντες, έκανα κύκλους γύρω από το μέλι. Τελικά ενέδωσε, φαντάζομαι περισσότερο από περιέργεια η επειδή η δική μου επιμονή να "πειραματιστούμε" τον έκανε να μη θέλει να φανεί συντηρητικός. Το "πείραμα" ήταν μάλλον άνοστο και για τους δυό μας (είχε πολύ μικρό πέος) και η φιλική μας σχέση έχασε την ουσία της από κείνη τη μοναδική φορά: εγώ δεν ξεπέρασα το μη λειτουργικό μέγεθος, εκείνος μπορεί να ένιωθε άβολος πια, μειωμένος. Έχουμε χαθεί.
 
Μπορεί να είναι διαστροφική σκέψη, αλλά μού περνάει από το μυαλό μου καμιά φορά ότι, αν η φύση τον είχε "προικίσει" κάπως καλύτερα, μπορεί η εξέλιξη να ήταν διαφορετική: θα είχε, κι από νωρίς πιστεύω, αρκετή αυτοπεποίθηση για να κατευθύνει την πολύ φιλική σχέση μας προς τον επιθυμητό ερωτισμό. Άδικα ίσως, θεωρώ ότι ήταν μια κλασική περίπτωση όπου "το μέγεθος μετράει"...
Ξενικός
 
 
από το ημερολόγιο του Ξενικού/Αλέξη
Έριξα το ψεματάκι για το Βλάσση σαν δόλωμα, μήπως και εκδηλωθεί ο Ευγένης σχετικά με τα «προσόντα» του. Απευθεία ωμή ερώτηση δεν πρέπει, δεν είμαστε  έφηβοι πια. Να δούμε αν θα τσιμπήσει…
Ένα μυστήριο: από τότε που με νομίζει παντρεμένο, μιλάει αρκετά ελεύθερα για τον εαυτό του. Απελευθερωμένος, μην πω… Εκτενή μηνύματα. Είχα καλή έμπνευση και δεν τον διόρθωσα όταν έγραψε τη μαγική λέξη «παντρεμένος». Για πότε η αλήθεια;
Καιρός πια να εγκαταλείψω το ψευδώνυμο.
 
 
Ευγένης προς Ξενικό/Αλέξη
Κακά τα ψέματα, μετράει το μέγεθος, μετράει…
 
Ξενικός/Αλέξης προς Ευγένη
Ένα-ένα μερικά σημεία που θίξαμε, Ευγένη μου,
 
Ψυχίατρος/ψυχολόγος = αν τολμήσεις, σού φέρνω τις γλάστρες στο κεφάλι! Θα χαλάσουν τα μαλλιά σου!
 
Τρόπος γραφής (μου) = θα σε μαλώσω! Δεν μπορεί να μην πρόσεξες ότι, ακόμα για ακανθώδη θέματα και περιγραφές, τόσο στην ποίηση όσο και στο πεζό μου λόγο, χρησιμοποιώ γενικά αποδεκτές λέξεις και φράσεις μακρια από "αγοραία" ξεσπάσματα. Αυτό καμιά φορά σε βάρος της παραστατικότητας των περιγραφών. Έμαθα να τιμώ την ελληνική γλώσσα, μια μεγάλη μου λατρεία, και ποτέ δεν κατεβαίνω σε επίπεδο "ψαραγοράς". Με αυτή την επίγνωση δεν κατάλαβα πού αντιλήφτηκες την "αναισθησία" μου, όπως γράφεις. Μήπως ήθελες κάτι άλλο να εκφράσεις και δεν σε άφησε ο χρόνος του διαλείμματος να καλλιεργήσεις τη σκέψη σου;
 
Αν πάλι εννοείς ότι σε παραξενεύει ότι εκφράζομαι κάπως ωμά, εξηγώντας ξεκάθαρα τις επιθυμίες μου (πάντα με ύφος κόσμιο, έτσι), πάνω σ' αυτό το σημείο δεν μπορώ να πω τίποτα. Η ειλικρίνεια με ωθεί στο να λέω αυτά που σκέφτομαι κι αισθάνομαι. Αυτό δεν είναι χυδαίο. Δεν υπάρχουν χυδαίες λέξεις, μόνο χυδαίοι άνθρωποι (δεν θυμάμαι ποιός το είπε …)
 
Εσύ ο ίδιος, αν ένιωθες την ανάγκη να περιγράφεις ποιά θα ήταν, καθαρά για σένα, μια ιδανική συνουσία, μια ιδανική συνεύρεση, πώς θα το έκανες και με ποιές λέξεις; Εκτός αν δεν θέλεις, από συστολή, από αμηχανία, να εξωτερικεύεις καν μια τέτοια περιγραφή.

Σού λέω τα δικά μου απόλυτα φιλικά, με ειλικρίνεια κι εμπιστοσύνη, και με ενδιαφέρον που με τις μέρες κι εβδομάδες όλο και περισσότερη στοργή θέλει να εκφράσει. Το πιστεύεις αυτό, έτσι, Ευγένη;
Από απόσταση δικός σου,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Ξενικό/Αλέξη
Κάπως ιδιαίτερο το ποίημα «Μή». Από πραγματικό συμβάν αυτό;
 
Ξενικός/Αλέξης προς Ευγένη
Στο ποίημα "Μή!" αναφέρομαι έμμεσα σε ένα "παρακινδυνευμένο" περιστατικό. Συνέβηκε σε βραχώδη ακτή. Είχα βρει "παρέα" και είχαμε αρχίσει τα προκαταρκτικά. Ήταν μεγαλύτερός μου. Σε μια στιγμή εμφανίζεται από πίσω από το βράχο ένας πανέμορφος νεαρός, με διάθεση να μας παρακολουθήσει ή και με διάθεση για περισσότερο. Ο νους μου, επηρεασμένος από την ομορφιά, πήγε στο σχηματισμό παρέας "των τριών" κι έκανα νόημα στο νεαρό να πλησιάζει. Νευριάζει ο πρώτος άνδρας, αρχίζει τα λόγια τα ειρωνικά, έπειτα τα χυδαία και κινείται απειλητικά πια. Έφυγα άρον-άρον πάνω από τα βράχια, ολόγυμνος, τα ρούχα μου στο χέρι. Κι ο νεαρός εξαφανίστηκε. Έμεινα με την πείνα μου.
 
Αλλά έμαθα ένα χρήσιμο μάθημα: μη δείχνεις ποτέ στην παρέα σου, ότι προτιμάς κάποιον άλλον εκείνη την ώρα. Καθένας έχει τις ευαισθησίες του...
Χάδια,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα!
Τι κάνουμε;
 
Χτες πήγα σε μια συγκέντρωση διαμαρτυρίας, δεν είχε κόσμο όμως, τελευταία στιγμή το διοργάνωσαν αυτοί, τελευταία στιγμή το μάθαμε και εμείς. Αλλά περάσαμε καλά, χαζέψαμε και λίγο. Είχα καιρό να καθίσω σε μια πλατεία, όπως μικρά που μαζευόμασταν και παίζαμε.
 
Όσο για το ποιήμα «Μη», την επόμενη φορά κανόνισε από πριν τα «τρίο» για να μη βρεθείς προ εκπλήξεως!
 
Σκεφτόμουν πάλι χτες τα λουλούδια μου όταν φύγω για διακοπές, ποιος θα τα ποτίζει… Δεν θέλω η από πάνω μου να ρίχνει νερό και να μου τα χαλάει! Και θα ήθελα να φύγω για διακοπές... έχω αγχωθεί με το θέμα! Ο Γρηγόρης δεν νομίζω να μου πει ναι... και δεν έχω κι εμπιστοσύνη σε όλους.
 
Γιατί βρε, δεν κάνει κακό ο ψυχολόγος, όχι ψυχίατρος, είπαμε, αλλά δεν είμαι και τόσο χάλια... Τα μαλλιά τα έχω κοντά δεν χαλάνε εύκολα!
 
Όχι όχι, δεν εννοούσα την αναισθησία συγκεκριμένα την δική σου. ‘Αλλωστε με τόσο ποίημα που διάβασα, δεν είδα αναισθησία. Ο τρόπος ζωής σου νομίζω σε έχει περιορίσει στην έκφραση συναισθήματος, μόνο στο γραπτό λόγο, αυτό καταλαβαίνω, αυτό μου δίνεις να καταλάβω. Ο εντοιχισμός σου στα στεγανά, σε αναγκάζει να κρατιέσαι μακριά από συναισθηματικές εξάψεις. Επειδή δεν έχω μάθει να λέω λέξεις τις οποίες από μικρός έμαθα να μην χρησιμοποιώ, γιατί θεωρούνταν βρισιές και αγενείς, δεν μπορώ να τις ακούω κιόλας, μ’ ενοχλούν (ούτε το «μαλάκας» δεν μου βγαίνει). Σπάνια βρίζω, θα πρέπει να είμαι πολύ αναμμένος, θυμωμένος. Στο γραπτό λόγο μπορεί να βρίζω περισσότερο. Λοιπόν, έχω διαμορφώσει μια εικόνα για αυτές τις λέξεις, το τί μου βγάζουν. Είναι το δεύτερο που λες, ότι εκφράζεσαι ωμά, ε αυτό το ωμά εμένα μου κάνει κάπως... Όχι μόνο σε σένα. Καλά κάνεις και εκφράζεσαι όπως θες, δεν πρόκειται να περιορίσω και την έκφραση, είναι θέμα δικής μου συμπεριφοράς και ιδιοσυγκρασίας. Μάλλον οι περιγραφές μου θα ήταν πιο κατακουζηνικές, έρωτας, επαφή, σεξ, συνήθως όμως δεν μιλάω για τα ερωτικά μου με ανθρώπους που δεν γνωρίζω καλά. Οπότε με αυτούς που μιλάω, μιλάω όπως μπορώ εγώ. Γίνομαι κατανοητός;
 
Μα και τα δικά μου, στα λέω απόλυτα φιλικά, με ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη. Δεν λέμε κάτι κακό άλλωστε. Ούτε και γνωριζόμαστε να ντραπώ, γι’ αυτό και στα λέω όπως τα σκέφτομαι και μπορεί να με παρεξηγήσεις. Αν σε πειράζει κάτι να μου πεις. Είμαι περίεργος σαν άτομο και ιδιότροπος με κάποια πράγματα. Έχεις δει κάποια από αυτά τα πράγματα, θα δεις και κάποια άλλα με το πέρασμα του καιρού.
 
Με στοργή ο χαιρετισμός σου; Μάλιστα «πατέρα»!
Σε φιλώ Αλέξη! 
Ευγένης
 
ΥΓ. Ευγένης/ Αλέξης, γίνονται πιο προσωπικά τα μηνύματα ή είναι η ιδέα μου; Αν είναι να ανταλλάξουμε και τηλέφωνα!
 

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Εξάμηνο μηνυμάτων (10)


Δέκατη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Ξενικός (Αλέξης) και Φαρσαλινός (Ευγένης) αλληλογραφούν με αφορμή τις αναρτήσεις ποιημάτων του Ξενικού. Γρήγορα η αλληλογραφία επεκτείνεται στην καθημερινότητα και σε θέματα πιο προσωπικά. Οι εκμυστηρεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Εκτός από τα πολλά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, υπάρχουν και μερικά αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν σημεία που αποσιωπούνται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Θα γίνει προσπάθεια να έχουμε μια ανάρτηση 3 φορές την εβδομάδα.

 
Εξάμηνο μηνυμάτων (10)
 
Ευγένης προς Ξενικό
Καλημέρα!
Δηλαδή, ξένος όταν λες, από τις γειτονικές χώρες; Αλβανία, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία; Γιατί να μη μου τα προσφέρεις έτοιμα; Εγώ πώς σου τα προσφέρω απροετοίμαστα; Για να με παιδεύεις δηλαδή;
 
Βρε καλό μου που να γνωρίζω όλες τις περιοχές τις Αττικής; Και μάλιστα τις πιο έξω; Μόνο το κένρο ξέρω, και τα Πατήσια που έχουμε συγγενείς…
 
Εντάξει τα σεμινάρια, μπορεί να λαμβάνονται υπόψη για μελλοντική αξιολόγηση αλλά ούτε πολλά λεφτά έχω, ούτε και ξέρω κανέναν εκεί. Θα είναι τα παιδιά από το σεμινάριο μόνο, τα οποία μπορεί να είναι μόνο από Πάτρα και να μην μου δώσουν ιδιαίτερη σημασία. Θα δείξει όμως. Και δεν θα έχω καθόλου πρόσβαση σε διαδίκτυο, μόνο σε νετκαφέ, κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου. Έχω κάποιες επιφυλάξεις, μέχρι τελευταία στιγμή θα αμφιταλαντεύομαι. Έπρεπε να δηλώσω Θεσσαλονίκη τελικά. Εκεί έχω κάνα δυο γνωστούς.
 
Δεν αλλάζω το σταθερό μου υπολογιστή, είναι ιδιαίτερα βολικός. Χρειάζεται όμως και ο φορητός. Σε ένα ταξίδι (καλή ώρα), στη δουλειά, γενικά…
 
Να, πολλά είπαμε, όταν βάλουν φόρο στις λέξεις πρέπει να το μειώσουμε.
 
Σήμερα έχει καλή μέρα. Δεν είχα χορταστικό ύπνο όμως, δεν ξέρω γιατί... κάπως ανήσυχος... κάποια στιγμή πλάκωσα και το χέρι μου και δεν το ένιωθα... Τί να πω... μάλλον αλλάζει ο καιρός. 
 
Στην τηλεόραση, τί παρακολουθείς; Εγώ τίποτα. Εκτός από καμιά ταινία τα βράδια Παρασκευής και Σαββάτου, τίποτα άλλο. Κατεβάζω ταινίες από το διαδίκτυο και βλέπω συχνά...

Αυτά!
Θα τα πούμε!
Φιλιά!
 
Ξενικός προς Ευγένη
Φυσικά και θέλω λίγο να σε παιδέψω, Ευγένη μου, το αλάτι της ζωής.

Συγγενείς, κατά κάποιον τρόπο, έχω: τα τελευταία 8 χρόνια πριν ενηλικιωθώ τα πέρασα σε ανάδοχη οικογένεια. Όχι στο ίδρυμα. Αυτά σε χωριό κοντά στο Στρασβούργο. Βλέπεις; Τελικά δεν είμαι καν Βαλκάνιος. Και Έλληνας μόνο πνευματικά, τρόπος του λέγειν, επειδή ο ανάδοχος ήταν Ελληνογερμανός.
Αυτά λοιπόν για καταγωγή.
 
Σεμινάριο: πήγαινε, σκέψου το επαγγελματικό μέλλον. Πονηροί οι καιροί για το δημόσιο.

Αν παρακολουθώ τηλεόραση; ναι, ταινίες τεκμηρίωσης (ντοκυμαντέρ), τις ειδήσεις, τις εκπομπές για οικονομία, πολιτική. Από ταινίες ό,τι είναι κωμωδία. Δεν θέλω φωτιές και πιστολίδι. Ένα καλό αστυνομικό χωρίς αίματα, δεκτό κι αυτό. Από σειρές, τίποτα.
Κοιμάμαι αργά, κατά τα μεσάνυχτα. Το μεσημέρι ξαπλώνω μια-δύο ώρες, και έτσι συμπληρώνω.
(Αν κοιμάσαι μπρούμυτα, η κυκλοφορία του αίματος ελαττώνεται στα χέρια, προκαλεί μυρμήγκιασμα. Κοίτα να "αγκαλιάσεις" το μαξιλάρι σου).
 
Τα είπαμε πάλι. Καμιά απορία;
Φιλιά (ρουφιχτά) στις θηλές,
Ξενικός (όνομα και πράμα!)
 
Ευγένης προς Ξενικό
Μπορεί να έχει αντίθετα αποτελέσματα το πολύ παίδεμα…
Ααα είσαι Ευρωπαίος! Και ξέρεις την ελληνική; Μαντεύω, από τον Έλληνα ανάδοχο, ε; Μπράβο βρε παιδί και πώς και ήρθες Ελλάδα εσύ; Γιατί; Πότε; Οι ερωτήσεις είναι απανωτές και μη με βάλεις να ψάχνω!
 
Αθήνα δεν έρχομαι τακτικά. Κάτι συγγενείς εκεί, στα Άνω Πατήσια.
 
Δηλαδή, στην τηλεφόραση τα πάντα βλέπεις εκτός από σειρές και δράση; Χμμ καλός είσαι εσύ! Εμένα μου αρέσουν οι ταινίες καταστροφής πολύ! Οι ταινίες τεκμηρίωσης που λες, ντοκιμαντέρ λέγονται κατά κοινή παραδοχή! Παλιότερα καθόμουνα πολύ περισσότερο μπροστά στην τηλεόραση, αλλά από τότε που ήρθα εδώ άλλαξα πολύ...
 
Όταν δουλεύω την επόμενη μέρα, κοιμάμαι ανάμεσα 11:30 με 12:30 το βράδυ, συνήθως διαβάζω πριν κοιμηθώ και χαλαρώνω. Το μεσημέρι μπορεί να κοιμηθώ και μπορεί όχι, εξαρτάται από το αν έχω κανονίσει κάτι, αν νιώθω κουρασμένος, αν έχει καλό καιρό κλπ.
Δεν κοιμάμαι ποτέ μπρούμυτα, ωστόσο καμιά φορά σηκώνομαι το πρωί και είμαι μπρούμυτα. Συνήθως δεν... αγκαλιάζω κάτι, κοιμάμαι στο πλάι πάντα και σχεδόν κουκουλωμένος. Εσύ;
 
Ναι, νομίζω και εγώ, πολλά είπαμε χτες και σήμερα! Αλλά δεν με πειράζει!
Ό,τι απορίες είναι να γεννηθούν, θα γεννηθούν και θα τις μάθεις. Τώρα αν θα λάβεις  απαντήσεις είναι άλλο θέμα!

Σήμερα έχει καφεδάκι το απόγευμα... μακάρι και καλό καιρό! Τι θα κάνετε σήμερα;
Φιλιά! (εκεί που είπες δεν το σκέφτομαι καν)
 
Ξενικός προς Ευγένη
Διαλέγει/επιλέγει κανείς διάφορα βασικά πράγματα για τη ζωή του. Δουλειά, τρόπος ζωής, σύντροφος. Εγώ διάλεξα πρώτα πατρίδα, μετά όλα τα άλλα...
 
Γιατί Ελλάδα κι όχι Ιταλία, Ισπανία... Λόγω καταγωγής του αναδόχου μου, η Ελλάδα ήταν πρώτη προτεραιότητα. Να σού πω απλώς ότι στο τέλος της εφηβείας μου, η Μοίρα (πρόσεξε: με κεφαλαίο Μ) μ' έριξε σ' αυτή την ευλογημένη γωνιά της Βαλκανικής. Αλλά οπουδήποτε αλλού στη Μεσόγειο θα μου ήταν μπορετό (ακόμα και σε μια Τυνησία, λόγω γλώσσας, αν και η εκεί επικρατούσα θρησκεία θα μου ήταν εμπόδιο), και φυσικά για τίποτα δεν μετανοιώνω, αλίμονο...
Παράξενο; τρελό; δεν νομίζω...
 
Τα τηλεοπτικά μου τα είπαμε.
Ενδυματολογικά: τα δικά μου τα ξέρεις, τάχω πει παλαιότερα. Από μέρες είμαι με σορτσάκι (χωρίς εσώρουχο, παρακαλώ!) και t-shirt, και απλά πέδιλα χωρίς κάλτσες.
Το "χωρίς εσώρουχο" το τιμώ και τη νύχτα: από έφηβος κοιμάμαι ολόγυμνος – κουκουλωμένος όταν χρειάζεται τις κρύες νύχτες, εννοείται.
 
Τί ένανα σήμερα; μετά τη θάλασσα ένα γύρο στα εμπορικά – βρίσκεις φτηνό φαγητό και χαίρεσαι να βλέπεις ωραία καταστήματα σε όμορφο περιβάλλον (άσχετα αν δεν ψωνίζω).
Και τώρα το βράδυ, σού γράφω και περιμένω τις επόμενες απορίες σου. Δεν σε παιδεύω άλλο, Ευγένη μου. Και μέσα μου ετοιμάζω έφοδο για να εκπορθήσω δικά σου παραλειπόμενα...
Φιλικότερα δεν γίνεται,
Ξενικός
 
Ευγένης προς Ξενικό
Kαλημέρα σας!
Ναι, ακριβώς όπως μου το έγραψες, έχεις δίκιο, απόλυτο δίκιο!
Διάλεξες πατρίδα, δεν ξέρω πώς είναι να το κάνεις αυτό. Μου φαίνεται δύσκολο αγαπητέ μου. Δεν έχω βγει από την Ελλάδα. Βασικά δεν υπάρχει και ιδιαίτερη επιθυμία να βγω. Πρώτα θέλω να γυρίσω και να γνωρίσω την Ελλάδα! Πραγματικά ευλογημένη χώρα, την αγαπώ πολύ, θέλω να μάθω κάθε γωνιά της!
 
Πρέπει να είναι δύσκολη απόφαση έτσι; Να φύγεις εννοώ... αλλά αυτά που έκανες, το πώς έγινε, θα μου τα πεις άλλη φορά, σαν συναρπαστική διήγηση! Παράξενο, τρελό, δεν ξέρω, θα κρίνω όταν μάθω!
 
Με σορτσάκι χωρίς εσώρουχο; Μη με κολάζεις. Εμένα πάλι θα μου φαινόταν άβολο... Βασικά ακόμη και τα μποξεράκια δεν τα μπορώ. Τα σλιπάκια μ’ αρέσουν! Επίσης άβολος και ο ύπνος χωρίς εσώρουχο, μια δυο φορές πήγα να κοιμηθώ γυμνός και δεν μπόρεσα. Μ’ ενοχλούσε στο αρμένισμα.
 
Απορίες άλλες, δεν ξέρω, χαίρομαι που γράφω αυτή τη στιγμή, μάλλον επειδή ξύπνησα καλά. Ετοιμάζεις έφοδο; Ε, δεν είμαι και το Παλαμήδι...
 
Σήμερα ξημέρωσε καλή μέρα. Από το παράθυρο στο γραφείο βλέπεις λίμνη, δέντρα κι ουρανό. Η χαρά του Θεού! Σήμερα έχει και λαϊκή, ίσως περάσω μετά για κάνα λουλούδι. Πέρυσι το καλοκαίρι που έλειπα, είχα πει στην από πάνω να μου τα ποτίζει, αλλά επειδή έριχνε από ψηλά το νερό, μου χάλασε τα περισσότερα... Φέτος πρέπει σε κάποιον να το αναθέσω. Θέλω να πρασινίσει ο τόπος φέτος! 3 δωδεκάλιτρα χώμα έχω πάρει μέχρι τώρα. Και θέλω άλλο ένα. Θα προσπαθήσω να μην το παρακάνω. Φέτος θα ήθελα να κάθομαι και λίγο στη μικρή αυλή, που δυο χρόνια δεν πλησιάζα καθόλου, είναι λίγο στριμόκωλα...
 
Χτες κοιμήθηκα λίγο το μεσημέρι και μετά πήγα για καφέ με τα παιδιά σ’ ένα χωριό λίγο πιο έξω. Καλά ήταν για δυο ωρες, γύρισα, άκουσα μουσική, είδα μια ταινία που κατέβασα, διάβασα ιστολόγια, λίγες σελίδες από βιβλίο και έπεσα ξερός...
 
Φιλιά!
Και καλημέρα!
 
Ξενικός προς Ευγένη
Ευγένη μου αγαπητέ,
Χαίρομαι που βρίσκω - στα μηνύματα τουλάχιστο - τόσα πράγματα για τα οποία νιώθουμε το ίδιο ενδιαφέρον, την ίδια αγάπη: τα λουλούδια, την Ελλάδα μας, την όρεξη για γράψιμο, την ποίηση, το πρωινό ξύπνημα, τη λιτή διαβίωση - λίγο ακατάστατη η σειρά.
 
Το Σεφέρη, η Ελλάδα τον πλήγωνε σε κάθε βήμα (έτσι έγραψε σ' ένα πολύ γνωστό του ποίημα). Εμένα με θεραπεύει. Ένας περίπατος σε όμορφα μέρη της Αθήνας (υπάρχουν, υπάρχουν, και δεν μιλάω για το πολύβουο Μοναστηράκι), ένας μικρός περίπατος εδώ κοντά, στα άλση κατά μήκος της Ιεράς Οδού, στις πλαγιές του Δαφνιού, μια μονοήμερη προς όποια κατεύθυνση, όλα αυτά μου προκαλούν ανάταση. Και το αρνητικό, μετά από εκδρομές, είναι η επιστροφή και λες: τόσο ωραία ήταν εκεί πέρα, γιατί να είμαι αναγκασμένος να γυρίσω;
 
Στο σπίτι μου δίνω εξαιρετική σημασία στην εσωτερική διακόσμηση, αν και τα μέσα μου είναι περιορισμένα. Το - απόμακρο και ουσιαστικά μη εφαρμόσιμο - ιδανικό μου είναι το λιτότατο ιαπωνικό σπίτι: λίγα έπιπλα, ελάχιστα μικροαντικείμενα, αυθεντικοί πίνακες (εν ανάγκη αντίγραφα αυθεντικών), κι όσο γίνεται περισσότερα πράγματα καλά κρυμμένα σε εντοιχισμένες ντουλάπες (αχ, κι αυτή η ντουλάπα της ζωής μας!...).
 
Κατάλαβα ότι ζεις σε ισόγειο, αφού γίνεται λόγος για μικρή αυλή. Τυχερός. Εγώ αγναντεύω τα πεύκα, πιο μακριά, πέρα από τον κόλπο, τη Σαλαμίνα, πιο πέρα ακόμα την κορυφογραμμή του Υμηττού, από τον τρίτο όροφο - με αρκετά βολικό μπαλκόνι. Εκεί κάθομαι όταν δεν έχω άλλες δουλειές ή όταν δεν γράφω στον υπολογιστή. Καλαίσθητο περιβάλλον...
 
Πές μου, Ευγένη, τις φαντασιώσεις σου, τις ιδανικές επιθυμίες. Άνοιξε λίγο το ντουλάπι, συγνώμη, τη βιβλιοθήκη σου εννοώ. Λεπτομέρειες, παρακαλώ. Θα σου λέω και τα δικά μου, αμοιβαιότητα, έτσι;
Και φιλιά αμοιβαία,
Ξενικός
 
Ευγένης προς Ξενικό
Καλησπέρα!
Είναι αγάπη η Ελλάδα, όχι σαν όνομα, σαν τόπος, σαν μέρος. Είπαμε, είναι που δεν έχω ζήσει και πουθενά αλλού! Πραγματικά μια βόλτα σου αλλάζει τον αέρα, την διάθεση, τη ματιά.. ο γυρισμός πάντα οδυνηρός...  έτσι θα είναι πάντα όμως.
Tο Σεφέρη τον πλήγωνε, όχι η Ελλάδα, αυτά που γίνονταν στην Ελλάδα... Με αυτό τον τρόπο κι εμάς μας πληγώνει...
 
Διακόσμηση με αφαιρετική διάθεση, λίγα πράγματα και καλά. Ευτυχώς έχω μεγάλες ντουλάπες και χωράνε πολλά. Εκεί να δεις τι έχω! Δεν μπορώ να έχω πεταμένα πράγμτα από εδώ κι από εκεί. Ε, ας αφήσουμε την άλλη τη ντουλάπα για λίγο!
 
Ισόγειο θεωρείται το διαμέρισμά μου, ναι, αλλά δεν είναι, αυλή είναι ένα μικρό πλάτωμα που έχει η βεράντα. Από κάτω υπάρχει κι άλλο διαμέρισμα που έχουν και κήπο. Εγώ μόνο γλάστρες έχω... Εσύ, φαντάζομαι θα έχεις ωραία θέα, να ξεκουράζεται το μάτι...
 
Φαντασιώσεις; Μη με τρελαίνεις τώρα, η επιθυμία μου είναι να βρω ένα καλό παιδί και να ζήσουμε μαζί, το ιδανικό δηλαδή. Από κεί και πέρα όλα τα άλλα είναι υποκατάστατα και δεν νομίζω να με γεμίσουν. Ξεχειλίζει ο ρομαντισμός και δεν υπάρχει τρόπος και μέσο διοχέτευσης. Θέλω ρομαντισμό, αγάπη, εσωτερική αρμονία, όπως τα βλέπουμε στις ταινίες. Κάπως έτσι. Τώρα, η εξωτερική εμφάνιση παίζει ρόλο, πρέπει να σου ξυπνήσει και λίγο το θαυμασμό ο άλλος. Αν δεν σε ελκύει όμως γενικότερα, ό,τι εμφάνιση και να έχει, δεν θα σε βγάλει πουθενά.
Τώρα, μη νομίζεις ότι δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι κάτι τέτοιο είναι σπάνιο, ένα άπιαστο όνειρο, αλλά το όνειρο είναι όνειρο και η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Επίσης μπορείς να πεις ότι είμαι και κολλημένος, δεν θα είσαι ο πρώτος άλλωστε. Δεν με πειράζει όμως. Λεπτομέρειες γυρεύεις; Τί λεπτομέρειες; Σε ποιόν τομέα;
 
Φιλιά!

 

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

Εξάμηνο μηνυμάτων (9)


Ένατη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Ξενικός (Αλέξης) και Φαρσαλινός (Ευγένης) αλληλογραφούν με αφορμή τις αναρτήσεις ποιημάτων του Ξενικού. Γρήγορα η αλληλογραφία επεκτείνεται στην καθημερινότητα και σε θέματα πιο προσωπικά. Οι εκμυστηρεύσεις διαδέχονται η μία την άλλη. Εκτός από τα πολλά μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, υπάρχουν και μερικά αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν σημεία που αποσιωπούνται στα μηνύματα…
Θα γίνει προσπάθεια να έχουμε μια ανάρτηση 3 φορές την εβδομάδα.
 

Εξάμηνο μηνυμάτων (9)
  
Ξενικός προς Ευγένη
Έχεις δεξιότητες μυστικού πράκτορα...
Μπραβο σου!
Αλλά τα χάδια, χάδια.
Ξενικός
 
 
από το ημερολόγιο του Φαρσαλινού/Ευγένη
Παντρεμένος!
Βρε σε τι κόσμο ζούμε! Τέτοιο πάθος στα ποιήματά του, και παντρεμένος! Εγώ τι ρόλο παίζω;… Να δω τη συνέχεια, είμαι περίεργος.
 
 
Ευγένης προς Ξενικό
Χεχε κοροϊδεύεις Ξενικέ!
Λακωνικότατο το μηνυμά σου!
Τα χάδια παραμένουν μετά απ' όλα αυτά ε; χαχαχα!
 
 
από το ημερολόγιο του Ξενικού/Αλέξη
Η αντίδρασή του κρυπτοειρωνική. Τόχω παρακάνει. Δεν το ήθελα έτσι… Σωστά διέκρινε την αμφικατάσταση που προκύπτει από το ποίημα, σωστά για τα πρώτα χρόνια, για κάποιο διάστημα. Τώρα όμως;
Παντρεμένος. Γιατί να του το επιβεβαιώσω; Παρελθόν πια, χωρισμένος είμαι και μπορούσα αμέσως να το πω… Από την άλλη, το «παντρεμένος» μου δίνει ανέλπιστες ευκαιρίες: να γνωρίζω τον Ευγένη περισσότερο σαν φίλο και λιγότερο σαν ερωτικό σύντροφο. Το πνευματικό στοιχείο υπέρτερο του σαρκικού! Όλα στην κόψη του μαχαιριού γιατί αν ο Ευγένης διακόπτει ή χαλαρώνει ουσιαστική την επικοινωνία, χαμένος θα είμαι… δεν θα με εμπιστεύεται πια…
Λίγο να το τραβήξω ακόμα, να δούμε τη συνέχεια, αλλά με την πρώτη ψιχάλα, εξομολόγηση…
 
 
Ξενικός προς Ευγένη
Βρε Ευγένη, καλέ μου Ευγένη,
Σαν τί να άλλαξε;
Εκτός αν σε πείραξε το "παντρεμένος".
Εξαρχής είχα πει ότι δεν μπορώ να είμαι το βασιλόπουλο, ότι τα στεγανά είναι ερμητικά κλειστά.
Μπορεί να μη σου αποκάλυψα όλη την αλήθεια, δεν είπα όμως ποτέ ψέματα.
Κι από δική μου πλευρά, τίποτα δεν αλλάζει στη μεταξύ μας επικοινωνία.
Αυτή την ώρα νιώθω πολύ ευάλωτος, τρωτός...
Φιλιά (διάλεξε είδος και πού)
Ξενικός
 
Ευγένης προς Ξενικό
Όχι δεν άλλαξε κάτι, δεν υπάρχει πρόβλημα. Απορώ γιατί αισθάνεσαι ευάλωτος και τρωτός, αφού δεν γνωριζόμαστε, τί έχεις να φοβηθείς; Μα και ψέματα να μου έλεγες, μήπως θα το έπαιρνα είδηση; Από εσένα θα εξαρτιόταν η αλήθεια που θα ήξερα…
Φιλιά!
 
Ξενικός προς Ευγένη
Φίλτατε Ευγένη,
Ω πόσο άργησε σήμερα το πρωί ο υπολογιστής να πάρει μπρος! Λες και ήθελε να με προετοιμάσει για μια απογοήτευση...
Εμφανίστηκε η αρχική σελίδα, επιτέλους! Πάτησα το ταχυδρομείο, όπως κάνω κάθε μέρα με αγωνία. Κι αργούσε να έρθει η σελίδα με τον κωδικό, αλλά και μετά αργούσε να φορτώνει, αργούσε, αργούσε...
Κι εγώ να σκέφτομαι: ο Ευγένης δεν θα αφήσει σχόλιο για τη νέα ανάρτηση. Απογοητεύτηκε. Κάτι ράγισε...
Και ναί: για πρώτη φορά, άδειο το πρωινό ταχυδρομείο. Κανένα σχόλιο.
Μπα, ο Ευγένης θα τα έριξε λίγο έξω χτες βράδυ, σκέφτηκα. Κοιμάται ακόμα - αλλά ξέχασα ότι σ' αρέσει να σηκώνεσαι νωρίς. Πάει, κάτι ράγισε. Και καλά το ράγισμα, μην έσπασε, μη θρυμματίστηκε το γυαλί.
Είναι δηλαδή προτιμότερα να ζούμε με τα όνειρα, με κρυμμένες φαντασιώσεις;
Τελικά, το φως του ήλιου τα καίει όλα;
Και το χέρι μου, μετέωρο μένει...
Φοβάμαι μην κάνω, μη λέω κάτι που θα παρεξηγηθεί.
Ξενικός
 
Ευγένης προς Ξενικό
Καλημέρα,
Ντροπή σου να σκέφτεσαι έτσι.
Δεν πρόλαβα να διαβάσω τα νέα ποιήματα με την ησυχία μου, χτες είχα κόσμο ως αργά. Σήμερα σηκώθηκα πρωί για λίγο τρέξιμο, μόλις ήρθα, θέλω να μαγειρέψω, θα τα διαβάσω με την ησυχία μου μετά. Είναι σαββατοκύριακο! Δεν έχω ίδιο πρόγραμμα με τις καθημερινές!
Άντε, τα λέμε μετά!
Ελπίζω όλα καλά, έτσι;
Φιλιά!
 
Ξενικός προς Ευγένη
Ουφ! (ανακούφιση).
Όλα καλά εδώ. Τα φορολογικά μου τακτοποιώ.
Με οικεία χάδια,
Ξενικός
 
Ευγένης προς Ξενικό
Καλησπέρα!
Όλα καλά; Πως ήταν το σαββατοκύριακο; Εδώ τίποτα το ιδιαίτερο…
 
Επανέρχομαι στη σκέψη σου για τα ποιήματα μετά από δυστύχημα (ας το πούμε έτσι, καλύτερα). Δεν λέω, καλή ιδέα είναι, μην πάει τίποτα χαμένο, αλλά το αφήνουμε για το μέλλον, δεν ξέρω, δεν το αποκλείω, ας το αφήσουμε και βλέπουμε, τι λές;

Πώς πέρασες το σαββατοκύριακο;
 
Ξενικός προς Ευγένη
Αγαπητέ Ευγένη,
Σαββατοκύριακο με επισκέψεις. Πολυάσχολος. Ελάχιστη επικοινωνία με τον υπολογιστή μου - που, έχω την υποψία, ετοιμάζεται να παραδώσει (παλαιός είναι, κοντεύει δέκα ετών). Αν ξαφνικά, για λίγες μέρες δεν με βλέπεις στο ταχυδρομείο ή στο ιστολόγιο, μην ανησυχείς, σημαίνει πως ψάχνω να τον αντικαταστήσω με νεώτερη συσκευή.
 
Στα γραπτά σου, στα πολυάριθμα μικρά σχόλια που άφηνες εδώ κι εκεί, διέκρινα ένα χαρούμενο πρόσωπο, σαν ένα μόνιμο χαμόγελο για τους άλλους, έναν ενθουσιασμό. Κάνω λάθος πουθενά; Υπάρχει μελαγχολικό υπόβαθρο; Όχι έτσι;
 
Όπως είπα και παλαιότερα, θα χαρώ ιδιαίτερα να ακούσω περισσότερα γύρω από την καθημερινότητά σου, τα σχέδιά σου, ίσως, την οικογένεια, το περιβάλλον. Γνήσιο ενδιαφέρον.
 
Με μια καληνύχτα όπως θα την επιθυμούσες (κρυφά;)
Ξενικός
 
Ευγένης προς Ξενικό
Καλημέρα!
Καλή εβδομάδα!
Επισκέψεις λοιπόν. Γνωστοί; Συγγενείς;
 
Με παλιό υπολογιστή δουλεύω κι εγώ, αλλά του έκανα ένα γενικό καθάρισμα λίγους μήνες πριν και λειτουργεί μια χαρά τώρα. Είναι σταθερός όμως, όχι φορητός. Με τους φορητούς δεν είναι εύκολη η αναβάθμιση, μου λένε…
 
Για τα δικά μου στεγανά τώρα. Προς το παρόν δεν θέλω να μάθει τίποτα απολύτως η οικογένειά μου και το υπόλοιπο συγγενολόι. Ούτε και το χωριό μου. Οι υπόλοιποι, εκτός συγγενικών προσώπων, δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα αν μάθουν κάτι. Γι’ αυτό και όλοι όσους συναναστρέφομαι το γνωρίζουν, τα 5-6 άτομα δηλαδή. Ένα παράδοξο πράγμα: δεν μπορώ πια να κάνω την ίδια στενή παρέα με άτομα που δεν το γνωρίζουν, δεν νιώθω το ίδιο άνετα.
 
Για την ιδιοσυγκρασία μου δεν κάνεις λάθος. Έτσι είμαι και δεν το προσπαθώ και ιδιαίτερα. Φύσει αισιόδοξος. Δεν αποκλείεται όμως και το μελαγχολικό υπόβαθρο! Αυτό ανάλογα με τις ώρες και τις καταστάσεις! Συχνά πυκνά με πιάνει μια μελαγχολία αλλά γρήγορα την αφήνω πίσω. Δεν πρόκειται να κάνω κακό στον ψυχισμό μου, αφήνοντας τα πράγματα να εξελιχθούν σε ψυχοσωματικές διαταράξεις που δεν ξέρω πού θα οδηγήσουν. Καταφέρνω και  βλέπω τη θετική πλευρά της ζωής παρ’ όλες τις αντιξοότητες, ανεργία, αφραγκία, αοριστία, ανωμαλία, και όλα τα στερητικά α-, ακόμη και την αγαμία! Αυτό μπορεί να λέγεται κι άρνηση να δω την πραγματικότητα, αλλά, συγγνώμη κιόλας, τί ωφελεί να σκέφτομαι πόσον καιρό έχω να ζήσω μια βραδιά ερωτικά, και να στενοχωριέμαι; Μια ζωή την έχουμε, θα κάτσω να σκάσω;
 
Σήμερα Δευτέρα, όταν ξεκινάει η εβδομάδα, πώς συνηθίζεις; Από μέρα σε μέρα περιμένω έγκριση για ένα σεμινάριο στην Πάτρα, 6 μέρες παρακαλώ. Από τη μία θέλω να μου το εγκρίνουν, από την άλλη, τί θα κάνω εκεί μια εβδομάδα; Θα χρειαστεί να διαβάζω πολύ, να ετοιμάζω παρουσιάσεις. Κι αν βαρεθώ από τη δεύτερη μέρα; Τέλος πάντων, βλέποντας και κάνοντας.
 
Καθημερινότητα σταθερή! Δουλειά, σπίτι, καφέ, ταινίες, περίπατο, μουσική, ύπνο. Αν δεν είχα τα δυο τρία άτομα που έχω για σταθερή παρέα θα τα είχα παίξει. Το Γρηγόρη τον θυμάσαι που τον έχω αναφέρει σε αναρτήσεις ε; Γνωριστήκαμε πέρσι το φθινόπωρο κι από τότε κάνουμε τρελή παρέα! Κολλήσαμε σαν φίλοι. Πολύ καλό παιδί. Μπορεί και να είχα πάρει των ομματιών μου από την Γιάννενα αν δεν ήταν κι αυτός! Μετά προστέθηκαν και κάνα δυο άτομα ακόμη περιστασιακά στην παρέα μας. Είμαστε όλοι ομοφυλόφιλοι και είναι καλύτερα έτσι.
 
Στο χωριό έχω αφήσει γονείς και παππούδες με τα υπόλοιπα δύο μικρότερα αδέρφια (αγόρια είμαστε όλα και δεν θέλω σχόλια), βασικά ο ένας είναι φαντάρος. Ο νεώτερος διαπρέπει στο λύκειο. Καλά παιδιά είναι, ο τελευταίος μάς έχει βγάλει λίγο την ψυχή! Αδέρφια έχεις; Από επαρχία είσαι, δεν θυμάμαι αν σε είχα ρωτήσει… μήπως μου έχες πει από βόρεια κάπου;
 
«Μια καληνύχτα όπως θα την επιθυμούσες (κρυφά;)» τι εννοείς κρυφά;
Φιλιά!
 
Σχόλια για τα ποιήματα:
Στο πρώτο δεν μπορώ να καταλάβω πού αναφέρεσαι, σε ποια πρόσωπα απευθύνεσαι, στο φίλο; Και η χρονική ανακολουθία στο στίχο «ξανάρχισα να ζήσω σαν ξένος» μάλλον δεν σημαίνει κάτι. Όσο για τον τίτλο, αφορμή είναι, ή κάποια αλλαγή απόφασης ίσως, και γενική εικόνα η αλλαγή στάσης (όπως επεξηγείς) στο φίλο που πικραίνει τις ώρες. Σαν να πετάει σπόντες, μου ακούγεται αυτό…
Στο δεύτερο, κάποιος φίλος, κάποιος καλός παλιός φίλος (ο παραπάνω φίλος), δεν πήγε καλά και ήρθε η ρήξη,  λόγω πανικού, και το πρόλαβες στο τσακ με το «ποτέ». Πού αναφέρεται το ποτέ; Στο ότι δεν πρόκειται να ξανακάνεις φίλους καλούς και μόνο περιστασιακούς; Ε; 
Κάτι παραπάνω για σένα δεν έβγαλα, δεν μπόρεσα να διακρίνω κάτι...
Φιλιά!
 
Ξενικός προς Ευγένη
Φίλτατε Ευγένη,
Στη σημερινή ανάρτηση θα βρεις στίχους που λένε κάτι περισσότερο για μένα.
Σε συνδυασμό με την ανάρτηση 6 μέρες πριν, και μαζί τη χτεσινή, το ένα κλειδί μετά το άλλο...
... αλλά υπάρχει κι ένα ποίημα-φρένο, στις πρώτες μέρες του Μαρτίου.
Από τα πολύ καλά μου, μάλιστα.
 
Για να δούμε αν ανιχνεύεις καλά κι αν ερμηνεύεις καλά κάποιες λέξεις...
παιχνίδι;
Λες νάμαι και λίγο παιχνιδιάρης;
Σε φιλώ καληνύχτα...
Ξενικότατα,
Ξενικός
 
Ξενικός προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Το μήνυμά σου το αφομοίωσα με πολλή προσοχή.
Χαίρομαι που μπορώ να σε γνωρίσω καλύτερα.
Χαίρομαι τη μεγάλη σου οικογένεια. Στήριγμα σε δύσκολες περιστάσεις. Εγώ, συγγενείς δεν έχω. Ορφανός… Σε ίδρυμα τα πρώτα χρόνια της ζωής μου.
 
Το από πού κατάγομαι, δεν το βρήκες, ή μάλλον, δεν μπόρεσες να συναγάγεις από το ποίημα (το πρώτο) της σημερινής ανάρτησης. Κάνε μια προσπάθεια διείσδυσης ακόμα, ίσως σε συνάρτηση με το ψευδώνυμό μου - άντε, έτοιμη τροφή, πολλά είπα... αν σού τα προσφέρω στο πιάτο, χάνεται η γοητεία.
 
Στην Αθήνα τα περισσότερα χρόνια, Αθηναίος ουσιαστικά. Με λίγη προσοχή σε ορισμένα ποιήματα (αρκετά πρόσφατα μάλιστα) μπορείς να μαντέψεις σε ποια περιοχή ζω, περιτριγυρισμένος από πεύκα και χαμηλές κορυφές (καμιά σχέση με την Πίνδο...)
 
Μια αδιάκριτη απορία: αφού έχεις μια μικρή παρέα φίλων του συναφιού, πώς και δεν... 
Αν γίνομαι ενοχλητικός, να μού πεις.
Τώρα, για τα χάδια/φιλιά του χαιρετισμού, με βάζεις σε δύσκολη θέση - υπάρχει η έμφυτη συστολή...
Ξενικός
 
Ευγένης προς Ξενικό
Καλησπέρα!
Ορφανός από μικρός! Τον καημένο! Τί συνέβηκε με τους γονείς σου;
 
Όχι δεν μπόρεσα να καταλάβω από πού κατάγεσαι, η γοητεία μπορεί να χάνεται όταν τα προσφέρουμε στο πιάτο αλλά και το συνεχές ψάξιμο στα ποιήματα για στοιχεία για να βρω κάτι μου είναι δύσκολο. Με το ψευδώνυμό σου το μόνο που μπορώ να βρω με αφετηρία το «Ξι» είναι η Ξάνθη.
 
Όταν άρχισα να γνωρίζω κόσμο εδώ, έψαχνα απλώς για φίλους, παρέα συναναστροφής, όχι για κάτι παραπάνω. Αν τυχόν έβγαινε κάτι παραπάνω θα πρέπει να ήταν κάτι δυνατό, δεν βγήκε λοιπόν. Τα άλλα παιδιά έχουν ψαχτεί μεταξύ τους κατά καιρούς, χωρίς αποτέλεσμα για διάρκεια. Με ένα από τα παιδιά κάτι πήγε να γίνει αλλά κατέληξε πριν αρχίσει. Αυτό για το καλό μου, μάλλον, μιας και δεν ξέρει τι θέλει... οπότε ξαναγυρίσαμε στα ίδια. Και η παρέα δεν με χαλάει όμως!
 
Έμφυτη συστολή στον τελευταίο χαιρετισμό σου, εννοώντας;
Φιλιά!
 
Ξενικός προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Όταν λέμε ορφανός και χωρίς κανένα συγγενή και ζωή σε ίδρυμα, φαντάζομαι καταλαβαίνεις: ήμουνα ένα έκθετο μωρό χωρίς στοιχεία. Ας μην επεκταθώ…
Για την καταγωγή μου, πήρες λάθος κατεύθυνση. Δεν πειράζει. Ξεκλειδώνω:
Ξενικός, τί σημαίνει;
Εκεί που λέω στο ποίημα: «ξαναζώ σαν ξένος», τί σημαίνει;
Για το πού μένω. Εδώ σού τα πρόσφερα έτοιμα: Αφαία Δαφνιού, Δαφνί, πευκόφυτες περιοχές...
 
Κατανοώ απόλυτα το πρόβλημα των σχέσεων. Τάχω περάσει, τα περνάω καθημερινά.
 
Για το σεμινάριο που σού προσφέρουν, μη διστάζεις. Αυτά λαμβάνονται υπόψη για μελλοντική αξιολόγηση. Χώρια που κάτι νέο μαθαίνεις, είναι κι αλλαγή παραστάσεων. Νέα πρόσωπα. Πήγαινε!
 
Ο υπολογιστής μου είναι παλαιός, σταθερός. Συνδεδεμένο μόνιμα με εκτυπωτή και σάρωση.
Πολλά είπαμε πάλι (έτσι πρέπει)
Με πολλή τρυφερότητα,
Ξενικός