Εξιστόρηση (25)

Σημείωση για τους αναγνώστες που δεν θέλουν να παρακολουθήσουν την «Εξιστόρηση»: Κατά τους μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο 2011 αναρτήθηκαν κάπου 260 ποιήματα, όλα αφιερωμένα στη φιλία και τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα, ποιήματα εντελώς αυτόνομα.

Αντιθέτως, το έργο «Εξιστόρηση», που αναρτάται αυτές τις μέρες, αποτελείται από 94 ποιήματα, απόλυτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, με συγκεκριμένο θέμα τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ ένα νεαρό και έναν άνδρα μεγαλύτερο. Θέμα ακανθώδες. Ολοκληρωμένη ιστορία. Έργο ποιητικής φαντασίας και ελευθερίας.

Προτείνεται στους αναγνώστες να διαβάζουν τα ποιήματα της «Εξιστόρησης» με τη σειρά που θα αναρτώνται. Κάθε ποίημα διατηρεί φυσικά την αισθητική του αυτονομία, αλλά εντάσσεται σαν κρίκος σε μια αλυσίδα. Ο ποιητής δίνει το λόγο στον άνδρα, που, απευθυνόμενος στο νεαρό, θυμάται, καμιά φορά ώρα προς ώρα, μέρα προς μέρα, και εξιστορεί...

Τα μάγια δεν έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Στα επόμενα ποιήματα ο άνδρας αντιλαμβάνεται ότι, σαν μεγαλύτερος, έπρεπε, πρέπει ίσως να προσφέρει περισσότερο. Αλλά γρήγορα  εγκαταλείπει κι αφήνεται σε αναμνήσεις. Στο τελευταίο από τα τρία ποιήματα, μια προτροπή ακόμα προς το νεαρό, να μην αφήνει για αύριο νέες ηδονές που μπορεί να ζήσει σήμερα.

Η αποφόρτιση του πάθους είναι έκδηλη.

74.

ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΑΒΥΣΣΟΣ

χτες βράδι ακολουθώντας σε από απόσταση, τυχαία,

σε δρόμους ημιφωτισμένους

- ήπια ψυχρή βραδιά φθινοπώρου -

σε είδα που δοκίμασες με άλλους δυό συμμαθητές

να προσεγγίσετε κορίτσια

που μαζί σας από το φροντιστήριο είχαν βγει

κι αργά προχωρούσαν στην ήσυχη νύχτα.

εμένα με αντιλήφτηκες στο σταυροδρόμι

όπου πολύ το φως.

φευγαλέος ο χαιρετισμός σου,

να πλησιάσω μάλλον δεν θα ήθελες,

θα χαλούσε το εγχείρημα, η συνοχή της παρέας.

κι αναλογίστηκα με λύπη

πόσο λίγο μετέχω στην καθημερινή ροή

της ζωής σου,

πόσο αβυσσαλέο το χάσμα

απ τον έφηβο στον άνδρα,

και στοργή ατόφια, πόση πρέπει

να προσφέρω σπάταλα, αυταπαρνούμενος,

αν θέλουμε βαθύτερα

να νιώσουμε,

ότι δεν αρκεί που ενώσαμε τα σώματά μας

για λίγο περισσότερη

από την επιδικασμένη από τη φύση σε δυό άνδρες

ηδονή.

75.

ΤΑ ΛΙΜΑΝΑΚΙΑ

οι επισκέψεις σου αραίωσαν

όπως αραίωσαν για μένα οι προφάσεις

ν’ ανεβαίνω σπίτι σου συχνά.

τώρα το φθινόπωρο, παρά τον ήλιο-σύμμαχο,

οι συγγενείς κλείνονται μέσα, περισφίγγουνε τον κλοιό

- για καλό, ναι, για καλό σου

να μη νιώθεις μοναξιά -

ενώ νοσταλγικά θυμάσαι

τα λιμανάκια στο νησί, τα απόμερα.

το ένα το πιο κρυφό

για μένα διαλεγμένο,

το απομεσήμερο εκείνο,

για κρυψώνα μας,

θυμάσαι;

76.

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

στις αμμουδιές της Αττικής

άνδρα ξαφνικά σε ανακάλυψα.

στη δίνη του ήλιου του νησιού

έπαιξες ακόμα σαν παιδί.

και στη δροσιά του δωματίου

πίσω στην Αθήνα

έφηβος φανερώθηκες απαιτητηικός.

αγόρι μου,

μή μου τις μέρες άλλο μπλέκεις

σε αξεδιάλυτα φύλλα

σχισμένου ημερολογίου.

χειμώνας έρχεται.

τις από μήνες μελλούμενες

νέες ηδονές άδραξε

πριν η θητεία λήξει

του δέκατου έκτου έτους.