Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Εξάμηνο μηνυμάτων (38)


Τριακοστή όγδοη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωρίζονται» μέσα από το πληκτρολόγιο. Εδώ κι εκεί υπάρχουν αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν πιο μύχιες σκέψεις, που δεν εκδηλώνονται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν συνολικά ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Έχουν προγραμματιστεί αναρτήσεις με συχνότητα «μέρα παρά μέρα».

 
 
Εξάμηνο μηνυμάτων (38)
 
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου ακριβέ,
Σκόνταψα μόνο σε μία σου φράση:
"κρατάω μια ουδέτερη στάση ως προς την φύση της σχέσης και δεν την επικροτώ."
Ομολογώ πως δεν καταλαβαίνω τί δεν επικροτείς...
Η μή απόρριψη πάντως μού αρκεί.
 
Βρε ασέβεια στα σοβαρά γραπά μου! "Δουλεύει" το χεράκι σου την ώρα της ανάγνωσης; Βρε βρε βρε! Στα ερωτικά ποιήματα, το κανανοώ, αλλά στην... αλληλογραφία; Μήπως (λέω μήπως) είμαι τελικά πιο ερεθιστικός απ ό,τι θέλεις να παραδεχτείς;
(Ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται...)
 
Καλώς να δεχτείς τη σαββατοκυριακάτικη παρέα σου.
Και στο γάμο με... κουστούμι!
Σ' αφήνω. Θάχεις να ετοιμάσεις....
Φιλιά μη απορριφθέντα...
Αλέξης
 
υγ
Ξεκίνησα κι άλλο ποίημα, φυσικά για σένα.
Ολοκληρώνω (!) και το στέλνω αργότερα.
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα!
Σκόνταψες… αποδοκιμάζω, περισσότερο παίζω με το μυαλό μου με τη σχέση, θα έλεγα. Ούτε τη δέχομαι αβασάνιστα, ούτε δεν την δέχομαι. Μισά μισά…
Αχ όχι, δεν «δούλευα» την ώρα που διάβαζα, μόλις τέλειωσε η δουλειά, είδα ότι είχε έρθει μήνυμα! Χαχα! Κατάλαβες; Τυχαίο;  
Γύρισα από βόλτα, και κάνω δουλειές, σε καμιά ώρα θα είναι εδώ η καλή μου φιλοξενούμενη! Στο γάμο, κουστούμι φυσικά, λινό παντελόνι, πουκάμισο, σακάκι...
Χιχι! Ε όχι και απορριφθέντα τα φιλιά!
Πάω να σκουπίσω, στείλε εσύ, κι όποτε μπορέσω, θα απαντήσω! Καλή μέρα να έχετε! Να περάσετε καλά!
 
 
από το ημερολόγιο του Αλέξη
Πρωί πήγα τον Οδυσσέα στο σταθμό λεωφορείων για Βόλο. Με λύπη αλλά και με ανακούφιση. Όταν ξεκίνησε το λεωφορείο, στενοχωρήθηκα. Μπαίνοντας μόνος πια στο σπίτι, σα να μου έφυγε ένα βάρος. Χτες προσπαθούσε να εκμαιεύσει τις διαθέσεις μου για νέες σχέσεις, για ένα δεύτερο γάμο. Μού θύμισε με πόσο ενθουσιασμό είχα παντρευτεί την Ήρα, με πόση βιασύνη όταν πια τα εμπόδια παραμερίστηκαν! Δεν του έδωσα λεπτομέρειες για το χωρισμό. Γενικότητες. Όσο για το μέλλον, ένα σκέτο «θα δούμε»…
Αλλά κι εγώ ψάρεψα. Τον ρώτησα για κατακτήσεις του αυτά τα 4 χρόνια στην Κρήτη. Αδιάφορα, ανόρεκτα, αράδιασε εφήμερες σχέσεις τριμήνου. Απέφευγε το βλέμμα μου, ολοκάθαρα, όταν τάλεγε. Ειχαμε κοκκινίσει και οι δυό. Ήμουνα ένα βήμα από του να πιάνω τους ώμους του, από του να τα ομολογήσω όλα! Πίσω του η βιβλιοθήκη, πίσω από τα βιβλία ο φάκελος, στο νου μου η φωτογραφία του Ευγένη. Φρένο γερό!
Ο Οδυσσέας θα μείνει ακόμα 2 μήνες σπίτι με τους γονείς του, στο Βόλο. Θα ζυγίζει και θα αποφασίζει που θα εγκατασταθεί. Τον ενδιαφέρουν κυρίως οι ομάδες στην Πάτρα και στα Γιάννενα… Όταν αναφέρθηκε στις δυνατότητες στα Γιάννενα, σαν πιο αμήχανος μιλούσε, απέφευγε να με κοιτάζει (κι εγώ το ίδιο…). Υποπτεύεται κάτι; Πού έδωσα τέτοια αφορμή; Μιλάω στον ύπνο μου;…
Σε ποιο θεό να παρακαλάω να μην προτιμήσει τα Γιάννενα;
 
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Ειλικρινά, ακόμα λιγότερο καταλαβαίνω:
Τί αποδοκιμάζεις; ή δεν...
Με τί παιζεις;
Τί ούτε δέχεσαι, ούτε δεν δέχεσαι;
Τί είναι μισά μισά;
 
Βρε Ευγένη, εκφραστικό λόγο διαθέτεις. Μην τα λες "μισά μισά".
Σε μια σχέση εκ του σύνεγγυς, μπορείς να εκφράζεις τόμους με μια οικεία χειρονομία, μ' ένα βλέμμα, ακόμα και με μια σιωπή...
Σε μια σχέση εξ απόστασης, με αλληλογραφία μόνο, δεν πρέπει να αφήσουμε να αιωρούνται λέξεις. Πες, παρακαλώ, καθαρά τί εννοείς. Καλό θα μας κάνει και στους δυό.
Τί σ' ενοχλεί στην επικοινωνία μας;
Φιλιάάάάά κι εγώ
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Αλέξη μου,
Δεν μπορείς να πεις ότι υπάρχει κάποια σχέση εξ αποστάσεως, ούτε γνωριμία κανονική έχει γίνει. Η σχέση μας είναι εντελώς άτυπη. Εμείς όμως το έχουμε φτάσει λίγο παραπέρα, την περιπλέξαμε κατά κάποιον τρόπο. Συνήθως δεν φτάνει εκεί μια σχέση εξ αποστάσεως, αυτό το λίγο παραπάνω μου δημιουργεί μία αίσθηση πλατωνικού επιπέδου. Αυτό κάπως το αποδοκιμάζω. Δεν ξέρω αν είναι σωστό ή όχι. Κάπως έτσι τα βλέπω, δεν μπορώ να το εξηγήσω καλύτερα! Δεν με ενοχλεί κάτι όμως στην επικοινωνία μας! Τη δέχομαι, ευχαρίστως όπως βλέπεις.
Αυτά προς το παρόν. Θα πέσουμε για ύπνο, είναι η Ρέα στο λουτρό και βρήκα χρόνο να σου απαντήσω! Το βράδυ πάλι! Φιλιά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου πολύτιμε,
ΤΩΡΑ εξηγήθηκες, ξεκάθαρα όλα. Συμφωνώ κι επαυξάνω. Εμένα δεν μ' ενοχλεί το "πλατωνικό" επίπεδο. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, ασπίδα ασφάλειας.
Δεν προκαλεί κακό η φραστική εξωτερίκευση. Ίσα ίσα.
Σου γράφω σε ξένο φορητό, σε μικρό διάλειμμα, από κάποια αμμουδιά. Σε λίγο ξεκινάω για το σπίτι, όπου η υπόλοιπη βραδιά. Μέγας είσαι, θεέ της τεχνολογίας.
Δροσερά θαλάσσια φιλιά, είμαι όλο αλάτι.
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Κάθε φορά που μπορώ και σου στέλνω ένα καινούργιο ποίημα, ευτυχισμένος είμαι!
Το πρώτο, το ξέρεις κιόλας, αλλά κάτι μικροαλλαγές επέφερα και έδωσα και τίτλο.
Το δεύτερο, φρέσκο, ζεστό ακόμα από τον κλίβανο της έμπνευσης. Ποίημα συμβολικό, αινιγματικό.
Αυτά.
Απόγευμα/βράδυ κοντά στην Κινέτα. Φιλικό σπίτι. Καθόλου προσδοκίες.
 
Δεν πιέζω, αλλά άνοιξες σήμερα καθόλου το ιστολόγιο; Δεν το έκλεισα ακόμα.
 
Στο γάμο με... κουστούμι! Τέτοια εποχή! Δεν το πιστεύω! Εγώ θα πήγαινα, καλοσιδερωμένος βέβαια, με παντελόνι και πουκάμισο κοντομάνικο. Μέ η χωρίς γραβάτα, εκεί θα το ζυγιζα...
 
Μεγάλο συμφωνικό έργο τα τζιτζίκια!
Ένα δροσερό φιλί, μάντεψε πού...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα ξανά!
Η Ρέα παρακολουθεί σαν μαγεμένη τις ειδήσεις, το συνηθίζει λέει... απορώ.
Αχ αυτά τα ποιήματά σου! Αυτή η ζεστασιά στο σώμα. Και ο τίτλος: « σεμνός». Μ’ αρέσει αλήθεια!
Αλλά και το δεύτερο:  καθρέφτης. Τον συζητούσαμε τελευταία... Κάπου εκεί θα είσαι και εσύ..
Όμορφα και τα δύο, μου αρέσουν! Ειδικά το πρώτο... με πηγαίνει αλλού!
 
Μπήκα στο ιστολόγιο πριν λίγο! Όπως καταλαβαίνεις, θέλω το χρόνο μου για να μπω, να μην ρίξω φευγαλέα ματιά…
Ετοιμάζω και μια δική μου ανάρτηση, την τελευταία μάλλον πριν από τις διακοπές.
 
Κουστούμι, εδώ κάνει ψύχρα το βράδυ, μην το ξεχνάμε! Αλλά και τώρα το μεσημέρι κοιμήθηκα με κουβέρτα! Δεν μου αρέσουν τα κοντομάνικα πουκάμισα... θα φορούσα όμως αν κάποιο μου έκανε εντύπωση. Γραβάτα εγώ ποτέ!
 
Έχετε βγει, καλά να περάσετε! Σίγουρα θα περάσετε καλά! Και μη γράφεις από ξένους φορητούς, μόνο από δικό σου κίνητο. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί!
 
Φιλιά και καλό βράδυ!
Θα βγούμε μια βόλτα μετά τις ειδήσεις, αφού φάμε και κάτι!
Φιλιά ξανά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγενούλη μου,
Μεσάνυχτα ακριβώς έβαζα το κλειδί στην πόρτα - επιστροφή από τη μακρινή Κινέτα.
Στο κεφάλι μου λίγο παραπάνω το κρασί απ ό,τι πρέπει (αλλά οδηγούσα νηφάλιος)
Στην ώρα ακριβώς για νέα ανάρτηση.
Αχ πώς μ' αρέσει να διαβάσω ότι σ' αρέσουν τα ποιήματα που γράφω για σένα. Γίνομαι ζυμάρι κείνες τις στιγμές. Θα συνεχίσω να γράφω...
Δεν θα καθίσω πολύ.
Ύπνος τώρα...

Χάδια ζεστά, λίγο μεθυσμένα, λίγο...
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Δοκίμασα, ώρα 09:13 να σε πάρω τηλέφωνο, αλλά βέβαια κοιμόσουνα με μια κοπελιά αγκαλιά (για ζεστασιά και μόνο, αφού "κάνει ψύχρα" στα Γιάννενα, μην πάει ο νους στο πονηρό...).
Αφού έχεις αναγνώριση κλήσεων, θα διαπιστώσεις ότι σ' αυτή την ευλογημένη χώρα υπάρχουν άνθρωποι του πνεύματος που σηκώνονται νωρίς την Κυριακή και βασανίζουν το μυαλό τους με το απλό ερώτημα: ποιόν να πάρω τηλέφωνο, για να εισπράξω πρώτα χασμουρητά, μετά χριστοπαναγίες, και μετά βαριεστημένα σχόλια για το ακτάλληλο της ώρας...
 
Γιατί χωρίς δικό σου σχόλιο η χτεσινή μου ανάρτηση;
Είχα πραγματική περιέργεια να σ’ ακούσω…
Και να φανταστείς ότι καί σήμερα (δηλαδή από τα μεσάνυχτα που πέρασαν) ανάρτησα δύο ποιήματα με την ίδια θεματολογία: η ανησυχία μπροστά στα χρόνια που περνάνε.
 
Λίγο υποθετικό, αλλά είπαμε, φαντασία είναι αυτή.
 
Και σήμερα γάμος γίνεται.
Ω ρε χοροί!
 
Σχετικά με τα τηλέφωνα - ευχάριστη αλλά... επισφαλής επικοινωνία – αργότερα την ημέρα την επόμενη φορά θα είμαστε πιο τυχεροί.
 
Απλά τα πράγματα.
Με χάδια για ζεστασιά (κρύο που κάνει αυτή την εποχή στα Γιάννενα...)
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα!
 
Κοιμόμουν ναι, κοιμηθήκαμε αργά χτες γιατί βλέπαμε ταινίες! Σηκώθηκα από το τηλέφωνο αλλά δεν το πρόλαβα. Αν είχα το τηλέφωνο στο δωμάτιο θα ξυπνούσα σίγουρα νωρίτερα! Δεν είναι ακατάλληλη η ώρα για μένα μια και συνήθως ξυπνάω 8 με 8μιση, Κυριακές κι αργίες!
Μόνος μου κοιμόμουν, η κοπέλα έχει όλο το σαλόνι στη διάθεσή της!
Ξύπνησε και η κοπέλα μόλις τώρα!
Δεν ήταν αινιγματικό το σχόλιο, συμφωνούσα με τα λεγόμενα, συμφώνησα απλά... διάβασα και τα σημερινά, κι αυτά επίσης με βρίσκουν σύμφωνο!
 
Χοροί, θα δείξει, εδώ δεν ξέρω κανέναν και θα ντρέπομαι, η Ρεά δεν ξέρει να χορεύει, λέει! Ελληνίδα να σου τύχει…
Δεν σκέφτομαι να σε πάρω τηλέφωνο συνέχεια, εκτός ανάγκης βέβαια. Το αφήνω σε σένα... Να μη δημιουργηθεί και κανένα πρόβλημα!
Πάω να ετοιμάσω καφέδες! Φιλιά πολλά!
Θα τα πούμε ξανά! Κατά τις 5 θα φύγουμε από εδώ για το γάμο!
 
Καλημέρα να έχετε!
Ευγένης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, σαλονάτε
Έπρεπε να το φανταστώ ότι σε 60 τετραγωνικά δεν είναι μόνο το λουτρό, η κουζίνα και το αμαρτωλό υπνοδωμάτιο (όπου κρύες οι νύχτες, μπρρρρ, σεντόνι και πάπλωμα απαραίτητα, και φυσικά λευκά εσώρουχα, αμέ...)
Ώστε οι φιλοξενούμενοι στο σαλόνι.
Το έχεις διαμορφώσει όμορφα; Προσοχή, λιτό δεν σημαίνει άχαρο. Θαυμάζω τους Ιάπωνες που περιορίζουν τα έπιπλα στο ελάχιστο (τα παντα σε εντοιχισμένα ντουλάπια).
Φαντάζομαι ότι έχεις ένα καναπέ-κρεβάτι. Πάνω από αυτό χώρος στον τοίχο για θελκτικές φωτογραφίες (τοπία, γυμνά…), και η τηλεόραση απέναντι.
Αν (μεγάλο ΑΝ) καταφτάσω ποτέ στα Γιάννενα (μόνος) και όλα τα φτηνά ξενοδοχεία είναι γεμάτα, στο σαλόνι θα με κοιμίσεις;
Εδώ δεν χωράνε διπλωματικές απαντήσεις... πχ ότι με δικά σου έξοδα θα μου κλείσεις σε ακριβό ενδιαίτημα.
Αν μάλιστα κάνει κρύο, τίποτα πιο αποτελεσματικό από γυμνά σώματα κάτω από τόνους κουβέρτες.
 
Είδες;
Από δω τόφερα, από κει, πάλι ο νους στο...
Χεχεχε
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα!
Ο νους σου στο κεχρί εσύ!
Ο καναπές-κρεβάτι είναι κάτω από το παράθυρο, απέναντι η τηλεόραση και μπροστά ένα τραπεζάκι, δίπλα ένας άλλος καναπές που δεν γίνεται κρεβάτι! Αυτά. Στους τοίχους έχω λίγα πράγματα, φωτογραφίες του χωριού, αναμνηστικά. Στο έχω πει, δεν είμαι και πολύ της διακόσμησης. Δεν το θεωρώ πρωτεύον.  Μελλοντικά δεν ξέρω αν θα βάλω κάτι παραπάνω, μπορεί. Οι φιλοξενούμενοι βολεύονται στο σαλόνι, εκτός αν είναι ιδιαίτεροι καλεσμένοι, στους οποίους μπορεί να παραχωρήσω το δικό μου το διπλό στο υπνοδωμάτιο...
Μια φορά το έχω κάνει όταν ήρθαν και κοιμήθηκαν εκεί οι γονείς μου…
 
Αμαρτωλό αυτό το υπνοδωμάτιο δεν υπήρξε ποτέ! Δυστυχώς! Ανέγγιχτο σχεδόν…
 
Αν καταφτάσεις ποτέ στα Γιάννενα μόνος, φυσικά και στο κρεβάτι, για τη ζεστασιά που λέγαμε... χιχι.
Μόνο όμως για την ζεστασιά!
 
Πάντως αν είχα την οικονομική δυνατότητα, στο καλύτερο ξενοδοχείο θα σου έκλεινα, αλλά μάλλον θα ερχόμουν και εγώ εκεί για τη νύχτα, ξέρεις,... ανέσεις!
 
Πονηρέ Αλέξη!
 
Ετοιμαζόμαστε σιγά σιγά και εμείς. Η Ρέα έκανε ντους, τώρα εγώ, να είμαστε έτοιμοι από καθαριότητα και φρεσκάδα τουλάχιστο, το ντύσιμο δεν αργεί.
 
Καλό απόγευμα!

 

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Εξάμηνο μηνυμάτων (37)


Τριακοστή έβδομη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωρίζονται» μέσα από το πληκτρολόγιο. Εδώ κι εκεί υπάρχουν αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν πιο μύχιες σκέψεις, που δεν εκδηλώνονται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν συνολικά ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Έχουν προγραμματιστεί αναρτήσεις με συχνότητα «μέρα παρά μέρα».

 
 
Εξάμηνο μηνυμάτων (37)
 
 
Αλέξης προς Ευγένη
Όχι, Ευγένη μου, δεν βοηθάω στο καθάρισμα του σπιτιού.
Ή ελάχιστα, τακτοποιώ το γραφείο μου. Καθάρισμα όχι.
Μαγειρεύω πότε-πότε. Αυτό ναι.
Τα διαθέσιμα τετραγωνικά του σπιτιού πρέπει νάναι ανάμεσα σε 70 και 80...
Έχεις καμιά σχέση με εφορία μήπως;
Χάδια,
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Θα στα ψάλλω αύριο, έφυγε ο Γρηγόρης και θα πέσω για ύπνο... νυστάζω πολύ!
Καλό βράδυ και όνειρα γλυκά!
 
 
από το ημερολόγιο του Αλέξη
Κακώς απάντησα πως δεν ασχολούμαι με το καθάρισμα. Μού φάνηκε σαν ερώτηση-παγίδα. Είδα σε μια στιγμή μια συμβίωση πέρα από ερωτικές περιπτύξεις, μια πεζή καθημερινότητα, καθάρισμα σπιτιού, χλωρίνη, οσμές λουτρού, κηλιδωμένα σεντόνια, και δεν μου άρεσε η εικόνα. Κακώς. Το μήνυμα όμως τόστειλα, πώς να το διορθώσω;…
 
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Όχι ποίημα γραμμένο για σένα, προϋπάρχει.
Αλλά μια και σου μίλησα για συνουσία μπροστά σε καθρέφτη, σκέφτηκα να σου το στείλω το ποίημα αυτό.
Πρέπει να είναι το μοναδικό που περιγράφει συνουσία μπροστά στον καθρέφτη - αν όχι συνουσία κανονική, οργασμό στα σίγουρα!
 
Ευγένης προς Αλέξη
Μάλιστα…
Πρόκειται για δυο άτομα η για σένα με εσένα;
Ωραίο είναι, βάζεις τον άλλο να σκεφτεί πως είναι μέσα από τον καθρέπτη!
Ερεθιστικό όπως διαβάζεται.
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, που τα θες όλα μα όλα τα ποιήματα δικά σου!
Αφού γράφω στην αρχή ότι το ποίημα αυτό ΠΡΟΫΠΑΡΧΕΙ.
Σου το στέλνω μόνο και μόνο επειδή είναι μάλλον το μοναδικό που έγραψα με περιγραφή συνεύρεσης και δράσης κι οργασμού μπροστά σε καθρέφτη.
Κι ο καθρέφτης, είδες, ράγισε, δεν άντεξε.
ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι θα χαιρόμουνα αφάνταστα αν ήμασταν εμείς οι δυό...
Με μένα από πίσω σου, δεκτό; Ή θα προτιμούσες να είχες εσύ γράψει το ποίημα;
Ξαναδιάβασέ το, πες μου, έτσι, σαν παιχνίδι...
Χάδια εδώ, στα... όρθια.
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Χαχαχα τί δεν κατάλαβες από την ερώτησή μου;
Ρωτάω αν είσαι εσύ μόνος στον καθρέφτη και χαϊδεύεσαι ή εσύ που βλέπεις τον εαυτό σου να παίζει με εσένα τον ίδιο, δεν έβαλα τον εαυτό μου πουθενά... και δεν θα τον έβαζα έστω και αν το είχες γράψει για μένα…
Είναι ωραίο όπως και νάχει...
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη αντικαθρεφτιζόμενε,
Στο ποίημα είμαι ΕΓΩ και πλησιάζω από πίσω ένα ΝΕΑΡΟ που στέκεται μπροστά σε μεγάλο καθρέφτη.
Τι ψυχρολουσία είναι πάλι αυτή: να μην θέλεις να είσαι ούτε στη μία ούτε στην άλλη θέση; Νόμιζα (κακώς;) ότι ασκούσα ΚΑΠΟΙΑ γοητεία ωστε να... συγκατατεθείς να σού προσφέρω ηδονή... Τόσο μη αποδεκτός είμαι δηλαδή;
Πωπωπωπω...
Χαμένα χάδια...
Αλέξης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, υπερφίαλε,
Σήμερα η τελευταία ανάρτηση του καλοκαιριού.
Το ιστολόγιο δεν κλείνει φυσικά. Από τέλος Αυγούστου θα δω πώς θα εξελιχτεί...
 
Σε λίγα λεπτά, ώρα αναρτήσεων.
Καληνύχτα, κουκουλωμένε!
Αλλά, κάτω από την κουβέρτα, ποιό είναι αυτό το χέρι; Μήήήήή!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα Αλέξη!
 
Γιατί δεν βοηθάς στο σπίτι; Είσαι απίθανα τυχερός επειδή βρήκες γυναίκα που στα έχει όλα έτοιμα και εσύ να κάθεσαι; Θύμα δηλαδή... Είσαι απαράδεκτος, αγαπητέ μου, ολόκληρος άντρας και αφήνεις τη γυναίκα σου να τα κάνει όλα. Κι απ’ ό,τι έχω καταλάβει μέχρι τώρα είσαι στο σπίτι πολλές ώρες! Μου κάνει πολύ κακή εντύπωση να σκουπίζει η γυναίκα σου και εσύ να παίζεις στον υπολογιστή. Δηλαδή θα σου πέσει βαριά η σκούπα ή το ξεσκονόπανο; Και σ’ ένα μεγάλο σπίτι κιόλας!

Για τον καθρέφτη. Ώστε εσύ και κάποιος άλλος νεαρός. Αυτός στέκεται και εσύ από πίσω του. Ποια ψυχρολουσία, Αλέξη; Υποθετικά μιλάς, τί θα σου προσφέρει η εικόνα μου πίσω ή μπρος; Ενέχει κινδύνους και παρεξηγήσεις το κομμάτι της φαντασίας που μπορεί να ξεδιπλωθεί...
 
Υπερφίαλος λοιπόν, ωραία... περνάμε και στα πιο πικάντικα. Γιατί τέτοιος χαρακτηρισμός;
Το χέρι είναι το δικό μου, και ξεράθηκε στον ύπνο…
Ευγένης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, μη υπερφίαλε,
Σε χαρακτήρισα έτσι γιατί δεν με δέχτηκες - φραστικά βρε αδερφέ! - ούτε "μπρος" ούτε "πίσω". Δεν έχεις ακούσει ότι η χειρότερη στιγμή για έναν ομοφυλόφιλο είναι όταν ο άλλος του λέει ΟΧΙ ; Και καλά ένα όχι για κάτι εξωφρενικά δυσάρεστο, αλλά για τα ωραία και "ήπια" που διαδραματίζονται στο ποίημα (ουσιαστικά μόνο χάδια, φιλιά κι αμοιβαίος αυνανισμός) να εισπράττω ένα όχι σε όποια στάση αφήνω έσενα να διαλέξεις.
Γι' αυτό, χιουμοριστικά, σε χαρακτήρισα υπερφίαλο...
 
Τα του σπιτιού είναι καθήκοντα της γυναίκας, όταν αυτή δεν εργάζεται. Πατριαρχική αντίληψη; Όπως θες πες το. Δεν βλέπω τίποτα το μεμπτό σ' αυτό τον επιμερισμό "εργασιών".
 
Αν έμενα μαζί σου, βεβαιότατα, λέω: βεβαιότατα, κάτω από το άγχος να σου είμαι ευχάριστος - και να με δεχτείς είτε μπρος είτε πίσω ή και τα δύο – βεβαιότατα θα έκανα πολλά παραπάνω πράγματα μέσα στο σπίτι (σου), για χάρη σου δηλαδή, σα σκλάβος. Ή ούτε αυτό δεν θα τόθελες;
 
Κάτι μου λέει ότι σε παγίδεψα...
 
Χάδια, Ευγένη μου, χάδια γλυκά από έναν πρόθυμο
Αλέξη
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα!
Νομίζω για όλους είναι χειρότερο το ΌΧΙ!
Μ’αρέσει που σου έρχεται περίεργο το να βάλεις ποδιά ή να καθαρίσεις το πάτωμα! Λες και είναι το πιο αφύσικο πράγμα στον κόσμο! Μπορείς να πλύνεις και χωρίς ποδιά άμα θέλεις…  Εάν έχετε συμφωνήσει σε επιμερισμό, είναι εντάξει. Αλλά αν είναι οι ιδέες σου και οι απόψεις σου τέτοιου είδους... άστα να πάνε.
 
Βασικά αν έμενες μαζί μου ως φιλοξενούμενος δεν θα άγγιζες τίποτα.
Αν έμενες μαζί μου ως φίλος, ίσως σε άφηνα να με βοηθήσεις σε ελάχιστα.
Αν έμενες μαζί μου ως εραστής, θα χωρίζαμε τις δουλειές. Απλά και όμορφα!
Με παγίδεψες, εννοώντας;
Πήγα καφεδάκι και γύρισα, αύριο θα έρθει η Ρέα και μεθαύριο είναι ο γάμος... άντε να ηρεμήσουμε. Και το άλλο σαββατοκύριακο Σίφνο! Χεχε!
Τι έκανες το απόγευμα;
Φιλιά πολλά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη αγαπητέ, ψάλτη αριστερέ,
Να μου τα ψάλλεις, είπες; Γιατί;
Σύμφωνα με τη θεωρία μου περί συμφέροντος και γονιδίων, δεν έχω καμιά ευθύνη που να απορρέει από ελεύθερη βούληση.
Ό,τι κάνω, ή δεν κάνω, το κάνω ή δεν το κάνω, είναι αντίδραση γονιδίων - και τα γονίδια δεν τα ορίζω...
Αλλά θα ακούσω φυσικά την ψαλμωδία σου με ενδιαφέρον.
Ετοιμάζομαι (πάλι) για θάλασσα.
Το βορειαδάκι να κρατήσει.
Όμορφα γυφτόπουλα να κυκλοφούν στην αμμουδιά (όπως χτες το απόγευμα στο άλσος Δαφνιού, πήγα εκεί και... αρτύθηκα. Η ζωή είναι ωραία.)
Κάτι μου λέει ότι θα έχω αρκετές ασχολίες και μετακινήσεις την επόμενη εβδομάδα.
Λοιπόν; Πρόσχωμεν...
Χάδια κάτω από το... ράσο!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Άστα αυτά με τους ψάλτες, δεν φτάνει που με είπες υπερφίαλο, με λές και ψάλτη!
Μην τα ρίχνουμε όλα στα γονίδια! Είναι σαν να λες πως τα παιδιά των δολοφόνων γίνονται όλα δολοφόνοι! Έχεις νιονιό και σκέφτεσαι, δεν σε καθοδηγεί κανένας! Τα βρήκαμε, τα γονίδια… 
Αρτύθηκες κιόλας, καλά έκανες αφού σου δόθηκε η ευκαιρία! Όπου νάναι περιμένω επίσκεψη με φιλοξενία και αν και δεν έχω πρόβλημα με τις φιλοξενίες, τώρα θα ήθελα να μείνω μόνος το σαββατοκύριακό... Δεν πειράζει όμως.
Χάδια και ράσο; Δεν πάνε μαζί αυτά (χιχι)... εκτός κι αν έχεις καμιά φαντασίωση με παπά!
 
Καλημερούδια!
Καλό μπάνιο!
Φιλιά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου οικοδεσπότη,
Όλα ωραία, πολύ ωραία στη θάλασσα.
Το απόγευμα μάλλον μέσα το βλέπω, ή για κανένα περίπατο κοντά.
Ή ψώνια. Ή παράδοση εργασιών.
Εγώ, είμαι άνθρωπος που πάντα ευχαρίστως φιλοξενώ... Στο τεράστιο (κατά την άποψη μερικών...) σπίτι μου, πάντοτε είναι διαθέσιμος ένας χώρος για φιλοξενία.
Διακοπή.
 
Αλέξης προς Ευγένη
Συνεχίζω για λίγο πριν πάω να ξαπλώσω να χωνέψω φασολάκια, πατατούλες, ελιές, φέτα, κρασί λευκό παγωμένο, και παγωτό καϊμάκι με σιρόπι βύσσινο.
Του κόσμου τα καλά, Ευγένη μου, σε γεύμα υπό τους ήχους συναυλίας της γνωστής ορχήστρας τζιτζικιών του διπλανού άλσους.
Με γεμάτο στομάχι νιώθει κανείς εν ειρήνη με τους πάντες. Ξεχνιούνται τα απανωτά "όχι" και για μπρος και για πίσω - τί μου μένει; να δοκιμάσω "πάνω" και "κάτω";
 
Φαντασίωση με παπά; Όχι.
Αλλά έτυχε να «δοκιμάσω» με παπά! Προχωρημένα πράγματα! Έμπειρος! Δεν φορούσε ράσα, εννοείται. Περάσαμε μαζί μια ευχάριστη ώρα. Δεν τον ρώτησα σε ποια ενορία… λειττουργεί. Ηδονές με τη βούλα της εκκλησίας δηλαδή. Χωρίς τις κόνξες των Ιωαννίνων…
 
Άντε, σε δρομολόγησα πάλι,
και είσαι και οικοδεσπότης σήμερα (δύο βαθμίδες πάνω από τον απλό παπά...)
Με χάδι δεσποτικό λοιπόν και χειροφίλημα...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα ξανά στο δεύτερο μήνυμά σου!
Ξάπλωσες; Κοιμήθηκες; Τζιτζίκια.. εδώ που είμαι δεν έχω κοντά... στο κέντρο είμαι βλέπεις.
Δηλαδή, Αλέξη, νιώθεις ότι σε απογοητεύει η στάση μου κι ότι σε απορρίπτω;
 
Είδες ο παπάς; Στην πέφτει κανονικά! Χαχαχα! Κόνξες εγώ; Τι μου λες!
 
Οικοδεσπότης αύριο τελικά!
Χειροφίλημα... χμμμ… και αυτό ερεθίζει πάντως.
Φιλιά!
Πάω να δω μια ταινία δράσης με μάγους και νεράιδες!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, μαθητευόμενε μάγε,
Βλέπεις πού καταλήγει η κουβέντα (η γραπτή) όταν παπάδες, δεσποτάδες, άγιοι, ψαλμοί μπαίνουν στη μέση μιας υγιούς φιλικής σχέσης;
Και σήμερα αυτά, ακόμα είναι Παρασκευή.

Παραδέχομαι, δηκτικό το χιούμορ μου, είναι λίγο σαν άμυνά μου όταν φοβάμαι ότι πάνε να μου πάρουν το παιχνίδι μου, το πολύ σοβαρό παιχνίδι μου. Όταν αυτός που βλέπω/νιώθω φίλο μου και στη σφαίρα της φαντασίας έστω, σύντροφο κι εραστή, δεν δείχνει να ανταποκρίνεται...
Είναι η φραστική ανταπόκριση το παν;
Όχι. Αλλά συντηρεί το μύθο, τη συνέχεια.
Αν δεν έχω τη βεβαιότητα ότι οι φαντασιώσεις μου συναντούν τις δικές σου φαντασιώσεις, ότι είμαι αποδεκτός στις δικές σου φαντασιώσεις, πώς μπορώ να γράψω ποιήματα χαρούμενα για μας τους δυό;

Διάβασες όλη την «Εξιστόρηση»;
Πόσα απ αυτά είναι ξεκάθαρα χαρούμενα, αισιόδοξα;
Τα περισσότερα είναι βασανιστικά. Κάθε στιγμή αμφιβολία, άγχος για το επόμενο βήμα. Ο φόβος, όχι, ο τρόμος της απόρριψης παντού.
Δεν λέω, αξιόλογη συλλογή η «Εξιστόρηση», αλλά αυτού του είδους τα ποιήματα θα ήθελες να γράφω για σένα, για μας;
Το ότι θα γράφω είναι δεδομένο. Τί προτιμάς να είσαι: μούσα ευτυχίας ή μούσα δυστυχίας; Η αλήθεια είναι ότι η δυστυχία «τραβάει» περισσότερο. Από τη Θεία Κωμωδία του Δάντη λίγοι έχουν διαβάσει τις στροφές του Παραδείσου, όλοι ξεκινάνε με την Κόλαση.
 
Αλλά αρκετά με τα μελοδραματικά.
Συνεχίζουμε, ο καθένας όπως φρονεί.
 
Για τις δουλειές του σπιτιού ΣΟΥ : πολύ σωστά τα θέτεις, πολύ πρακτικά και σωστά. Νόμιζα ότι θα σε παγίδευε το θέμα (με την καλή έννοια, ε). Αλλά η θέση σου είναι ξεκάθαρη και το ποντίκι έφυγε αλώβητο με το τυρί, με όλο το τυρί.
 
Καλό σαββατοκύριακό!
Καληνύχτα!
Άχρηστο το χέρι μου; μή μου πεις...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα λοιπόν, ξημέρωμα Σάββατο!
Δηκτικό το χιούμορ σου, σε καταλαβαίνω όμως, είναι άμυνα, ο καθένας τις δικές του. Χαίρομαι που το φανερώνεις. Για να μην παρεξηγούμαστε δεν σε απορρίπτω, ούτε προσπαθώ να σε απογοητεύσω, κρατάω μια ουδέτερη στάση ως προς την φύση της σχέσης και δεν την επικροτώ. Μπορείς να δώσεις με την ψυχή σου σε μια τέτοια σχέση;... δυστυχώς ό,τι παίρνεις από αυτή δεν φτάνει…
 
Να συνεχίσεις να γράφεις χαρούμενα, η λύπη δεν χωράει εδώ, ούτε σε μένα, ούτε σε σένα. Τα βάσανα πάντα θα τα συναντούμε, το θέμα είναι να τα ξεπερνάμε... Ποτέ δεν θα είμαστε σίγουροι για το επόμενο βήμα, κανείς και ποτέ. Αν μπορούμε να ζούμε το τώρα, είναι το παν, το ζητούμενο, αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας και να πορευόμαστε. Γι’ αυτό δεν χρειάζεται να σε παίρνει από κάτω για τίποτα, τι και αν είμαι μούσα ευτυχίας ή δυστυχίας, αν δεν γίνεται να προχωρήσει, από σενα θα εξαρτηθεί, από τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα...
 
Είχε και άλλες θείες ο Δάντης; Χιχι, κρυόμπλαστρο χιουμοράκι!
 
Το χέρι σου; Χμμμ το δικό μου πάντως δούλευε την ώρα που ερχόταν το μήνυμά σου αυτό...
Και ήταν εξαίσια μπορώ να πω... περιέργως (;)
 
Πρωινό ξύπνημα αύριο, περπάτημα, και κατά τις 11 θα φτάσει και η φίλη μας...
Καλό βράδυ και όνειρα γλυκά! Καλή ξεκούραση!
Φιλιά!

 

Σάββατο 26 Ιανουαρίου 2013

Εξάμηνο μηνυμάτων (36)


Τριακοστή έκτη ανάρτηση του χρονικού με τίτλο «Εξάμηνο μηνυμάτων».

Αλέξης (Ξενικός) και Ευγένης (Φαρσαλινός) ανταλλάσσσουν ηλεκτρονικά μηνύματα και «γνωρίζονται» μέσα από το πληκτρολόγιο. Εδώ κι εκεί υπάρχουν αποσπάσματα ημερολογίου που φωτίζουν πιο μύχιες σκέψεις, που δεν εκδηλώνονται στα μηνύματα…

Οι αναρτήσεις ΔΕΝ είναι αυτοτελή «επεισόδια». Αποτελούν συνολικά ολοκληρωμένο έργο σε ιδιόμορφη μυθιστορηματική μορφή. Αν, αγαπητέ αναγνώστη, ήρθες μόλις τώρα σε επαφή με το έργο, προτείνω να ξεκινήσεις από την αρχή, όπως όταν πάρεις στα χέρια σου ένα νέο βιβλίο…

Έχουν προγραμματιστεί αναρτήσεις με συχνότητα «μέρα παρά μέρα».

 
 
Εξάμηνο μηνυμάτων (36)
 
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα πια!
Ωραία αντίδραση είχε ο φίλος σου. Εν μέρει δεν έχει άδικο... Σε μιας γυναίκας θα τον έβαζε όμως.. χαχαχα! Ε, αν είχε και ιδέα από τη σχετική καθαριότητα θα το πήγαινε και αυτός το γράμμα βρε Αλέξη!
Παραστατικότητα – χυδαιότητα! Ναι, ήσουν εκλεπτυσμένος και στο τηλέφωνο, γι’ αυτό σου λέω ότι δεν σου πάνε τέτοιες λέξεις και κουβέντες… 
 
Και όμως, δεν ξέρω ποια άλλη λέξη να χρησιμοποιήσω για να πω αυτό που διαμορφώνεται διαβάζοντας ορισμένα ποιήματα. Ψώνισμα να το πεις; Βαυκαλισμό να το πεις; Έπαρση να το πεις; Και δεν μου αρέσουν καθόλου αυτές οι λέξεις... Άλλο το βασιλόπουλο βρε Αλέξη, εκεί θα υπήρχε και άλλος σκοπός και άλλη ανταπόκριση. Άλλα μέτρα και σταθμά που λέμε.
 
Μάλλον διαβάζω σαν αναγνώστης περισσότερο και όχι ως κριτικός ή ως ποιητής, ο οποίος μπορεί να δει και πιο πέρα από τα γραμμένα, οπότε δεν μπορείς να με θεωρείς καλός δέκτης…
 
Πάντα υπάρχουν και άλλοι τρόποι να ξεμουδιάσεις!
 
Στο σλιπάκι πιάστηκες ε; Ευτυχώς είμαι στο γραφείο και η φαντασία περιορίζεται αναγκαστικά!  Ενώ η δική σου οργιάζει και μπορεί να περάσεις και καλύτερα!
 
Ωχού, θα τηλεφωνήσω στο κουρείο για κούρεμα μετά! Το ξέχασα τελείως!
 
Απόγευμα θα βγείτε ή όχι;
 
Σ’ αφήνω να τελειώσω τα θεματάκια μου!
Φιλιά πολλά!
Καλό μεσημέρι να έχουμε! Ζεστό!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Το σλιπάκι έκανε τη ζημιά του.
Δες το παρακάτω ποίημα. Τίτλο δεν έχει ακόμα γιατί δεν τελείωσε, δηλαδή αντιλαμβάνομαι ότι θέλει κάτι λίγο ακόμα, ενα "βερνίκι".
Αλλά με το χέρι στην καρδιά, όταν σου γράφουν τέτοια ποιήματα, νιώθεις ότι σε "ψωνίζουν";
Το έγραψα με συγκίνηση, θα το πιστέψεις;
 
Αλέξης προς Ευγένη
Και η αλήθεια είναι, Ευγένη μου, πες από την ένταση τη χτεσινή, την αρμονία των μηνυμάτων σήμερα, δεν ξέρω, ξαναδιάβασα το ποίημα μετά την αποστολή, και συγκινήθηκα...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα Αλέξη μου!
Γύρισα από το καθημερινό καφεδάκι και βρήκα το ποίημά σου!
Τι όμορφο! Πραγματικά! Και δεν θα το πιστέψεις, είναι μια κίνηση της δικής μου καθημερινότητας: να φοράω εσώρουχο πάντα, γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ χωρίς αυτό... και μετά, ξανά αγκαλιά (αν έχει προηγηθεί κάτι…)
 
Δεν έχω κανένα λόγο να μην το πιστέψω ότι το έγραψες με συγκίνηση, Αλέξη μου! Μην το κάνουμε πόλεμο λέξεων, μέ ψωνίζουν, με κολακεύουν, χαίρομαι πάντως!
Και το να κλαις από χαρά... είναι όμορφο επίσης!
 
Όλα καλά εκεί;
Φιλιά!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, Ευγένη μου,
Τώρα το βράδυ αρχίζει και υποχωρεί η ζέστη, καί λόγω νύχτας καί επειδή μας φτάνει σιγά σιγά η θαλάσσια αύρια (απέχω 1 χλμ σε ευθεία γραμμή από τον κόλπο της Ελευσίνας).
Όλα καλά εδώ...
Αύριο θάλασσα και λαϊκή.
Έχω – επιτέλους – κλείσει δωμάτιο στην Ικαρία.
Λογαριάζω μετά 2 μέρες ακόμα στη… Μύκονο (από τη συγκοινωνία εξαρτάται).
Όλα μπαίνουν στη σειρά ένα ένα.
 
Για το τελευταίο, άτιτλο ακόμα, ποίημα.
Χαίρομαι που σε άγγιξε.
Το έγραψα με συγκίνηση και άγχος μαζί – συγκίνηση για κάτι το πολύ όμορφο και οικείο να μου συνέβηκε. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Πέρα από λογική. Συναίσθημα 100%. Αλλά αγχώθηκα με τη σκέψη, δεν ξέρω πώς, ότι μπορεί να μην αποκτήσω αυτό που επιθυμώ τόσο πολύ...
 
Σε ποια περιοχή της Σίφνου θα κλείσετε δωμάτιο;
Χάδια αμοιβαία, τα έχω ανάγκη...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλησπέρα Αλέξη! Για πολύ λίγο η εσπέρα!
Έκλεισες και τις διακοπές, ώραία, πάλι καλά που βρήκες κιόλας, όσο περνάει ο καιρός δεν βρίσκεις εύκολα.
Λαϊκή εσύ αύριο; Καλά ψώνια και ακόμη καλύτερο μπάνιο!
Θαλασσινή αύρα, τι καλύτερο... την έζησα το σαββατοκύριακο και μου άρεσε, το ιώδιο στο στόμα…
 
Άτιτλο ακόμη το ποίημα; Για βάλε στροφές στο μυαλό σου.
Με άγγιξε ναι!
Τί δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσεις Αλέξη; Νομίζω πως ό,τι χρειάζεσαι, το έχεις... έτσι δεν είναι;
 
Στον Πλατύ Γιαλό θα μείνουμε, σε μικρό ξενοδοχείο. Το νησί, θα το γυρίσουμε όμως γενικά!
Χάδια αμοιβαία, τί να πω καί εγώ, για την ανάγκη αυτή;
Τώρα πια έγινε καλημέρα!

Θα πέσω για ύπνο, σε καληνυχτίζω,
Αύριο ξανά…
Φιλιά!
Ευγένης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου,
Σού μιλάω στον ύπνο σου. Ωραία εικόνα.
Έχω ό,τι μου χρειάζεται; Λίγο πολύ ναί. Μην είμαι πλεονέκτης. Ό,ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ.
Αλλά όσα ΕΠΙΘΥΜΩ, τα έχω;
Το Φαρσαλινό, τον έχω;...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Όχι, δεν κοιμήθηκα ακόμη, μόλις έπλυνα δόντια και τώρα θα κλείσω τον υπολογιστή.
Το Φαρσαλινό, μόνο ο ίδιος ο Ευγένης τον έχει, μέχρι κάποιος να τον κατακτήσει, στο πεδίο μάχης των Κυνός Κεφαλών...
Τον άλλο, τον Ευγένη όμως, γιατί να τον έχεις; Ως τί θα μπορούσες να τον έχεις;
Καληνύχτα και όνειρα γλυκά…
Ευ.
 
Ευγένης προς Αλέξη
Καλημέρα Αλέξη!
Τι μου κάνεις;
Πώς ήταν ο ύπνος σου; Ο δικός μου ήταν εκπληκτικός! Έκανε ψύχρα το βράδυ και η κουβέρτα ήταν ό,τι έπρεπε! Κουκουλώθηκα κανονικά!
Ξύπνησα νωρίς σχετικά, θέλω να πάω και τράπεζα!
Σε φιλώ!
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου Φαρσαλινέ,
Με ΚΟΥΒΕΡΤΑ σκεπάζεσαι;
Εγώ, είπαμε, λεπτό σεντόνι.
Μια χαρά ξυπνητούρια, τώρα ετοιμάζομαι για θάλασσα.
Λαϊκή μετά.
Πιθανό με παρέα στα βόρεια προάστια το απόγευμα (τηλεφωνήματα αιφνιδιασμού που αναποδογυρίζουν κάθε προγραμματισμό...)
Και πίσω σπίτι σχετικά αργά.
Αυτό είναι το περίγραμμα της μέρας.
Εσύ είσαι πιο "τακτικός".
Χάδια, με επιμονή,
Αλέξης

Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη, Φαρσαλινόφιλε,
Αλλαγή προγράμματος, άργά, πολύ αργά ξύπνησα. Πάει το πρωινό κολύμπι.
 
Στο λουτρό εγώ, όπου πέρασα πολύ «έντονα» έχοντας στο νου πόσο ωραία, αβίαστα ωραία, θα περνούσαν Ξενικός και Φαρσαλινός. Πολύ «έντονα», Ευγένη μου, πολύ έντονα. Ξέρεις, από τις στιγμές που τις θυμάσαι μετά και λες: αχ τί ωραία που ήταν!
 
Έχω μέσα μου θησαυρούς φιλίας, που δεν μπορώ να τους προσφέρω...
 
Βγαίνοντας από το λουτρό, καθιδρωμένος, μέσα ακόμα σε ευλογημένη ζάλη, νά μια μαύρη γατούλα καθισμένη δίπλα στο γραφείο μου, με κοίταζε. Έχεις ακούσει τι λένε για τις μαύρες γάτες το πρωί… Μού ήρθε να τη χαϊδέψω αλλά πήδηξε στο διπλανό μπαλκόνι κι εξαφανίστηκε.
 
Χρειάζεται να αναφέρω ότι όλη την ώρα εσένα σκεφτόμουνα, τα χέρια σου που θα με χάιδευαν…
 
Λαϊκή σε λίγο, νάχουν πέσει λίγο οι τιμές, ειδικά στα ψάρια.
 
Καταλαβαίνεις τώρα, Ευγένη, γιατί θέλω κι εγώ χάδια...
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Kαλημέρα σου!
Με κουβέρτα όλο το καλοκαίρι, σπάνια σεντόνι!  Τελικά δεν βγήκατε ε; Δεν πειράζει, μήπως κάποια παραλία από την άλλη πλευρά;
 
Λουτρό ακούω! Ποιος ξέρει τι είδε ο καθρέφτης! Ωραίες στιγμές! Εγώ δεν είχα… παρτίδες με καθρέφτη. Δεν θυμάμαι!
Θησαυροί φιλίας... γενικά μιλάς φαντάζομαι, για την προσφορά της φιλίας.
Από τη θέση που βρίσκεσαι είναι δύσκολα να προσφέρεις και πολλά…
 
Ψαράκι σήμερα; Τέλειο! Το έχω ρίξει στα φρούτα τελευταία! Καρπούζι, πεπόνι, ροδάκινα, νεκταρίνια! Όλη μέρα! Θα πάω στο χωριό για να φάω μαγειρεμένο φαγητό!
 
Καταλαβαίνω γιατί θες χάδια, γιατί αυτά που έχεις δεν σου φτάνουν και δεν είναι ίδια με αυτά που θες...  και χρειάζεσαι. Είναι σαν να είσαι μισός εδώ και μισός εκεί. Δεν έχουν την ίδια κάλυψη συναισθηματική. Και είσαι σε μια ηλικία που χρειάζεσαι πολύ περισσότερα από όσα έχεις, ηλικία ακμής, ηλικία μεγάλης έξαψης, στις κορυφές της ζωής. Είναι περίεργο πολύ και δεν μπορώ να το προσδιορίσω πλήρως…
 
Εδώ όλα καλά! Πήγα, έβαλα χρήματα για το δεύτερο γάμο στο λογαριασμό των παιδιών. Και τώρα θα φύγω να πάω να κάνω παραγγελία αναλώσιμα. Αυτά μικρέ!
Σε φιλώ γλυκά!
Καλό μεσημέρι να έχουμε!
Ευγένης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, μεγάλε!
Στο χαιρετισμό μέ λες "μικρέ".
Εσύ ο ίδιος στο τηλέφωνο δεν είπες ότι είμαι 3 μήνες μικρότερος. Πφφφ, μεγάλη διαφορά!
 
Το συναισθηματικό μου πρόβλημα είναι παλαιό και προς το παρόν άλυτο.
Εξωτερικεύω σε ποίηση, και με όλο το πάθος που διαθέτω, αυτά που επιθυμώ και δεν μπορώ να τα αποκτήσω. Η ίδια η ποίηση, κάθε στίχος, είναι μια υπενθύμηση του τί μου λείπει. Ένα μαστίγωμα. Αν δεν έγραφα, ίσως αυτή η δυϊκή κατάσταση να ήταν λιγότερο αισθητή...
 
Μέρες τώρα, εβδομάδες τώρα, το "αντικείμενο" του πόθου είσαι εσύ.
Και δύσκολο να γίνει κάτι. Η πύλη αυτή δεν ανοίγει εύκολα.
Μας χωρίζουν «μόνο» 400χλμ...
Ευτυχώς, η ποίηση εδώ λειτουργεί σαν βαλβίδα ασφάλειας - θα έσκαγα αν τα κρατούσα όλα μέσα μου. Κι έτσι νιώθουμε κι οι δυό μια εξ απόστασης ικανοποίηση.
 
Το λουτρό; Μικρό είναι, με ντους. Από το ντους δεν φαίνεται ο καθρέφτης (νιπτήρας, λεκάνη και ντους είναι στη σειρά). Σού έχω περιγράψει παλαιότερα με ποιά βοηθήματα φτάνω σε παροξυσμούς...
Παράδοξο: ενώ είμαι "οπτικός" τύπος,  δεν με ερεθίζει καθόλου να βλέπω τον εαυτό μου σε περιπτύξεις ερωτικές. Μάλλον αφαιρούμαι. Τουλάχιστο, έτσι το έζησα τις λίγες φορές που βρισκόταν μεγάλος καθρέφτης δίπλα στο κρεβάτι...
 
Στη λαϊκή με πολύ ήλιο και ζέστη, παρά το αεράκι.
Μ' αρέσει σαν ατμόσφαιρα η λαϊκή. Κόσμος. Καί νεαρόκοσμος. Ειδικά το καλοκαίρι οι παραγωγοί φέρνουν και τα αγόρια τους, να εξασκηθεί η φωνή τους. Και τα αγόρια... είναι αγόρια, όμορφα, ελαφροντυμένα, μελαχρινά. Κυκλοφορούν και κάτι εργάτες που βοηθούν στο στήσιμο/ξεστήσιμο των πάγκων. Νέοι κυρίως, πιο μελαχρινοί ακόμα, με μυς για δάγκωμα.
 
Φαγητό; Ψάρια, φυσικά (μαριδάκι, γόπα, γαύρος - δεν ξέρω σε τί συνδυασμό).
Φιλιά, αυτή τη φορά!
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Έστω και τρεις μήνες είμαι πιο μεγάλος, χαχαχα!
Πάλι καλά που σου βγαίνει με την ποίηση, είναι καλύτερο και σε βοηθά να μη σκάσεις!
Αντικείμενο του πόθου ως σκέψη, άκακο δηλαδή, φαντασία!  
Κόλλησες στο αντικείμενο τον καθρέφτη, γενικά πάρτο, τι βλέπει ένα αντικείμενο μέσα στο λουτρό! Απ’ ό,τι κατάλαβα έχετε αρκετά μεγάλο σπίτι, πως και δεν έχετε μεγάλο λουτρό; Με τον εαυτό μου ούτε εγώ φτιάχνομαι είναι η αλήθεια…
 
Πραγματικά υπάρχει και νεαρόκοσμος στη λαϊκή, περίεργο αλλά πετυχαίνω και εγώ κόσμο καλό εκεί, δεν πηγαίνω αλλά περνάω από κοντά όταν έχω εξωτερική δουλειά!
Ήρθα σπίτι, θα ετοιμάσω να φάω, δεν νομίζω να κοιμηθώ... άν είναι, πάρε τηλέφωνο.
 
Φιλιά αυτή τη φορά; Μου χαλάς τη σειρά! Χα!
Καλό μεσημέρι να έχουμε!
Ευγένης
 
Αλέξης προς Ευγένη
Ευγένη μου, που τα βλέπεις όλα μεγάλα!
Το διαμέρισμα μου είναι ένα μακρυνάρι, όλα στη σειρά και πρόσοψη. Μεγάλο καθιστικό με κουζίνα ενσωματωμένη, ένα υπνοδωμάτιο, ένα μικρό γραφείο, λουτρό (σ' αυτό το λουτρό γίνομαι... άλλος άνθρωπος).
Σπιτικό ιδιόμορφο αλλά εξυπηρετικό από κάθε άποψη.
Αλλά και το μικρό γραφείο μου (με τον υπολογιστή) έχει ωραία θέα με πράσινο. Πράγματι, εκεί εμπνέομαι…
Φιλιά (έφαγα παγωτό με σιρόπι βύσινο για επιδόρπιο...)
Αλέξης
 
Ευγένης προς Αλέξη
Ακούγεται πολύ άνετο όμως! Το δικό μου είναι 60μ2 και το βλέπω τεράστιο! Άσε που είναι άδειο!
Στο σπίτι σου, Βοηθάς φαντάζομαι, ε; Μην πεις όχι, την πάτησες… θα μου βγει το φεμινιστικό!
Καλή χώνεψη! Μόλις έβαλα μαγιά για ψωμί... πάω να φτιάξω καφέ! Εδώ θα είμαι τριγύρω!
Ευγένης