Ποιήματα 2011 - ταξίδι του Ξενικού (8)

ΝΕΑΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟΥ

μέσα στον κόσμο απάνω μου έπεσε,

στον κόσμο τον πολύ,
- σαν στίχοι και σειρές το πήγαινέλα στον παραλιακό -
απάνω μου έπεσε και με αυθόρμητο ενθουσιασμό:
«δεν με θυμάσαι; από το συνεργείο...»

ω ναί! αυτός που μέρες πριν

το αυτοκίνητό μου περιποιήθηκε, καινούργιο τόκανε,
για πομπή γαμήλια, για παρέλαση άξιο,
και χαμηλόφωνα του είχα τότε αποτολμήσει:
«μια περιποίηση παρόμοια χρειάζομαι κι εγώ...»

όμως αντίδραση καμιά.
ένα χαμόγελο ουδέτερο, η απόδειξη, ορίστε, τα λεφτά,
παρά λίγο να ξεχάσω τα κλειδιά,
μού τάδωσε – το χέρι του ζεστό, μπορεί και καθυστέρησε,
καθυστερούν τα δάχτυλα;
μ’ αυτή την απορία έφυγα, ξεχάστηκε το περιστατικό.

και τώρα οι δυό μας αντιμέτωποι ακίνητοι

σε πλήθος εν κινήσει, να κοιταζόμαστε, δειλά εγώ,
ανοιχτόκαρδα εκείνος, νέος πολύ, ελεύθερος,
ηδονικό το στόμα, ω το θυμόμουνα...

αλλά τα χαμηλόφωνα που έλεγε

μες στα θολά ηχώδραστα του κόσμου,
τα «σπίτι μου για ένα ποτό» και άλλα ελκυστικά
δεν τ’ αφομοίωσα – αστροπελέκι έπεσε.

«με περιμένουν» είπα μόνο, μ’ ένα «γειά» κοφτό.
και βιαστικά τα βήματά μου, αυτόματα
μακριά του κίνησαν, αγχοπαρμένα
εσένα ψάχνοντας που μόλις τώρα πέρασες σχιστά
κι εξαφανίστηκες στο πλήθος, χωρίς χαμόγελο
χωρίς χαιρετισμό...

δυό μέρες, σκέφτηκα, δυό μέρες...

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.

Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.

 
Το ταξίδι το μοναχικό του Ξενικού όπου νάναι τελειώνει.
Κατά τη διάρκεια της απουσίας δεν έλείψαν οι πειρασμοί. Αλλά η σκέψη, η εικόνα του συντρόφου, δεν επιτρέπουν στον Ξενικό να δώσει συνέχεια...
 
Στο σημερινό ποίημα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο Ξενικός φαίνεται έτοιμος να ενδώσει στον «πειρασμό». Τον πειρασμό ενσαρκώνει ένας νεαρός συνεργείου, πρόθυμος κι έτοιμος να τον περιποιηθεί στο χώρο του, να τον φιλοξενήσει.
Η σκιά του συντρόφου στο παρά πέντε ακυρώνει αυτό που θα ήταν η μοιραία απιστία…