ΑΠΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΔΟΥ

ωχ το αγόρι το σχεδόν έφηβος!

αχ ο έφηβος πολύ παιδί ακόμα!

με τί μάτια με μάτωσε ο έφηβος-παιδί!

διέγραψε ένα γύρο ο κόσμος

η βοή μιάς μουσικής, φωνές

εξαφανίστηκαν όλα.

τέλος η όρεξή μου για εδέσματα εκλεκτά,

μόνο κρασί το πιο κόκκινο.

κοιτάζοντάς σε κλεφτά, να μιλάς ανέμελα

με μάνα και θείο και γυναίκες άλλες

- άνδρα δεν βλέπω στο τραπέζι σου -

κοιτάζοντάς σε να τρως με κάπως ανοιχτά

τα χείλη, λαίμαργα να τρως,

μη συνηθισμένος θα είσαι ακόμα

στα νέα σου δόντια του αγριμιού,

στο νεό ερωτικό σου στόμα.

και το κρασί γουλιά γουλιά

να πλάθει χάδια, ρίγη, άγρια στύση

στο σώμα σου δίπλα μου γυμνό…

έφυγες φυσικά

αρκετά γρήγορα με όλο το συρφετό.

- από Μακεδονία τα λεωφορεία της εκδρομής -

και μέχρι να βγεις να πασχίζω να μαντέψω

ποιά, από το κρασί, σού έταξα ηδονή,

να μαντέψω ποιό του κρασιού το σώμα

και ποιά η σμίλη η ζηλευτή

κάτω από το ρούχο.

αργότερα πολύ σαν επανέφερα σε άλλον κόσμο,

πολύ αργότερα,

σπονδή επαναφοράς σε ώρα και τόπο,

άφησα φιλοδώρημα αρχοντικό στο τραπέζι.

κι ο εικοσάχρονος νέος που το μάζεψε

με τονισμένο ευχαριστώ

και ίσως πρόθυμα πονηρός,

μεγάλος μου φάνηκε,

μεγάλος.

ΑΠΟ ΝΗΣΙ ΣΕ ΝΗΣΙ 

στη Σύρο

μ' ένα στρατιώτη

έκανα παρέα δυό βραδιές.

σ' ένα δωμάτιο με πρόσωπο

νεοκλασικό,

που στα γυμνά μας μέλη τα ηλιοτροπικά

αταίριαστο...

φιλιά με μισοσκότεινες γύρω γύψινες διακοσμήσεις,

και πόσο ατέλειωτο το ύψος του τοίχου

όταν ξαπλωμένοι ανοίγαμε τα μάτια

ερευνητικά για νέα αρχή.

δυό βραδιές

συμβατικά χαρήκαμε ο ένας τον άλλον,

συμμετρικά,

αλλά ο νούς μου

στο φώς το γυμνό, στο εξάκτινο φώς στα μαλλιά

του έφηβου σταφυλοδρόμου της Θήρας

έτρεχε...