ΧΑΜΕΝΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ

μη για φυγή μιλάς

μη για ξένες πόλεις

μη για τύχη μακρινή,

μη για φυγή μιλάς.

ορκίστηκα τις μέρες σαν τ’ αστέρια να μετράω,

στη φιλία ταγμένες όλες.

μέρες σαν τραγούδια της αυγής, ώρες της μοίρας.

μέτρησα δέκα, είκοσι…

μίλησες για φυγή,

έσβησαν τ’ αστέρια όλα

και ζητάω,

και ζητάω φως τη φιλία σου μες στη νύχτα, απελπισμένα.

αδερφέ,

μη ακόμα για τη φυγή μιλάς…