Εξιστόρηση (14)

Σημείωση για τους αναγνώστες που δεν θέλουν να παρακολουθήσουν την «Εξιστόρηση»: Κατά τους μήνες Φεβρουάριο και Μάρτιο 2011 αναρτήθηκαν κάπου 260 ποιήματα, όλα αφιερωμένα στη φιλία και τον ερωτισμό άνδρα προς άνδρα, ποιήματα εντελώς αυτόνομα.

Αντιθέτως, το έργο «Εξιστόρηση», που αναρτάται αυτές τις μέρες, αποτελείται από 94 ποιήματα, απόλυτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, με συγκεκριμένο θέμα τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ ένα νεαρό και έναν άνδρα μεγαλύτερο. Θέμα ακανθώδες. Ολοκληρωμένη ιστορία. Έργο ποιητικής φαντασίας και ελευθερίας.

Προτείνεται στους αναγνώστες να διαβάζουν τα ποιήματα της «Εξιστόρησης» με τη σειρά που θα αναρτώνται. Κάθε ποίημα διατηρεί φυσικά την αισθητική του αυτονομία, αλλά εντάσσεται σαν κρίκος σε μια αλυσίδα. Ο ποιητής δίνει το λόγο στον άνδρα, που, απευθυνόμενος στο νεαρό, θυμάται, καμιά φορά ώρα προς ώρα, μέρα προς μέρα, και εξιστορεί...

Οι συναντήσεις των δύο – του άνδρα και του νεαρού – εξελίχτηκαν. Ατμόσφαιρα ερωτισμού παντού. Το πώς φτάνουν, μετά από αναμονή εβδομάδων, σε κορύφωση υπονοείται – σεμνά αποσιωπάται η περιγραφή. Οι στίχοι αποπνέουν μουσική δυνατή κι ηδονή. Ο αναγνώστης, με λίγη φαντασία, δεν θα δυσκολευτεί καθόλου να «παρίσταται»...

40.

ΠΡΟΚΛΗΣΗ

πρόκληση το αινιγματικό χαμόγελό σου

σε λόγια μου υπαινιχτικά.

πρόκληση τα μόλις υγραμένα με κόκκινη γλώσσα χείλη,

θυσία για δάγκωμα.

πρόκληση τα δόντια σου νεαρού ζώου ατίθασου

λευκά αιχμηρά για κέλευσμα αίματος.

πρόκληση τα μάτια μου στον καθρέφτη των δικών σου ματιών,

όπου αγχώδη επιθυμία για βλέφαρα κλειστά,

για σκοτάδι παρορμήσεων, μόνο να νιώθουμε,

να νιώθουμε…

πρόκληση τα αισθησιακά ευκίνητου εφήβου χέρια

σε ανήσυχο μηρό, σαν έτοιμα για αρπαγή ηδονών.

πρόκληση εκεί βαθιά

το πιο ζεστό πιο ζωντανό πιο απαιτητικό

εκρηκτικά σφιγμένο σε ρούχα ξένα για φύση και φυλή.

πρόκληση το δωμάτιο γύρω μας σαν κέλυφος ήχων,

πρόκληση ο αχός ο ρυθμός ο αδήρρητος βαριάς μουσικής,

πρόκληση τα λόγια τη βία του τραγουδιού,

πρόκληση πρόκληση

το ό,τι ο οίστρος μας όλος,

ο κόσμος το όραμά μας, ο λόγος ο μέγας του έρωτα,

πριν ακουστεί

αμέσως μαρμαρώθηκε σε δυό στύσεις.

41.

ΔΩΜΑΤΙΟ ΠΕΔΙΟ ΜΑΧΗΣ

χάλκινα κύμβαλα ηχούν.

μουσική μαχών γιγάντων περιδινεί το δωμάτιο.

άστοργη μάγισσα η νύχτα, έκανε τα παράθυρα

μεγάλους μαύρους καθρέφτες.

στέκεσαι πίσω μου στον τοίχο

και μαύρη η μορφή σου

με αύρα τα φώτα της πόλης τα μακρινά,

έξω απ το μικρόκοσμο ήχων και εικόνων χάους

που σκόπιμα περιχαρακωθήκαμε,

μάυρη η μορφή σου απέναντι

ακίνητη με μάτια διεσταλμένα

εωσφορικά

προβάλλει και περιμένει…

42.

ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ

για θλίψη και θάνατο ένα ποίημα ζήτησες

ταιριαστό σε μουσική βαριά,

με λόγια το ίδιο απειλητικά για καθωσπρέπει κόσμο

με σπαραγμούς αγγέλων και θεών,

θλίψη και θάνατο

που σύνθημα τόκανες σ’ ένα από τα ρούχα σου

δηλωτικό προς τί;

δάση και πεδία μάχης ακόμα αχνίζοντα,

διάδρομοι φωτισμένοι αμυδρά στα έγκατα

μιας γης του αίματος

απ’ όπου λείπει η θάλασσα.

ενώ λίμνες σκοτεινές μυριάδες,

και πουθενά δεν αναπαύεται πια το βλέμμα

σε μακρινή ανατολή.

και τα ρολόγια που δεν καταστράφηκαν

όλα να δείχνουν, για ώρα πολλή να δείχνουν

βασανιστικά παρά πέντε μεσάνυχτα.

αλλά στο δωμάτιο εδώ

προφυλαγμένο από κρύο και φρίκη

κανένα όραμα κοσμογονίας δεν κρατάει πολύ.

άναψες τη μουσική, έσβησες το φως,

τα ηχεία προσκυνούμε.

και σμηλευμένη έξοχα η πλάτη σου γυμνώνεται

πρόκληση φωτεινή στο σκοτάδι

για να αρχίσει, με επιταχυνόμενο ρυθμό

εν είδη εξορκισμού

ποιητικά

η τελετουργία των χαδιών.