Εξιστόρηση (10)

Σημείωση για τους αναγνώστες που δεν θέλουν να παρακολουθήσουν την «Εξιστόρηση»: Κατά τους μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο 2011 αναρτήθηκαν κάπου 260 ποιήματα, όλα αφιερωμένα στη φιλία και τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα, ποιήματα εντελώς αυτόνομα.

Αντιθέτως, το έργο «Εξιστόρηση», που αναρτάται αυτές τις μέρες, αποτελείται από 94 ποιήματα, απόλυτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, με συγκεκριμένο θέμα τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ ένα νεαρό και έναν άνδρα μεγαλύτερο. Θέμα ακανθώδες. Ολοκληρωμένη ιστορία. Έργο ποιητικής φαντασίας και ελευθερίας.

Προτείνεται στους αναγνώστες να διαβάζουν τα ποιήματα της «Εξιστόρησης» με τη σειρά που θα αναρτώνται. Κάθε ποίημα διατηρεί φυσικά την αισθητική του αυτονομία, αλλά εντάσσεται σαν κρίκος σε μια αλυσίδα. Ο ποιητής δίνει το λόγο στον άνδρα, που, απευθυνόμενος στο νεαρό, θυμάται, καμιά φορά ώρα προς ώρα, μέρα προς μέρα, και εξιστορεί...

Στα σημερινά ποιήματα φαίνεται ότι ο νεαρός αρχίζει και ενδίδει. Δεν υπάρχει πια άρνηση, σθεναρή αντίδραση. Ο άνδρας τώρα μπορεί, πάντα με τρόπο, να σκηνοθετήσει τη συνέχεια.

28.

ΑΝ ΒΑΘΙΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ...

την ώρα που ακούμε μουσική μαζί

καμιά φορά τα μάτια σου πάνω μου

απότομα αφυπνίζουν αγωνιώδη ερωτηματικά

- σύννεφα φαιά στο τέλος λαμπρής μέρας

που μάχεσαι να μη δεχτείς

ότι σήμαιναν τα πρωτοβρόχια,

ότι πάει να νικηθεί για ώρες, για μέρες ο ήλιος -

και μέσα στο γεμάτο από δυνατούς ήχους δωμάτιο

το χάδι μου γίνεται διστακτικό,

σαν αφηρημένο κινείται το χέρι μου,

σχεδόν μόνο φιλικά

πάνω στους μυς του ώμου.

οι μελωδίες, οι έντονοι ρυθμοί,

οι ξένες φωνές, τα στο παράπονο σιμά σου μάτια

σαν πιο αποτελεσματικά μας χωρίζουν

από το φόβο, άλλοι μη μας δούν.

και με τα μάτια

με το σώμα σου σ’ ακινησία όλο

ενώ πιο τολμηρά τον άμωμο μηρό σου

απαλά χαϊδεύω,

με ρωτάς ποιός είμαι, ως πού θα φτάσω

κι αν είναι αλήθεια όσα ήδη υποπτεύεσαι

κι αν κάνει, αν πρέπει,

κι αν εγώ λαχταρώ να θέλεις βαθιά μέσα σου

να μάθεις, να αφεθείς…

29.

ΚΑΛΕΣΜΑ

ηδονή σου τάζω νέα,

αιχμές ακόμα και σε εκλεκτικούς

περί την ηδονή

ανυποψίαστες,

κορύφωση στα υπεράνω.

έλα!

έτοιμα όλα στο δωμάτιο.

έλα να χαρούμε χωρίς όριο

το σφρίγος σου, ακόρεστα εφηβικό,

κι από τα χείλη μας, τα αγιασμένα

με προκλητικά στο έπακρο φιλιά:

το λυρικό το λόγο, σε στίχους

τω καλλίστω!

30.

ΜΕ ΠΡΟΦΑΣΗ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ

στην ερώτησή μου να καθίσουμε πού:

καρέκλα ή κρεβάτι;

χωρίς δισταγμό στο κρεβάτι ξάπλωσες

με αλήτικη άνεση.

κι όσο για τα μάτια σου

ποτέ δεν έκαιγαν τόσο.

κι όσο για τα χέρια μου,

ποτέ ηδονικότερα

δεν ανίχνευσαν σώμα εφήβου

κάτω από ρούχα ήδη ανύπαρκτα.

μιλούσαμε, μιλούσαμε σα να προχωρούσε

το μάθημα κανονικά,

με επεξηγήσεις γραμματικής, διορθώσεις

τονισμένες, ανούσιο διάλογο,

ενώ αλλού ο νους.

κι όμως μόνο χάδια έβρισκα να δώσω

από ένα σώμα απελπισμένο,

ταγμένο όλο να δοθεί.

γιατί ανοιχτό το παράθυρο,

του δωματίου ανοιχτή η πόρτα

και κάτω, σαν υπενθύμηση παντοδύναμη,

το υπόκωφο κομπολόι των συζητήσεων

και των παύσεων σιωπής

των συγγενών.