ΕΚΦΡΑΣΗ

έχω ξεχάσει πως υπήρξα φίλος

κάποιου.

έχω ξεχάσει τις φιλίες μου,

ποιό το μέτρο; ποιά η θυσία;

έχω ξεχάσει δώδεκα χρόνια

νειάτα κι ομίχλη.

έχω ξεχάσει.

θυμάμαι

θυμάμαι μια εκδρομή

όπου δεν λογαριάσαμε

ούτε κόσμο ούτε κόπους ούτε κούραση.

θυμάμαι τα παρατημένα λατομεία,

και πως ψάχναμε για μάρμαρα σημαδιακά

για να θυμόμαστε την εξόρμηση.

ποιός ήσουνα όμως δίπλα μου

στη δύσκολη ανάβαση;

ποιά γλώσσα μιλούσες;

μικροί και τη γλώσσα αλλάξαμε...

για να μη θυμόμαστε;

ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

πόσο λίγη θάλασσα σου φτάνει

πόσο λίγη άμμος

κι ένας μόνο βράχος;

αγόρι του κρυφού γιαλού.

βλέμματα περνάνε

μαντεύουν

φεύγουν

ή διστάζουν στο θερμό κάλεσμα του μεσημεριού,

και το βράχο σου γυροφέρνουν

με ανίκητη λαχτάρα...

όπως έκανα εγώ την πρώτη μέρα.

και τη δεύτερη.

τόσο λίγη θάλασσα σου φτάνει;

σε ρώτησα το τρίτο μεσημέρι,

σα να μη χωρούσε τόσο λίγος τόπος

την ομορφιά σου

και τις επιθυμίες όλων.

μας χωράει, εμάς χωράει, απάντησες

και γίναμε φίλοι πολύ.

και τώρα ακόμα

- πάνε εφτά χρόνια -

απορώ με τη μοίρα και με τόσα άλλα

ανεξήγητα σημάδια:

πώς γίναμε φίλοι;

σ’ ένα μεσημέρι, για ένα καλοκαίρι...

Σημείωση

Καθημερινά (ελπίζω) θα αναρτώνται εδώ ποιήματα με θέμα τη σχέση άνδρα προς άνδρα. 

Η παράθεση των ποιημάτων είναι περίπου χρονολογική – από την εφηβεία έως τώρα.

Κατά περίπτωση θα υπάρχουν επεξηγήσεις γύρω από τη γένεση των ποιημάτων, για να ικανοποιηθεί η δικαιολογημένη περιέργεια του αναγνώστη...