ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΚΑΒΑΦΗ

στο λήθαργο του μεσημεριού, άγρυπνος,

μέσα σε πλήθος από χειρόγραφα και σχέδια,

έψαχνα την εικόνα της ζωής μου.

και πώς πέρασε η ώρα, δεν κατάλαβα.

νύχτωσε.

η τεράστια κάτω πόλη ανάβει τα κεριά

εκατό-εκατό.

βουνά και λόφοι συγχωνεύτηκαν με τ’ αστέρια.

η ζωή μου άλλες εικόνες ανασύρει,

μια ανάπαυλα.

θα βγω να βρώ άγνωστους στρατιώτες

σε άλση ανονείρευτα.

θα βγω να μεθύσω στο κρασί,

αν πάλι ανέφικτη η ακραία ήδονή

μοιρασμένη με όποιον...

θα βγω να εξαντληθώ, να εξαντληθώ.

αύριο, ανανεωμένος,

τον ήλιο θα φέρω στην εικόνα της ζωής μου.

Σημείωση

Καθημερινά (ελπίζω) θα αναρτώνται εδώ ποιήματα με θέμα τη σχέση άνδρα προς άνδρα. Τ

Η παράθεση των ποιημάτων είναι περίπου χρονολογική – από την εφηβεία έως τώρα.

Κατά περίπτωση θα υπάρχουν επεξηγήσεις γύρω από τη γένεση των ποιημάτων, για να ικανοποιηθεί η δικαιολογημένη περιέργεια του αναγνώστη...

Σχόλια κι ερωτήσεις θα απαντηθούν ευχαρίστως.