Εξιστόρηση (4)

Συνεχίζεται η ανάρτηση του έργου «ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΗ». Πρόκειται για ένα σύνολο 94 ποιημάτων με θέμα τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ ένα νεαρό και έναν άνδρα μεγαλύτερο. Θέμα ακανθώδες. Ολοκληρωμένη ιστορία. Έργο ποιητικής φαντασίας και ελευθερίας.

Προτείνεται στους αναγνώστες να διαβάζουν τα ποιήματα με τη σειρά που θα αναρτώνται. Κάθε ποίημα διατηρεί φυσικά την αισθητική του αυτονομία, αλλά εντάσσεται σαν κρίκος σε μια αλυσίδα. Ο ποιητής δίνει το λόγο στον άνδρα, που, απευθυνόμενος στο νεαρό, θυμάται, καμιά φορά ώρα προς ώρα, μέρα προς μέρα, και εξιστορεί...

10.

ΜΕΘΗ ΑΓΡΑΦΗ

από το απέραντο γαμήλιο τραπέζι

μόνο προς το τέλος του δείπνου

στον πρώτο συρτό χορό, μπόρεσα να ξεφύγω

και να έρθω κοντά σου, στην άλλη άκρη.

κι ενώ όλη την ώρα το νεαρό βοηθό φωτογράφο

έγδυνα με μάτια μεθυσμένα πολύ πρίν

απ το πολύ κρασί,

- όμορφος σαν αυριανός ολυμπιονίκης,

με χάρη αιλουροειδούς,

ήταν δεν ήταν δεκαέξι -

μόλις ακούμπησα το χέρι μου στο ύφασμα το βαρύ

που κάλυπτε τον ώμο σου σ’ αλλόκοτη αφή,

και ξαφνιασμένος γύρισες απότομα,

η ευθυμία μου, η μέθη όλη

πάγωσαν.

κάτι τετριμμένο είπα, ευχές,

με συντακτικό ασυνάρτητο μια φράση δυό

σε τόνο εγκάρδιο,

και κάτι απάντησες, το ίδιο τετριμμένο

υποθέτω, που δεν το άκουσα – δεσποτικά

δυνατή η μουσική.

και βρεθήκαμε, τόνιωσα,

τραγικά μόνοι μέσα στον κόσμο,

το πλήθος των οικείων που μας αγαπούσε,

εν αγνοία του τείχους.

τραγικά μόνοι με άδηλο, με άγραφο το μέλλον

μιας μέθης άλλης.

11.

ΨΩΝΙΑ

σε πολυσύχναστο πεζόδρομο καθισμένος σε πεζούλι

παρατηρούσα τον κόσμο που περνούσε

τους νέους ειδικότερα, τα αγόρια

τα αγόρια, σπάνια μόνα τους, συνήθως δυό,

ένα νεανικό αέρα μέσα στο πλήθος.

και σύντομα η φαντασία μου

έπλαθε, έπλαθε…

έρχεσαι εσύ και για ψώνια ξεκινάμε,

για ρούχα, για εσώρουχα.

τις προθήκες, τα καταστήματα ήδη τα γνωρίζω,

εκεί πηγαίνουμε

μ’ έναν υπότονο λαγνείας τα κοιτάζουμε,

αλληλοκοιταζόμαστε

και κάπου μπαίνουμε,

ενδιαφερόμαστε, κάτι θέλεις να δοκιμάσεις,

και στο δοκιμαστήριο ευκαιρία βρίσκω

να χαροποιώ τα μάτια μου

και λίγο να σ’ αγγίξω

τα νέα ρούχα, δώρο μου

- θάρθει και η μέρα που δώρα τέτοια

θα τ’ αποδέχεται ο οικογενειακός περίγυρος -

και πέρα προχωράμε

απ τον πεζόδρομο σε πλατείες, από πλατείες

σε πιο απόκεντρα σημεία, όπου άνετα

γίνεται συζήτηση και σε πείθω

άφοβα να απομονωθούμε για μια ώρα

σε πρόθυμα διακριτικά δωμάτια…

το πεζούλι εδώ άβολο

και ήταν μεγάλη η διαδρομή μας

μεγάλη η μοναξιά.

12.

ΠΡΟΑΥΛΙΟ

απ το σχολείο σου πέρασα,

μελίσσι ανοιξιάτικο η αυλή του.

πέρασα και ίλιγγος η προκλητική ομορφιά

των εφήβων εκεί μέσα, εκεί γύρω.

όλα τ’ αγόρια τα δικά σου ρούχα επιδεικτικά φορούσαν

το αθλητικό το βήμα το δικό σου είχαν υιοθετήσει

κι όπου κοντοζύγωνα,

σαν κι εσένα γύριζαν το όμορφο κεφάλι

πάνω σε κορμό με κοψιά ευλύγιστη

έκδηλα ερωτική.

με τί μάτια να ψάξω να σε δω

όταν κάθε ματιά ανόσιος πειρασμός;

σε ποιά παρέα να βρισκόσουνα,

σε ποιόν τοίχο ακούμπησες τον ένα σου ώμο;

(ίσως και να μ’ έβλεπες, κι από αμηχανία δεν εκδηλώθηκες)

απ το σχολείο σου πέρασα.

στο τέλος μη τολμώντας καν να ψιθυρίσω τ’ όνομά σου

σ’ αντιπερισπασμό, απομακρύνθηκα

ενώ δυνάμωναν, μέσα μου δυνάμωναν οι φωνές,

ο εφέρπων πειρασμός.