Στα θρανία μάθαμε τι έγινε στη Χαιρώνεια. Δεν χρειάζονται λοιπόν πολλά επεξηγηματικά. Στο ποίημα μάς μιλάει ο Ηφαιστίων.
(Δυσκολεύτηκα πολύ με αυτό το ποίημα, δεν είμαι για περιγραφή μαχών, φαίνεται...)
πορφύριζε η ασπίδα μου
από αίμα Βοιωτών κι Αθηναίων
σε μια Βοιωτία βωμό,
και τα σπαθιά σαν κεραυνοί να λάμπουν
στον οργισμένο ήλιο για εύκολο σκοτωμό
στην τελική πια έφοδο!
ω τι αλαλαγμοί!
από δίπλα σου δεν έλειψα στιγμή
αίμα ίδιου Ιερολοχίτη κηλίδωσε των δυό μας τα άρβυλα,
αίμα νέου Θηβαίου, του ήδη ηττημένου, που ακόμα υπεράσπιζε
τον ακρωτηριασμένο σύντροφό του
όταν μαζί τον χτυπήσαμε, μαζί άθελα,
γιατί να σε προφυλάξω έπρεπε, να με προφυλάξεις κίνησες,
Αλέξανδρε, το είδα, μην αρνείσαι…
η μάχη για μένα εκεί τέλεψε,
μαχόμουνα πια μηχανικά, ανδρίκελο.
φίλο, σκεφτόμουνα - μιας μάχης η έμμονη σκέψη -
αδερφό εξοντώσαμε,
αδέρφια μας, γιατί Έλληνες, και σαν κι εμάς,
στον Ιερό Λόχο
με όρκους σύντροφοι…
αυτά σε μια Χαιρώνεια θανάτου
όπου στήνεται τρόπαιο αθάνατο μια ενιαία Ελλάδα!
(Δυσκολεύτηκα πολύ με αυτό το ποίημα, δεν είμαι για περιγραφή μαχών, φαίνεται...)
ΧΑΙΡΩΝΕΙΑ
στην τελική πια έφοδο
αίμα γέμισαν τα μάτια μου, ρουθούνια, στόμα. πορφύριζε η ασπίδα μου
από αίμα Βοιωτών κι Αθηναίων
σε μια Βοιωτία βωμό,
και τα σπαθιά σαν κεραυνοί να λάμπουν
στον οργισμένο ήλιο για εύκολο σκοτωμό
στην τελική πια έφοδο!
ω τι αλαλαγμοί!
από δίπλα σου δεν έλειψα στιγμή
αίμα ίδιου Ιερολοχίτη κηλίδωσε των δυό μας τα άρβυλα,
αίμα νέου Θηβαίου, του ήδη ηττημένου, που ακόμα υπεράσπιζε
τον ακρωτηριασμένο σύντροφό του
όταν μαζί τον χτυπήσαμε, μαζί άθελα,
γιατί να σε προφυλάξω έπρεπε, να με προφυλάξεις κίνησες,
Αλέξανδρε, το είδα, μην αρνείσαι…
η μάχη για μένα εκεί τέλεψε,
μαχόμουνα πια μηχανικά, ανδρίκελο.
φίλο, σκεφτόμουνα - μιας μάχης η έμμονη σκέψη -
αδερφό εξοντώσαμε,
αδέρφια μας, γιατί Έλληνες, και σαν κι εμάς,
στον Ιερό Λόχο
με όρκους σύντροφοι…
αυτά σε μια Χαιρώνεια θανάτου
όπου στήνεται τρόπαιο αθάνατο μια ενιαία Ελλάδα!
Ωραίο είναι πάντως, μια χαρά η περιγραφή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίχαν άρβυλα εκείνη την εποχή;;
αρβύλες (αρχαία, αλλά χρησιμοποιείται και σήμερα, πχ στο στρατό).
Διαγραφήφυσικά δεν είμαι σίγουρος για το τι είδους υπόδημα φορούσε ο - έφιππος στη μάχη - Αλέξανδρος, αλλά δεν νομίζω να ήταν απλώς πέδιλα. Έπειτα, τμήμα της θωράκισης/πανοπλίας των αρχηγών ήταν και ειδικές δερμάτινες περικνημίδες, που ταιριάζουν παρακάτω με τις αρβύλες για να καλύπτεται όλο το πόδι. Σε μάχη με πεζικάριους (όπως οι Ιερολοχίτες) οι ιππείς έπρεπε να προφυλάξουν κυρίως τα πόδια τους.
Ξενικός