ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΟΡΓΑΣΜΟΣ 

ναί, τοίχοι λιγδιασμένοι,

ναί, φώτα σκοτεινά.

ναί, μυρουδιές σκουπιδιών κι ιδρώτα.

ναί, οι ψίθυροι των άλλων απ' έξω.

ναί, οι σκιές των ποδιών να κινούνται σιγά.

ναί, η γλώσσα μου να καίει, στους μύες σου απάνω κάπου να καίει.

ναί, τα χέρια μας να μη φτάνουν.

ναί, η απάντληση της ηδονής να μη φτάνει.

ναί, να μή φτάνει, τα σώματά μας να μή φτάνουν,

κλειδωμένα το ένα με τ' άλλο,

για το σαν απειλή, σφαδάζοντα οργασμό!

ΕΠΙ ΧΑΡΤΟΥ

σ’ έναν άτλαντα παλιό

κι από χάρτη σε χάρτη,

θάλασσα προς θάλασσα

ταξίδεψα μαζί σου στην άκρη του κόσμου.

λιμάνια, νησιά αναδύονται,

γεμίζουν με άγχος και προσδοκίες την εύθραυστη μέρα.

έγινε και το πλοίο ένα γνώριμο νησί χωρίς προορισμό.

γιατί προορισμός είναι πάλι η επιστροφή,

ο παλιός μας κόσμος.

εύκολη πατρίδα δεν θα βρεθεί.

τόξερες αυτό.

όσο και να συλλαβίσεις εξωτικά ονόματα,

ξένος δεν γίνεσαι, ξένος δεν γυρίζεις…

στο χάρτη ήδη ακολουθώ - αγωνία γεμάτος -

το δρόμο της επιστροφής.

πιο οικεία ηχούν τα ονόματα.

μπήκες στη Μεσόγειο,

πέρασες το Ταίναρο,

αγναντεύεις τον Πειραιά.

ήρθες.

έλα,

κλείσε εσύ τον άτλαντα, τους χάρτες,

σβήσε απ τα μάτια μου τις θάλασσες

κι ας αγαπηθούμε…

ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ

χρόνια κι ακόμα χρόνια θα περάσουν.

η ηδονή έμεινε στον ίδιο τόπο

λίγα μέτρα από τη θάλασσα.

χρόνια κι ακόμα χρόνια θα περάσουν.

οι ίδιοι, πάντα ίδιοι νέοι θα προσφέρονται.

χρόνια κι ακόμα χρόνια να περάσουν.

στον έρωτα της αρετής

χαμένη χρονιά ούτε πόλεμος αφήνει,

μάρτυράς μου τα χρόνια

αρχαίων αγαλμάτων

κι επιγραφών.