ΛΗΞΟΥΡΙ

εσύ που είσαι ποιητής

τον ποιητή αυτόν,

θα τού έλεγες για μας;

στην εποχή του όχι,

αν και όλων των εποχών τα πάθη μας

πάθη ανδρών προς άνδρες,

ο ύμνος των εφήβων

στη σάρκα οίστρος ακαταμάχητος...

εσύ που είσαι ποιητής

αν ήταν αδριάντα τόπο να διαλέξεις,

γενέτειρα θα υπέδειχνες

ή κάπου αλλού, σημαδιακά, και πού;

απάντηση δεν δόθηκε.

στην Καστοριά, μπορεί, μια σκέψη

που δεν είπα, κρυφά θα την  κρατήσω

την έπαρση αυτή.

στην Καστοριά όπου η αρχή...

στην Καστοριά, το καίριο σκίρτημα.

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.

Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.

Σήμερα ένα κάπως παράξενο ποίημα, με αφορμή την επίσκεψη στο Ληξούρι.

Μπροστά στο άγαλμα του Λασκαράτου αναπτύσσεται ένας διάλογος μεταξύ του Ξενικού και του συντρόφου του. Δύο ερωτήσεις θέτει ο σύντροφος: αν ο ποιητής θα μιλούσε (υποθετικά, στην εποχή του) στο Λασκαράτο για τον έρωτά του προς το σύντροφο, και σε ποιό σημείο θα ήθελε (υποθετικά πάλι) ο ποιητής να δει μετά θάνατο τον αδριάντα του...

Οι τελευταίοι στίχοι του ποιήματος μας δίνουν τη σκέψη του Ξενικού.