Τόπος

Τ’ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΣΕΡΙΦΟ

ήταν να ανεβώ στη Χώρα,

να βρώ γαλήνη στη σιωπή των δροσερών στενών,

στην ανώνυμη τέχνη λευκών όγκων και τοίχων

απέναντι στην ανεμώδη απέραντη θάλασσα.

οι αμμουδιές, οι άγραφοι κολπίσκοι, έξι μέρες

με κράτησαν εδώ κάτω αιχμάλωτο αυτόμολο

του επόμενου

και του επόμενου

και του επόμενου αγοριού.

λιτό ένα δωμάτιο στο λιμάνι

τα είδε όλα, στο ημίφως ηδονές υγρές ζεστού μεσημεριού,

τις νύχτες πιο αχαλίνωτο, πιο σκοτεινό το πάθος,

στον ήλιο το πρωί, δροσερά

οι συνευρέσεις με ξένα παλικάρια μοναχικά,

μα στον υπνόσακκο, μα σ’ ολογλάφυρα νερά,

κι ευγνώμων ποιητής σε ώρα αποχαδιού

να εξυμνώ νησί και σώματα και μέρα !

ψηλά η Χώρα απόμακρη,

το άγος της Μέδουσας αθέλητα θυμάται

και σιωπηρά επεύχεται ελευθερία κι ομορφιά

στις σπονδές, αρχαίω τω τρόπω.

ΜΗΘΥΜΝΑ

οι στέγες όλες

προσκυνούσαν με αγχομαχητά

την κορυφή.

ο άρχοντας και ο πολύς λαός

να έσμιξαν ποτέ;

χωρίς φρουρά

χωρίς τελετουργίες;

ρωτάω τους δυό συντρόφους μου νεαρούς

- νέοι πολύ, υπέρ το δέον νέοι,

παιδιά μεταναστών και πρόθυμα

για κάθε τί

που θα παρέτεινε για δυό τρεις μέρες

την παραμονή τους στο νησί –

αν ήσουν άρχοντας εσύ

μ’ ένα στρατιώτη δίπλα σου

θα χάιδευες εμάς;

οι εποχές πώς άλλαξαν,

η ώρα πώς περνάει:

πρωί όπως τους διάλεξα

σαν άρχοντας μιλούσα.

τώρα το απομεσήμερο, μετά την πρώτη μέθη,

με ειρωνία η απάντηση στην άστοχη ερώτηση.

κι απόψε η αυθάδεια, το ξέρω,

θα σκιάσει και των δυό την ομορφιά.

θα χαίρομαι ανήσυχα την ηδονή

κι αν αύριο δεν διαλύσω την παρέα

μπορεί και να παιχτεί

της ιστορίας το γνωστό αιώνιο δράμα

του προδομένου άρχοντα

και του όχλου…

τί λες κι εσύ, Σαπφώ;

Σημείωση

Καθημερινά αναρτώνται εδώ ποιήματα με θέμα τη σχέση άνδρα προς άνδρα.

Συνεχίζεται και σήμερα η παράθεση ποιημάτων με σαφή γεωγραφικό προσδιορισμό. Εμπειρίες σύντομες, αλλά τόσο έντονα αποτυπωμένες στη μνήμη.

Καί στα δύο ποιήματα, καθαρή αναφορά σε μυθολογικά/ιστορικά στοιχεία.

Looking for the 9 gothic/underground poems in English ?

Go to the pages of 8, 9 and 10 June 2011.