Τόπος

ΚΟΡΙΝΘΟΣ

δεν γίνεται να μη σηκώνουμε

το βλέμμα στον Ακροκόρινθο

σε κάθε πέντε βήματα.

δεν γίνεται να μη σκεφτόμαστε

εταίρες και νέους, νέους με το νου

στην εβδομαδιαία ανάβαση.

δεν γίνεται να μη θαυμάζουμε

κάτω τον Κορινθιακό, και πάλι νέους

να σκεφτόμαστε, στη θάλασσα

με τους νέους παιχνίδια πονηρά.

δεν γίνεται να μη ρωτάμε τα μάρμαρα

τα μύρια όσα των καιρών,

και το χαμόγελο-αίνιγμα νεαρού επισκέπτη

απέναντι

όλα να τα λέει.

ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΜΑΝΤΙΝΕΙΑΣ

καθόταν στις κερκίδες στα δεξιά.

τον είχα ακολουθήσει από το δρόμο,

σ’ αρκετή απόσταση, θαυμάζοντάς του

το βήμα ελαστικό, τη λεπτή μέση,

την ανεμελιά στο ντύσιμο, τον αέρα στα μαλλιά,

το μελαχροινό το σβέρκο

κάτω από ήλιο ανοιξιοκαλοκαιριού.

το θέατρο έρημο σε τόπο έρημο.

καθόταν στις κερκίδες στα δεξιά,

ακίνητος για όση ώρα περπατούσα μες στο χώρο,

εξετάζοντας, σαν ειδικός να ήμουνα,

αργά, και πιό αργά στο τέλος,

την κάθε λεπτομέρεια,

και κάθε πεντε βήματα, το βλέμμα μου

γύριζε δειλά σ’ αυτόν.

ακίνητος εκείνος πάντα,

τους δυνατούς αγκώνες στα γυμνά του γόνατα,

σε συλλογή απόμακρη.

ούτε περνώντας πολύ κοντά του, με χτυποκάρδι

εφηβικό, δεν σήκωσε το σγουρό κεφάλι

- ή μήπως η ματιά του

αναμετρούσε κρυφά τους ώμους μου, την πλάτη, τους μηρούς,

κι ανύποπτος εγώ ;

κάθισα στ’ αριστερά, αμήχανα,

κι απανωτές εικόνες γέμισαν το θέατρο :

το πώς θα τον πλησίαζα,

το πώς θα αντιδρούσε, με ποιά κίνηση χεριών,

τα πρώτα μας χαμόγελα, δυό πύρινα μάτια,

τη βέβαιη ανταπόκριση,

την έξοδό μας, πια μαζί.

κι αγχώδες το ερώτημα :

πού θα πάμε, άδενδρο το μέρος,

μακριά οι πλαγιές, χωράφια ένα γύρο.

πού θα πάμε ; πίσω στον απέναντι παράταιρο ναό ;

και ξαφνικά το όνειρο σπάει,

ήδη με δρασκελιά ταχειά, κι αλλού πηδώντας,

διατρέχει το άνω διάζωμα – ό,τι απέμεινε – όλο,

κοιτάζοντας μακριά,

κι από την άκρη κατεβαίνει στο κέντρο της ηλιόθετης ορχήστρας

όπου

με το νεανικό, πιο νεανικό ακόμα απ’ ο,τι περίμενα πρόσωπο

στραμμένο επίμονα σ’ εμένα,

με αλαζονικό χαμόγελο

τελετουργικά αργά αρχίζει να γδύνεται…

Σημείωση

Καθημερινά αναρτώνται εδώ ποιήματα με θέμα τη σχέση άνδρα προς άνδρα.

Η παράθεση των ποιημάτων είναι περίπου χρονολογική – από την εφηβεία έως τώρα.

Σε αντίθεση με τα 4 χτεσινά ποιήματα, όπου περιγράφεται η ολοκλήρωση του έρωτα σε 4 διαφορετικά νησιά των Κυκλάδων, τα σημερινά δύο ποιήματα (πάλι όμως με γεωγραφικό προσδιορισμό : Κόρινθος, Μαντίνεια) περιορίζονται στα πρώτα σκιρτήματα που εκδηλώνουν δύο νέοι άνδρες σε τυχαία συνάντηση, σκιρτήματα που θα οδηγήσουν, αναπόφευκτα μάλλον, σε γνωριμία και «ό,τι προκύψει»...

Θαυμάσιες αναμνήσεις !

Looking for the 9 gothic/underground poems in English ?

Go to the pages of 8, 9 and 10 June 2011.