Σάββατο 23 Ιουλίου 2011


ΦΘΟΡΑ 

τότε ήταν αλλιώς.
με αφέλεια εφηβική
διάλεγα και πλήγωνα,
γευόμουνα τ' άκρατα νειάτα των συντρόφων μου
με τα κριτήρια του ιδανικού ωραίου, με τα μάτια μου να συγκρίνουν
αγάλματα ακρωτηριασμένα, αλλά τόσο εύγλωττα ερωτικά, με τα σώματα
που απελπισμένα πολλές φορές, γύρευαν ένα σημάδι μου, την αφή μου.

κι ο τυχερός, τυχερός.

για τη δική μου τύχη του εκλεγμένου, πολύ αργότερα
θ' αντιλαμβανόμουνα το ειδικό βάρος των δεκαπέντε, των δεκαέξι, των
δεκαεφτά μου χρόνων.
στην πρώτη αμφιταλάντευση, κι αργότερα ακόμα, στην πρώτη άρνηση,
στην πρώτη απαίτηση για κείνη ή άλλη στάση, για κείνο ή άλλο ρόλο,
στην πρώτη νύξη για πληρωμή.

κι έμαθα να σκέφτομαι
σταδιακά όλο και εντονότερα,
πως θα φτάσω τα πενήντα κάποια ώρα,
και τότε η τύχη μου θάναι εξαιρετική
αν όσοι τώρα συγκαταβατικά, σαν από περιέργεια και μόνο, καταδέχομαι,
στο απελπιστικά επίμονο, ικετευτικό μου βλέμμα, τότε,
- από ποιά παρόρμηση αράγε ; -
ανταποκριθούν...



ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ

με τα χρόνια θα γεράσω.
το πρόσωπό μου, από επιθυμητό,
τα χείλη μου, από προκλητικά,
η ματιά μου, από θερμά πονηρή,
θα χάσουν αργά-σταθερά την ερωτική τους λάμψη.
οι τότε νέοι, από ευθύ φωτεινό βλέμμα νέου
θα αναθερμαίνονται ξανά και ξανά.

με τα χρόνια, θα γεράσω.
αλλά όσο μπορώ
θα κρατάω το πνεύμα μου νεανικό,
το σώμα μου ευλύγιστο, όσο μπορώ το σώμα μου
τουλάχιστο σωστό, ερωτικά αποδεκτό.

για να μην καταντήσω στο ψυχρό "πόσα θες;"
για να μην καταφύγω,
σοφός ίσως ναί, αλλά διψασμένος όσο ποτέ
για ένα έστω άγγιγμα,
στα αρχαιολογικά μουσεία, όπου τ' άγια τ’ αγάλματα,
όπου οι κούροι,
για ν' αποθαυμάζω τα σώματα περασμένων περιπτύξεων,
στο μάρμαρο να καθηλώνομαι
να αποθαυμάζω
την αιώνια άνοιξη του έρωτα στην ήβη των παλικαριών.



Σημείωση
Καθημερινά αναρτώνται εδώ ποιήματα με θέμα τη σχέση άνδρα προς άνδρα.

Σήμερα δύο ποιήματα με θέμα τη (μελλοντική) φθορά της αλκής του σώματος. Ποιός δεν έχει προβληματιστεί με το πέρασμα των χρόνων;




Looking for the 9 gothic/underground poems in English ?
Go to the pages of 8, 9 and 10 June 2011.

1 σχόλιο:

  1. "στο απελπιστικά επίμονο, ικετευτικό μου βλέμμα, τότε,
    - από ποιά παρόρμηση αράγε ; -
    ανταποκριθούν..."

    ... ασχολίαστο..

    ΑπάντησηΔιαγραφή