Ποιήματα 2011 - του Ηφαιστίωνα

ΗΦΑΙΣΤΙΩΝ

ανταλλάξαμε τα νειάτα μας,
όρκους φιλίας.
γευτήκαμε γεύσεις του έρωτα ανώτερες,
χαρήκαμε νίκες επί νικών.
τα πάντα μού έδωσε
και τα πάντα θα έδινα,
οράματα και ψυχή,
ένα μέλλοντος κόσμο,
το όνομά μου σε στήλη αναθηματική στους Δελφούς
κάτω, κάτω από το δικό του όνομα.
για να ψιθυρίζουν με δέος
οι νέοι γενεών γενεών:
ο Αλέξανδρος του Ηφαιστίωνα ανέθεσε χρυσό στεφάνι
σεμνά στον Πυθία Απόλλωνα,
εκλιπαρώντας ευλαβικά τη Μοίρα
να δείξει ευσπλαχνία,
για το χέρι που στην πάλη τον νίκησε και
τώρα με το Χάρο παλεύει,

τη Μοίρα
που από τα νεανικά μας χρόνια
τον ωραίο, γενναίο Ηφαιστίωνα έταξε δια βίου
στον Αλέξανδρο,
και την καρδιά του Αλεξάνδρου
στον Ηφαιστίωνα.

(ποίημα γραμμένο με αφορμή τον άγνωστο Ηφαιστίωνα, που με το όνομά του, μου εμφύσηξε την ιδέα).

Σημείωση

Το τελευταίο αυτό ποήμα ήταν στην ουσία το πρώτο, και έχει συμβολική σημασία.

Είναι το πρώτο που γράφτηκε μέσα στο 2011.
Κι απ αυτό το ποίημα ξεκίνησαν όλα τα άλλα, που αναρτήθηκαν εδώ το φθινόπωρο…