Ηφαιστίων κι Αλέξανδρος (1) - Μίεζα

Τη μικρή θεματική σειρά "Ηφαιστίων κι Αλέξανδρος" την επεξεργάζομαι ακόμα αλλά ένα πρώτο ποίημα σκέφτηκα να το αναρτήσω.

Χρονολογικά θα πρέπει να τοποθετείται στα πρώτα εφηβικά χρόνια του Αλεξάνδρου, όταν μαζί με άλλους εφήβους βρισκόταν στη Μίεζα, όπου τους δίδασκε αρετή και τόλμη (και πόσα άλλα!) ο Αριστοτέλης.

Εκεί και σε κείνα τα όμορφα για κάθε αγόρι χρόνια, φαντάζομαι ότι ήρθαν πιο κοντά, πολύ κοντά μάλιστα, ο Αλέξανδρος κι ο Ηφαιστίων. Ο τελευταίος αυτός ήταν ψηλός και μάλλον ο πιο δυνατός της παρέας. Λέγεται πως ήταν ο μόνος που μπόρεσε να νικήσει τον Αλέξανδρο στην πάλη...

Το ποίημα είναι απλό, ίσως απλοϊκο. Αλλά να λάβουμε υπόψη ότι μιλάει ένα αγόρι 13-14 ετών.

ΜΙΕΖΑ

στην πάλη εσύ νικημένος!

ή μήπως να νικήσω, μ’ άφησες, Αλέξανδρε;
το φίλο μου να νικήσω, παλεύοντας το σώμα αυτό των ηδονών
να νικήσω, τον αυριανό μου βασιλέα,
απ όλους εδώ γύρω μας, να σε βάλω  κάτω εγώ,
γιατί;
 
απόψε,
απόψε, πιο ταπεινά από ποτέ
θα είναι προσφορά η παρουσία μου.
 
πιο ταπεινό ή πιο δυνατό να με ήθελες
για εξιλέωση, Αλέξανδρε;

Αλέξανδρε!