Εξιστόρηση (9)

Σημείωση για τους αναγνώστες που δεν παρακολούθησαν από την αρχή (από 4 Απριλίου) τις αναρτήσεις:

Το έργο «ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΗ». αποτελείται από 94 ποιήματα με θέμα τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ ένα νεαρό και έναν άνδρα μεγαλύτερο. Θέμα ακανθώδες. Ολοκληρωμένη ιστορία. Έργο ποιητικής φαντασίας και ελευθερίας.

Προτείνεται στους αναγνώστες να διαβάζουν τα ποιήματα με τη σειρά που θα αναρτώνται. Κάθε ποίημα διατηρεί φυσικά την αισθητική του αυτονομία, αλλά εντάσσεται σαν κρίκος σε μια αλυσίδα. Ο ποιητής δίνει το λόγο στον άνδρα, που, απευθυνόμενος στο νεαρό, θυμάται, καμιά φορά ώρα προς ώρα, μέρα προς μέρα, και εξιστορεί...

Τα τρία ποιήματα που ακολουθούν σηματοδοτούν μια καμπή. Υπάρχει εξέλιξη. Στο πρώτο ποίημα, ο νεαρός φαίνεται ότι αποφάσισε να πλησιάσει τον άνδρα ερωτικά. Λίγη αμφιβολία ακόμα παραμένει γιατί οι λέξεις που χρησιμοποιούνται, παραπέμπουν σε φαντασιώσεις (τα μάγια, πανσέληνος, θεός Απόλλων).

Στο δεύτερο ποίημα, ο άνδρας, με ανανεώμένο θάρρος προετοιμάζει την ερωτική έφοδο, αλλά παραείναι αποφασισμένος, θα έλεγε κανείς μάλιστα: επιθετικός στις προθέσεις του.

Το τρίτο ποίημα θέτει το αιώνιο δίλημμα: ποιός θα κάνει στα σοβαρά το πρώτο βήμα με σκοπό, όχι μόνο χάδια, αλλά την ολοκλήρωση...

25.

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

έξω από το μικρό φροντιστήριο, στον ήσυχο βραδινό δρόμο,

πέντ-έξι αγόρια

κάναν διάλειμμα με ψιλοσυζήτηση και καλόβολα πειράγματα.

ανάμεσα τους νάσουνα κι εσύ;

και, ναι, αποσπάστηκες απ την παρέα,

ήρθες κοντά μου απέναντι,

χαιρέτησες.

σαν με αληθινή, πηγαία χαρά να μ’ έβλεπες

μετά από μέρες πολλές

(προχτές ακόμα είχαμε συναντηθεί).

αλλά προς τί να σταθώ σε λεπτομέρειες,

(τ’ άλλα αγόρια της τάξης, το πώς, σωπαίνοντας

σαν με νόημα μας κοίταξαν,

φθόνος για ποιά προνομιακή κατάσταση)

σε είδα, είδα ένα πρόσωπο με άφθαρτη ικμάδα,

με θάρρος να μου λέει: δικός σου είμαι,

τα μάγια θα κοπούν.

και κοίταξα ψηλά:

πανσέληνος, θεός Απόλλων ζει !

26.

ΑΙΜΑ

απόψε χτυπάω το μαχαίρι στην κόψη του.

απόψε σου αποκαλύπτω μύχιες επιθυμίες,

φαντασιώσεις ακραίες,

με σένα θύμα ή θύτη

μοναδικό.

κι αν θύτης, να είσαι επιεικής.

να είσαι γενναιόφρων τουλάχιστο,

αν η φυγή στο άγνωστο σε φοβίζει

κι αρχίζει και βαραίνει το βήμα σου

πίσω μου.

απόψε το μαχαίρι θάχει απομεινάρια αίματος,

αίμα θα γλύφεις, θες δε θες.

27.

ΠΡΩΤΟΣ ΠΟΙΟΣ;

το βλέμμα μου κλεφτά

σ’ ακολουθεί

όπως ημίγυμνος αίλουρος

κινείσαι μες στο σπίτι, στη σκάλα,

στον κήπο.

τα μάτια μας κονταροχτυπιούνται,

κλείνουν, αλλού γυρίζουν αμέσως.

αμήχανα ρίχνουμε λέξεις ασήμαντες

γύρω μας

για εξορκισμό.

τα υπονοούμενα στέρεψαν.

αγγίγματα τυχαία

έφτασαν στα άκρα.

ήλιος και θάλασσα,

ήλιος και ώρα ακινητοποιήθηκαν

σ’ αγωνιώδη προσμονή.

πόση ακόμα ηδονή

θα στερηθούμε;

του εφήβου ή του άνδρα, πρώτα

ποιός καημός θα ξεχειλίσει;

ποιός θα ..;

από τους δυό μας, ποιός;