Ευχή !

Για το 2012 εύχομαι στον καθένα...

Ποιήματα 2011

Ο Ξενικός αναζητά νέα πεδία έμπνευσης. Αγάλια αγάλια δεν γίνεται η αγουρίδα μέλι ;

Το ιστολόγιο του Ξενικού πηγαίνει για παραχείμαση.

Από το Φεβρουάριο έως σήμερα, αναρτήθηκαν εδώ πολλά ποιήματα, όλα με θέμα την ανδρική φιλία και τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Μερικά από τα ποιήματα που γράφτηκαν προ του 2011 αναρτήθηκαν από δυό φορές. Αυτά που έγιναν μέσα στο 2011 και είναι αφιερωμένα στο σύντροφο του Ξενικού, αναρτήθηκαν από μια φορά τώρα το φθινόπωρο.
Προς το παρόν δεν υπάρχουν άλλα ποιήματα προς ανάρτηση.
 
Ήρθε η στιγμή, απ αυτό το ιστολόγιο, να απευθύνω ένα θέρμο, ένα έπαινετικό ευχαριστώ σ’ ένα συνάδερφο που παρακολούθησε και σχολίασε σε καθημερινή βάση, με το δικό του, ανεπανάληπτο τρόπο, κάθε ποίημα. Συγκινητική η τακτική του προσήλωση! Κάθε πρωί η μέρα μου ξεκινούσε με το σχόλιό του πάνω στο ποίημα, ή στα ποιήματα της ημέρας. Κάτι σαν πνευματική ιεροτελεστία. Αυτό θα μου λείπει πάρα πολύ…
 
Ένα μεγάλο, πολύ μεγάλο ευχαριστώ, Φίλε Ηφαιστίωνα!

Ποιήματα 2011 - του Ηφαιστίωνα

ΗΦΑΙΣΤΙΩΝ

ανταλλάξαμε τα νειάτα μας,
όρκους φιλίας.
γευτήκαμε γεύσεις του έρωτα ανώτερες,
χαρήκαμε νίκες επί νικών.
τα πάντα μού έδωσε
και τα πάντα θα έδινα,
οράματα και ψυχή,
ένα μέλλοντος κόσμο,
το όνομά μου σε στήλη αναθηματική στους Δελφούς
κάτω, κάτω από το δικό του όνομα.
για να ψιθυρίζουν με δέος
οι νέοι γενεών γενεών:
ο Αλέξανδρος του Ηφαιστίωνα ανέθεσε χρυσό στεφάνι
σεμνά στον Πυθία Απόλλωνα,
εκλιπαρώντας ευλαβικά τη Μοίρα
να δείξει ευσπλαχνία,
για το χέρι που στην πάλη τον νίκησε και
τώρα με το Χάρο παλεύει,

τη Μοίρα
που από τα νεανικά μας χρόνια
τον ωραίο, γενναίο Ηφαιστίωνα έταξε δια βίου
στον Αλέξανδρο,
και την καρδιά του Αλεξάνδρου
στον Ηφαιστίωνα.

(ποίημα γραμμένο με αφορμή τον άγνωστο Ηφαιστίωνα, που με το όνομά του, μου εμφύσηξε την ιδέα).

Σημείωση

Το τελευταίο αυτό ποήμα ήταν στην ουσία το πρώτο, και έχει συμβολική σημασία.

Είναι το πρώτο που γράφτηκε μέσα στο 2011.
Κι απ αυτό το ποίημα ξεκίνησαν όλα τα άλλα, που αναρτήθηκαν εδώ το φθινόπωρο…

Ποιήματα 2011

ΑΝΑΒΑΣΗ

 
στα φαιά κελιά του μυαλού μου,
σε διαδρόμους λαβύρινθους,
θαμπώνουν οι φωτογραφίες μιας αγάπης.
και σ’ όποιο κελί κι αν μπω,
τα σκουριασμένα παράθυρα κι αν χτυπάω,
δεν ανοίγουν για φως, και το κάγκελο άτρωτο.
παλιές μορφές σε λίγο θα χαθούν
και μόνος ήχος στη σιωπή
γυμνά τα βήματά μου σε σπασμένα γυαλιά.
 
αλλά σκάλα θα βρεθεί !
τις νυχτερίδες, τις πεινασμένες
που με τη βία μου ξύπνησα και λευτέρωσα .
κι απ τα μαλλιά μου περνάνε σχιστά
σε σκοτεινή ανάβαση θα έχω οδηγούς,
- αθέλητά τους -
δέκα κελιά θα κλείσω, όσα χρόνια, και με χαμένα τα κλειδιά,
νύχτα θα βγώ, νύχτα προς ξημέρωμα,
τραυματισμένος, ναί, μπορεί,
γυμνός, με ουλές νωπές, γλυμένο το αίμα, αλλά
ελεύθερος, έτοιμος.


Σημείωση

Πέρα από τα ποιήματα για το σύντροφό του, ο Ξενικός έγραψε μέσα στο 2011 και μερικά ποιήματα χωρίς αναφορά σε πρόσωπο. Μερικά από αυτά τα «σκόρπια» ποιήματα αναρτώνται τώρα εδώ. Σήμερα το τέταρτο, που είναι κατά κάποιον τρόπο μια διασκευή. Αναγνώστης μου και ποιητής ο ίδιος, ο Heulwen μου είχε δώσει ένα δικό του ποίημα προς αξιολόγηση. Με την άδειά του διασκεύασα τους στίχους του σε νέο ποίημα, σε ορισμένα σημεία αρκετά διαφορετικό από το αρχικό κείμενο του Heulwen.

Το δικό μου ποίημα «ανάβαση» λοιπόν, οφείλει τη γένεσή του σε έμπνευση του Heulwen.

Ποιήματα 2011 - σχόλιο

Σχόλιο του Ξενικού για τα 3 "φθινοπωρινά" ποιήματα που αναρτήθηκαν από 31 Οκτωβρίου έως σήμερα.

Τα τρία ποιήματα που αναρτήθηκαν έχουν κοινό παρονομαστή τον πειρασμό.
Στο πρώτο, ο ποιητής ενδίδει στο έμμεσο κάλεσμα του νεαρού, βγαίνει από τη θάλασσα, πλησιάζει το σπίτι, όπου χαμογελαστός ο νεαρός τον περιμένει
Στο δεύτερο, το κάλεσμα του νεαρού είναι ξεκάθαρο, αλλά ο ποιητής αμφιταλαντεύεται. Το αγόρι είναι ακόμα άγουρο. Το ποίημα σταματάει εκεί. Δεν ξέρουμε τί θα γίνει.
Στο τρίτο, ο ποιητής "ανάβει" μόλις δει να περνάει από το δρόμο ένας όμορφος νεαρός, κι αυτοϊκανοποιείται απελπισμένα. Η αναφορά σε μισό κρεβάτι άδειο υποδηλώνει έναν προηγούμενο χωρισμό.

Τρία ποιήματα του πειρασμού, χωρίς καμιά αναφορά σε σύντροφο.
Γράφτηκαν όταν διαισθάνθηκα ότι ίσως ο σύντροφος, που στάθηκε πηγή έμπνευσης για τα ποιήματα που αναρτήθηκαν εδώ από το Σεπτεμβρη και μετά, αρχίσει να κρατά αποστάσεις από μένα...

Λάθος ή όχι η διαίσθηση, εκείνη την ώρα η αγωνία έγινε ποίηση.

Ποιήματα 2011

ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

νεκρωμένη η εβδομάδα, η ώρα σέρνεται.
άδειο το μισό κρεβάτι, ένα ψυχρό σεντόνι
να μη θυμάται, να μη θυμίζει…
στο παράθυρο ένας ήλιος να σπάει σε τόνους
του γαλάζιου, του πράσινου, του λευκού,
- και κόκκινο κατακόκκινο του γερανιού –
η ώρα σέρνεται, αλλά το αίμα μου δεν παραδέχεται
φθινόπωρο, ανήσυχα τα χέρια,
τα χείλη μου ανοιγμένα στο κενό, αποζητούν...

στο ασπρισμένο το στενό, αγόρι περνάει ημίγυμνο,
με μαύρισμα καλοκαιριού, το βήμα ελατήριο,
χαρούμενο ένα σκοπό...
πέρασε κιόλας, χάθηκε.

και ρίχνομαι ξανά στο ακόμα ζεστό κρεβάτι,
το ζεστό μισό,
και γυμνός, κι από ζώο πιο γυμνός
ένα ολόγυμνο τώρα σώμα αγοριού
αλύπητα οργώνω οργώνω!
με λύσσα και πνιχτές κραυγές
από τη λήθη ανακτώ.

Σημείωση

Κοντά δυό μήνες τώρα «πέρασαν» από δω διάφορα ποιήματα του Ξενικού, γραμμένα όλα μέσα στο 2011. Ποιήματα αφιερωμένα στο σύντροφο, το μοναδικό σύντροφο.

Η ποίηση του Ξενικού, κατά μέγιστο μέρος, έχει μια πολύ συγκεκριμένη θεματολογία: τον ερωτισμό, τον έρωτα άνδρα προς άνδρα. Αλλά και πολλές φορές την ανδρική φιλία χωρίς σαρκικές προεκτάσεις. Τα ποιήματα που αναρτήθηκαν ανήκουν σαφώς στην πρώτη κατηγορία, τα ερωτικά.

 

 

Ποιήματα 2011

ΑΜΜΟΥΔΙΑ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

 
νεαρός είναι, νεαρούλης,
γυφτάκι ελεύθερο, ή γειτονόπουλο σε άδεια εξοχή,
η από σχολείο υπό κατάληψη.
αγόρι στο μεταίχμιο, μικρός ακόμα.
 
και νά, σκαρφαλώνει σαν γάτος στο δένδρο,
λυγισμένο το πεύκο, απλωμένο,
στα μέτρα του αγοριού τα κλάδια.
κι από ψηλά μέ περιεργάζεται, επιδεικνύεται,
πέρα πηδάει, μαζεύει τα αχαμνά του, ανεβαίνει κι άλλο,
κάτι χτυπάει, τεντώνεται, ύμνος εφηβικός το σώμα!
προσκυνητά γυμνά στο παιχνίδισμα του ήλιου
μηρός και κορμός...
 
- Αντίνοος νεώτερος, σκέφτομαι -
 
εγώ, στο νερό ως τα γόνατα, διστάζω:
κολύμπι μοναχικό να αρχίσω;
μ’ ένα σύννεφο στο τοπίο,
ένα σύννεφο στην καρδιά εξ ίσου, ένα κενό.
στο κύμα το εχθρικό να ανοιχτώ; να μείνω;...
 
κι ακίνητος στην άμμο το αγόρι παρακολουθώ
αργά να κατεβαίνει,
δίπλα μου να περνάει, εμβρόντητα κοντά,
να παίρνει το μονοπάτι που δεν διέκρινα,
και πριν από τους θάμνους να γυρίζει το κεφάλι
με μαύρα μάτια, μεγεθυμένα
σε ασήκωτο ερωτηματικό...

Σημείωση

Κοντά δυό μήνες τώρα «πέρασαν» από δω διάφορα ποιήματα του Ξενικού, γραμμένα όλα μέσα στο 2011. Ποιήματα αφιερωμένα στο σύντροφο, το μοναδικό σύντροφο.

Η ποίηση του Ξενικού, κατά μέγιστο μέρος, έχει μια πολύ συγκεκριμένη θεματολογία: τον ερωτισμό, τον έρωτα άνδρα προς άνδρα. Αλλά και πολλές φορές την ανδρική φιλία χωρίς σαρκικές προεκτάσεις. Τα ποιήματα που αναρτήθηκαν ανήκουν σαφώς στην πρώτη κατηγορία, τα ερωτικά.

 

Ποιήματα 2011

ΚΟΛΥΜΠΙ ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ

 
σε ανόρεχτο ήρεμο πρόσθιο κατά μήκος της αμμουδιάς
ψυχρή τη θάλασσα δεν τη χαίρομαι.
ερημιά ένα γύρω.
τα πεύκα με σκιά μεγάλη μετράνε τέλος εποχής.
μα επίμονος ο ήλιος
καλοκαίρι φωνάζει,
κι από σπίτι σαν έρημο,
έφηβο θεό καλεί – γυμνό στην πόρτα το αγόρι,
ένα εσώρουχο λευκό τεντωμένο
για έρωτες, αναπάντεχα...
έχασα το ρυθμό μου, κύμα ανύπαρκτο χτυπώ,
κι αλμυρή τη γεύση η ανάσα πασχίζει για αέρα
ηλιόστακτο.
 
να βγω; να πλησιάσω;
 
ξαναμπήκε το αγόρι, να βγαίνω δεν ωφελεί.
κι όμως άμμο πατάω, ίσα στο στήθος το νερό,
οι θηλές σκληρές, αψύ το πέος.
βήμα βήμα άμμο ρηχή πατάω.
 
κι απέναντι με θόρυβο ένα παράθυρο ανοίγει:
το αγόρι πάλι, από παράθυρο πλαισιωμένο
σα ζωγραφιά γυμνού
 
να με κοιτάζει, να χαμογελάει...

Σημείωση

Κοντά δυό μήνες τώρα «πέρασαν» από δω ποιήματα του Ξενικού, γραμμένα όλα μέσα στο 2011. Ποιήματα αφιερωμένα στο σύντροφο, το μοναδικό σύντροφο.

Η ποίηση του Ξενικού, κατά μέγιστο μέρος, έχει μια πολύ συγκεκριμένη θεματολογία: τον ερωτισμό, τον έρωτα άνδρα προς άνδρα. Αλλά και πολλές φορές την ανδρική φιλία χωρίς σαρκικές προεκτάσεις. Τα ποιήματα που αναρτήθηκαν ανήκουν σαφώς στην πρώτη κατηγορία, τα ερωτικά.

 
Πέρα από τα ποιήματα για το σύντροφό του, ο Ξενικός έγραψε μέσα στο 2011 και μερικά ποιήματα χωρίς αναφορά σε πρόσωπο. 

Looking for the 9 gothic/underground poems in English ?

Go to the pages of 8, 9 and 10 June 2011.

Ποιήματα 2011

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Εδώ και μερικές εβδομάδες έχει ξεκινήσει την ανάρτηση των νέων ποιημάτων του 2011.
 

Ποίηση όπου πραγματικότητα, φαντασία και φαντασιώσεις είναι συνυφασμένες. Υπάρχει αναφορά σε τόπους πραγματικούς και σε ονόματα ιστορικά, αλλά και του μύθου. Ο μονόλογος του Ξενικού είναι στην ουσία διάλογος. Με το σύντροφό του. Αλλά θα μπορούσε να είναι και με τον εαυτό του. Η ποίηση επιτρέπει τέτοια ελευθερία. Το πάθος όμως είναι πολύ υπαρκτό για να αγνοήσουμε τα θαυμάσια πράγματα που μας συμβαίνουν σε μια καθημερινότητα όπου μια «ερωτική φιλία» έχει τον πρώτο λόγο.

 

Looking for the 9 gothic/underground poems in English ?

Go to the pages of 8, 9 and 10 June 2011.

Ποιήματα 2011 - ταξίδι του Ξενικού (9)

ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

 
από την αυλή του περνούσα συνέχεια,
πάνω κάτω στο γνώριμο δρόμο, πάνω κάτω
σ’ όλη τη διάρκεια παραμονής...
 
σπίτι παλαιό, μικρό, απ τα μικρότερα της πόλης,
κι αυλή απεριποίητη
με την εξώπορτα να χάσκει μέρα νύχτα.
 
ένα βράδυ τον είδα εκεί στην αυλή
να πλένεται, άφθονο το νερό στη γύμνια του,
στην παρα λίγο στο ελάχιστο γύμνια του:
ένα σώμα για μετώπη αρχαίου ναού
ένα σώμα στην τελειότητα ζηλευτό
ένα σώμα θνητού ξεχασμένο απ το Δία!
 
και πρωί, και μεσημέρι, κι απόγευμα, και βράδυ
εγώ να περνάω, να περνάω
αλλά για μέρες δεν τον είδα ξανά.
 
μετανάστης ήταν, μού είπαν,
όταν τόλμησα να ρωτήσω, νέος, νεαρός,
και μόνος του εκεί έμεινε, μόνος, εργάτης κάπου,
το σπίτι ετοιμόρροπο...
 
και το βράδυ που έμαθα, παραμονή αναχώρησης,
νά τος, προς τα δω να έρχεται!
μάντεψα, δεν μπορεί, είναι αυτός,
μέσα από τα ρούχα του, ολονών μας τα ίδια του καλοκαιριού,
μάντεψα πως ήταν αυτός,
και τώρα δίπλα μου στεκόταν στο κατάστημα, ώμο με ώμο,
και ήσυχα ρωτούσε για την τιμή των ροδάκινων
- τη χροιά της φωνής του ακόμα θυμάμαι -
και ήσυχα έφυγε με τρία μόνο ροδάκινα.
 
τον ακολούθησα ως τη γωνιά,
κι από δέκα σπίτια μακριά
τον είδα στην αυλή να μπαίνει, στην αυλή του.
 
αυτός ήταν, αυτός! βεβαιωμένο πια, αυτός!
 
αλλά όταν αργότερα τη νύχτα
με το θάρρος της πανσέλινου – θεοί! -
ξαναπερνούσα, συνειδητά ικέτης, από την πόρτα της άδειας αυλής
μια φωνή από μέσα μου βαθειά, η φωνή σου,
ω, η δική σου φωνή σταθερά μου διαμήνυσε
 
πως αύριο επιστρέφω, πως αύριο τα χάδια
που μέρες δώδεκα στερήθηκα, ω, τα χάδια σου...
 
κι απομακρύνθηκα μετρώντας μηχανικά τα βήματά μου ως πέρα,
και σκαλοπάτι σκαλοπάτι, πίσω στο άστοργο δωμάτιο,
για τελευταία νύχτα.
και στο στερέωμα ο Γανυμήδης, ποιός ξέρει, πονηρά
- ή μήπως με κατανόηση - να χαμογελάει...

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.
 
Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.
 
Τελειώνει το μοναχικό ταξίδι του Ξενικού.
Κατά τη διάρκεια της απουσίας δεν λείπουν οι πειρασμοί. Αλλά η σκέψη, η εικόνα του συντρόφου, δεν επιτρέπουν στον Ξενικό να δώσει συνέχεια...
 
Σήμερα, τελευταίο ποίημα του ταξιδιού. Τελευταίος πειρασμός, τελευταία μέρα. Ούτε και σήμερα ενδίδει ο Ξενικός. Το όραμα της επιστροφής κοντά στο σύντροφο είναι πολύ ισχυρό, ο ποιητής μένει πιστός στο σύντροφο…
 
Ποίηση όπου πραγματικότητα, φαντασία και φαντασιώσεις είναι συνυφασμένες. Υπάρχει αναφορά σε τόπους πραγματικούς και σε ονόματα ιστορικά, αλλά και του μύθου. Ο μονόλογος του Ξενικού είναι στην ουσία διάλογος. Με ποιόν άραγε; Θα μπορούσε να είναι και με τον εαυτό του. Η ποίηση επιτρέπει τέτοια ελευθερία. Το πάθος όμως είναι πολύ υπαρκτό για να αγνοήσουμε τα θαυμάσια πράγματα που μας συμβαίνουν σε μια καθημερινότητα όπου ο έρωτας έχει τον πρώτο λόγο.

Looking for the 9 gothic/underground poems in English ?

Go to the pages of 8, 9 and 10 June 2011.

Ποιήματα 2011 - ταξίδι του Ξενικού (8)

ΝΕΑΡΟΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΕΙΟΥ

μέσα στον κόσμο απάνω μου έπεσε,

στον κόσμο τον πολύ,
- σαν στίχοι και σειρές το πήγαινέλα στον παραλιακό -
απάνω μου έπεσε και με αυθόρμητο ενθουσιασμό:
«δεν με θυμάσαι; από το συνεργείο...»

ω ναί! αυτός που μέρες πριν

το αυτοκίνητό μου περιποιήθηκε, καινούργιο τόκανε,
για πομπή γαμήλια, για παρέλαση άξιο,
και χαμηλόφωνα του είχα τότε αποτολμήσει:
«μια περιποίηση παρόμοια χρειάζομαι κι εγώ...»

όμως αντίδραση καμιά.
ένα χαμόγελο ουδέτερο, η απόδειξη, ορίστε, τα λεφτά,
παρά λίγο να ξεχάσω τα κλειδιά,
μού τάδωσε – το χέρι του ζεστό, μπορεί και καθυστέρησε,
καθυστερούν τα δάχτυλα;
μ’ αυτή την απορία έφυγα, ξεχάστηκε το περιστατικό.

και τώρα οι δυό μας αντιμέτωποι ακίνητοι

σε πλήθος εν κινήσει, να κοιταζόμαστε, δειλά εγώ,
ανοιχτόκαρδα εκείνος, νέος πολύ, ελεύθερος,
ηδονικό το στόμα, ω το θυμόμουνα...

αλλά τα χαμηλόφωνα που έλεγε

μες στα θολά ηχώδραστα του κόσμου,
τα «σπίτι μου για ένα ποτό» και άλλα ελκυστικά
δεν τ’ αφομοίωσα – αστροπελέκι έπεσε.

«με περιμένουν» είπα μόνο, μ’ ένα «γειά» κοφτό.
και βιαστικά τα βήματά μου, αυτόματα
μακριά του κίνησαν, αγχοπαρμένα
εσένα ψάχνοντας που μόλις τώρα πέρασες σχιστά
κι εξαφανίστηκες στο πλήθος, χωρίς χαμόγελο
χωρίς χαιρετισμό...

δυό μέρες, σκέφτηκα, δυό μέρες...

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.

Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.

 
Το ταξίδι το μοναχικό του Ξενικού όπου νάναι τελειώνει.
Κατά τη διάρκεια της απουσίας δεν έλείψαν οι πειρασμοί. Αλλά η σκέψη, η εικόνα του συντρόφου, δεν επιτρέπουν στον Ξενικό να δώσει συνέχεια...
 
Στο σημερινό ποίημα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ο Ξενικός φαίνεται έτοιμος να ενδώσει στον «πειρασμό». Τον πειρασμό ενσαρκώνει ένας νεαρός συνεργείου, πρόθυμος κι έτοιμος να τον περιποιηθεί στο χώρο του, να τον φιλοξενήσει.
Η σκιά του συντρόφου στο παρά πέντε ακυρώνει αυτό που θα ήταν η μοιραία απιστία…

Ποιήματα 2011 - ταξίδι του Ξενικού (7)

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΩΝ

με το κεφάλι σαν εξουθενωμένη σβούρα
να γυρίζει μέσα στα κρεμασμένα σεντόνια και τραπεζομάνδηλα,
κεντήματα κι ελαφρά στρωσίδια
πώς να τον παρατηρώ καλά, το γιο του καταστηματάρχη,
το αγόρι που βοηθούσε κι εξηγούσε με πειθώ
πώς όλα χειροποίητα, χειροποίητα
και σε τιμή αχτύπητη...

νέος, τα πρώτα γένια χνούδι
σε μάγουλο για φίλημα, για χάδι.
νέος, με κορμί επιδεικτικά λυγερό,
σβούρα πέρα δώθε σε υφάσματα λευκά
- ω τα χέρια του τα αμάνικα μελαχρινά
όταν ψηλά τα σήκωνε, ω πιο ερωτικά...

αγόρασα φυσικά εκεί όλα τα αναμνηστικά
για συγγενείς, πολλά και άστοχα,
ένα ένα τα κομμάτια,
ώρα να κρατάει ο έλεγχος της ποιότητας,
ώρα για διαστάσεις και καλύτερες τιμές,
ώρα για συζήτηση για κίνηση και δουλειές.

ο νεαρός, όταν πελάτες άλλοι προς στιγμή

δεν τον απασχολούσαν,
εμένα στόχευε σκληρά, μπορεί και να μ’ ακούμπησε
κατά λάθος, καίρια όμως,
και σάστισα, ο ειρμός
η ροή του λόγου μου στον πατέρα του κόπηκε.

νέος ήταν, αγρίμι, κυνηγός,
και πρόθυμος εγώ το θήραμα
διαισθάνθηκα, ευχόμουνα.

αλλά φώναξες το όνομά μου, δυνατά,
και ξανά, δυνατά απ το δρόμο,
δυνατά να τ’ ακούσω, και ίσως με θυμό
για ένα πάρα λίγο ολίσθημα – τ’ ομολογώ...
και βγήκα ζαλισμένος, ολισθηρά τα δέματα στοίβα στα χέρια,
τα τόσα λευκά είδη
σαν τρόπαιο από χαμένη μάχη ανεπιθύμητο

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.
 
Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.
 
Ο Ξενικός ταξιδεύει για αρκετές μέρες τώρα μόνος του. Μακριά ο σύντροφος.
Κατά τη διάρκεια της απουσίας δεν λείπουν οι πειρασμοί. Αλλά η σκέψη, η εικόνα του συντρόφου, δεν επιτρέπουν στον Ξενικό να δώσει συνέχεια...
 
Σε κατάστημα αναμνηστικών ειδών σήμερα ο Ξενικός. Ο πειρασμός ; Νεαρός πωλητής.
Αλλά έξω από το κατάστημα ο σύντροφος φωνάζει, για πρώτη φορά επιτακτικά. Ο Ξενικός έτσι φαντάζεται. Το να μένεις πιστός στο σύντροφο, όλο και πιο δύσκολο…

Ποιήματα 2011 - ταξίδι του Ξενικού (6)

ΛΟΥΤΡΟΠΟΛΗ

σε λάθος αμμουδιά κατέβηκα
σε λάθος βράχια γυρεύω τα νειάτα,
το κάλλος της φυλής.
κόσμος όμως, κόσμος που από ανάγκη
το δύσμορφο πια σώμα ξεγυμνώνει.
αιδώς καμιά, ο χρόνος εξισώνει
τη μια ασχήμια με την άλλη
με την άλλη
την άλλη…

και σ’ αυτούς μέσα
- αστραπή, παράταιρα – ολόγυμνο ένα παιδί,
αγόρι του δημοτικού ακόμα,
αυριανός μου λατρεμένος σύντροφος,
ασύστολος κατακτητής
σεισμός του σώματός μου...
μα σήμερα σεμνός, σεμνά τα χέρια
σε θησαυρό εκκολαπτόμενο,
σεμνά προς τη δύση του ήλιου γυρισμένο
προς τη θάλασσα βαρειά.
και σε δεκάδες και δεκάδες γύρω μου
γυναίκες, άνδρες, αδιάφορο,
το πάντα γυμνό αγόρι
το αβοήθητο
από γιαγιά, παππού, γονιό αφηρημένο, ορφανό,
ερωτικά να ορθώνεται, τόσο ερωτικά
που βιαστικά – αδύνατο ν’ αλλάξω! –
τα πέδιλα άβγαλτα, με το εσώρουχο
βούτηξα και δυνατά κολύμπησα
σε θάλασσα σαν αίμα…

κι όταν σε έξι απλωσιές γύρισα το κεφάλι,

δίπλα στο αγόρι, γυμνό ακόμα,
στεκόσουνα εσύ.

έξι μέρες, σκέφτηκα, ή πέντε,
νύχτες πέντε,
αγόρι ξανά, θλιβερό, στερημένο,
βιασμένο στρώμα θα όργωνα, ξανά και ξανά.

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.

Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.

Τώρα λείπει ο Ξενικός για αρκετές μέρες. Χωρίς το σύντροφο...

Κατά τη διάρκεια της απουσίας δεν λείπουν όμως οι πειρασμοί. Αλλά η σκέψη, η εικόνα του συντρόφου, δεν επιτρέπουν στον Ξενικό να δώσει συνέχεια...

Σήμερα βρίσκουμε τον Ξενικό σε μια αμμουδιά όπου δεν συχνάζει η νεολαία.

Αλλά μια εξαίρεση, ένα αγόρι, μικρό ακόμα, που από απροσεξία των μεγάλων, το αφήσανε ολόγυμνο να στέκεται εκεί.

Πειρασμός για τον Ξενικό ; Όχι ακριβώς, αλλά το όραμα του πώς θα είναι σε πολύ λίγα χρόνια αυτό το αγόρι, αναγκάζει τον Ξενικό να βουτήξει αμέσως, μην πάρουν είδηση οι γύρω του έναν έντονο ερεθισμό.
Κι η εικόνα του συντρόφου, μόλις γυρίσει ο Ξενικός το κεφάλι, πάλι εκεί…

Looking for the 9 gothic/underground poems in English ?

Go to the pages of 8, 9 and 10 June 2011.

Ποιήματα 2011 - ταξίδι του Ξενικού (5)

ΣΤΑΣΗ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟΥ

το λεωφορείο αργούσε

θα αργούσε.
η σκιά λίγη, τα πόδια απ το μηρό σον ήλιο.
έκανα στην άκρη να καθίσει μια μαύρη γερόντισσα
- συμπόνοια φυσική για τα μεγάλα χρόνια -
αλλά μακρύτερα αν πήγαινα
σε άλλο ευκάλυπτο, σε άλλο πεύκο, σε άλλο πεζούλι,

το νεαρό της συνοδό,

τον έφηβο αθλητή
εκεί δεν θα χαίρομουνα δίπλα μου όπως τώρα:
πρόσωπο με πρόσωπο
σε αναμονή κι αυτός, καρφωμένος,
γυμνός σχεδόν, από την αμμουδιά στον ήλιο.
και πότε τη γιαγιά του να κοιτάζει, να παρηγορεί
για την αργοπορία, για τη ζέστη,
πότε εμένα πιο κρυφά, που μόνο σ’ εκείνον
οι ματιές μου, από τα πυκνά του μαύρα μαλλιά
ως τα πέδιλα:
ένα ιδανικό! ένα ιδανικό σε όλα σώμα!
τον τέλειο έφηβο!

δεν αποχώρησε, παρά τη στύση, παλλόμενη

πίσω από δάχτυλα τη φυσική ασπίδα.
κι εγώ να διπλώνομαι στο πεζούλι,
να καταπίνω ανάσες κομμένες,
να καταπίνω λόγια που μισά μου έρχονταν,
ασύνθετα, από την ταραχή
από την ανημποριά – δίπλα η σεβάσμια γυναίκα –
την ανημποριά για συνεννόηση, για επαφή...

.....

μέσα απ το παράθυρο του λεωφορείου

μια τελευταία του εικόνα: ένα χαιρετισμό
για τη γιαγιά του, με το χέρι, ελεύθερο, ψηλά.
για μένα με νόημα τα μάτια κάρβουνα και το χαμόγελο πρόσκληση,
επιτέλους!

άλλα στη θέση δίπλα μου, άδεια τη νόμιζα,

εσύ καθόσουνα.
και μου ψιθύρισες, αδιόρατα, σε θόρυβο μηχανής και
φωνές ανθρώπων:

μαζί θα γεράσουμε, δεν είπες;...

Σημείωση:

Καινούργιος ο υπολογιστής, βελτιωμένο το λογισμικό. Στις επόμενες μέρες θα υπάρξουν μικρές αρρυθμίες στην ανάρτηση των ποιημάτων και στις επεξηγήσεις. Λίγη υπομονή.

Ποιήματα 2011 - ταξίδι του Ξενικού (4)

ΑΛΣΟΣ

από τα έξι αγόρια,

ημίγυμνος ο ένας,

οι άλλοι καθισμένοι, με γυμναστικά γηπέδου.

- προπόνηση θα είχαν, ή αγώνα παίδων φιλικό -

και ζωηρή από απόσταση η συζήτηση,

εγώ τον έναν έβλεπα, ηλιοκαμένος για καλά:

το καλοκαίρι, άρχοντας αδιαφιλονίκητος,

για μέρες πολλές ακόμα στο σώμα του

θα έδειχνε στον κόσμο

σφρίγος, ήλιο ελληνικό.

ο διάλογος δυνάμωνε σε κάθε βήμα μου.

όρθιος και κέντρο προσοχής

ο με το πανέμορφο σώμα,

το στιγμιαίο μου ίνδαλμα.

κι όπως πλησίαζα

- μονοπάτι μοναδικό να βγω από το άλσος -

σιωπή έπεσε, ακούγονταν ξανά πουλιά.

τα μάτια των πολλών που πριν

τον έναν άκουγαν και κρυφά ίσως θαύμαζαν,

τώρα σ’ εμένα στράφηκαν.

και το γυμνό αγόρι

μάλλον προκλητικά, σχεδόν δεν παραμέρισε να περάσω

ο παρείσακτος,

και μάλιστα το χέρι του

κάτω από τη ζώνη άφησε να χαϊδεύει το γαλάζιο μετάξι.

σώμα τόσο όμορφο

καλοκαίρι ολόκληρο δεν είχα χαρεί!

μα ο χρόνος από μηδέν ξανάρχισε να κυλάει.

στην πλάτη μου, στα αναμμένα μου αυτιά,

η συζήτηση απόδιωχνε πάλι τα πουλιά.

και βήματα πάσχιζα να κρατήσω σταθερά,

οργισμένος, από δειλία απελπισμένος

που δεν τολμούσα να γυρίσω κεφάλι

να χαρώ το τόσο δα... κάτι να συγκρατήσω...

να μάθω ποιά ομάδα, ποιός σύλλογος,

φωτογράφιση να προτείνω,

ή κρυφά να πάρω λήψεις, πυκνοί οι θάμνοι,

κι άλλα της στιγμής, τρελά...

αλλά στην έξοδο του άλσους

άλλο μεμιάς το τοπίο, σε άλλη Ελλάδα με περίμενες

εσύ…

αλήθεια: σ’ όποιον τόπο και να κατέληγα

σ’ όποια έξοδο

ξέρω, θα με περίμενες.

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.

Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.

Ο Ξενικός ταξιδεύει για αρκετές μέρες, χωρίς το σύντροφο...

Κατά τη διάρκεια της απουσίας δεν λείπουν οι πειρασμοί. Αλλά η σκέψη, η εικόνα του συντρόφου, δεν επιτρέπουν στον Ξενικό να δώσει συνέχεια...

Σήμερα, ένα ποίημα όπου ο πειρασμός σαν να εντείνεται. Ο Ξενικός μέσα του σκέφτεται διάφορα για να επωφεληθεί – παραδέχεται όμως τη δειλία του στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και στο τέλος, η εικόνα του συντρόφου τον επαναφέρει στη σωστή διάσταση των πραγμάτων

Ποιήματα 2011 - ταξίδι του Ξενικού (3)

ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ

στο πρώτο δειλό χαμόγελο

που από ένστικτο ερωτικό τού ανταπέδωσα,

νά κι εσύ, ήσουν εκεί!

το αγόρι, άψογα ωραίο, υπομονητικά στη σειρά,

κι εγώ από πλάι με σπίθες ματιών

να γδύνω την κορμοστασιά του,

το μελαχρινό του ίσκιο

που κανένα ρούχο δεν μπορούσε να κρύψει.

κι εγώ από πλάι με σπίθες ματιών

να ψάχνω τα μάτια του,

μια, δυό, και τρεις,

και νά, η στύση του να αρχίζει να διαγράφεται διακριτικά.

τότε με κοίταξε, αιώνες δευτερόλεπτα,

και χαμογέλασε ύπουλα εφηβικά

και το ελεύθερο χέρι του χαμηλά...

έξω στο δρόμο, στάθηκα, περίμενα

αιώνες δευτερόλεπτα

να βγεί.

αλλά πρώτος βγήκες εσύ, αινιγματικός,

- ένα χωριό στα βουνά σαν αύρα στο βάθος -

κι έφυγα με τη δική σου εικόνα

τρέχοντας…

ο άλλος μην προλάβει.

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.

Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.

Ο Ξενικός λείπει για αρκετές μέρες χωρίς το σύντροφο...

Κατά τη διάρκεια της απουσίας δεν λείπουν οι πειρασμοί. Αλλά η σκέψη, η εικόνα του συντρόφου, δεν επιτρέπουν στον Ξενικό να δώσει συνέχεια...

Σήμερα, ένας ωραίος "πειρασμός" σε μικρό πολυκατάστημα...

Ποιήματα 2011 - ταξίδι του Ξενικού (2)

ΒΥΘΟΣ

η αμμουδιά στενή, ατέλειωτη, απελπιστικά

ατέλειωτη,

με θάμνους κι ευκάλυπτους και χωράφια γυμνά

από κρυψώνες ως τη μακρινή πευκοπλαγιά.

κι η θάλασσα ήσυχη όπως ποτέ.

σε τέτοιο τοπίο ξενοιασιάς

τα αγόρια λίγο πέρα, με τη μπάλα στο νερό,

πώς να τα φαντασιώνομαι; πώς; γυμνά

να προκαλούν, να προκαλώ, να πλησιάζω,

να ευφραίνομαι στη μυρουδιά

σώματος αλμυρού,

να ευφραίνομαι στα χείλη τα ήδη θαλασσοφίλητα,

και χέρια τέσσερα να μη χορταίνουν

απελπιστικά…

πως να φαντασιώνομαι;

αφού ήρεμα δίπλα μου κολυμπούσες.

το «μή» σου μόλις ψίθυρος, από το μακρινό Βορρά,

μ’ έκανε να βουτάω βαθειά, ο κόσμος σώπασε,

η μπάλα έσκασε από πάνω μου

αλλά πιο βαθειά εγώ, πιο πέρα…

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.

Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.

Λείπει ο Ξενικός για αρκετές μέρες χωρίς το σύντροφο...

Κατά τη διάρκεια της απουσίας δεν λείπουν οι πειρασμοί. Αλλά η σκέψη, η εικόνα του συντρόφου, δεν επιτρέπουν στον Ξενικό να δώσει συνέχεια...

Σήμερα, πειρασμοί στην αμμουδιά...

Ποιήματα 2011 - ταξίδι του Ξενικού (1)

ΓΙΟΣ ΞΕΝΟΔΟΧΟΥ

ξανθούλικο ξανθούλικο

ξανθούλικο το αγόρι!

καλά καλά δεν πάτησα το πόδι μου

στο άγνωστο δωμάτιο,

και πίσω μου ανέβηκε

να βοηθήσει:

αποσκευές, πληροφορίες, τα τυπικά

των ξενοδοχείων όλου του κόσμου

με πρόθυμο προσωπικό.

για δες, για δες εδώ: ξανθούλικος ξανθούλικος

του ξενοδόχου ο γιος!

ως πού η προθυμία του, ως πού;

κι ενώ ακόμα κάτι τακτοποιεί

και λέει και δείχνει,

σαν απογείωση η σκέψη μου: τα ρούχα μου τα κάθιδρα

τώρα δα να έβγαζα...

γυμνός θα έμενα, για το λουτρό,

για δροσερό νερό τάχα ανυπόμονος,

πριν βγει, πριν βγει απ το δωμάτιο

- κι αν θάβγαινε, και πώς –

ο νεαρός άγγελος αυτός,

ο ξανθούλικος πειρασμός.

αλλά νωπό το φιλί σου το πρωινό,

φιλί εμπιστοσύνης, το ξημέρωμα που για δω ξεκίνησα,

ακαριαία έκοψε τη συνέχεια του ονείρου.

και ντυμένος ακόμα, έπεσα, ξάπλωσα

στα άψυχα καθαρά σεντόνια

μάταια περιμένοντας

νοερά ένα σου άγγιγμα...

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.

Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.

Ο Ξενικός λείπει για μέρες σε ταξίδι, χωρίς να τον συνοδεύει ο σύντροφος. Στο δρόμο του, παντού συναντά «πειρασμούς»! Αλλά κάθε φορά η σκέψη, η εικόνα του συντρόφου, αποτρέπει οποιοδήποτε παραστράτημα: τα 9 ποιήματα της απουσίας του ίδιου του ποιητή...

Πρώτο ποίημα, πρώτος πειρασμός, στο ξενοδοχείο όπου καταφτάνει.

Πειρασμός έντονος, κι η πρώτη σκέψη είναι να επωφεληθεί, αλλά...

 

ΛΗΞΟΥΡΙ

εσύ που είσαι ποιητής

τον ποιητή αυτόν,

θα τού έλεγες για μας;

στην εποχή του όχι,

αν και όλων των εποχών τα πάθη μας

πάθη ανδρών προς άνδρες,

ο ύμνος των εφήβων

στη σάρκα οίστρος ακαταμάχητος...

εσύ που είσαι ποιητής

αν ήταν αδριάντα τόπο να διαλέξεις,

γενέτειρα θα υπέδειχνες

ή κάπου αλλού, σημαδιακά, και πού;

απάντηση δεν δόθηκε.

στην Καστοριά, μπορεί, μια σκέψη

που δεν είπα, κρυφά θα την  κρατήσω

την έπαρση αυτή.

στην Καστοριά όπου η αρχή...

στην Καστοριά, το καίριο σκίρτημα.

Σημείωση

Ο Ξενικός αναρτά εδώ τακτικά τα ποιήματά του, όλα εμπνευσμένα από τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα.

Αυτές τις μέρες αναρτώνται τα νέα ποιήματα του 2011.

Ποιήματα όλα αφιερωμένα σ’ ένα μόνο πρόσωπο, σ’ ένα σύντροφο.

Σήμερα ένα κάπως παράξενο ποίημα, με αφορμή την επίσκεψη στο Ληξούρι.

Μπροστά στο άγαλμα του Λασκαράτου αναπτύσσεται ένας διάλογος μεταξύ του Ξενικού και του συντρόφου του. Δύο ερωτήσεις θέτει ο σύντροφος: αν ο ποιητής θα μιλούσε (υποθετικά, στην εποχή του) στο Λασκαράτο για τον έρωτά του προς το σύντροφο, και σε ποιό σημείο θα ήθελε (υποθετικά πάλι) ο ποιητής να δει μετά θάνατο τον αδριάντα του...

Οι τελευταίοι στίχοι του ποιήματος μας δίνουν τη σκέψη του Ξενικού.