Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

Ποιήματα 2011


ΑΝΑΒΑΣΗ
 
στα φαιά κελιά του μυαλού μου,
σε διαδρόμους λαβύρινθους,
θαμπώνουν οι φωτογραφίες μιας αγάπης.
και σ’ όποιο κελί κι αν μπω,
τα σκουριασμένα παράθυρα κι αν χτυπάω,
δεν ανοίγουν για φως, και το κάγκελο άτρωτο.
παλιές μορφές σε λίγο θα χαθούν
και μόνος ήχος στη σιωπή
γυμνά τα βήματά μου σε σπασμένα γυαλιά.
 
αλλά σκάλα θα βρεθεί !
τις νυχτερίδες, τις πεινασμένες
που με τη βία μου ξύπνησα και λευτέρωσα .
κι απ τα μαλλιά μου περνάνε σχιστά
σε σκοτεινή ανάβαση θα έχω οδηγούς,
- αθέλητά τους -
δέκα κελιά θα κλείσω, όσα χρόνια, και με χαμένα τα κλειδιά,
νύχτα θα βγώ, νύχτα προς ξημέρωμα,
τραυματισμένος, ναί, μπορεί,
γυμνός, με ουλές νωπές, γλυμένο το αίμα, αλλά
ελεύθερος, έτοιμος.


Σημείωση
Πέρα από τα ποιήματα για το σύντροφό του, ο Ξενικός έγραψε μέσα στο 2011 και μερικά ποιήματα χωρίς αναφορά σε πρόσωπο. Μερικά από αυτά τα «σκόρπια» ποιήματα αναρτώνται τώρα εδώ. Σήμερα το τέταρτο, που είναι κατά κάποιον τρόπο μια διασκευή. Αναγνώστης μου και ποιητής ο ίδιος, ο Heulwen μου είχε δώσει ένα δικό του ποίημα προς αξιολόγηση. Με την άδειά του διασκεύασα τους στίχους του σε νέο ποίημα, σε ορισμένα σημεία αρκετά διαφορετικό από το αρχικό κείμενο του Heulwen.

Το δικό μου ποίημα «ανάβαση» λοιπόν, οφείλει τη γένεσή του σε έμπνευση του Heulwen.

1 σχόλιο: