ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ ΓΥΜΝΟΣ

με το γυμνό μου σώμα τα πηγαίνω καλά !

οι παραλίες οι σχεδόν έρημες το στοιχείο μου,

βραχοσχήματα στον ήλιο, στον ίσκιο, στηριγμένα δω κι εκεί

σ' απλωσιές άμμου.

ω ναί, σε τέτοιο κλειστό κόσμο με το γυμνό μου σώμα τα πηγαίνω καλά !

στην άμμο ανάγλυφα ριγμένος σαν αστερίας,

συνουσιάζομαι με τη γή.

στο λείo βράχο απλωμένος, μύες σκληροί σ' επιφάνεια χωρίς απόηχο,

συνουσιάζομαι με την ύλη.

στη θάλασσα μιας άλλης δίψας γνώριμος κολυμβητής,

συνουσιάζομαι με το χρόνο.

στον ήλιο το γαλάζιο, ηδονικά τα μάτια κλειστά,

συνουσιάζομαι με τον έφηβο ουρανό.

ω ναί, με το γυμνό μου σώμα τα πηγαίνω καλά !

κι αν σκέφτομαι το αύριο, φευγαλέα, αφηρημένος

από την ίδια την πληρότητα του χορτασμού,

από την κόπωση που σε κάνει γλυκιά ν' αναπολείς,

προκλητικά, σαν αντίδραση κιόλας στο καταλάγιασμα της ηδονής,

το αύριο:

μέρες, μήνες, χρόνια πολλά μετράω

σε ζάλη αντιπερισπασμού.

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

επιθετικό το καλοκαίρι,

κι αναμμένα τα παιδιά

πέταξαν τα πάνω ρούχα.

κι αυλές και γήπεδα

γέμισαν αγάλματα σιτόχροα,

κινούμενα με αυθάδεια

σαν πρόκληση στον ήλιο.

αγόρια νέας γενιάς

παιδιά ως χτες του γείτονα,

η ενός γνωστού, παιδιά της παιδικής χαράς

ακόμα πέρσι,

τώρα κατακτούν τα μάτια μου

κι από κοντά όταν περνάω

μυρωδιά ερωτική

ταράζει, χτυπά τη σάρκα, την ανάσα μου

ανέλπιστα λάγνα.

δυό βήματα μετά,

σα γύρισα να δω την πλάτη σου,

τους μύες νωπούς απ τη σμίλη,

μαύρο πετράδι το βλέμμα σου είδα

να ηδυβολεί…