ΤΡΙΓΩΝΟ

βελούδινες πολυθρόνες

μαρμάρινο τραπέζι

το λίγο φως,

τρεις άνδρες, τρεις αλήθειες για τη φιλία,

ακραίες οι επιθυμίες μου.

εκλιπαρούσα.

εκλιπαρούσα

στης ψυχρής λογικής τα άκρα,

μέσα στην άχαρη ανάλυση της φιλίας

τη φιλία σου.

τη φιλία σου,

βαρειά από την απειλή του χρόνου,

βαρειά από υπονοούμενα,

αλλά τόσο επιτακτική

που είπα να δείξω ένα μαχαίρι στη ζωή!

ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

με τα μάτια μου ζώ το γδύσιμο το αργό,

τη γραμμή του μελαχροινού σου σώματος,

την κίνηση των σμιλευμένων μυών,

το βλέμμα σου φωτεινό, τη συναίνεση κόκκινων χειλιών,

χειρονομίες με νευρώδη χέρια,

την αποκάλυψη...

κι αν κλείνω τα μάτια, όπως πολύ κοντά μου ήρθες,

με τη λεπτή μυρουδιά σου ζω, την αύρα της ανάσας σου,

στο σβέρκο σου μια υποψία αρώματος λουλουδιού,

κρυμμένη στο άνοιγμα των μηρών μια οσμή οργιώδης,

και μύρα η πρώτη σταγόνα στην άκρη του πέους,

αρσενικού το κάλεσμα...

κι αν διψασμένος τα χείλη σου ζητώ,

γεύση ζεστού φιλιού γεμίζει το στόμα, γεύομαι βότανα ξωτικά,

τα δόντια μου το σβέρκο σου ιχνεύουν, σφιχτά τα χείλη μου

την αλμύρα της θάλασσας στην προκλητική θηλή,

και πιο κάτω, τέλεια η γεύση εκκρηκτικής βαλάνου

γλυκάλμυρη, γληνά στη γλώσσα...

και ζώ πια με την ανάσα σου, με λόγια της στοργής,

με λόγια έπαρσης, με λόγια ασυνάρτητα πια,

λέξεις-παρακάλια, επιφωνήματα πνιχτά,

το γδούπο της καρδιάς μου,

ήχοι παλλόμενοι, άναρθρα τα πάθη μου, τα πάθη σου,

δίπλα στην ήρεμη ρήση της θάλασσας.

και με τη βιάση των χεριών σου καρφωμένος στη γή

ζώ με το σώμα μου το σώμα σου όλο, ίνα προς ίνα,

την εμβολή της ηδονής, τα σκληρά σου μέλη θερμά

να με πυγίζουν, μέσα μου να λιώνουν,

η βία του σώματός σου να εκθλίβει ηδονή σχεδόν άγνωστη,

σαν κύματα αχαλίνωτα...  εκστατικά τα μάτια μου κλείνω

και στην κραυγή μου λυτρωτικά την κραυγή σου ζώ !