Στις 8 Μαϊου 2011 ο Liar από το ιστολόγιο ascretline.blogspot.com ανάρτησε ένα κείμενο στα αγγλικά που μού θύμιζε έντονα περιγραφές του Kafka. Με προτροπή του Liar έγραψα ένα ποίημα εμπνευσμένο από αυτό το άρθρο (τίτλος του άρθρου: Stories of the unconscious I).
Το ποίημα ακολουθεί:
Το ποίημα ακολουθεί:
ΚΑΦΚΙΚΟ
σε άγνωστα σκεπάσματα,
σε ανοίκειο μου δωμάτιο πρώτη φορά ξυπνάω.
και χτύπημα στα μηλίγγια δυνατά:
εικόνες από κραιπάλη ανήκουστη
- αλλά ήδη ξεχασμένα θελκτική –
να μπαίνουν από παράθυρο αφημένο ανοιχτό,
εικόνες αστραπές, ασύνθετα συμβάντα.
και όρθιος πια, σε παραζάλη, τριγύρω μου αντικείμενα όλα ξένα
απάνθρωπά μου ξένα, απορώ
γιατί απάνθρωπα;
ανθρώπινο ον ως χτες δεν ήμουνα;
σαν άνθρωπος δεν ζω; μηνύματα λαμβάνω, νά.
ή δεν κατανοώ πια, νου, ανθρώπινο ον ποιός είναι,
οι έξω ή εγώ...
κι εγώ αν είμαι,
τους άλλους δίκαια – που άνθρωποι δεν είναι – δικαίως αποτάσσω.
ή μήπως άλλαξε; χωρίς να ξέρω, η λέξη ορισμό;
μετά σε δρόμο βρέθηκα, πορεία
με τον εαυτό μου πλήθος, αλλά άδειο κέλυφος μοναχά:
με είχε η νύχτα αναρροφήσει πλήρως, απομυζήσει
σε άλλο, άλλο εγώ.
Πάρα πολύ ωραίο :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον η κραιπάλη φταίει για το αλλού πατώ και αλλού βρίσκομαι..
ΑπάντησηΔιαγραφή