Ποιήματα 2011 - ταξίδι του Ξενικού (9)

ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

 
από την αυλή του περνούσα συνέχεια,
πάνω κάτω στο γνώριμο δρόμο, πάνω κάτω
σ’ όλη τη διάρκεια παραμονής...
 
σπίτι παλαιό, μικρό, απ τα μικρότερα της πόλης,
κι αυλή απεριποίητη
με την εξώπορτα να χάσκει μέρα νύχτα.
 
ένα βράδυ τον είδα εκεί στην αυλή
να πλένεται, άφθονο το νερό στη γύμνια του,
στην παρα λίγο στο ελάχιστο γύμνια του:
ένα σώμα για μετώπη αρχαίου ναού
ένα σώμα στην τελειότητα ζηλευτό
ένα σώμα θνητού ξεχασμένο απ το Δία!
 
και πρωί, και μεσημέρι, κι απόγευμα, και βράδυ
εγώ να περνάω, να περνάω
αλλά για μέρες δεν τον είδα ξανά.
 
μετανάστης ήταν, μού είπαν,
όταν τόλμησα να ρωτήσω, νέος, νεαρός,
και μόνος του εκεί έμεινε, μόνος, εργάτης κάπου,
το σπίτι ετοιμόρροπο...
 
και το βράδυ που έμαθα, παραμονή αναχώρησης,
νά τος, προς τα δω να έρχεται!
μάντεψα, δεν μπορεί, είναι αυτός,
μέσα από τα ρούχα του, ολονών μας τα ίδια του καλοκαιριού,
μάντεψα πως ήταν αυτός,
και τώρα δίπλα μου στεκόταν στο κατάστημα, ώμο με ώμο,
και ήσυχα ρωτούσε για την τιμή των ροδάκινων
- τη χροιά της φωνής του ακόμα θυμάμαι -
και ήσυχα έφυγε με τρία μόνο ροδάκινα.
 
τον ακολούθησα ως τη γωνιά,
κι από δέκα σπίτια μακριά
τον είδα στην αυλή να μπαίνει, στην αυλή του.
 
αυτός ήταν, αυτός! βεβαιωμένο πια, αυτός!
 
αλλά όταν αργότερα τη νύχτα
με το θάρρος της πανσέλινου – θεοί! -
ξαναπερνούσα, συνειδητά ικέτης, από την πόρτα της άδειας αυλής
μια φωνή από μέσα μου βαθειά, η φωνή σου,
ω, η δική σου φωνή σταθερά μου διαμήνυσε
 
πως αύριο επιστρέφω, πως αύριο τα χάδια
που μέρες δώδεκα στερήθηκα, ω, τα χάδια σου...
 
κι απομακρύνθηκα μετρώντας μηχανικά τα βήματά μου ως πέρα,
και σκαλοπάτι σκαλοπάτι, πίσω στο άστοργο δωμάτιο,
για τελευταία νύχτα.
και στο στερέωμα ο Γανυμήδης, ποιός ξέρει, πονηρά
- ή μήπως με κατανόηση - να χαμογελάει...

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.
 
Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.
 
Τελειώνει το μοναχικό ταξίδι του Ξενικού.
Κατά τη διάρκεια της απουσίας δεν λείπουν οι πειρασμοί. Αλλά η σκέψη, η εικόνα του συντρόφου, δεν επιτρέπουν στον Ξενικό να δώσει συνέχεια...
 
Σήμερα, τελευταίο ποίημα του ταξιδιού. Τελευταίος πειρασμός, τελευταία μέρα. Ούτε και σήμερα ενδίδει ο Ξενικός. Το όραμα της επιστροφής κοντά στο σύντροφο είναι πολύ ισχυρό, ο ποιητής μένει πιστός στο σύντροφο…
 
Ποίηση όπου πραγματικότητα, φαντασία και φαντασιώσεις είναι συνυφασμένες. Υπάρχει αναφορά σε τόπους πραγματικούς και σε ονόματα ιστορικά, αλλά και του μύθου. Ο μονόλογος του Ξενικού είναι στην ουσία διάλογος. Με ποιόν άραγε; Θα μπορούσε να είναι και με τον εαυτό του. Η ποίηση επιτρέπει τέτοια ελευθερία. Το πάθος όμως είναι πολύ υπαρκτό για να αγνοήσουμε τα θαυμάσια πράγματα που μας συμβαίνουν σε μια καθημερινότητα όπου ο έρωτας έχει τον πρώτο λόγο.

Looking for the 9 gothic/underground poems in English ?

Go to the pages of 8, 9 and 10 June 2011.