ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ 

τα χέρια του τα χυμώδη, κούρου αρχαίου,

φτυαρίζουν φτυαρίζουν στον ήλιο.

η θάλασσα ένα βήμα.

θα περάσει από δώ να δροσιστεί,

από μένα θα περάσει, που με υπομονή και θαυμασμό

τον παρατηρώ, με θαυμασμό ανυπόκριτα ερωτικό.

η θάλασσα ένα βήμα, ασήκωτος πειρασμός.

αφού κι εκείνος, ορθοτανυόμενος πότε-πότε

προσεκτικά προς τα δώ κοιτάζει,

κι έπειτα φευγαλέα χαϊδεύεται.

θάλασσα ηλιόφιλη στων δυό μας τα μάτια,

θάρθει, θάρθει από δώ, αναμμένος εν κινήσει κούρος,

από δώ, από μένα, να δροσιστεί...

ΔΟΚΙΜΗ 

έφτασε Ιούνιος με

την αμηχανία των τριών νέων εφήβων

στη θάλασσα ακόμα φανερή.

το γδύσιμο αργό, σαν ανόρεχτο,

με καίριες προφυλάξεις

να μήν δω τί;

να μήν δω τί;

αφού την άνοιξη αυτή που άχαρα πέρασε

άνδρες έγιναν, άνδρες υπ’ ατμόν

που επαφή γυρεύουν, αδιάκριτα,

για ξέσπασμα.

για ξέσπασμα.

κι από μνήμες ήδη παλιές

μα πάντα ζωντανές, χειρονομίες

αντλώ, καλέσματα μισοαθώα,

λόγια-πειρασμούς.

γίνομαι το σώμα για δοκιμή πρώτη,

για πρώτη αναμέτρηση.

ηδονή αδέξια μα, στον ένα τους, καίρια

αρκετά για να υπόσχεται, με το βλέμμα του κατακτημένου,

πως και μόνος, αύριο κιόλας, εδώ θα ξανάρθει.