ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ

τους θεούς παρακαλούσα

να με σπλαχνιστούν.

μήνυμα δεν ήρθε, φίλος δεν φάνηκε.

τους θεούς παρακαλούσα.

βάδιζα με τον ήλιο,

ανθρώπους πολλούς να συναντήσω.

ελάχιστοι μου μίλησαν, κανένας δεν μου γελούσε.

βάδιζα με τον ήλιο.

σκεφτόμουνα με τις ώρες

διάφορα φιλοσοφικά συστήματα

- αν όχι σύστημα, τί μου λείπει; -

ηρεμία δεν έβρισκα, όλο πιο βαριά η σιωπή.

σκεφτόμουνα με τις ώρες.

κώνειο σ’ ένα κύπελλο

- ασημένιο το κύπελλο - για κάποιο τέλος.

ασημένιο αφού ήταν, δεν το ήπια, δεν θα το πιω.

άγρια χαρά σ’ ένα κύπελλο.

και μόλις έτσι νίκησα

ήρθες εσύ.

έσωσα τον εαυτό μου, δεν βοήθησες εσύ.

αλλά ήρθες, κάτι είναι κι αυτό.

ΝΕΑ ΣΟΔΕΙΑ

κι έφτασε η άνοιξη!

κι έφτασαν οι ώρες του έρωτα

μέσα στα βράχια!

πάνω στην άμμο!

με τον ήλιο συνεργό και θεατή!

έφτασαν έφτασαν οι έφηβοι οι φίλοι μου

έφτασαν.

βήματα προσεκτικά ακόμα,

η πρώτη απορία του γυμνού σώματος στο φως.

ρίξε κι ένα βλέμμα προς τα δω,

και μετά το κολύμπι στην κρύα ακόμα θάλασσα,

με τα μάτια κλειστά

να μη σου φύγει το όνειρο,

αφέσου στη ζάλη της ζεστής αγκαλιάς,

στο κάλεσμα της ηδονής.

και τέλος γίνε θεός καταδεκτικός

κι όλως δικός μου

φίλε.

Σημείωση

Καθημερινά (ελπίζω) θα αναρτώνται εδώ 2 ποιήματα με θέμα τη σχέση άνδρα προς άνδρα. 

Η παράθεση των ποιημάτων είναι περίπου χρονολογική – από την εφηβεία έως τώρα.

Κατά περίπτωση θα υπάρχουν επεξηγήσεις γύρω από τη γένεση των ποιημάτων, για να ικανοποιηθεί η δικαιολογημένη περιέργεια του αναγνώστη...