ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΕΟ ΦΙΛΟ

εσύ με τα μάυρα της ολοφέγγαρης νύχτας λαμπρά μάτια,

εσύ ο σαν αθλητής νέος κι ωραίος,

εσύ με το μετρημένο άξιο λόγο,

γίνε φίλος μου,

ανώτερός μου.

εσύ που καθυπόταξες την ορμή της λογικής μου,

τα μη απλά χαρούμενα σχήματα,

για να μείνει το υπέροχο συναίσθημα της φιλίας

κτήμα σου απαράμιλλο,

εσύ με το χαμόγελο μοναδικό,

εσύ με το περιστέρι στον ώμο,

γίνε φίλος μου

κι ανώτερός μου, καθώς φίλος.

δέξου δυό παλάμες στις παλάμες σου:

την ύπαρξή μου όλη άδεια από

κάθε απαίτηση άλλη από την απλή φιλία σου.

δέξου με όπως ήμουν ως χτές:

έτοιμος για όνειρα και δρόμους,

διψασμένος για φιλία

κι από προσδοκίες

κατάφορτος!

ΣΤΟ ΠΛΟΙΟ

στο ατέλειωτο ταξίδι για την Κάλυμνο

με δέκα δώδεκα νεαρούς έκανα παρέα,

νέοι πολύ, έφηβοι από χτες,

με μάτια κάρβουνα, με χέρια τολμηρά,

και με όνειρα που εγώ δεν είχα πια...

ο έρωτας ο ιδανικός σε άγνωστα νησιά.

ταξίδια ταξίδια ταξίδια εξωτικά,

παιχνίδια στο νερό,

η πάλη για μια κοπέλα,

η αναγνώριση.

συζητούσα με την παρέα όλη νύχτα,

μα νύσταζαν στο τέλος,

κι ένας ένας, σαν παιδιά ακόμα

αποκοιμήθηκαν.

κι ο τελευταίος, ο λίγο μεγαλύτερος

και τολμηρότερος

έμεινε κοντα μου.

κι από τα αστέρια ζητούσε εκμυστηρεύσεις,

κι από το κύμα πειρασμούς.

μα μελαγχολικά αδράνησα στην αρχή

μελαγχολικά αναπολούσα δε ξέρω τί καταστάσεις

κι αισθήματα λίγα μόνο χρόνια πίσω

αλλά ήδη απροσπέλαστα.

κορύφωση, πάντως, στα γρήγορα, έγινε.

κι όταν έφτασε το πλοίο,

δεν ξέρω από ποια τροπή

σαν κλέφτης

μόλις πάτησα προβλήτα, εξαφανίστηκα.

Σημείωση

Καθημερινά (ελπίζω) θα αναρτώνται εδώ ποιήματα με θέμα τη σχέση άνδρα προς άνδρα. 

Η παράθεση των ποιημάτων είναι περίπου χρονολογική – από την εφηβεία έως τώρα.

Κατά περίπτωση θα υπάρχουν επεξηγήσεις γύρω από τη γένεση των ποιημάτων, για να ικανοποιηθεί η δικαιολογημένη περιέργεια του αναγνώστη...

Γράφει ο ποιητής ποιήματα που τελικά δεν του πολυαρέσουν;

Ναι. Το ποίημα «για ένα νέο φίλο» είναι ένα τέτοιο ποίημα.

Ποίημα-αποπαίδι. Κάτι το ψεύτικο, το μη ειλικρινές, ίσως, στην επιμονή να αναγνωρίσω στο νέο φίλο κάθε τί θετικό, ανωτερότητα που παραπέμπει στη σχέση αφέντη – σκλάβου...

Στο δεύτερο ποίημα, η κόπωση των κατακτήσεων – αν δεχτούμε ότι υπάρχει αυτή η αίσθηση. Ένα πρώτο σκίρτημα ότι τα χρόνια περνάνε.