ΜΕ ΣΥΝΑΔΕΡΦΟΥΣ ΕΞΩ

καθόσουνα μακριά μου, στην άλλη άκρη του τραπεζιού,

είχες έρθει από τους τελευταίους.

με το ημίφως, τη μουσική, τα πειράγματα, όλοι αποβάλαν

το υπηρεσιακό τους προκάλυμμα, όλοι χαλάρωσαν.

η βραδιά προχωρούσε.

καθόσουνα μακριά μου, στην άλλη άκρη του τραπεζιού.

το πρόσωπό σου, μέσα στην ομήγυρη, μου φάνηκε

λιγότερο οικείο από ποτέ,

σαν να απαιτούσε - αντίθετα με τους άλλους - περισσότερο,

όχι λιγότερο σεβασμό, ένα πρόσωπο απίθανα νεανικό

(ήσουνα κι ο νεώτερος όλων)

κλεφτές οι ματιές μου,

καθόσουνα μακριά μου, στην άλλη άκρη του τραπεζιού.

η βραδιά προχωρούσε, ανεκπλήρωτη.

όταν πια μελαγχόλησα, κι η βοή μ' αποξένωσε

τόσο που δεν συμμετείχα πια παρά μηχανικά, μ' ένα χαμόγελο

προεντεταμένο,

σε είδα να υψώνεις το ποτήρι σου προς τα μένα,

με χάρη γνήσια, σα χειραψία αθλητού,

μ ένα χαμόγελο τόσο οκείο

να εξιδανικεύει το πρόσωπό σου,

στη στιγμή ξέχασα, στη στιγμή, τα χέρια τα μεγάλα τα ωραία

τα πολλά υποσχόμενα του σχεδόν διπλανού μου.

ΜΕΣΗΛΙΚΑΣ

τα χείλη μου λεπτύναν.

το πρόσωπό μου μόνο σε ημίφως χαμηλό

δείχνει ακόμα νεανικό.

τα μαλλιά μου διεκδικούν σοφία, καταστάλαξη

ήμερες ώρες, ένα πλούσιο αρχείο ζωής

και ένα ισόρροπο, τακτοποιημένο μέλλον.

πώς όμως, πώς

ξεραίνει η δίψα με τα χρόνια πιο πολύ ;

πώς έγινε μανία,

τα μάτια μου απεγνωσμένα να ψάχνουν σώματα εφηβικά,

να μη χορταίνω χάδι,

όλο και νέες ηδονές να ζητώ.

ηδονή,

από εξάντληση και πόνο

έναν πόντο παρακάτω,

σε απόσταση αναπνοής.

ΜΕΤΑ ΤΗ ΔΥΣΗ 

σαν λίμνη του κάτω κόσμου η θάλασσα τη νύχτα.

ίσκιοι αθόρυβοι τα σώματα που δυό ώρες πριν

επιδεικτικά ηλιόφερναν.

σε διαστολή μέγιστη, αλλά μάταια, οι κόρες των ματιών.

τώρα μαντεύει ο νούς, ιδανικά σχεδιάζει

κι ένα περίγραμμα συγκεχυμένο σε απομεινάρι φώς

αρκεί, ελευθερώνει πάθη καταχθόνια.

ζούμε την ώρα, την αποθέωση της αφής !

σε πνιχτή σιωπή, στους δυό μας

τρίτος ίσκιος δειλά σμίγει, και τέταρτος σε λίγο, πέμπτος,

ένα κουβάρι γινόμαστε πέντε ανδρών κορμιά δυνατά

που με σκοταδιού μανία, πλοκάμια σφιχτά ενωμένα

χέρια και χείλη αχόρταγα,

ηδονή απώτατη νέμονται,

λυτρωτικά ηδονή ανομολόγητη δίνουν κι απαιτούν.